Znajdujesz się w korku i nie masz czasu na dotarcie na tak ważne spotkanie, ale spóźnisz się na lunch i popołudniowe prace będą opóźnione. Sprawy mu się piętrzą, brakuje mu czasu i prawie nie odpoczywa. Biegnie z miejsca na miejsce, przepełniony aktywnością, ale jego ciało zaczyna narzekać. Czuje się przytłoczony, zdenerwowany, przepracowany, jest na drodze do wyczerpania, a na domiar złego ma paskudną egzemę na twarzy. To jasne, cierpi zło naszych dni, cierpi z powodu stresu.
Chociaż wiele się o tym mówi, rzadko stosujemy w praktyce metody, które mogą pomóc nam lepiej radzić sobie z tym niepokojącym stanem, który sprawia, że nasze życie nie jest tak zrelaksowane, jak mogłoby być. Zmartwienia jutra, rytm życia czy zła dieta bezpośrednio lub pośrednio wpływają na nasze samopoczucie, obniżając w ten sposób jakość naszego życia. Prawdą jest, że jesteśmy coraz bardziej poinformowani i świadomi jego istnienia, jednak jeśli jest coś, co powinniśmy wiedzieć, to to, że możemy z tym walczyć wiele razy nawykami, które choć mogą wydawać się rutyną, przyniosą nam.
Wiemy już, że jakość naszego życia zależy od wielu czynników, ale przede wszystkim zależy od naszego stosunku do okoliczności, które przedstawia nam życie.
Zawartość
Canon jako pierwszy użył terminu stres w odniesieniu do homeostazy, która odnosi się do równowagi organizmu w taki sposób, że zdekompensowana przez czynnik zewnętrzny natychmiast dąży do powrotu do poprzedniego stanu. Selye opisuje ogólny zespół adaptacyjny, który składa się z zestawu skoordynowanych reakcji fizjologicznych, którymi organizm reaguje na dowolny czynnik z zewnątrz (stresor). Ta odpowiedź ma trzy fazy, fazę alarmową, w której uruchamiane są mechanizmy obronne organizmu (aktywowana jest oś hormonalna podwzgórze-przysadka-nadnercza); faza adaptacji, w której organizm angażuje się, a uwalniane hormony (kortykosteroidy) wracają do normy.
Jeśli adaptacja nie zachodzi, a stresor nadal działa, wchodzi w fazę wyczerpania, która na dłuższą metę może doprowadzić do śmierci. Perspektywa psychologiczna mówi o stresie życiowym jako specyficznej ludzkiej reakcji na różne typy szkodliwych czynników i zagrożeń, które pochodzą ze środowiska społecznego podmiotu..
Stres to złożony proces, który obejmuje zarówno stresujące bodźce, jak i reakcję organizmu na pośrednie procesy psychologiczne i biologiczne. To poczucie zagrożenia wyzwala reakcję psychobiologiczną i musi być wcześniej poznane przez podmiot.
Zaczynając od poczucia zagrożenia, występuje szereg reakcji lub reakcji na stres, które przejawiają się w czterech aspektach:
Zestresowana osoba zwykle wyjaśnia swój stan umysłu jako „Jestem zdenerwowany”, „smutny”, „poirytowany”, „źle się czuję”, „nie mogę już tego znieść”.
Stres może poprawić zdolności poznawcze poprzez zwiększenie uwagi i świadomości. Ale najczęściej w obliczu tej przedłużającej się sytuacji wszelkiego rodzaju aktywność intelektualna, rozumowanie, osądzanie, relacje społeczne itp..
Wyraz twarzy lub zmiana pracy lub miejsca zamieszkania.
Cała struktura neuroendokrynna ulega zmianom, zwłaszcza oś podwzgórzowo-nadnerczowa oraz układ wegetatywny. Podwzgórze stymuluje przysadkę mózgową, a przysadka mózgowa stymuluje nadnercza, które uwalniają kortykosteroidy do krwi i działają na cały organizm (zmieniają produkcję insuliny, ułatwiają wrzody żołądka i dwunastnicy, powodują utratę wapnia z kości, prowadzą do nieregularnych miesiączek i wywołują nadciśnienie Wegetatywny układ nerwowy reaguje stymulacją współczulną i uwalnianiem katecholamin, takich jak adrenalina, które wpływają między innymi na ciśnienie krwi, hormony płciowe i tarczycę.
Oczywiste jest, że w obliczu stresu organizm jako całość reaguje zarówno w aspekcie biologicznym czy cielesnym, jak i psychologicznym. W konsekwencji działa jako czynnik wyzwalający choroby, zwłaszcza układu odpornościowego, sercowo-naczyniowego, pokarmowego i psychosomatycznego. Nadciśnienie tętnicze, wrzód żołądka i dwunastnicy, zaburzenia rytmu jelit (zaparcia i biegunka), zawał serca, obniżona odporność i podatność na infekcje, napięcie przedmiesiączkowe, wszelkiego rodzaju zaburzenia psychosomatyczne, a nawet nowotwory są ściśle związane ze stresem. Długotrwały stres powoduje zmęczenie fizyczne i psychiczne. Wydatek energii osłabia siły organizmu i czuje się zmęczony; ale osłabienie psychiczne jest źródłem sytuacji całkowitego wyczerpania, nawet jeśli nic nie zostało zrobione, ponieważ zmęczenie jest psychiczne.
Nie wszyscy ludzie reagują tak samo na stres, każda reakcja zależy od indywidualnej osobowości, zastosowanych mechanizmów obronnych, stylu radzenia sobie każdej osoby oraz okoliczności społeczno-środowiskowych, które występują przez cały czas. Na przykład samotna kobieta nie doświadcza ciąży w taki sam sposób, jak zamężna kobieta, która trzy lata czeka na dziecko lub taka, która ma już kolejne dwa. Są ludzie bardziej podatni na stres, na przykład ci, którzy zmieniają miejsce zamieszkania lub pracę, ci, którzy mają niewielkie środki finansowe lub nie mają równowagi afektywnej i emocjonalnej.
Praktycznie wszyscy ludzie, każdy pośród siebie, są pod wpływem stresu, niektórzy odpowiednio się bronią, a inni upadają. Aby stawić temu czoła, cały plan musi mieć strukturę, wspartą następującymi środkami:
1. Zaakceptuj rzeczywistość. Nie stresuj się ani nie męcz się, chcąc, aby rzeczy różniły się od tego, czym już są. Żadna myśl nie może zmienić tego, co już się wydarzyło.
2. Skoncentruj się na swoich sprawach. Według Byrona Katie istnieją 3 rodzaje spraw. Moje, twoje i Boga, a on mówi nam: „Mentalne zajmowanie się twoimi sprawami nie pozwala mi być obecnym w moich. Rozdzielam się i zastanawiam się, dlaczego moje życie nie wychodzi ”. Kiedy czujesz się zestresowany lub samotny, zadaj sobie pytanie, w czyich sprawach się znajdujesz? I wróć do swojego.
3. Zinterpretuj ponownie to, co żyjesz. „Jeśli smucisz się z jakiejś zewnętrznej przyczyny, to nie ona ci przeszkadza, ale twój osąd na jej temat. I wymaż ten wyrok, to zależy od ciebie. " Marco Aurelio. Więc szukaj dobra we wszystkim, co żyjesz. Jeśli musisz wybierać między negatywną a pozytywną interpretacją, po co wybierać negatywną??.
4. Puść oczekiwania. Zrób wszystko, co w Twojej mocy, i opublikuj wyniki, ponieważ nie masz na nie wpływu. Kiedy nie jesteś przywiązany do rezultatów sytuacji, w których żyjesz lub działań, które wykonujesz, jesteś wolny.
5. Żyj w teraźniejszości. „To ja, a nie wydarzenia, mam moc uczynić mnie dzisiaj szczęśliwym lub nieszczęśliwym. Mogę wybrać, który to będzie. Wczoraj umarło, jutro jeszcze nie nadeszło. Mam dziś tylko jeden dzień i będę w nim szczęśliwy. Groucho marx
6. Jeśli myślisz, że masz dużo do zrobienia. Pamiętaj, że tak naprawdę możesz zrobić tylko jedną na raz, więc skup się na zadaniu przed sobą i zapomnij o liście. Mentalne powtarzanie wszystkiego, co musisz zrobić, nie pomoże ci zrobić dalszego postępu i sprawi, że poczujesz się przytłoczony..
7. Ciesz się własnym towarzystwem. Ponieważ jest to jedyna firma, na którą zawsze będziesz liczyć.
8. Przestań szukać aprobaty innych. Ponieważ prowadzi to do życia zgodnie z oczekiwaniami innych, przekształcania się jak kameleon i akceptowania rzeczy, których nie chcesz, a to nie jest dobre..
9. Przestań chcieć kontrolować życie i przyszłość, ponieważ nie masz nad nimi kontroli. Jak powiedział John Lenon „Życie jest tym, co się dzieje, gdy jesteśmy zbyt zajęci planowaniem”.
10. Zaufaj życiu i temu, co się dzieje, zawsze jest dla Ciebie najlepsze. „Wszystko przytrafia się mnie, a nie mnie”. Byron katie
11. Zaakceptuj swoje emocje, pozbądź się strachu, poczuj je. To po prostu energia, która przepływa przez twoje ciało. Kiedy czujesz emocję, obserwuj ją. Gdzie to czujesz? W żołądku, w gardle, w klatce piersiowej? Czy jest zimno, gorąco? Czy to jest jak węzeł, jak skurcz? Kiedy zwrócisz na to uwagę i przestaniesz z nimi walczyć, zobaczysz, jak to uczucie cielesne zanika i poczujesz się lepiej..
12. Zrób dzisiaj coś miłego dla kogoś innego i nikt tego nie zauważy. Spróbuj i przekonaj się, że dzięki temu czujesz się dobrze.
13. Przestań osądzać i krytykować innych. „Jeśli oceniasz ludzi, nie masz czasu ich kochać” Matka Teresa z Kalkuty. A kochanie jej sprawi, że poczujesz się lepiej ...
14. Wybacz mi, zrób to za siebie ... "Przebaczyć to uwolnić więźnia i odkryć, że byłeś tym więźniem" Lewis B. Smedes.
15. Zaakceptuj śmierć jako część życia. Śmierć jest jednym z naszych największych lęków i żyjemy w strachu, chcąc ją kontrolować i unikać za wszelką cenę, a ta troska uniemożliwia nam cieszenie się życiem, które mamy teraz. „Przyjmij śmierć z radością, jako jedną z rzeczy, których pragnie natura”. Marcus Aurelius.
16. Bądź sobą. Nie porównuj się z innymi. Nie przeceniać siebie, ponieważ oddziela cię od ludzi, lub nie doceniać siebie, ponieważ sprawisz, że poczujesz się źle. Żadna osoba nie ma większej wartości niż inna.
17. Poświęć sobie rzeczy i uwagę, których oczekujesz od innych ludzi. W ten sposób upewnisz się, że je otrzymasz!.
18. Przestań szukać bezpieczeństwa na zewnątrz, bo to pewne źródło stresu. Zewnętrzne zmiany nieustannie się zmieniają i są poza naszą kontrolą. Szukaj spokoju w sobie, ponieważ nie możesz kontrolować tego, co dzieje się wokół ciebie, ale możesz kontrolować, jak się z tym czujesz. „Prawdziwe szczęście jest zawsze niezależne od warunków zewnętrznych”. Epitet.
19. Puść urazy. Wierzymy, że inni zasługują na nasze zdenerwowanie i złość, ale jak czujesz się zdenerwowany lub urażony? Kogo naprawdę za to karzesz? Tobie! Jak mówi Larry Crane: „To tak, jakby zażywać truciznę i czekać, aż druga osoba umrze”.
20. Kochaj bezwarunkowo, nawet jeśli nie otrzymujesz wynagrodzenia. Ponieważ jedyną miłością, którą możesz poczuć, jest ta, która jest w tobie, a nie ta, którą czują inni ... Przestań więc skupiać się na byciu kochanym i skup się na kochaniu po prostu.
21. Doceniaj i bądź wdzięczny za to, co masz teraz, zamiast patrzeć na to, czego „myślisz”, czego Ci brakuje. „Mądry człowiek to taki, który nie lamentuje nad tym, czego nie ma, ale raduje się z tego, co robi”. Epícteto.
Jeszcze bez komentarzy