Od dłuższego czasu zajmuję się pracą psychoterapeutyczną z osobami, które ucierpiały straty miłosne, nazwać to rozwodem, separacją, zerwaniem randek itp Jednocześnie pracowałem z ludźmi, którzy cierpią z powodu poważnych toksycznych związków lub przynajmniej dość dysfunkcyjnych, co oznacza, że są spokrewnieni z parami, które naruszają, napadają, manipulują i / lub niszczą ich równowagę emocjonalną lub, jak to nazywamy w psychologii, jego homeostaza.
Potem i po obserwowaniu powtarzających się wzorców zachowań, słuchaniu w kółko tych samych historii o cierpieniu i zauważaniu identycznej dynamiki relacji, jest dla mnie całkiem jasne, że tych ludzi łączy coś więcej niż prosty fakt utrzymywania związku, szkodliwego związku lub bardzo cierpiących z powodu zakończenia związku. Ci ludzie dzielą się ze sobą czymś, co się nazywa współzależność.
Zawsze uważałem, że ten stan jest rakiem problemów emocjonalnych pary. Prawie wszystkie inne uczucia i zachowania, które atakują osobę, gdy cierpi z powodu niezdrowego lub dysfunkcyjnego związku (zazdrość, upokorzenie, przemoc, utrata poczucia własnej wartości itp.), Wynikają - bezpośrednio lub pośrednio - z bycia współzależnym.
Współzależność to stan psychiczny i emocjonalny, czyli psychologiczny, który pojawia się u kogoś, kto wielokrotnie przejawia nadmierną - i zwykle przesadną - troskę o innych, na przykład twój partner.
Nazywa się również współzależnością przywiązanie uczuciowy, bo tworzy się przekonanie, że bez osoby, do której jestem przywiązany i która się mną opiekuje lub którą się opiekuję, moje życie nie ma większego znaczenia. W związku z tym, współzależność to konfliktowa i uzależniająca relacja z drugą osobą.
Mówię, że jest to konfliktowe, ponieważ generuje błędne pomysły i zachowania, które bezpośrednio kolidują z tym, czym są dobre relacje, a także z stabilność emocjonalna zaangażowanych osób. Sprawa jest skomplikowana, ponieważ będąc również uzależniającym, ten rodzaj związku powoduje, że te złe pomysły i zachowania są utrzymywane niezależnie od poziomu fizycznych, psychicznych i / lub emocjonalnych szkód, których doznajemy lub generujemy w innym.
Uzależnienie od współzależności ma zasadniczo związek z dwoma czynnikami. Po pierwsze, istnieje kwestia, że we współzależnym związku przeważa myśl o tym, by każdy z członków „uciec od tego”. A to działa w dynamice „daję” i „dostaję”. Aby tak się stało, konieczne jest, aby w relacji współzależnej istniały dwa typy współzależności.
Po pierwsze, istnieje współzależność „zniewalająca”, którą wszyscy kojarzymy ze współzależnością: ten, który jest zależny od drugiego, to znaczy ten, który zniewala swojego partnera. Ale jest jeszcze jedna osoba, której zwykle nie uważamy za współzależną, czyli „ratownik” lub, jak uwielbiam go nazywać, współzależna „karetka”. Ten, który jest odpowiedzialny za pozwolenie sobie na zniewolenie przez swojego partnera, aby ją „uratować”.
Drugą kwestią związaną z uzależnieniem od współzależności jest to, że zarówno współzależny „zniewolony”, jak i „ratownik” mają dwa specyficzne sposoby uzyskiwania korzyści od drugiego (chociaż zysk ten nie jest - we współzależności - rzeczywisty)..
Plik zniewolenie współzależne wdraża mechanizm dominacji nad swoim partnerem za pomocą obsługa a dokładniej jego szkodliwa część: szantaż emocjonalny. Oznacza to, że zniewala drugiego poprzez stwierdzenie: „jeśli nie zrobisz tego, co ja chcę, poniesiesz konsekwencje”; ale nie robi tego bezpośrednio, ale potajemnie. Coś w stylu „biedny ja, spójrz, jak cierpię ty wina".
Jako para „pogotowia ratunkowego” dominują nad partnerem w sposób bardziej frontalny niż „zniewalacz”. I dokonuje tego poprzez kontrola. Ten typ współzależności stara się za wszelką cenę narzucić swoją wolę, swój punkt widzenia, swój sposób zachowania i odczuwania innych. Ta kontrola jest bezpośrednia, zwykle oparta na mechanizmach, takich jak ograniczenia emocjonalne, psychiczne i / lub ekonomiczne. Mniej więcej jak „dlaczego nie zrobisz tego, co ci powiem? Czy nie widzisz, co to jest Najlepsza dla Ciebie?".
Jak widać, jest to - ogólnie rzecz biorąc - plik mechanizm współzależny w parze, I chociaż prawdą jest, że para współzależna przechodzi od „ratownika” do „zniewolenia” i odwrotnie w trakcie związku, prawdą jest również, że jedno z dwojga bardziej przenika twoją osobowość.
Jednak w tym artykule chcę również podać plik 7 cech, które mogą Ci powiedzieć, czy jesteś współzależny. Te cechy, jak powiedziałem na początku, są wynikiem obserwacji, badań i pracy z osobami współzależnymi profesjonalistów zajmujących się zdrowiem emocjonalnym i psychicznym..
Oczywiście wymienione poniżej czynniki nie są determinujące (użyj swojej asertywności), ale mają wpływ na kwestię współzależności. Te cechy to:
1. Dorastałeś w dysfunkcyjnym domu (Jak wszyscy ludzie, ale kwestią, w której rozwijają współzależność, jest stopień, w jakim dysfunkcja minęła). Prawdopodobnie mieszkałeś z uzależnionymi rodzicami, którzy walczyli lub stosowali przemoc - niekoniecznie przemoc fizyczną - przez cały czas lub przez większość czasu. Ta przemoc u rodziców występuje również wtedy, gdy „kochali się nawzajem i nie mieli żadnych problemów”, ale za nimi były takie zachowania, jak ignorowanie drugiego, alkoholizm czy niewierność.
2. Bez względu na to, jak bardzo się starałeś, nie spotkałeś się z uznaniem rodziców. Zwykle byli tak pochłonięci własnymi nerwicami, że ostatnią rzeczą, jaką robili, było zwracanie na ciebie uwagi.
3. To jeden z moich ulubionych. Jeśli byłaś wyjątkowo dojrzałą dziewczyną lub chłopcem jak na swój wiek, było to z konieczności, ponieważ trzeba było szybko dorosnąć, aby opiekować się rodzeństwem, rodzicami, a nawet przetrwać. Ta „dojrzałość” spowodowała pominięcie zdrowych etapów rozwoju Twojego dziecka lub młodości..
4. Nie jesteś w stanie stawiać granic, ponieważ oznaczałoby to mówienie ludziom „nie”, A ponieważ - według ciebie i twojej współzależności - oznacza to, że ci ludzie przestają cię kochać, akceptować lub chronić, wolisz spuścić głowę i zaakceptować rzeczy, których nie chcesz robić, myśleć ani czuć..
5. Kolejny z moich ulubionych. Inni ludzie są zawsze ważniejsi od Ciebie. Ponieważ mieszkałeś w dysfunkcyjnym domu, nikt cię nie słuchał, chyba że byłeś przydatny do czyichś celów. W ten sposób dorastałeś z uwarunkowaniem zaspokajania potrzeb innych, aby zamienić je na uczucie lub akceptację..
6. Odczuwasz nadmierną słabość wobec słabych, uciskanych i cierpiących niesprawiedliwość (a przynajmniej to, co uważasz za niesprawiedliwe). Myślisz prawie o uważaniu się za superbohatera (pamiętasz „karetki”?).
7. Wreszcie, paradoksalnie, nie możesz znieść okazywania bezbronności, ponieważ uważasz, że jest to synonim słabości. Dzieje się tak, ponieważ w Twojej rodzinie pochodzenia wyrażanie uczuć było niedozwolone, a kiedy to nastąpiło, było ocenzurowane lub postrzegane jako wada.
Jak widać, w tych sygnałach jest dość duża siła i jestem pewien, że w tej chwili zdajesz sobie sprawę, że prezentujesz ich kilka - jeśli nie wszystkie- .
Dobra wiadomość jest taka współzależność można zmienić. Możesz przestać być współzależnym, jeśli naprawdę się do tego przyłożysz. Osiąga się to poprzez ciężką pracę ze specjalistą zdrowia psychicznego, a zwłaszcza uznanie i zrozumienie, które możesz zacząć mieć na ten temat. To koniec tego krótkiego artykułu. Do następnego razu.
Jeszcze bez komentarzy