ZA krytyczny komentarz to gatunek literatury akademickiej, który krótko podsumowuje i krytycznie ocenia pracę lub koncepcję. Może być używany do analizy prac twórczych, artykułów naukowych, a nawet teorii. W tym sensie zakres prac, które mogą być przedmiotem krytycznego komentarza, jest szeroki..
Obejmuje to między innymi powieści, filmy, poezję, monografie, artykuły z czasopism, systematyczne przeglądy i teorie. Ogólnie rzecz biorąc, ten rodzaj tekstu wykorzystuje formalny styl pisania akademickiego i ma jasną strukturę: wprowadzenie, treść i zakończenie. Treść zawiera podsumowanie pracy i szczegółową ocenę.
Dlatego napisanie krytycznego komentarza jest pod wieloma względami podobne do napisania podsumowania. Obaj dokonują prezentacji najważniejszych aspektów pracy oraz dokonują przeglądu wyników i ich znaczenia. Jednak w odróżnieniu od streszczeń przedstawia analizę autora i ocenę artykułu..
Nie chodzi o wytykanie wad czy usterek w pracach; Powinna to być wyważona ocena. Jego celem jest pomiar przydatności lub wpływu pracy w określonej dziedzinie. Ponadto służy pogłębieniu wiedzy z zakresu tematycznego pracy lub prac pokrewnych.
Indeks artykułów
Ważne jest, aby Twoja opinia miała zdefiniowaną strukturę i była łatwa do naśladowania. Istnieje wiele sposobów tworzenia struktury recenzji. Jednak wielu wybiera klasyczną strukturę, omówioną poniżej.
Zazwyczaj wprowadzenie krytycznego komentarza jest krótkie (mniej niż 10% wszystkich słów w tekście). Musi zawierać dane pracy poddawanej analizie: m.in. autora, datę powstania, tytuł..
Ponadto we wstępie przedstawiono główny argument, temat lub cel pracy, a także kontekst, w jakim została stworzona. Może to obejmować kontekst społeczny lub polityczny lub miejsce jego powstania.
We wstępie zwraca się również uwagę na ocenę pracy przez recenzenta. Na przykład możesz wskazać, czy jest to ocena pozytywna, negatywna czy mieszana; lub możesz przedstawić tezę lub opinię o pracy.
Podsumowanie pokrótce opisuje główne punkty pracy. Podobnie, obiektywnie przedstawia, w jaki sposób twórca przedstawia te punkty za pomocą technik, stylów, mediów, znaków lub symboli..
Jednak to podsumowanie nie powinno być głównym tematem komentarza krytycznego i jest ogólnie krótsze niż krytyczna ocena. Niektórzy autorzy zalecają, aby zajmowała nie więcej niż jedną trzecią tekstu.
Ta sekcja powinna zapewnić systematyczną i szczegółową ocenę różnych elementów pracy, oceniając, jak dobrze twórca był w stanie osiągnąć cel za pomocą tych elementów..
Na przykład, jeśli jest to powieść, można ocenić strukturę fabuły, charakterystykę i temat. W przypadku obrazu należy docenić kompozycję, pociągnięcia pędzla, kolor i światło.
Krytyczny komentarz nie tylko podkreśla negatywne wrażenia. Musisz zdekonstruować pracę i zidentyfikować zarówno mocne, jak i słabe strony, a także przeanalizować pracę i ocenić jej sukces w świetle jej celu..
Aby wesprzeć ocenę, należy przedstawić dowody w ramach samej pracy. Obejmuje to wyjaśnienie, w jaki sposób te dowody wspierają ocenę pracy..
Konkluzją jest zwykle bardzo krótki akapit, który zawiera ogólną ocenę pracy i podsumowanie kluczowych powodów. W niektórych okolicznościach odpowiednie mogą być zalecenia dotyczące usprawnienia pracy.
- Przeczytaj dokładnie całą książkę lub artykuł i zaznacz lub zanotuj to, co uważasz za istotne.
- Podaj główne punkty i dowody autora na poparcie tych punktów.
- Przeczytaj ponownie materiał, aby upewnić się, że zrozumiałeś pomysły autora.
- Zrób podsumowanie. Możesz również sporządzić zarys głównych aspektów czytania.
- Określ główny cel książki lub artykułu autora.
- Omów argumenty użyte na poparcie głównego punktu i dowody, które je potwierdzają.
- Wyjaśnij wnioski, do których doszedł autor i w jaki sposób doszedł do nich.
- Porównaj pomysły autora z pomysłami innych autorów na ten sam temat.
- Oceń treść tekstu i sposób, w jaki jest napisany.
- Zapisz zarówno pozytywne, jak i negatywne strony.
- Oceń argumenty, dowody, organizację tekstu i przedstawienie faktów, między innymi.
- Porównaj punkt widzenia autora z własnym punktem widzenia, popierając go ważnymi argumentami.
- Pisanie standardowego eseju: wprowadzenie, treść i zakończenie.
- Edytuj tekst, sprawdzając pisownię i pisownię.
- Zapisz podstawowe informacje o artyście oraz o dziele i jego cechach: tytuł, materiał, lokalizacja, data powstania.
- Opisz obiekt sztuki: między innymi kolory, kształty, fakturę.
- Rób notatki na temat ogólnych aspektów, takich jak kontrasty kolorów, połączenia i ruch, cieniowanie lub powtórzenia, aby przyciągnąć uwagę.
- Oceń, czy elementy dzieła tworzą niepokój lub harmonię.
- Zbadaj krytycznym okiem zasady i elementy sztuki: między innymi równowaga, proporcje, podobieństwo, kontrast, uwydatnienie.
- Przeanalizuj elementy i techniki zastosowane przez artystę.
- Zejdź głębiej i spróbuj odkryć ukrytą wiadomość, którą artysta chciał przekazać.
- Poszukaj fundamentów historycznych, które stały się podstawą analizowanego dzieła sztuki.
- Oceniaj pracę pod kątem estetycznym.
- Wyjaśnij swoje myśli i uczucia, patrząc na dzieło sztuki.
- Określ, czy praca jest udana i oryginalna, przedstawiając argumenty.
- Wyjaśnij, które cechy dzieła sztuki uważasz za najbardziej interesujące, a które są mniej udane.
- Zaproponuj wyjaśnienie dzieła sztuki, od jego pierwszych spontanicznych reakcji i wrażeń do tego etapu procesu.
- Utwórz konspekt ze strukturą krytycznego komentarza, który chcesz napisać.
- Podaj jasne stwierdzenie tezy, które odzwierciedla twoją wizję dzieła sztuki.
- Skorzystaj z notatek z poprzednich sekcji, aby rozwinąć treść i podsumowanie recenzji.
- Oglądaj film aktywnie, a nie jak zwykły widz.
- Zwróć uwagę na wszystko, co przyciąga twoją uwagę: między innymi to, co lubisz, a czego nie, wszelkie istotne dialogi lub sposób ubierania się postaci.
- Wskaż motyw przewodni filmu. Na przykład: nieodwzajemniona miłość, zemsta, przetrwanie, samotność i inne.
- Określ gatunek filmu, miejsce i czas oraz punkt widzenia (kto jest narratorem?).
- Przeanalizuj postacie i ich cele oraz to, jak otoczenie wpływa na ich postawy i zachowania.
- Zważcie rolę reżysera i producentów, oprócz innych aspektów, takich jak między innymi muzyka, efekty wizualne.
- Napisz krytyczny komentarz, wskazując najpierw dane filmu: tytuł, reżysera, aktorów i inne.
- Skomentuj główną ideę filmu i rozprawę do obrony (opinia o pracy).
- Dołącz krótki opis historii bez zagłębiania się we wszystkie niuanse i zwroty akcji.
- Pokaż analizę głębszych znaczeń, symboliki i zastosowanych środków kinematograficznych.
- Zaproponuj wnioski, które wspierają tezę.
Poniższy tekst zawiera fragmenty krytycznego komentarza do książki Witchcraft and Magic in Europe: Bible and Pagan Societies, wykonane przez M.J.Gellera (2004).
- Autorzy: Marie-Louise Thomsen i Frederick H Cryer.
- Kwalifikacja: Witchcraft and Magic in Europe: Bible and Pagan Societies, seria Athlone Historia czarów i magii w Europie.
- Miejsce, wydawca i data: Londyn, Athlone Press, 2001.
„Kulturowy wpływ Mezopotamii i Biblii w Europie był kluczowy, a nawiasem mówiąc znacznie większy niż w Egipcie, chociaż systemy magii były mniej więcej współczesne.
Ta książka jest użytecznym punktem wyjścia, zawierającym przegląd czarnoksięstwa i magii z dobrymi przykładami tekstów magicznych w tłumaczeniu ”..
„Książka obejmuje szeroki wachlarz tematów, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki czarów, a następnie przykłady magii ochronnej, amuletów, egzorcyzmów oraz posługiwania się figurkami i innymi rytualnymi formami magii..
Dowody biblijne są mniej potwierdzone, ze stosunkowo niewielką liczbą przykładów ze Starego Testamentu dotyczących uzdrowienia lub egzorcyzmów, ale porównuje się je z materiałami z Mezopotamii ”..
„Istnieje ogólny problem z tą pracą, który wynika ze szczególnego doświadczenia dwóch autorów, którzy wcześniej napisali inteligentne książki na pokrewne tematy (…).
Niestety, ta książka jest próbą omówienia szerszej dziedziny „magii”, przedstawiając mniej techniczną i bardziej ogólną dyskusję dla popularnej publiczności, ale zależy to od Twojej wcześniejszej pracy (...).
Na przykład bibliografia Thomsena prawie nie obejmuje prac opublikowanych po 1987 r., Chociaż niniejsza książka została wydana w 2001 r. I przywiązuje zbyt dużą wagę do czarów w kontekście magii (...).
Z drugiej strony Cryer myli wróżbiarstwo i magię i zakłada, że wróżenie jest częścią magii, bez rozważania możliwości, że wróżenie w starożytności było traktowane jako odrębna dyscyplina..
Wróżenie było obowiązkiem księdza barû w Mezopotamii, podczas gdy magia była kierowana przez Åšipu lub egzorcystę. Magia służyła do przeciwdziałania złemu omenowi (w tzw. Zaklęciach Namburbî).
Więc nie było magii w wróżbiarstwie czy proroctwach; Wróżenie i procesy magiczne, teoria i praktyki miały niewiele wspólnego.
Wreszcie, dyskusja Cryera nie uwzględnia również biblijnego wyrażenia „nie pozwólcie żyć wiedźmie” (Wj 22:17), które zostało zinterpretowane jako powszechny atak na używanie magii w starożytnym Izraelu (…) ”.
„Pomimo tej krytyki książka jest przydatna dla czytelników, którzy nie mają wcześniejszej wiedzy na temat starożytnej magii Bliskiego Wschodu i uznają ją za łatwą i przyjemną do przeczytania”..
Jeszcze bez komentarzy