Plik podbój Gwatemali wydarzyło się to między 1525 a 1530 rokiem, po krwawym okresie bitew i konfrontacji między hiszpańskimi zdobywcami a rdzennymi ludami. Ten historyczny proces był częścią okresu hiszpańskiego podboju i kolonizacji kontynentu amerykańskiego..
Hiszpańskie odkrycie i podbój Gwatemali przypisuje się kapitanowi Pedro de Alvarado. Jego wyprawa została zatwierdzona przez zdobywcę Meksyku Hernána Cortésa i dotarła na terytorium Gwatemali na początku 1524 r. Jednak inne wyprawy przeprowadzone kilka lat wcześniej badały już wybrzeża tych terytoriów..
Większość podbitych ludów należała do cywilizacji Majów, która osiadła na wyżynach i nizinach Mezoameryki. Odkryte i podbite terytoria obejmowały kilka królestw mezoamerykańskich. Ludzie Majów byli uważani przez zdobywców za „niewiernych”.
Z tego powodu przez ponad 150 lat zdobywcy próbowali go nawrócić na katolicyzm, a osiągnięcia tej prawie wymarłej cywilizacji są nieznane. Po stoczeniu krwawych bitew między 1525 a 1530 rokiem tubylcy ludów mezoamerykańskich w końcu musieli poddać się armii hiszpańskiej..
Narzucono taktykę wojny i hiszpańską technologię, tubylcy zostali podbici, a ich terytoria podbite. Miasto Gwatemala było trzecim najważniejszym miastem w Ameryce w Kolonii, po Meksyku i Limie. Ich terytoria utworzyły Kapitana Generalnego Gwatemali, zależnego od wicekrólestwa Nowej Hiszpanii.
Indeks artykułów
Pierwszy kontakt między ludami Majów a europejskimi odkrywcami miał miejsce na początku XVI wieku. Stało się to na półwyspie Jukatan w 1511 roku, podczas katastrofy hiszpańskiego statku płynącego z Panamy do Santo Domingo..
Po tym nastąpiły inne wyprawy morskie w latach 1517-1519, które dotknęły wybrzeży Półwyspu Jukatan w różnych miejscach, ale nie weszły na terytorium Majów..
Po upadku Tenochtitlán zdobywca Meksyku Hernán Cortés i inni zdobywcy zostali poinformowani o istnieniu gęsto zaludnionych i bogatych w złoto terytoriów położonych na południu Meksyku..
Królestwa te powstały na całym półwyspie Jukatan i na wyżynach Sierra Madre, między terytoriami Chiapas, Gwatemali, Salwadoru i niższymi terytoriami położonymi na południe od wybrzeża Pacyfiku. Terytorium Gwatemali było zamieszkane przez różne grupy tubylcze.
Następnie Cortés zdecydował się wysłać swojego kapitana Pedro de Alvarado y Contreras z wyprawą złożoną z 300 ludzi. Większość ekspedycji składała się z rdzennych mieszkańców Tlaxcalans, którym obiecano wolność i inne korzyści..
Tubylcy nie byli zaskoczeni hiszpańskimi zdobywcami, ponieważ otrzymali już wieści o wyprawie.
Lud Quiché był jednym z najpotężniejszych i próbował zjednoczyć inne ludy wokół swojej kultury przy użyciu siły, tak aby rdzenni mieszkańcy stawili czoła hiszpańskim zdobywcom, będąc podzieleni między sobą. To był jeden z powodów ich poddania się.
Według samego Cortésa armia opuściła miasto 6 grudnia 1523 r. Na początku lutego 1524 r. W Zapotitlán, stolicy Xuchiltepec, doszło do pierwszej konfrontacji między Hiszpanami a Quiche..
Armii hiszpańskiej udało się pokonać rdzenną ludność po krwawej bitwie, w której rdzenni mieszkańcy stawili zaciekły opór. Po wygranej bitwie stoczonej nad brzegiem rzeki Tilapa Hiszpanie udali się na wyżyny Gwatemali.
Zdobywca Pedro de Alvarado i jego wojska dotarli do miasta Xelajú, które zostało później ponownie założone i nazwano Quetzaltenango. Podczas podróży napotkali opór tubylców dowodzonych przez księcia Azumanché. Był to krewny wodza i wojownika Quiché Tecún Umán, który walczył zaciekle z armią hiszpańską w Gwatemali.
Hiszpanie pokonali tubylców w bitwie stoczonej w pobliżu rzeki Olintepeque, w której zginął Azumanché. Po walce Hiszpanie odpoczęli w Xelajú, aby przygotować kolejny etap wyprawy..
W tej fazie stoczono dwie ważne bitwy, między innymi krwawe: Bitwa nad Pinarem i Bitwa o Llanos de Urbina.
Quiche, który stawiał opór Hiszpanom, poddał się po dwóch bitwach. Jednak ich przywódcy wymyślili plan zamachu na zdobywcę i jego żołnierzy, więc zaprosili ich na noc do Gumarcaaj. Pedro de Alvarado odkrył spisek i nakazał spalić wodzów Quiche.
W miarę postępów wyprawy napotkali opór wśród rdzennych plemion, które odmówiły poddania się. Do oddziałów Alvarado dołączyli Cakchiquelowie, do których zdobywca poprosił o wsparcie, ponieważ Caqchiqueles byli wrogami Quiche..
Po dodaniu dwóch tysięcy żołnierzy do swojej armii Pedro de Alvarado kontynuował podbój terytoriów. Tak zakończył się pierwszy etap podboju Gwatemali.
11 kwietnia 1524 r., Po ujarzmieniu Quiche i podbiciu ich terytoriów, Alvarado pomaszerował w kierunku Iximché, stolicy Cakchiqueles. Tam zabrał zapasy i zaplanował drugą fazę podboju Gwatemali.
Pięć dni po pobycie w Iximché wojska hiszpańskie wyruszyły na południe od jeziora Atitlán, by zaatakować plemię Tzutujil. Chcieli pomścić morderstwo dwóch wysłanników Cakchiquel, którzy zostali wysłani, aby przekonać ich do poddania się..
Podczas konfrontacji tubylcy zostali pokonani i pokonani, więc wyprawa kontynuowała postęp, by podbić Pipils. Potem nastąpił najazd na Cuscatlán (obecne terytorium Salwadoru).
W lipcu 1524 roku Pedro de Alvarado wrócił do Iximché i założył Villa de Santiago de Guatemala. Nazwa Gwatemala była taka sama, jak to terytorium Cakchiqueles, co w języku nahuatl oznacza „miejsce wielu drzew”.
Z powodu buntu tubylców, który nastąpił później, 22 listopada 1527 r., Nowo powstała stolica przeniosła się do Ciudad Vieja, miejscowości niedaleko Antigua Guatemala..
Wkrótce po założeniu Gwatemali sojusz między Hiszpanami a Cakchiqueles został zerwany. Rdzenni mieszkańcy zareagowali na złe traktowanie ze strony hiszpańskich zdobywców i zbuntowali się.
Bunt Cakchiquel miał odnieść sukces i pokonać Hiszpanów. Cakchiquelowie mieli dobrze zorganizowaną armię z wojskowego punktu widzenia. Uważa się, że był to jeden z najważniejszych i najtrudniejszych etapów podboju Gwatemali dla Hiszpanów.
Jednak w końcu, po okresie pięciu lat bitew i zaciętego oporu, lud Cakchiquel również został pokonany przez broń..
Już się poddali, ich wojownicy i przywódcy zostali wzięci do niewoli. Nawet ich król Belejep-Qat został upokorzony na oczach ludu, a resztę jego dni spędził na myciu złota w rzekach..
Wraz z ujarzmieniem ludu Cakchiquel kultura ta została ujarzmiona i zdziesiątkowana, kładąc kres potędze Cakchiquel. W ten sposób podbój Gwatemali został skonsumowany.
W następnych latach narastały powstania tubylcze, ale wszystkie były silnie stłumione przez hiszpańską potęgę. Sztuka wojenna i broń hiszpańska dawały przewagę zdobywcom.
W 1543 roku założono miasto Cobán, a sześć lat później miały miejsce pierwsze redukcje plemion Chuj i Kanjobal..
W 1555 r. Rdzenni Majowie z nizin zamordowali hiszpańskiego dominikanina Domingo de Vico, aw 1560 r. Doszło do redukcji Topiltepeque i Chol w Lacandón.
W 1619 roku odbyły się nowe wyprawy misyjne do dżungli Petén. W 1684 r. Nastąpiła redukcja rdzennej ludności San Mateo Ixtatán i Santa Eulalia.
Dwa lata później Melchor Rodríguez Mazariegos podjął wyprawę przeciwko Lacandones z Huehuetenango. W 1595 roku na podbój tych terenów wyruszyły także inne wyprawy.
W latach 1695-1697 franciszkanie próbowali nawrócić Itzę na religię katolicką, ale zostali odrzuceni i musieli uciekać. Jednak 13 lutego 1597 roku, po dwóch latach nieustępliwego oporu tubylców, rdzenni mieszkańcy terytorium Petén poddali się Hiszpanom..
Podbiwszy Gwatemalę, Pedro de Alvarado wrócił do Meksyku, aby wesprzeć hiszpańską walkę z buntowniczą ludnością tubylczą..
Podczas podróży, w której on i jego żołnierze wspinali się na wzgórze, został przejechany przez jednego z towarzyszy, który jechał przed nim. Jeździec przetoczył się i upadł na niego wraz ze swoim koniem. Po kilku dniach agonii Alvarado zmarł w Guadalajarze 4 lipca 1541 roku.
- Jedną z najważniejszych negatywnych konsekwencji podboju Gwatemali był spadek populacji Majów, nie tylko podczas krwawych bitew, które miały miejsce i ich późniejszego ujarzmienia i zniewolenia, ale także z powodu chorób.
- Hiszpanie przywieźli ze sobą nowe choroby, którym Hindusi nie mogli się oprzeć, takie jak ospa, odra i grypa. W tym okresie pojawiły się również inne choroby, takie jak tyfus i żółta febra, które stały się epidemiami, dziesiątkując rdzenną ludność..
- Bogata cywilizacja i kultura Majów uległa osłabieniu i uszczupleniu podczas długiego okresu podbojów, który trwał do końca XVII wieku. Budowane przez wieki monumentalne miasta zostały opuszczone przez ich mieszkańców, którzy uciekli przed Hiszpanami.
- Po podboju terytorium Gwatemali, podczas trwającej prawie 300 lat kolonii utworzono Kapitana Generalnego Gwatemali. Jego terytorium i jurysdykcja rozciągały się od regionu Soconusco w Chiapas do granicy z Panamą..
- Podbój Gwatemali oznaczał dla Hiszpanii nowy i bogaty łup wojenny, ponieważ rozszerzył swoje wpływy i potęgę w Nowym Świecie..
- Ziemie należące do rdzennej ludności zostały im odebrane, więc wielu z nich musiało uciekać i schronić się w dżungli i górach. Inni byli podporządkowani i zniewoleni poniżającymi zajęciami.
Urodził się w Badajoz, w regionie Estremadura w Hiszpanii, w 1485 roku; Jego śmierć nastąpiła 4 lipca 1541 roku w Guadalajarze (Nowa Hiszpania).
Ten zdobywca i postęp był częścią podboju Kuby, a także eksploracji Zatoki Meksykańskiej i wybrzeży Jukatanu pod przewodnictwem Juana de Grijalva.
Miał istotny udział w podboju Imperium Azteków. Z tego powodu zdobywca Hernán Cortés powierzył mu eksplorację i podbój Gwatemali. Uważany jest za zdobywcę większości terytorium Ameryki Środkowej (Gwatemali, Hondurasu i Salwadoru).
Członkowie rdzennych plemion nazywali go Tonatiuh, co w języku nahuatl oznacza „słońce” ze względu na jego wygląd fizyczny: miał jasną karnację i imponujący wygląd..
Hernán Cortés de Monroy y Pizarro Altamirano był zdobywcą Meksyku w latach 1504-1547, kiedy zmarł w Hiszpanii. Posiadał tytuł Markiza Doliny Oaxaca i Hidalgo.
Podbój Gwatemali i Ameryki Środkowej jest w dużej mierze jego zasługą, ponieważ to on zezwolił na wyprawę swojego kapitana Pedro de Alvarado.
Cortés stawił czoła gubernatorowi Kuby i walczył z nim, gdy próbował go aresztować. Jego bunt przed hiszpańską koroną uniemożliwił uznanie jego zwycięstw i podboju Meksyku..
Otrzymał tylko tytuł markiza od króla Karola I Hiszpanii, ale nie wicekróla. Na jego miejsce mianowano szlachcica Antonio de Mendoza y Pacheco.
Był wodzem i wojownikiem Quichén, prawdopodobnie urodził się w 1499 roku. Tecún Umán jest uważany za rdzennego bohatera narodowego Gwatemali za dzielny opór hiszpańskiej armii. Zginął w bitwie pod Quetzaltenango 20 lutego 1524 roku.
Byli to ostatni królowie Cakchiquel. Dowiedziawszy się, że Quiche zostali pokonani przez Hiszpanów, dołączyli do oddziałów Pedro de Alvarado.
Poprosili hiszpańskiego zdobywcę o pomoc w walce z wrogami, Tzutujiles. Jakiś czas później zmierzyli się z Hiszpanami i zostali przez nich równie pokonani.
Jeszcze bez komentarzy