Plik doYucatan onquista był to jeden z etapów podboju Ameryki przez Hiszpanów. Półwysep został odkryty w 1517 r., Chociaż ruchy na rzecz jego okupacji rozpoczęły się dopiero dziesięć lat później, w 1527 r. W obliczu innych obszarów, które zostały zdobyte w prostszy sposób, Jukatan przysporzył trudności Hiszpanom..
W rzeczywistości zajęło to 20 lat prób zakończenia silnego oporu ze strony Majów, ludu zamieszkującego te tereny. Proces podboju jest zwykle podzielony na trzy różne etapy; Każdy z nich reprezentował postępy pozycji hiszpańskich, które stopniowo przejmowały kontrolę nad całym obszarem.
Nawet po formalnej okupacji półwyspu Jukatan przez wieki był obiektem oporu tubylców. Głównym hiszpańskim bohaterem był awans Francisco de Montejo, który walczył u boku Cortésa w innych ekspedycjach. Konflikt między Cortésem a Velásquezem dał Montejo możliwość poprowadzenia tego podboju.
Indeks artykułów
Konflikty, które powstały między dwoma z pierwszych zdobywców, którzy dotarli do wybrzeży tego obszaru Meksyku, dały trzeciemu, Francisco de Montejo, możliwość poprowadzenia ostatecznej wyprawy..
Montejo pomyślał, że na Jukatanie może znaleźć takie samo bogactwo jak w Dolinie Meksyku i poprosił króla Karola V o pozwolenie na rozpoczęcie podboju półwyspu..
Monarcha i Rada Indii zaaprobowali jego propozycję, choć pod warunkiem, że Montejo przekaże pieniądze niezbędne na wyprawę..
W ten sposób podpisano kapitulacje Granady, w których szczegółowo opisano warunki podboju i późniejszej kolonizacji. Montejo został mianowany awansem, gubernatorem i kapitanem generalnym i otrzymał licencję na import bydła z Ameryki.
Dokumenty te zawierały również wymóg, aby Indianie podlegali władzy Korony, a także zgodzili się na przejście na chrześcijaństwo..
Wreszcie w 1527 r. Zaliczka Montejo zebrała wszystkie niezbędne pozwolenia, aby rozpocząć swój projekt podboju. Wyprawa wyruszyła z portu Sanlúcar de Barrameda ze wszystkim, co niezbędne, aby odnieść sukces.
Jak to miało miejsce podczas poprzednich wypraw, statki Montejo jako pierwsze dotarły na wyspę Cozumel. Stamtąd, przekraczając kanał, dotarli do Xel Há, zakładając pierwsze hiszpańskie miasto w okolicy. Nazwali go Salamanka, na cześć swojego latynoskiego imiennika.
Początkowo członkowie wyprawy otrzymywali pomoc od rdzennej ludności, którą tam zastali. Pomimo tej współpracy, Hiszpanie natychmiast oddali hołd rdzennej ludności.
W okolicy panował krótkotrwały pokój. Tubylcy przeprowadzili silny atak na nowo założone miasto, w którym przebywała grupa mężczyzn, podczas gdy pozostali, prowadzeni przez Montejo, podjęli wyprawę w głąb półwyspu..
Nie wiedząc, co wydarzyło się w Salamance, pozostali zdobywcy odnaleźli kilka spokojnych tubylczych populacji. Jednak po dotarciu do Chauac Há armia Majów zaskoczyła ich atakiem. Bitwa trwała dwa dni i zakończyła się zwycięstwem Hiszpanów.
Pomimo klęski Majowie zdołali zmusić wojska Montejo do odwrotu, uciekając w kierunku Tecoh. Tam cheles przyjęli je w przyjazny sposób.
Druga faza podboju rozpoczęła się około 1530 roku i trwała około pięciu lat. Hiszpanie dostali Cheles, tradycyjnych wrogów Majów, aby wesprzeć ich w walce ze wspólnym wrogiem. Następnie Montejo podzielił swoje siły, umieszczając je pod dowództwem swojego syna zwanego „el Mozo”.
Konfrontacje z Majami nasiliły się w kolejnych terminach. Poparcie cheles nie wystarczyło, aby ich pokonać, a Majowie zmusili Hiszpanów do porzucenia różnych już zdobytych pozycji. Spowodowało to pewne wewnętrzne problemy w wyprawie i wielu żołnierzy zdecydowało się opuścić Montejo.
Sam natarcie otrzymał poważną ranę w jednym z rdzennych ataków. W związku z rozwojem sytuacji Montejo nakazał wycofanie się, kończąc ten drugi etap podboju..
Zdobywca postanowił zwrócić się o pomoc do stolicy Nowej Hiszpanii i Korony, aby podjąć nową próbę opanowania terytorium i pokonania sił Majów.
Ostateczna faza miała miejsce między 1540 a 1545 rokiem. Z tej okazji natarcie przekazało dowództwo wojskowe i cywilne jego synowi, Mozo. Podobnie przekazał mu prawa, które pojawiły się w kapitulacjach, które regulowały podbój.
Idąc za radą rodziców, Mozo po raz pierwszy próbował znaleźć sojuszników w Jukatanie. Zwrócił się do różnych społeczności tubylczych stojących przed Majami; Jednak większości z nich nie udało mu się przekonać.
Hiszpanie byli w stanie przyciągnąć do pomocy różne ludy. Ten wspólny front stopniowo zdołał ujarzmić potęgę Majów.
Ponadto wkrótce przybyły posiłki hiszpańskie z innych części Nowej Hiszpanii, co sprawiło, że zgromadzone siły wojskowe były prawie nie do pokonania..
6 stycznia 1542 roku Mozo założył Meridę, stolicę Jukatanu. Jego kuzyn, bratanek Montejo Sr., podjął się podboju wschodniej części półwyspu, zakładając Valladolid w 1543 roku.
Od tego momentu Hiszpanie poświęcili się konsolidacji tego, co podbili, pokonując grupy, które próbowały się oprzeć. Przemoc, jakiej użyli w swojej kampanii, zlikwidowała wszelkie ślady buntu.
Chociaż Cortés nie brał udziału w ostatecznym podboju Jukatanu, był jednym z pierwszych, którzy dotarli do Cozumel. Przed nim przybył Pedro de Alvarado, który podjął kilka grabieży rdzennych mieszkańców, zmuszając ich do ucieczki w głąb lądu..
Wygląda na to, że Cortés próbował powstrzymać działania Alvarado, promując pojednanie z tubylcami. Oczywiście w ramach polityki nawrócenia religijnego nakazał zniszczenie kilku miejscowych miejsc kultu, a także znalezionych tam obiektów sakralnych..
Urodzony w Salamance w 1479 roku Francisco de Montejo był głównym bohaterem kampanii podboju Jukatanu. Potrafił wykorzystać konflikty między Cortésem a innymi zdobywcami i przekonać króla, aby go z góry mianował.
Zdaniem ekspertów Montejo był całkowicie przekonany o istnieniu niezliczonych bogactw na półwyspie i był skłonny przekazać pieniądze niezbędne do opłacenia wyprawy..
Syn zdobywcy, z którym dzielił imię, założył San Francisco de Campeche w 1540 r., A dwa lata później miasto Merida.
Od początku dołączył do firmy ojca, towarzysząc mu od chwili, gdy w czerwcu 1527 r. Wyruszyli na Jukatan.
Trzecim Francisco de Montejo, który brał udział w podboju Jukatanu, był bratanek zaliczki. Miał zaledwie 13 lat, kiedy towarzyszył wujowi i kuzynowi na jednym ze statków zmierzających do Ameryki.
W 1543 roku był założycielem Valladolid, choć rok później miasto zostało przeniesione z pierwotnej lokalizacji do Zaci.
Jeszcze bez komentarzy