ZA stały, w programowaniu jest definiowana jako stała wartość, której program nie może modyfikować podczas działania. Te ustalone wartości są również nazywane literałami. Jest traktowana jako zmienna wspólna, z tym że po zdefiniowaniu nie można zmienić jej wartości.
Stałe mogą mieć dowolny z podstawowych typów danych, takich jak liczba całkowita, zmiennoprzecinkowa, znakowa lub łańcuchowa. Jest równy zmiennej w swojej deklaracji i możliwości spojrzenia na wartość, którą w niej zapisała. Jednak jego wartości nie można zmienić podczas działania programu.
Jeśli spróbujesz zmienić wartość stałej, pojawi się błąd. Dlatego jest bardzo przydatny w przypadku wartości, które rzadko lub nie zmieniają się, takich jak VAT, Pi itp..
Używając stałej nie ma ryzyka przypadkowej zmiany jej wartości. Na przykład nie chciałbyś, aby wartość Pi została przypadkowo zmieniona na 4, ponieważ wszystkie obliczenia dotyczące Pi pójdą źle.
Indeks artykułów
W matematyce stała to określona liczba lub symbol, któremu przypisano stałą wartość. Na przykład w równaniu: y = 3z-2, „y” i „z” to zmienne, a liczby 3 i 2 są stałymi.
Stałe są używane w programowaniu do przechowywania stałych wartości. Interesujące jest zdefiniowanie wartości, które będą używane kilka razy w programie. Na przykład poniżej „mini” i „maxi” są zadeklarowane jako stałe.
- const int mini = 20.
- const int maxi = 200.
Dzięki zastosowaniu stałych można jednocześnie zmieniać kilka wystąpień wartości. Na przykład podczas modyfikowania wartości przypisanej do maxi w przykładzie, ta wartość zostanie zmieniona za każdym razem, gdy występuje odwołanie do maxi.
Gdyby zamiast maxi użyto liczby 200, programista musiałby modyfikować każdą pojedynczą instancję „200”. Dlatego za dobrą praktykę programistyczną uważa się używanie stałych za każdym razem, gdy wielokrotnie używana jest stała wartość..
Stałe dają gwarancję, że kod nie będzie w stanie zmienić swojej wartości. Nie jest to bardzo ważne w przypadku małego projektu, ale ma duże znaczenie w przypadku dużego projektu z wieloma komponentami napisanymi przez wielu programistów..
Stałe dostarczają również kompilatorowi wskazówek dotyczących optymalizacji. Ponieważ kompilator wie, że ta wartość nie może się zmienić, nie musi ładować wartości do pamięci, optymalizując kod tak, aby działał tylko dla wartości stałej.
Zmienna, jak sama nazwa wskazuje, ostatecznie zmienia się. Jeśli jednak się nie zmieni, nic się nie dzieje. Ponieważ czytelność jest również ważna, zawsze, gdy jest to możliwe, należy jawnie używać stałej i pozostawić zmienne dla wartości, które faktycznie mogą się zmienić.
Na pewno wiesz, co oznacza wartość 3,14. Jednak nie wszyscy będą wiedzieć, że 3,05 to stawka podatku w państwie. Dlatego nie każdy, kto zajmie się konserwacją kodu w przyszłości, będzie o tym wiedział..
Jeśli w przyszłości zmieni się stawka podatku, denerwująca będzie zmiana każdej wartości z 3,05 na 3,16. Dlatego zmiany są minimalizowane przez wprowadzenie tylko jednej zmiany stałej.
Typ danych Boolean może mieć tylko jedną z następujących dwóch wartości: 0 (fałsz) i 1 (prawda).
Literał liczby całkowitej to sekwencja cyfr. Może to być stała dziesiętna, ósemkowa lub szesnastkowa. Prefiks określa podstawę lub pierwiastek: 0x lub 0X dla szesnastkowej, 0 dla ósemkowej i nic dla dziesiętnej.
Literał całkowity może również mieć sufiks będący kombinacją U i L, odpowiednio dla „unsigned” i „long”. Sufiks może być pisany wielką lub małą literą i może mieć dowolną kolejność.
Stała zmiennoprzecinkowa to liczba, która składa się z części całkowitej, przecinka dziesiętnego i części ułamkowej. Te stałe mogą być wyświetlane zarówno w postaci dziesiętnej, jak i wykładniczej.
Przedstawiając postać dziesiętną, należy uwzględnić kropkę dziesiętną, wykładnik lub oba te elementy. Gdy reprezentowana jest forma wykładnicza, należy uwzględnić część całkowitą, część ułamkową lub obie. Wykładnik ze swoim znakiem jest wprowadzany przez e lub E.
Literał znakowy może być znakiem (na przykład „k”), sekwencją ucieczki (na przykład „\ t”) lub znakiem uniwersalnym (na przykład „\ u02C1”).
Ten typ stałej jest ujęty w pojedyncze cudzysłowy. Na przykład „h” lub „3” mogą być przechowywane w stałej typu char. Maksymalny rozmiar stałej tego typu to jeden bajt.
Niektóre znaki w C mają specjalne znaczenie, gdy są poprzedzone odwrotnym ukośnikiem. Na przykład nowa linia (\ n) lub tabulator (\ t).
Ciąg znaków zawiera zestaw znaków o charakterystyce typu znak. Stałe łańcuchowe są ujęte w podwójne cudzysłowy „”.
Długą linię można podzielić na wiele linii, używając stałych łańcuchowych i oddzielając je spacjami. Na przykład następujące dwie formy to te same ciągi znaków:
- "Witam drodzy".
- "Witam drodzy".
Jest to nienazwana stała używana do określania danych. Stałe dosłowne są kodowane jako część instrukcji. Na przykład w zdaniu a = b + 6 została użyta stała dosłowna „6”.
Zwykle są umieszczane na początku programu, chociaż można je umieścić w dowolnym miejscu. Są zdefiniowane w następujący sposób, na przykład: #define Year 2019.
Wartość roku można szybko zmienić, umieszczając ją na początku programu, ponieważ można ją łatwo znaleźć.
Używają kwalifikatora typu stałego, aby wskazać, że danych nie można zmienić. Składnia jest następująca: const typ identyfikator = wartość. Przykładem może być: const float PI = 3,1415.
Poniższy program przedstawia trzy różne sposoby kodowania PI jako stałej:
Możesz użyć przedrostka „const”, aby zadeklarować stałe o określonym typie danych, w następujący sposób: const zmienna typ = wartość. W poniższym przykładzie możesz zobaczyć bardziej szczegółowo:
Kiedy powyższy kod jest kompilowany i wykonywany, pojawia się następujący wynik: Wartość obszaru: 50.
Należy zauważyć, że dobrą praktyką programistyczną jest zawsze definiowanie stałych dużymi literami.
Jeszcze bez komentarzy