Plik doinstytucjonalizm społeczny Było to wynikiem nierówności ekonomicznych i braku praw dużej części ludności w XIX i XX wieku. Pomimo tego, że liberalny konstytucjonalizm promulgował równość ludzi, nie znalazło to odzwierciedlenia w ówczesnym społeczeństwie.
Rewolucja przemysłowa i zmiana paradygmatu ekonomicznego doprowadziły do stworzenia większego bogactwa. Jednak dotarło to tylko do części populacji, podczas gdy wśród robotników powstały strefy ubóstwa. Nie mieli prawie żadnych praw pracowniczych i byli zdani na łaskę pracodawców.
Z niektórymi poprzednikami, takimi jak konstytucja, która wyłoniła się z rewolucji francuskiej 1848 r., A nawet postęp społeczny II Rzeszy, sytuacja zaczęła się zmieniać dopiero po pojawieniu się zorganizowanych ruchów robotniczych..
Zniszczenia wywołane I wojną światową i strach przed komunizmem spowodowały, że kraje zaczęły wyposażać swoje konstytucje w mechanizmy sprawiedliwości społecznej. W związku z tym starano się, aby nikt nie pozostał bez podstawowych aspektów, takich jak zdrowie, edukacja czy godna praca.
Indeks artykułów
Konstytucjonalizm społeczny definiuje się jako ideologię, która broni, że państwo interweniuje politycznie w gospodarce i społeczeństwie, aby realizować politykę społeczną.
Mogą one obejmować zapewnienie dostępu do opieki zdrowotnej, wypłatę zasiłku dla bezrobotnych, oferowanie bezpłatnej i powszechnej edukacji.
Rewolucja przemysłowa, która pojawiła się w XVIII-wiecznej Anglii, zmieniła gospodarkę w większości Europy i części Ameryki. Wprowadzenie maszyn znacznie zwiększyło produkcję, a przemysł zastąpił rolnictwo jako podstawę gospodarki.
W tym czasie zaczął się też szerzyć tzw. Liberalny konstytucjonalizm. Miało to za swoją główną podstawę wolność jednostki przeciwko działaniu państwa.
Podobnie ustanowiła równość każdej osoby wobec prawa. Politycznie oznaczało to większą demokratyzację, ale miało też negatywne skutki.
Największymi przegranymi byli robotnicy. Liberalny konstytucjonalizm w zasadzie nie pozwalał na regulację gospodarki. Nie było przepisów dotyczących płac, prawa do strajku czy świadczeń socjalnych. W ten sposób powstała duża kieszeń ubóstwa, w której wielu obywateli żyje słabo, mimo że pracowali..
Wraz z pojawieniem się ideologii socjalistycznej, a później komunistycznej, robotnicy zaczęli się organizować. Ich zamiarem była poprawa warunków pracy i życia.
To był zalążek konstytucjonalizmu społecznego. Chociaż istnieli niektórzy poprzednicy, historycy twierdzą, że ich pierwszym przykładem była Konstytucja, która wyłoniła się z rewolucji meksykańskiej, która rozpoczęła się w 1910 roku..
Jednym z odległych poprzedników była konstytucja uchwalona po rewolucji francuskiej 1848 r. Jedną z przyczyn wybuchu tej rewolucji było pojawienie się żądań społecznych, promowanych przez pierwsze ruchy robotnicze..
Żądania rewolucji miały wyraźny komponent społeczny: nacjonalizacja banków i kopalń, prawo do pracy lub zapewnienia minimalnych warunków bytu. Wiele z tych środków zostało uwzględnionych w konstytucji ogłoszonej w tym samym roku..
W XX wieku w wielu krajach zaszczepiono konstytucjonalizm społeczny. Wielki kryzys 1929 r. I I wojna światowa zubożyły miliony ludzi. Różne kraje zostały zmuszone do działania w celu ochrony obywateli.
Innym wydarzeniem, które zdaniem wielu historyków sprzyjało rozprzestrzenianiu się tego typu konstytucjonalizmu, była rewolucja radziecka i komunizm. Obawiano się, że robotnicy przyłączą się do tej ideologii i że ruchy rewolucyjne będą się powtarzać. Najlepszym sposobem na ich uniknięcie była próba poprawy ich warunków życia.
Meksykańska konstytucja z 1917 r., Ogłoszona po zwycięstwie rewolucjonistów, jest uważana za pierwszy przykład konstytucjonalizmu społecznego. Jednak prowincja Mendoza w Argentynie opracowała podobną Magna Carta już w poprzednim roku..
W Europie pierwsze przykłady były w Niemczech. Po klęsce w I wojnie światowej powstała Republika Weimarska. Konstytucja z 1919 r. Ustanowiła prawa pracowników.
W Hiszpanii wyróżniała się pod tym względem Konstytucja z 1931 r., Ogłoszona po powstaniu Republiki..
We wszystkich tych tekstach szczególny nacisk położono na prawa socjalne, zwłaszcza w przypadku pracowników.
Chociaż istniały różnice w zależności od kraju, jednymi z najczęstszych praw były te, które ograniczały dzień pracy do 8 godzin, tworzenie ubezpieczenia zdrowotnego, macierzyńskiego i emerytalnego, prawo do strajku lub pojawienie się przepisów chroniących pracę kontrakty od pracowników.
Wszystkie te reformy nie oznaczały wejścia do systemu socjalistycznego. Państwo nadal broniło praw jednostki, choć były one podporządkowane dobru wspólnemu.
Konstytucjonalizm społeczny opowiadał się za interwencją państwa w gospodarkę. Nie chodziło, jak w systemach socjalistycznych, o planowanie, ale o naprawienie nadużyć.
Pierwszym krokiem było ustanowienie przepisów dotyczących praw socjalnych. Potem nastąpiła regulacja funkcjonowania firm prywatnych, zapobiegająca wyzyskowi pracowników.
W podobny sposób stworzono politykę dystrybucji bogactwa, wykorzystując w tym celu podatki. Podstawą było to, że najbardziej uprzywilejowani płacili więcej, aby społeczeństwo mogło odnieść korzyści jako całość.
Wreszcie uznano również prawo pracowników do organizowania się, obrony swoich praw i negocjowania bezpośrednio z pracodawcami. Głównym narzędziem służącym do tego były związki zawodowe, które mogły nazywać legalny strajk.
Główną cechą konstytucjonalizmu społecznego jest dążenie do stworzenia państwa opiekuńczego. Pojęcie to definiuje się jako potrzebę prowadzenia przez państwo polityki społecznej w celu zagwarantowania różnych praw obywatelskich. Do najważniejszych należą dostęp do opieki zdrowotnej, edukacji czy emerytury.
Państwo opiekuńcze musi być odpowiedzialne za ochronę osób najmniej uprzywilejowanych. Okoliczności takie jak bezrobocie, choroba czy niepełnosprawność byłyby w ten sposób pokryte przez państwo, a obywatel nie byłby bezradny..
Wiąże się to również z obowiązkami dla osób fizycznych. Wśród nich najważniejszy jest udział z podatkami w utrzymaniu tych świadczeń socjalnych.
Jednym z kamieni milowych w historii konstytucjonalizmu społecznego było utworzenie Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP). To ponadnarodowe ciało pojawiło się w 1919 roku i składa się z rządów, związków zawodowych i biznesmenów.
Jego pierwotną funkcją była pomoc robotnikom na całym świecie w dochodzeniu ich praw, promując włączenie ich do konstytucji.
W ostatnich latach, wraz z zakończeniem zimnej wojny, a wraz z nią strachem przed komunizmem, MOP zasygnalizowała niepowodzenie w państwie opiekuńczym. Aby go utrzymać, organizacja zamierza priorytetowo traktować zgodność ze standardami oraz podstawowymi zasadami i prawami w pracy.
Na standardy te składa się osiem podstawowych konwencji: wolność zrzeszania się, rokowania zbiorowe, zniesienie pracy przymusowej, zniesienie pracy dzieci, eliminacja dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i pracy..
Jeszcze bez komentarzy