Plik Rosyjski konstruktywizm Był to bardzo wpływowy ruch artystyczny, który rozkwitł w Rosji w XX wieku i ewoluował, gdy bolszewicy doszli do władzy w rewolucji październikowej 1917 r. Dzięki temu ruchowi sztuki współczesnej wielu zaawansowanych radzieckich artystów, którzy poparli cele rewolucji.
Samo w sobie było to nowe podejście do tworzenia przedmiotów, choć czerpało idee z kubizmu, suprematyzmu i futuryzmu. Krótko mówiąc, jego celem było zniesienie tradycyjnej artystycznej troski o kompozycję i zastąpienie jej „konstrukcją”..
Rosyjski konstruktywizm wymagał dokładnej analizy technicznej nowoczesnych materiałów. Te badania miały ostatecznie doprowadzić do powstania pomysłów przydatnych do masowej produkcji, służących celom komunistycznego społeczeństwa..
Ruchowi jednak nie udało się przenieść z pracowni artysty do fabryki. Niektórzy nadal upierali się przy wartości abstrakcyjnej pracy analitycznej i wartości samej sztuki. Kilku z tych artystów wywarło wielki wpływ na szerzenie się konstruktywizmu w całej Europie.
Inni natomiast przeszli do nowej, ale krótkotrwałej fazy znanej jako produktywizm. Artyści ci pracowali w branży, ale bez takich samych sukcesów jak rosyjski konstruktywizm.
Indeks artykułów
W 1917 roku Kazimierz Malewicz użył tego określenia Sztuka budowlana pogardliwie opisać twórczość Aleksandra Rodczenki. Jednak to Vladimir Yevgrafovich Tatlin jako pierwszy wyraził konstruktywistyczne idee.
Tatlin odwiedził Picassa w Paryżu. Po powrocie zaczął produkować swój Konstrukcje reliefowe. Była to seria rzeźb wykonanych z odpadów, które imitowały twórczość hiszpańskiego artysty.
W międzyczasie, po przejęciu władzy przez bolszewików, doszło do konfliktu między dwiema grupami wpływowych moskiewskich malarzy abstrakcyjnych. Pierwszy wolał trzymać się czystej sztuki lub sztuki konkretnej.
Ze swojej strony druga grupa, do której należał Tatlin, uważała tradycyjne sztuki plastyczne za martwe. Opowiadali się za pracą utylitarną i propagandową. Ta ostatnia grupa odniosła zwycięstwo i stała się znana jako „konstruktywiści” lub „artyści-inżynierowie”..
W 1922 roku Alexei Gan, teoretyk ruchu, wydał Manifest konstruktywistyczny. Później zakazano sztuki sztalugowej, a malarze i rzeźbiarze zostali zmuszeni do przejścia na wzornictwo przemysłowe. Wielu niezadowolonych artystów opuściło Rosję. Kreatywność tych, którzy pozostali, była ściśle kontrolowana.
W połowie lat dwudziestych rosyjski konstruktywizm upadał. Po części było to spowodowane rosnącą wrogością reżimu bolszewickiego do sztuki awangardowej..
Jednak nadal był inspiracją dla artystów na Zachodzie. Ruch zwany Konstruktywizm międzynarodowy rozkwitł w Niemczech w latach 20. XX w. Jego dziedzictwo przetrwało do lat pięćdziesiątych XX wieku.
Rosyjski konstruktywizm był uważany bardziej za filozofię niż tylko styl. Filozofia ta odzwierciedla przekonanie, że sztuka służy zmianie społecznej, a nie osobistej ekspresji.
Jego zwolennicy opowiadali się raczej za sztuką użytkową i designem niż sztuką dekoracyjną i ekspresyjną. Te idee przeniknęły rewolucyjnego ducha chwili. Kultura burżuazyjna została zastąpiona przez rewolucyjny ruch proletariacki.
Podobnie jak w przypadku futuryzmu, jedną z głównych cech rosyjskiego konstruktywizmu była akceptacja nowoczesności. Ogólnie była to sztuka całkowicie abstrakcyjna, z naciskiem na geometryczne kształty i eksperymenty.
Sztuka konstruktywistyczna była optymistyczna, ale nie była emocjonalna, faworyzując obiektywne i uniwersalne formy.
Poszukiwano nowego porządku w sztuce, eksperymentując z nowymi mediami. Cechą charakterystyczną tego stylu był minimalizm, upraszczający wszystko do najbardziej fundamentalnego poziomu.
Nowa sztuka nowego porządku powinna prowadzić do większego zrozumienia, pokoju i jedności. To z kolei miałoby wpływ na obecne problemy społeczne i gospodarcze..
Jednym z celów architektury konstruktywistycznej było zaszczepienie awangardy w życiu codziennym. Rosyjski konstruktywizm starał się budować przestrzenie, w których można by osiągnąć nową socjalistyczną utopię.
Następnie stworzono projekty utylitarne dla robotników. Ale takie ekstrawaganckie projekty Latające miasto przez Gyorgy Krutikov. Ten projekt został pomyślany jako poważna propozycja dla domów w powietrzu.
W ten sposób te skrajności ukazały napięcia między indywidualizmem a utylitaryzmem w konstruktywizmie. Z jednej strony promowali większą równość społeczną, z drugiej proponowali ambitne, a nawet lekkomyślne projekty.
Narzędzia i techniki bardziej tradycyjnego malarstwa figuratywnego i stylów artystycznych zostały zastąpione „zbudowanymi” fotomontażami i mocną typografią..
Rosyjski konstruktywizm charakteryzował się minimalną paletą kolorów. Ogólnie używali tylko czerwonego i czarnego, a czasem żółtego. Elementy ukośne z czcionkami oraz okrągłe i ustawione pod kątem obrazy były powszechne..
W ten sposób wynik był niezwykle dramatyczny, z warstwowymi obrazami połączonymi z potężną typografią. Ta sztuka została opisana jako ekscytująca, szokująca, a nawet szokująca. Ruch ten oznaczał dramatyczną zmianę w stosunku do bardziej konwencjonalnych ruchów artystycznych i filozofii..
Pierwotnie styl konstruktywistyczny był przeznaczony dla przekazów politycznych. Jednak przedostał się do reklam produktów i wszelkiego rodzaju plakatów, a także do okładek i wewnętrznych części książek..
Niektórzy znani artyści ruchu to Vladimir Tatlin, Georgii i Vladimir Stenberg, Alexander Rodchenko, Liubov Popova i El Lissitzky.
Z drugiej strony najsłynniejszym dziełem Tatlina jest jego Pomnik Trzeciej Międzynarodówki. Ten projekt nie został zrealizowany, ale był to jego pierwszy wypad do architektury..
Pomnik stał się symbolem rosyjskiej architektury awangardowej i międzynarodowego modernizmu. Model to żelazna rama o wysokości 6,7 m, na której spoczywał obrotowy cylinder, sześcian i stożek..
Z powodu oficjalnej dezaprobaty malarstwa sztalugowego większość dzieł konstruktywistycznych pojawia się w formie wzorów tekstylnych, architektury czy wzorów przemysłowych. Do najbardziej znanych dzieł należą:
Jeszcze bez komentarzy