Plik Kryzys XIV wieku Jest to nazwa nadana przez historyków całemu zespołowi negatywnych okoliczności, które charakteryzowały ten czas. Skutki tego kryzysu dotknęły wszystkie obszary, od demograficznego po gospodarcze, wyznaczając początek końca średniowiecza..
Powody, dla których Europa ucierpiała w wyniku tego kryzysu, są wielorakie i wzajemnie powiązane. Przede wszystkim wielu autorów obwinia zmianę klimatu kontynentu za słabe zbiory, które doprowadziły do epizodów głodu i buntów chłopów, którzy musieli płacić panom feudalnym wysokie daniny..
Inną przyczyną kryzysu była epidemia czarnej śmierci, która nawiedziła dużą część kontynentu. Szacuje się, że około jedna trzecia populacji europejskiej zmarła z powodu tej choroby i innych epidemii.
Europa zaczęła się odradzać dopiero w drugiej połowie XV wieku. Jednak do tego czasu społeczeństwo się zmieniło. Burżuazja zaczęła stawać się klasą silną ekonomicznie, szlachta feudalna straciła część władzy w rękach monarchów, a system gospodarczy przechodził w kierunku kapitalizmu.
Indeks artykułów
Poprzednie stulecia charakteryzowały się poprawą gospodarki w całej Europie. Spowodowało to znaczny wzrost populacji.
Jednak wiek XIV rozwinął się w zupełnie inny sposób. Aby tak się stało, nie było jednej przyczyny, ale raczej zbiór wydarzeń, które zakończyły się niszczącym kryzysem.
Wielu historyków zwraca uwagę, że w XIV wieku nastąpiła wielka zmiana w klimatologii kontynentu.
Podczas gdy w poprzednich stuleciach Europa żyła pod tak zwanym średniowiecznym optimum, które pozwalało na znaczny wzrost plonów, w XIV wieku kontynent zaczął cierpieć z powodu klimatu, który miał odwrotny skutek..
Ta zmiana meteorologiczna spowodowała w szczególności zubożenie działalności rolniczej i hodowlanej, dwóch filarów ówczesnej gospodarki. Ponadto ten sam wzrost liczby ludności powyżej zaostrzył problemy związane z niższą produkcją żywności.
Począwszy od drugiej połowy XIV wieku Europę pustoszyła epidemia czarnej śmierci. Ciężkość tej epidemii spowodowała, że około jedna trzecia populacji kontynentu zmarła na tę chorobę..
Oprócz ofiar śmiertelnych epidemia spowodowała spadek liczby pracowników. To z jednej strony zaostrzyło spadek produkcji, z drugiej zaś zmniejszyło konsumpcję, co wpłynęło na całą działalność handlową..
Innym powodem wybuchu kryzysu w tym stuleciu były ciągłe wojny, które pustoszyły kontynent. Najważniejszą z nich była wojna stuletnia, która postawiła przeciwko sobie Francję i Anglię i trwała aż do XV wieku..
Ponadto konfliktowi temu towarzyszyły liczne starcia w wielu krajach. Wreszcie Turcy pojawili się również w Europie, zwiększając potęgę, która zostanie potwierdzona w 1453 r., Kiedy zajęli Konstantynopol..
Wszystko to spowodowało, że system polityczny i gospodarczy, który charakteryzował średniowiecze, zaczął się rozpadać. Feudalizm wszedł w wielki kryzys, kiedy panowie feudalni szybko tracili władzę na rzecz królów każdego stanu..
Problemy gospodarcze wielu panów feudalnych spowodowały wzrost podatków nakładanych na ich chłopów. Ci w odpowiedzi zaczęli przeprowadzać gwałtowne bunty, przed którymi szlachta musiała zwrócić się do monarchów, aby mogli ich udusić, tracąc przy tym polityczną niezależność..
Ogólnie rzecz biorąc, kryzys XIV wieku charakteryzował się niżem demograficznym, zmniejszonymi zbiorami oraz przemianami politycznymi i społecznymi..
Od początku XIV wieku europejska organizacja polityczna zaczęła się przeobrażać. Stary system feudalny, ze szlachtą kontrolującą panowanie, zaczął być zastępowany innym systemem, w którym król skoncentrował większość władzy.
Jak wspomniano powyżej, to chłopi najbardziej ucierpieli ze wszystkich negatywnych wydarzeń stulecia. Od niższego plonu plonów po plagę dżumy, poprzez wzrost opłat żądanych przez panów feudalnych i Kościół, wszystko to spowodowało pogorszenie jakości ich życia.
Głód i wzrost biedy spowodowały, że rolnicy przeprowadzili kilka gwałtownych buntów w wielu krajach europejskich.
Najpotężniejszą instytucją w średniowieczu, nawet bardziej niż różne monarchie, był Kościół katolicki. Nie mogła jednak uniknąć głębokiego wpływu kryzysu, który wybuchł w tamtym stuleciu..
Wśród wydarzeń, które spowodowały utratę wpływów Kościoła, jest jego konfrontacja z Francją, której monarcha próbował przejąć kontrolę nad instytucją.
Francuski król Felipe IV postanowił zmniejszyć dochody otrzymywane przez Kościół. Papież z Rzymu zareagował ekskomuniką. Sytuacja pogorszyła się do tego stopnia, że Francuzi aresztowali Papieża. Chociaż udało mu się wydostać z więzienia, wkrótce potem zmarł.
W obliczu próżni władzy powstałej po śmierci papieża Filip IV mianował nowego francuskiego papieża, Klemensa V.Ponadto utworzył nową stolicę papieską w Awinionie..
Kościół ze swej strony starał się zachować swoją tradycyjną siedzibę w Rzymie. To spowodowało, że między 1377 a 1417 rokiem było dwóch różnych papieży.
Już w 1418 roku na Soborze w Konstancji schizma została zakończona wyborem nowego i jedynego papieża..
Schizma, której doświadczyli na Zachodzie, a także konsekwencje słabych zbiorów i epidemii dżumy sprawiły, że chrześcijanie przeżywali okres wielkiego pesymizmu. Śmierć stała się autentyczną obsesją, której postawy i wierzenia nie różniły się zbytnio od tych, które pojawiły się w okresie milenializmu.
Towarzyszyło temu pojawienie się licznych herezji, wielu przeciwnych Kościołowi katolickiemu..
Na gospodarkę w XIV wieku wpływ miały zarówno czynniki zewnętrzne, takie jak klimat, jak i czynniki wewnętrzne, takie jak upadek systemu feudalnego..
Negatywne skutki miał również spadek liczby ludności spowodowany epidemią, choć paradoksalnie ważył się również wzrost demograficzny poprzednich stuleci, co spowodowało szybkie wyczerpywanie się zasobów..
Wielu ekspertów uważa, że kryzys gospodarczy XIV wieku zakończył się transformacją systemu z feudalizmu na kapitalizm..
Jak zauważono, populacja Europy znacznie wzrosła w XII i XIII wieku. W pewnym momencie wzrost liczby ludności był większy niż wzrost produkcji żywności spowodowany dobrą pogodą i ulepszonymi technikami rolniczymi, co doprowadziło do znacznych zakłóceń równowagi..
Epidemia dżumy i wynikający z niej spadek liczby ludności nie naprawiły tej nierównowagi. Efekt był właściwie odwrotny. Z jednej strony wystąpił niedobór pracowników, z drugiej spadł popyt na wszelkiego rodzaju produkty, co negatywnie wpłynęło na handel.
Brak pracowników odnotowano zarówno na wsi, jak iw miastach. Na obszarach wiejskich porzucono wiele pól uprawnych. Ponadto, ponieważ popyt jest mniejszy z powodu spadku liczby ludności, wiele upraw nie jest już opłacalnych..
Z drugiej strony w mieście na brak pracowników cierpiał również przemysł tekstylny. Spowodowało to wzrost płac, co z kolei skłoniło niektórych pracodawców do przeniesienia fabryk na obszary wiejskie w poszukiwaniu pracowników, którzy zgodziliby się na niższe stawki..
W ten sposób związki miejskie po raz pierwszy musiały konkurować z biznesmenami, którzy przenieśli się na wieś i nie należeli do organizacji związkowych..
Problemy stworzone przez spadek produkcji i popytu wpłynęły na gospodarkę feudałów. Rozwiązaniem, które próbowali ustalić, było podwyższenie danin dla chłopów, którzy normalnie nie mogli ich spłacić..
Z jednej strony wywołało to liczne bunty przeciwko szlachcie. Z drugiej strony wielu chłopów decydowało się na ucieczkę i schronienie w miastach, gdzie starali się jak najlepiej przeżyć..
Panowie feudalni nie mieli innego wyjścia, jak zmienić dotychczasowy system pracy. Utrata wpływów politycznych i ekonomicznych znacznie ich osłabiła i musieli szukać nowych dochodów..
Wśród nowych systemów organizacyjnych, jakie pojawiły się w tamtym czasie, jest dzierżawa ziemi chłopom w zamian za pewną sumę pieniędzy i dzierżawa udziałów, w której szlachcice oddawali ziemię, a chłopi pracę, a następnie dzielili uzyskaną pracę..
Podobnie jak w innych dziedzinach, kryzys XIV wieku dotknął także politykę. Najważniejsze było to, że monarchia narzuciła się szlachcie i Kościołowi, monopolizując prawie całą władzę.
W większości Europy monarchia próbowała pozbawić feudałów władzy, centralizując terytoria i władzę w postaci króla.
Na przykład w Anglii ta centralizacja rozpoczęła się już w XIII wieku, chociaż szlachta była na tyle silna, by zmusić monarchę do podpisania Magna Carta w 1215 r. Podobnie król musiał zgodzić się na utworzenie parlamentu, gdzie reprezentowani byli zarówno arystokraci, jak i burżuazja.
Francja ze swej strony również zaczęła się jednoczyć, choć dopiero na początku XIII wieku królowie zdołali zdobyć władzę nad szlachtą. Już w XIV wieku Filip IV powołał swego rodzaju sobór z udziałem szlachty, duchowieństwa i mieszczaństwa..
Ogólnie rzecz biorąc, wszystko to doprowadziło do rozpadu systemu feudalnego. Chociaż szlachta zachowała część swoich wpływów, ich rola jako panów feudalnych stopniowo zanikała..
Wszystko, co wydarzyło się w XIV wieku, pomimo negatywnych konsekwencji dla ludności, doprowadziło do nadejścia epoki nowożytnej.
Handel był czynnością, która napędzała poprawę gospodarczą państw europejskich. Zarówno włoskie porty, jak i miasta takie jak Flandria stały się głównymi punktami nowych szlaków handlowych.
Przed kryzysem gospodarka europejska była skoncentrowana na świecie wiejskim. Podstawą wszelkiej działalności gospodarczej było zarówno rolnictwo, jak i własność ziemi.
Jednak kryzys XIV wieku zmienił całą sytuację. Od tego momentu wieś nie jest już centralnym punktem, który ma być zastępowany przez miasta. Tam nowa klasa społeczna stała się nową potęgą gospodarczą: burżuazja..
Nacisk tej burżuazji nie ograniczał się już do pól zajmowanych dawniej przez cechy, ale zaczęli też kontrolować handel. W krótkim czasie stali się potęgą gospodarczą, do tego stopnia, że królowie musieli wielokrotnie zwracać się do nich, aby uzyskać pożyczki..
Kolejną z wielkich konsekwencji kryzysu XIV wieku był wzrost znaczenia miast w stosunku do wsi. Wielu chłopów, ze względu na kwestię daniny lub brak produktywności ziemi, zdecydowało się na emigrację do miast. Wiele wiosek zostało całkowicie opuszczonych.
Kryzys tego stulecia dotknął wszystkie sektory społeczeństwa. Na przykład szlachta była prawdopodobnie klasą, która straciła najwięcej wpływów i władzy. Podobnie i ona uległa znacznemu zubożeniu.
W obliczu tego burżuazja umocniła się jako wyłaniająca się klasa społeczna. Pomimo faktu, że podobnie jak reszta populacji cierpiał on na skutki zarazy, pod koniec kryzysu jego moc znacznie wzrosła..
Historycy zwracają uwagę, że kryzys, jakiego doświadczył Kościół katolicki, miał duże znaczenie w przemianach, które zaszły od XV wieku..
W ten sposób stary porządek promowany przez Kościół zmieniał się, pojawiając się nowe idee, które lepiej pasują do siły, którą zdobyła burżuazja..
Stopniowo stary teocentryzm zanikał, aż w XV wieku narzucono nową filozofię opartą na humanizmie..
Europa musiała poczekać do XV wieku, aby zacząć wychodzić z kryzysu. W dodatku wyszła z tego bardzo przemieniona, zarówno na płaszczyźnie politycznej, jak i społecznej. Ostatecznie oznaczało to, że stare społeczeństwo feudalne przekształciło się w kapitalistyczne..
W nowym stuleciu zanikły przyczyny, które wywołały kryzys, a co za tym idzie, odbudowa jego skutków.
W ten sposób po raz kolejny nastąpił niezwykły wzrost demografii. Zakończenie wielu konfliktów zbrojnych i zniknięcie epidemii pozwoliło Europie odzyskać część utraconej ludności.
Ten wzrost liczby ludności pozwolił na wzrost popytu na produkty, podobnie jak liczba dostępnych pracowników.
Wraz z wcześniejszymi szczegółami pojawienie się nowych osiągnięć technicznych do prac polowych spowodowało wzrost produkcji.
Podobnie rozwijała się produkcja i handel w XV wieku, co miało bardzo pozytywny wpływ na sytuację ekonomiczną ludności..
Jeszcze bez komentarzy