Cryptosporidium parvum jest mikroorganizmem pasożytniczym należącym do gromady Apicomplexa, odpowiedzialnym za rozwój u ludzi choroby znanej jako kryptosporydioza.
Ze wszystkich gatunków, które składają się na rodzaj Cryptosporidium, jest to najbardziej znana i badana przez specjalistów w tej dziedzinie. Dzieje się tak, ponieważ najczęściej infekuje ludzi i powoduje objawy choroby..
Pasożyt ten występuje częściej i częściej w krajach słabo rozwiniętych i społecznościach, w których warunki higieniczne są złe, co sprzyja jego występowaniu i przenoszeniu. Dlatego niezwykle ważne jest zachowanie niezbędnych środków higieny podczas przygotowywania posiłków i uważanie, aby nie połykać wody z basenów, w których odbywają się kąpiele rekreacyjne..
Indeks artykułów
Cryptosporidium parvum jest to jednokomórkowy organizm eukariotyczny. Jego komórki mają błonę jądrową, która wyznacza przestrzeń zwaną jądrem, w której znajduje się materiał genetyczny. Składają się z pojedynczej komórki, która doskonale spełnia funkcje żywej istoty.
Jest to organizm, który ma predyspozycje do środowisk o nadmiernej wilgotności, dzięki czemu mogą bez problemu przetrwać określony czas. Dlatego zwykle znajdują się w wodzie..
Nie prowadzą wolnego trybu życia, ale pasożyta. Z tego powodu, aby przetrwać i rozwinąć różne fazy swojego cyklu życia, muszą koniecznie znajdować się wewnątrz żywiciela. Głównym żywicielem tego pasożyta są ludzie.
Podobnie jest organizmem chorobotwórczym, co oznacza, że jest w stanie sprzyjać rozwojowi choroby u swojego żywiciela, powodując w ten sposób uszkodzenie tkanek, do których jest przyczepiony. W tym przypadku występuje głównie w komórkach nabłonka jelit..
Jeśli chodzi o ich rozmnażanie, w trakcie ich cyklu życiowego można je zobaczyć, zarówno rozmnażanie płciowe, jak i bezpłciowe. Jego rozwój jest pośredni, musi przejść przez szereg przemian, aż do osiągnięcia dojrzałości i zdolności do rozmnażania..
Klasyfikacja taksonomiczna Cryptosporidium parvum jest następny:
-Domena internetowa: Eukarya
-Królestwo protistów
-Gromada: Apicomplexa
-Klasa: Conoidasida
-Podklasa: Coccidiasin
-Zamówienie: Eucoccidiorida
-Rodzina: Cryptosporidiidae
-Rodzaj: Cryptosporidium
-Gatunki: Cryptosporidium parvum
Morfologia Cryptosporidium parvum jest to całkiem proste w porównaniu z innymi pasożytami.
Ich oocysty mogą mieć kształt owalny lub okrągły i mieć średnicę około 7 mikronów. Oprócz tego każda oocysta jest ograniczona podwójną membraną, która w zależności od tego, dokąd się udaje, może być cienka lub bardzo gruba i odporna.
W obrębie każdej oocysty znajdują się struktury zwane sporozoitami. W dojrzałych oocystach występują cztery sporozoity. Mają one kształt robaków i są uwalniane, gdy ściana oocysty pęka..
Cykl życia Cryptosporidium parvum Jest to bardzo interesujące, ponieważ pomimo tego, że zachodzi w obrębie jednego żywiciela, pasożyt przechodzi szereg przemian, które obejmują nawet dwa istniejące typy rozmnażania: bezpłciowe i seksualne..
Miejscem występowania zakaźnych form tego pasożyta jest woda. Jednak wbrew temu, co może się wydawać, spożywa się nie tylko wodę, ale także każdy rekreacyjny zbiornik wodny, w którym ludzie zazwyczaj lubią się kąpać. Baseny i jeziora są na pierwszym miejscu jako miejsca infekcji tego pasożyta.
Zgodnie z oczekiwaniami, przedostanie się pasożyta do żywiciela, którym jest człowiek, następuje poprzez przypadkowe spożycie wody zakażonej tym pasożytem. Spożycie może nastąpić poprzez żywność, która została umyta lub przygotowana przy użyciu zanieczyszczonej wody lub przez przypadkowe połknięcie zanieczyszczonej wody podczas rekreacyjnej kąpieli w basenie..
Zakaźną postać tego pasożyta reprezentują oocysty. Mają dość wytrzymałą osłonę, która pozwala im przetrwać w niekorzystnych warunkach środowiskowych przez określony czas..
W każdej oocystie znajduje się około czterech sporozoitów, które zostaną uwolnione, gdy oocysta dotrze do przewodu pokarmowego żywiciela. Ten etap pasożyta dociera do środowiska dwoma drogami: poprzez odchody, w których się znajdują, lub poprzez odkrztuszanie płynów oddechowych podczas kaszlu..
Po spożyciu oocysty są odporne na działanie enzymów trawiennych obecnych w ślinie, a także soków żołądkowych w żołądku..
W taki sposób, że docierają do jelita cienkiego praktycznie w nienaruszonym stanie. Tam doświadczają pęknięcia, a następnie sporozoity, które były w środku, są uwalniane do światła jelita..
Jednak sporozoity mają szczególne upodobanie do komórek nabłonka jelit. Z tego powodu zaraz po uwolnieniu z oocyst atakują te komórki, aby kontynuować w nich rozwój. Tutaj dochodzą do kolejnego etapu, jakim jest trofozoit..
Trofozoit to stadium pasożyta, które następnie przechodzi rozmnażanie bezpłciowe. Ta reprodukcja nazywa się schizogonią. Podobnie jak w przypadku wielu procesów bezpłciowych, składa się on z kilku podziałów mitotycznych.
Po pierwszym podziale trofozoit staje się merontem typu I, który ma wewnątrz 8 merozoitów. Mogą się tu zdarzyć dwie rzeczy. Po pierwsze, merozoity z merontu typu I mogą uwolnić się i zainfekować więcej komórek nabłonka jelitowego, przekształcając się w meront typu I. Po drugie, meront typu I może kontynuować proces transformacji i stać się merontem typu II, w którym są cztery merozoity.
Te cztery merozoity, które znajdują się w meroncie typu II, są uwalniane i są tymi, które przechodzą proces rozmnażania płciowego. Proces ten nazywany jest gametogenezą i, jak sama nazwa wskazuje, polega na tworzeniu gamet (komórek płciowych), zarówno żeńskich, jak i męskich..
W przypadku Cryptosporidium parvum, męska gameta znana jest jako mikrogamont, a żeńska jako macrogamont. W momencie, gdy oba typy komórek dojrzewają, następuje ich połączenie, lepiej znane jako zapłodnienie..
Zgodnie z oczekiwaniami produkt zapłodnienia tworzy pojedynczą komórkę zwaną zygotą, która ostatecznie staje się oocystą.
U zakażonego osobnika w tej części cyklu życiowego pasożyta wytwarzane są dwa rodzaje oocyst. Niektóre mają słabo odporną osłonę i są trzymane wewnątrz żywiciela z zamiarem zatrzymania infekcji w stanie utajonym.
Drugi rodzaj oocysty, który jest generowany, ma sztywną i bardzo odporną osłonę. Są one wydalane na zewnątrz wraz z kałem. Ich osłona pozwala im przetrwać w trudnych warunkach środowiskowych, dzięki czemu mogą tam przetrwać przez dłuższy czas.
Pomimo tego, że w większości przypadków cykl życia Cryptosporidium parvum rozwija się w przewodzie pokarmowym, są chwile, kiedy pasożyt wnika do organizmu żywiciela poprzez wdychanie oocyst.
W takich przypadkach cykl życiowy rozwija się na poziomie płuc, których komórki mają skłonność do rozwoju pasożyta, np. Komórki nabłonka jelitowego. Po ich rozwoju oocysty są uwalniane na zewnątrz poprzez odkrztuszanie podczas kaszlu lub kichania..
Dlatego Cryptosporidium parvum jest patogennym pasożytem, ma zdolność wywoływania u żywiciela szeregu niepożądanych reakcji i objawów, które w znacznym stopniu wpływają na jego zdrowie.
Wszystkie te objawy, które wpływają na różne narządy ciała, znane są łącznie jako kryptosporydioza. Wpływa to głównie na przewód pokarmowy, więc większość objawów pojawia się na tym poziomie..
Czynnikiem ryzyka jest wszystko, co predysponuje osobę do podatności na zarażenie lub przejawianie jakiejkolwiek choroby lub patologii. Czynniki ryzyka mają związek z genetyką, biologią i stylem życia.
Czynniki ryzyka, które mogą ułatwić człowiekowi zarażenie się Cryptosporidium parvum są następujące:
- Pobór wody zanieczyszczonej pasożytem lub wątpliwego pochodzenia.
- Niewiele środków higieny podczas przygotowywania i gotowania posiłków.
- Częste kąpiele w basenach lub w miejscach, do których przyjeżdża duża liczba osób.
- Utrzymuj kontakt ze zwierzętami, głównie zwierzętami domowymi. Zwierzęta hodowlane mogą również przenosić pasożyta i przenosić go na ludzi, chociaż jest to rzadkie.
- Bezpośredni kontakt z osobami, które mają biegunkę i które oczywiście są zarażone pasożytem.
Najbardziej narażeni na zarażenie są specjaliści zajmujący stanowiska w systemie opieki zdrowotnej lub osoby pracujące w żłobkach opiekujących się małymi dziećmi..
Jak już wspomniano, zakaźna postać tego pasożyta znajduje się w wodzie, do której dociera produkt zakażonego kału. W tym sensie najczęstszą formą zarażenia tego pasożyta jest spożycie zanieczyszczonej wody.
Może się to zdarzyć podczas rekreacyjnej kąpieli w basenie lub jeziorze. Podobnie, przenoszenie może również nastąpić poprzez spożycie pokarmu skażonego przez mycie wodą zainfekowaną przez oocysty..
Przypadki, w których zarażenie tego pasożyta występuje z człowieka na człowieka, są bardzo rzadkie i przypadkowe. W znacznie mniejszej liczbie przypadków zarażenie może również wystąpić ze zwierzęcia na człowieka. Chociaż mało prawdopodobne, ale niektóre przypadki zostały udokumentowane.
Najpopularniejszym sposobem jest posiadanie wody jako pojazdu transmisyjnego..
Jak już wspomniano, oocysty pasożyta w większości przypadków dostają się do żywiciela drogą pokarmową, więc pozostają w przewodzie pokarmowym powodując uszkodzenia tkanek i narządów, do których przylega..
Czasami zdarzają się tacy, którzy są zarażeni pasożytem i nie wykazują żadnych objawów, więc mikroorganizm może spokojnie współistnieć w organizmie żywiciela przez długi czas.
Wśród objawów, które najczęściej występują u osób zakażonych Cryptosporidium parvum można wymienić:
-Częste płynne stolce przez dwa lub więcej dni
-Choroba
-Częste wymioty
-Wysoka gorączka
-Utrata apetytu
-Silny dyskomfort w jamie brzusznej, charakteryzujący się skurczami i ostrymi bólami.
Czas trwania standardowego obrazu klinicznego wynosi około 2 tygodnie.
Kiedy dana osoba ma osłabiony układ odpornościowy z powodu choroby podstawowej, takiej jak AIDS, objawy mają tendencję do utrzymywania się. Dzieje się tak, ponieważ mechanizmy, które organizm musi zwalczać infekcjami, nie działają optymalnie i skutecznie..
W przypadku tych osób objawy utrzymują się z czasem i mogą powodować różne komplikacje. Obejmują one:
- Odwodnienie spowodowane utratą płynów przez wypróżnienia.
- Zmniejszona masa ciała i niedożywienie. Jest to spowodowane utratą apetytu przez zakażoną osobę i słabym wchłanianiem składników odżywczych przez komórki nabłonka jelit zaatakowane przez pasożyty..
- Pogorszenie ogólnego stanu organizmu, zwłaszcza narządów dotkniętych przewlekłym zakażeniem Cryptosporidium parvum.
Gdy lekarz przyjmie pacjenta z objawami podobnymi do już opisanych i podejrzewa, że może być zarażony tym pasożytem, może zdecydować się na wykonanie niektórych badań diagnostycznych. Obejmują one:
Jest to ostateczna metoda diagnostyczna tego pasożyta. Cryptosporidium parvum Należy do grupy organizmów zwanych kwasoodpornymi. Oznacza to, że po poddaniu go specjalnemu barwnikowi, a następnie przemyciu roztworem kwasu, jest w stanie zatrzymać barwnik..
Do tego testu pobiera się próbkę stolca lub tkanki jelitowej i poddaje się ona opisanemu powyżej procesowi. Na koniec próbkę obserwuje się pod mikroskopem i wtedy można stwierdzić obecność pasożyta lub oocyst lub nie..
Polega na pobraniu próbki kału i obserwacji pod mikroskopem w celu stwierdzenia obecności w nim ciała obcego. Chociaż można zaobserwować mikrocysty, ostateczną diagnozę podaje poprzednia metoda..
Ogólnie infekcje wg Cryptosporidium parvum mają pomyślne rozwiązanie po około dwóch tygodniach. Opieka, jaką powinien mieć pacjent, to taka zalecana osobie z biegunką, np. Dobre nawodnienie.
Jednak gdy objawy się utrzymują, a ogólny stan zakażonej osoby z czasem się pogarsza, konieczne jest sięgnięcie po różne leki, które choć nie zabiją pasożyta, mogą złagodzić jego niekorzystny wpływ na organizm..
Jak na przykład nitazoxanide. Te rodzaje leków zakłócają aktywność metaboliczną pasożyta, zatrzymując w ten sposób uszkodzenia, które mogą powodować w komórkach jelit.
Są to leki zmniejszające ruch jelit. Dzięki temu składniki odżywcze pozostają w jelicie przez dłuższy czas, dzięki czemu proces wchłaniania przebiega optymalnie..
Jeszcze bez komentarzy