Plik Czwartorzędowy jest to ostatni okres geologiczny tych, które składają się na erę kenozoiczną. Zaczęło się około 2,5 miliona lat temu i trwa do chwili obecnej. Jest to okres najnowszy, w którym rozwinął się człowiek, więc został on bardziej szczegółowo zbadany.
Podobnie wydaje się, że w czwartorzędu aktywność geologiczna, tak aktywna w poprzednich okresach, ogromnie spowolniła. Ruch kontynentów uległ spowolnieniu, podobnie jak orogeniczne procesy formowania się gór, będące wynikiem zderzenia płyt tektonicznych..
Większość gatunków, zarówno roślin, jak i zwierząt, które dziś zamieszkują planetę, rozwinęło się w czwartorzędu. Jednak również tutaj zaobserwowano znaczny wzrost wymierania gatunków..
Indeks artykułów
Okres czwartorzędu rozpoczął się około 2,59 miliona lat temu i trwa do chwili obecnej.
Wydaje się, że w okresie czwartorzędu planeta weszła w okres spokoju z geologicznego punktu widzenia. Tutaj nie zaobserwowano żadnych wielkich ruchów skorupy ziemskiej ani zderzeń między różnymi istniejącymi płytami tektonicznymi. Oczywiście proces dryfu kontynentów trwa, ale w znacznie wolniejszym tempie niż na przykład podczas separacji od Pangei..
Okres czwartorzędu charakteryzował się spadkiem temperatur środowiska, co niejednokrotnie dało początek tzw. Zlodowaceniom. W ich trakcie temperatury znacznie spadły, powstały lodowce, a nawet duża część kontynentów została pokryta grubymi warstwami lodu.
Na początku tego okresu obserwowano epoki lodowcowe. Już w holocenie nie było znaczącego zlodowacenia.
Czwartorzęd był jednym z najlepiej zbadanych okresów w historii geologicznej planety, ponieważ to właśnie w nim pojawili się pierwsi przodkowie współczesnego człowieka.
W całym czwartorzędu można zidentyfikować i rozpoznać różne etapy ewolucji człowieka, począwszy od australopitek aż do chwili obecnej Homo sapiens. Poza biologicznym rozwojem człowieka w czwartorzędu można było także badać rozwój umiejętności społecznych, to znaczy zdolności do nawiązywania relacji osobistych i społecznych..
Czwartorzęd był również sceną procesu masowego wymierania, który następował w sposób systematyczny, zwłaszcza po pojawieniu się ludzi..
Pod koniec plejstocenu większość przedstawicieli tzw. Megafauny wyginęła, aw ostatnich latach zniknęła z planety duża liczba gatunków ze wszystkich istniejących typów..
Specjaliści uważają, że główną przyczyną tego wyginięcia jest działalność człowieka, ponieważ ludzie wykorzystują różne zwierzęta, aby uzyskać korzyści, takie jak między innymi pożywienie, odzież, wyrób narzędzi..
Tym, co najbardziej zaniepokoiło tych, którzy poświęcili się badaniu tego zjawiska, jest fakt, że gatunki wymarły w bardzo krótkim czasie i że obecnie lista gatunków zagrożonych wyginięciem stale się wydłuża..
Na poziomie geologicznym czwartorzęd był okresem, w którym nie było dużej aktywności. Wydaje się, że dryf kontynentalny, który był stały w poprzednich czasach, stracił na sile.
Prawdą jest, że masy kontynentalne nadal się przemieszczają, ponieważ jest to proces, który nigdy się nie kończy. Jednak w czwartorzędu ruch kontynentów zwolnił i przesunęły się tylko o 100 km.
Z tego można poprawnie wywnioskować, że pozycja zajmowana przez masy kontynentalne w tamtych czasach jest bardzo podobna do dzisiejszej. Oczywiście były pewne różnice; na przykład na powierzchni ziemi znajdowały się fragmenty lądu, które dziś są zatopione i pokryte przez morze.
To, co często zmieniało się, to poziom morza, ponieważ jest on ściśle związany z obecnością lodowców i topniejącego lodu. W tym sensie czwartorzęd był bardzo aktywny, ponieważ charakteryzował się on obecnością zlodowacenia, w konsekwencji czego na kontynentach tworzyły się lodowce i lądolody..
W pierwszym okresie czwartorzędu, znanym jako plejstocen, na całą planetę wpłynęły cztery zlodowacenia. Podczas każdego zlodowacenia powstawała duża liczba lodowców, co znacznie obniżyło poziom oceanów.
Pomiędzy każdym zlodowaceniem występowały okresy zwane interglacjalnymi, w których część lodowców stopiła się, powodując nieznaczny wzrost poziomu morza.
Jednak w czasie, gdy zaobserwowano znaczny wzrost poziomu morza, był to holocen. Tutaj temperatura planety rosła. Z tego powodu lodowce, które utworzyły się w plejstocenie, a także grube warstwy lodu, które pokryły duże obszary kontynentów, zaczęły topnieć..
Spowodowało to znaczne podniesienie się poziomu morza, nawet trwale pokrywające fragmenty lądu, które do tej pory służyły jako pomosty między kontynentami. Tak jest w przypadku obszaru geograficznego znanego m.in. jako Cieśnina Beringa czy Kanał La Manche..
Podobnie okresy zlodowacenia wpłynęły również na wewnętrzne zbiorniki wodne na kontynentach, takie jak Morze Czarne, powodując, że w tych okresach stały się zbiornikami słodkiej wody. Po ustąpieniu zlodowacenia poziom morza podniósł się i zostały one ponownie wypełnione słonawą wodą.
Podobnie, istniały duże obszary kontynentalne pokryte grubymi warstwami lodu (kilka kilometrów grubości). Wielkie pasma górskie, takie jak Himalaje, Andy i Atlas, miały swoje wysokie szczyty pokryte lodem.
Obszary geograficzne, które były najczęściej pokryte lodem to Antarktyda, Kanada, Grenlandia, część Rosji i duża część północnej Europy..
Obecnie tempo podnoszenia się poziomu morza wzrosło, średnio o 3 mm rocznie. Było to spowodowane zjawiskiem środowiskowym znanym jako efekt cieplarniany. Spowodowało to wzrost temperatury środowiska na naszej planecie, powodując topnienie niektórych lodowców, aw konsekwencji wzrost poziomu oceanów..
Efekt cieplarniany oznacza wielki problem środowiskowy, ponieważ zagroził przetrwaniu siedlisk i gatunków flory i fauny..
Biorąc pod uwagę, że rozmieszczenie kontynentalnych mas planety znajdowało się w położeniu podobnym do tego, które zajmują dzisiaj, słuszne jest stwierdzenie, że zarówno oceany, jak i morza, które istniały na początku tego okresu, przetrwały do dnia dzisiaj.
Ocean Spokojny jest największym na planecie od momentu powstania. Przeszedł go tylko wielki ocean Panthalasa, który istniał w znacznie starszych okresach. Pacyfik znajduje się w przestrzeni między zachodnim wybrzeżem kontynentu amerykańskiego a wschodnim wybrzeżem Azji i Oceanii. Podobnie był i nadal jest najgłębszym oceanem na naszej planecie..
Podobnie Ocean Atlantycki istniał już w całej swej pełni. Ze swoimi charakterystycznymi niskimi temperaturami, które były wynikiem powstania Przesmyku Panamskiego w pliocenie w poprzednim okresie.
Na południowej półkuli planety znajdowały się oceany indyjski i antarktyczny, te ostatnie całkowicie otaczały Antarktydę.
Wreszcie, na najbardziej wysuniętym na północ krańcu planety, Ocean Arktyczny, najzimniejszy na świecie, obmywa wybrzeża Kanady, Grenlandii i północno-zachodniej części Europy..
Klimat w okresie wczesnego czwartorzędu był kontynuacją poprzedniego okresu, neogenu. W tym czasie temperatura planety znacznie spadła.
W plejstocenie, pierwszej epoce czwartorzędu, klimat wahał się między okresami ekstremalnego zimna, zwanego zlodowaceniami, a innymi, w których temperatura nieznacznie wzrosła, zwanymi okresami międzylodowcowymi.
Podczas epok lodowcowych temperatura planety spadła tak bardzo, że większość kontynentów była pokryta lodem i lodowcami utworzonymi w oceanach. Te niskie temperatury znacząco wpłynęły na bioróżnorodność planety, zwłaszcza w regionach najbardziej dotkniętych lodem..
W przedziałach międzylodowcowych temperatury nieznacznie wzrosły, ale nie na tyle, aby ogrzać całą planetę. Jednak udało im się stopić pokrywy lodowe na kontynentach, a także lodowce..
Później, pod koniec plejstocenu i na początku holocenu, ustabilizowały się temperatury otoczenia..
W holocenie temperatury nie były tak niskie. Wielu specjalistów uważa holocen za epokę międzylodowcową, ponieważ w wyniku wszystkich zebranych informacji o geologicznej historii planety, twierdzą, że nowe zlodowacenie nastąpi w ciągu kilku milionów lat..
W tym czasie temperatury otoczenia okazały się nieco wyższe. Jednak były okresy, kiedy znacznie spadły. Tak jest w przypadku 500 lat między XIV a XIX wiekiem, kiedy znaczna część północnej półkuli planety padła ofiarą niskich temperatur. Tak bardzo, że okres ten stał się znany jako „mała epoka lodowcowa”.
Pod koniec XIX wieku temperatury zaczęły rosnąć i stabilizować się i tak pozostało do dziś. Oczywiście istnieją obszary planety, które utrzymały niskie temperatury, takie jak Antarktyda i region koła podbiegunowego, a także inne, które utrzymały suchy i suchy klimat, takie jak środek kontynentu afrykańskiego..
W tym okresie życie uległo znacznemu zróżnicowaniu, zarówno na poziomie roślin, jak i zwierząt. Jednak jednym z najważniejszych kamieni milowych było pojawienie się i rozwój gatunku ludzkiego.
Podobnie, różnorodność biologiczna w dużej mierze zależy od klimatu, dlatego zwierzęta rozwinęły pewne cechy, aby móc przystosować się do określonego ekosystemu..
Na początku czwartorzędu zapisy kopalne wskazują na obecność roślin ciepłolubnych, które miały zdolność przystosowania się do ekstremalnych warunków temperaturowych. W tym przypadku głównie na bardzo zimno.
W czwartorzędu widoczne stało się pojawienie się i rozwój różnych biomów, które mają własne cechy klimatyczne, które w dużej mierze determinują rośliny, które będą w nich rosły..
W tym sensie pierwszą rzeczą do ustalenia jest to, że obecnie typem roślin, które występują w największej ilości na planecie, są rośliny okrytonasienne, to znaczy takie, które mają chronione nasienie.
W zależności od rodzaju biomu będą różne rodzaje roślin. Na przykład w biomach położonych dalej na północ widać małe rośliny, które są bardzo odporne na zimno, a także porosty..
Podobnie obficie występują rośliny iglaste, które są również odporne na niskie temperatury..
Z biegiem czasu i początkiem holocenu zaczęły pojawiać się lasy i dżungle, głównie na poziomie tropików. Tutaj specjalizacja roślin stale dostosowuje się do różnych środowisk. W ten sposób rośliny, które mają zdolność magazynowania wody, są obserwowane na pustyniach, aby przeciwdziałać brakowi opadów..
Fauna czwartorzędu niewiele się zmieniła od jej początków do chwili obecnej. Zwierzęta, które obserwowano od początku tego okresu i którym udało się przetrwać zmiany środowiskowe, zachowały się do dnia dzisiejszego. Warto jednak wspomnieć o kilku ważnych aspektach.
Na początku tego okresu stało się jasne, że dominującym gatunkiem na planecie są ssaki. W pierwszym czwartorzędu pojawiła się grupa dużych ssaków, które razem nazwano megafauną.
Wśród członków tej megafauny były bardzo znane i uznane ssaki, takie jak mamut, megaterium i tygrys szablozębny. Wszystko to łączyło to, że jego ciało było pokryte grubym futrem, aby przetrwać zimno.
Mamuty miały duże, spiczaste kły, które zakrzywiały się w górę. Z drugiej strony tygrys szablozębny miał również duże kły, które wystawały z górnej szczęki i opadały w kierunku ziemi..
Ciekawostką w tej megafaunie jest to, że zdecydowana większość zwierząt, które były jej częścią, jest spokrewniona z obecnymi zwierzętami. Na przykład mamut jest ze słoniami, tygrys szablozębny z obecnymi kotami, a megaterium z obecnymi leniwcami..
Podobnie w czwartorzędu, szczególnie w holocenie, wymieranie zwierząt wzrosło, głównie z powodu działalności człowieka. Specjaliści twierdzą, że ludzie są odpowiedzialni za systematyczne wymieranie wielu różnych zwierząt. Na całym świecie człowiek był przyczyną jednego z najbardziej masowych wymieszeń, jakie kiedykolwiek widziano w historii planety.
Wśród wymarłych emblematycznych zwierząt można wymienić między innymi dodo, mamuty i wilka tasmańskiego. Obecnie istnieje wiele gatunków należących do różnych typów, których trwałość na planecie jest poważnie zagrożona działaniem człowieka..
Ze wszystkich grup najbardziej zagrożone są płazy, gdyż 30% ich gatunków może w najbliższych latach wyginąć.
Jednym z najważniejszych aspektów okresu czwartorzędu jest to, że to właśnie w nim pojawił się i ewoluował gatunek ludzki. Od ich przodków hominidów, takich jak australopitek, aż do chwili obecnej Homo sapiens.
Plik australopitek Istniał we wczesnym plejstocenie i uważa się, że był już w stanie chodzić na dwóch kończynach. Jednak było to bardzo prymitywne. Później pojawił się pierwszy członek gatunku Homo; Homo habilis, który według zapisów kopalnych był w stanie wytwarzać i używać prymitywnych narzędzi, wykonanych z kamienia lub jakiegoś metalu.
Za Homo habilis pojawił się człowiek wyprostowany, którego główną cechą było to, że mógł chodzić wyprostowany na dwóch kończynach, co pozwoliło mu mieć szeroką wizję otaczającego go środowiska. Znał także ogień i podejmował migracje na inne kontynenty niż afrykańskie.
Plik Homo neanderthalensis Było to dość dziwne, ponieważ jego ciało było przystosowane do panujących niskich temperatur. Podobnie z pomocą futra upolowanych zwierząt uszyto odzież, która chroniła je przed zimnem i niekorzystnymi warunkami otoczenia. Prawie wszystkie skamieniałości tego gatunku zostały znalezione na kontynencie europejskim..
Wreszcie pojawił się współczesny człowiek Homo sapiens, który ma miejsce w firmach, które utrzymują wyraźną hierarchię społeczną. W nich każdy członek pełni określoną rolę. Jego mózg jest w pełni rozwinięty, co pozwala mu analizować różne tematy i aspekty, a tym samym stawić czoła skomplikowanym sytuacjom.
Podobnie był w stanie rozwinąć język artykułowany dzięki rozwojowi swojego aparatu mowy. Pozwoliło mu to nawiązać skuteczną komunikację z rówieśnikami.
Okres czwartorzędu dzieli się na dwie bardzo znane i zbadane epoki: plejstocen i holocen..
Jeszcze bez komentarzy