Plik kubizm To artystyczna manifestacja, która narodziła się we Francji w 1907 roku. Ruch ten charakteryzował się wykorzystaniem nowych technik malarskich, ukazujących inne punkty widzenia rzeczywistości. Podobnie wyróżniał się wykorzystaniem figur geometrycznych, takich jak okrąg, cylinder i sześcian. Celem tej nowej techniki była zmiana elementów, które były używane w sztuce tradycyjnej.
Malarze kubistyczni odmawiali tworzenia dzieł, w których figury były całkowicie zdefiniowane. Z tego powodu obrazy kubistów - czasami - są trudne do zrozumienia. Przykładem jest obraz Pabla Picassa zatytułowany Dziewczyna z mandoliną (1910), który ma strukturę układanki, która nie została jeszcze złożona.
Ciekawostką w tej pracy jest to, że niektóre części ciała kobiety są z profilu, a inne z przodu. Jak to rozumieć? Chodzi o to, aby przyjrzeć się każdemu kawałkowi osobno, a następnie uporządkować je jako całość..
Twierdzi się, że ruch kubistyczny opierał się na ćwiczeniach umysłowych, ponieważ malarze nie przedstawiali przedmiotów takimi, jakimi są lub takimi, jakie były widziane, ale tak, jak je wyobrażali. Dlatego kubizm był manifestacją, która ceniła rozwój nowoczesnych idei.
Termin kubizm Został stworzony na początku XX wieku przez Louisa Vauxcellesa, by nazwać te obrazy, które uważał za gorsze, ponieważ powiedział, że artyści należący do tego ruchu rysowali tylko zdeformowane kostki..
Jednak ta artystyczna manifestacja była niezbędna dla pojawienia się futuryzmu, surrealizmu i innych technik abstrakcyjnych..
Indeks artykułów
Kubizm narodził się w tym celu, aby malarze nie naśladowali natury podczas tworzenia swoich dzieł. Aby narodził się ten ruch artystyczny, ważny był wpływ afrykańskiej rzeźby, rozwoju technologicznego i myśli naukowej..
Na przykład: dzięki rzeźbie afrykańskiej malarze zauważyli, że pojęcie piękna artystycznego można zmodyfikować: prace nie musiały być doskonałe, aby przekazać przesłanie.
Z drugiej strony rozwój technologiczny - a zwłaszcza wynalezienie aparatu fotograficznego - sprawił, że artyści zrozumieli, że świat się zmienia, bo zdjęcia zastępują portrety..
Myśl naukowa - a konkretnie to, co ujawnił Albert Einstein - miała fundamentalne znaczenie dla autorów, aby zrozumieć, że ludzie postrzegają kolory, ruchy i kształty na różne sposoby.
Kierując się tymi aspektami, Pablo Picasso i George Braque postanowili zaprojektować kilka prac, które dostosują się do nowej rzeczywistości.
Jest jednym z najbardziej znanych malarzy na świecie. Urodził się w Maladze, mieście położonym w Hiszpanii. Przeniósł się do Madrytu, aby studiować w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Fernando; ale w 1900 przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował studia.
Początkowo jego twórczość artystyczna była klasyczna, ale od 1906 roku zaczął rozwijać swoje malarstwo Panie z Awinionu, który - zdaniem krytyków - zapoczątkował kubizm. Ten obraz został wystawiony w 1907 roku i składa się z 5 nagich kobiet: 4 stoją i 1 siedzi.
Najwyraźniej 3 panie mają oszpecone twarze; ale kiedy się ich szczegółowo przygląda, można zauważyć, że noszą afrykańskie maski. Ta praca wyróżnia się na pierwszy rzut oka płaską powierzchnią; jednakże linie kątowe nadają jej głębi.
Kubistyczne prace Piccaso charakteryzują się neutralną kolorystyką, wyróżniają się czerń, szarość, biel i brąz; ale użył także ciemnoniebieskiego i czerwonego.
Jego celem było przedstawienie w inny sposób istot lub elementów, które uważał za szeroko stosowane w sztuce tradycyjnej, dlatego skupił się na malowaniu kobiet i martwych natur..
Ten artysta był jednym z głównych wyznawców Pabla Picassa, dołączył nawet do niego, aby rozwinąć malarstwo kubistyczne. Urodził się w Le Havre, mieście we Francji. Swoje życie artystyczne rozpoczął w pracowni ojca, gdzie zajmował się kolorami podstawowymi i kompozytowymi. W 1889 przeniósł się do Paryża, aby studiować w Humbert Academy i School of Fine Arts..
W przeciwieństwie do Picassa, kubistyczne obrazy Braque'a charakteryzują się dużą kolorystyką, ponieważ używał żółtego, zielonego i ciemnoczerwonego. Jego celem było nadanie pracom głębi poprzez kolor, dlatego kontrastował jasne tony z neutralnymi. Jego kreacje są trudne do zinterpretowania, ponieważ linie nie są precyzyjne lub niektóre leżą na sobie..
Obserwowanie obrazu Braque'a jest jak oglądanie szkolnego billboardu, na którym liczne papiery zostały ułożone w dowolnej kolejności. Dla tego malarza ważne było, aby widz organizował kubistyczne dzieła za pomocą wyobraźni.
W swojej karierze malował uschnięte krajobrazy, instrumenty muzyczne i proste przedmioty, takie jak fajki, szklanki, butelki i miski z owocami. Innym podstawowym aspektem jego obrazów było to, że zawierał litery; to znaczy, że niektóre jego fragmenty zawierają pisemną wiadomość.
Kubiści badali otwarte formy, przebijając postacie i przedmioty, pozwalając przestrzeni przepływać przez nie, mieszając tło na pierwszym planie i wyświetlając obiekty pod różnymi kątami.
Niektórzy historycy argumentowali, że te innowacje stanowią odpowiedź na zmieniające się doświadczenie przestrzeni, ruchu i czasu we współczesnym świecie. Ta pierwsza faza ruchu została nazwana kubizmem analitycznym.
Artyści porzucili perspektywę, którą od renesansu używano do przedstawiania przestrzeni, a także odeszli od realistycznego modelowania postaci..
Kubiści starali się malować naturę taką, jaką sobie wyobrażali, a nie taką, jaką widzieli na co dzień. Dlatego docenia się, że każdy artysta inaczej przedstawiał pejzaż..
Jednak wszyscy myśleli, że świat składa się z figur geometrycznych, dlatego do tworzenia swoich rysunków używali cylindrów, sześcianów, kółek i trójkątów..
Malarze chcieli, aby ich prace miały różne punkty widzenia. Z tego powodu obserwuje się, że postacie lub przedmioty na niektórych obrazach znajdują się w różnych pozycjach..
Na przykład, mogli namalować mężczyznę od tyłu z twarzą skierowaną prosto przed siebie, podczas gdy jego usta i oczy były z profilu. Aby stworzyć taki efekt, malowali swoje obrazy tak, jakby były kolaż.
Większe znaczenie przywiązywali do treści pracy. Oznacza to, że dla artystów kubistów ważne nie było to, co narysowali, ale to, co przekazał obraz.
Nie zajmowali się portretowaniem tematów uważanych za ważne, takich jak religijne i polityczne, ale zamiast tego skupili się na malowaniu codziennych scen, takich jak gitara czy wazon z kwiatami. Celem było, aby widzowie związali się emocjonalnie z oglądanymi obrazami.
Kubiści nie zawracali sobie głowy użyciem techniki światłocienia, która była szeroko stosowana przez autorów renesansu do podkreślenia jakiegoś elementu lub charakteru w ich pracach. To, co posługiwali się malarze kubistyczni, to efekt światła, który stworzyli, łącząc kolory brązu i żółci.
Początkowo w malarstwie kubistycznym wyeliminowano trzeci wymiar. Oznacza to, że artyści nie skupiali się na tworzeniu głębi, dlatego obrazy były na jednej płaszczyźnie; Podsumowując, przedstawiono tylko postać i niezbyt kolorowe tło.
Jednak z biegiem czasu autorzy zaczęli używać zakrzywionych linii i kolorów złożonych (czyli tych, które powstają z kolorów podstawowych), co nadawało obrazom określoną grubość.
Celem kubizmu było zerwanie z wcześniejszymi dziełami artystycznymi, zwłaszcza twórcami nurtu neoklasycznego, których obrazy wyróżniały się odwzorowaniem natury i jej piękna..
W ten sposób Pablo Picasso, zdeterminowany, by nie podążać za artystyczną manifestacją, która byłaby realistyczna, skupił się nie tylko na badaniu afrykańskiej sztuki i postępów technologicznych, ale także szczegółowo zbadał obrazy francuskiego malarza Paula Cézanne'a, które charakteryzowały się słabym zdefiniowaniem..
Cézanne nie użył techniki trójwymiarowej, a postaciami, które wyróżniały się w jego pracach, były sfery. Pod wpływem tych idei reprezentacji Picasso rozwinął kubizm, który składał się z trzech etapów:
Wielu autorów twierdzi, że tego prymitywnego okresu nie można zaliczyć do etapów kubizmu, ponieważ był to tylko czas eksperymentów. Jednak to na tym etapie malarze zaczęli definiować cechy, które miały identyfikować ich obrazy, wśród nich były:
- Zdecydowano się na użycie tylko kolorów czarno-białych. Jeśli chciałeś użyć innych odcieni, to szare i brązy były ważne.
- Lepiej było malować przedmioty i ludzi niż krajobrazy.
- Obrazy nie musiały być grube ani głębokie.
Nazywany również kubizmem hermetycznym, ponieważ bardzo trudno było zrozumieć obraz i kolejność obrazu.
Ten etap był ważny, ponieważ artyści skupili się na analizie wydarzeń z życia codziennego, aby je odtworzyć; to znaczy obserwowali określoną scenę, wyobrażali ją sobie w fragmentaryczny sposób iw ten sposób ją malowali.
Z tego powodu obrazy, które powstały w okresie kubizmu analitycznego, przypominają zagadki. Aspekty, które wyróżniały się w tym okresie, zostaną wymienione poniżej:
- Artyści nie chcieli, aby ich obrazy miały niepowtarzalne znaczenie.
- Coraz powszechniejsze było stosowanie zakrzywionych linii, elementu, który nadawał pracy pewną głębię.
- Zaczęto używać żółtych, zielonych i niebieskich odcieni, aby kontrastować z neutralnymi kolorami.
- Do obrazów zaczęto włączać pejzaże.
Ten etap nazwano też kubizmem reintegracyjnym, ponieważ artyści już w momencie malowania mieli większą swobodę tematyczną. Najważniejszym autorem tej manifestacji był George Braque, który wynalazł technikę kolaż lub patch.
Aby nadać obrazom fakturę i podnieść wartość dekoracji, Braque wyciął kawałki papieru i pomalował je na dziele. To wydarzenie spowodowało, że kubistyczne portrety wywarły większy wpływ na widzów..
Od tego czasu artyści malowali nie tylko farbami olejnymi i akrylowymi, ale także materiałami takimi jak płótno, piasek i szkło..
Kubizm był manifestacją trwającą kilka lat; Jednak jego wpływ był fundamentalny dla narodzin nowych ekspresji artystycznych. Z tego powodu twierdzi się, że ruch zainicjowany przez Picassa i Braque nie tylko zmienił historię sztuki, ale także pokazał, że istnieją różne techniki malowania..
Ale Braque i Picasso nie byli jedynymi przedstawicielami kubizmu, podkreślili również Juan Gris i Fernand Léger:
Bardziej znany jako Juan Gris, był malarzem urodzonym w Madrycie. W latach 1904–1906 uczył się w Szkole Sztuk Pięknych i Wytwarzania oraz uczęszczał na kursy w warsztacie José Moreno Carbonero..
Przeniósł się do Paryża w 1906 roku, uciekając przed wojskiem i rządem hiszpańskim. W tym mieście zamieszkał w tym samym budynku, w którym mieszkali Picasso i Braque..
W 1910 roku wykonał swoje pierwsze kubistyczne obrazy, które nie zostały dobrze przyjęte, ponieważ miały głębię. Od 1911 roku jego prace wyróżniały się kolorowością i płaską powierzchnią. Dzięki temu malarzowi na obrazach zawarty został efekt karykatury, sprawił też, że portrety wyglądały na szersze i dłuższe..
Przykładem jest jego praca Arlekin z gitarą (1919), gdzie wydłużona postać mężczyzny jest widziana z ciałem skierowanym do przodu, ale zwróconym w lewo. Obraz składa się z prostokątów, trójkątów i kilku falistych linii, które dają wrażenie ruchu: tak jakby postać grała na instrumencie muzycznym.
Juan Gris poświęcił się nie tylko doskonaleniu stylu malarstwa kubistycznego, ale także stworzył własną technikę kolaż gdzie połączył gazetę z tekturą. Do jego najważniejszych obrazów należą:
- Portret Pabla Picassa (1912).
- Skrzypce i szachownica (1913).
- Martwa natura z niewidomymi (1914).
- Amadeo Modigliani (1915).
Urodził się w Argente, prowincji położonej we Francji. W 1900 roku przeniósł się do Paryża, gdzie był asystentem architekta i studiował w Académie Julian. Podziwiał Paula Cézanne'a i od 1907 roku skupił się na studiowaniu jego dzieł.
Jego pierwsze kubistyczne obrazy powstały w 1908 roku; chociaż trzeba wspomnieć, że jego styl nie był tak rozwinięty jak u Juana Grisa. Mimo to wyróżniał się sposobem, w jaki używał podstawowych kolorów, których używał do podkreślenia cieni cylindrycznych postaci i nadania faktury swoim obrazom..
Inną ważną cechą prac Légera było to, że nie portretował ludzi, a raczej rysował roboty i maszyny, które pożerały ludzkość. Tak to wygląda na jego obrazie Akt w lesie (1909), gdzie obserwuje się zbiornik wypełniony metalowymi przedmiotami; figury geometryczne, które wyróżniają się w pracy, to stożek i cylinder.
Na tym obrazie nie ma nawet pustej przestrzeni; to tak, jakby malarz miał na myśli zastąpienie człowieka technologią.
Celem Fernanda Légera było namalowanie początku nowego świata, dlatego użył brązu i szarości, ponieważ były to kolory maszyn. Niektóre z jego najważniejszych dzieł to:
- Przejazd kolejowy (1919).
- Kobieta z kotem (1921).
- Trzy kobiety (1921).
- Mona Lisa z kluczami (1930).
Ludwik Kazimierz Władysław Markus, bo tak się nazywał, urodził się w Polsce, ale wkrótce przeniósł się do Paryża. Po studiach prawniczych zainteresował się malarstwem, wstąpiwszy do Julian Academy. W 1905 roku wystawił się po raz pierwszy, co było początkiem dość niezwykłej kariery.
Miał szczęście spotkać takich artystów jak Braque, Degas czy Pablo Picasso, co skłoniło go do eksperymentowania z kubizmem. W tym czasie prezentował na różnych wystawach martwe natury, pejzaże wybrzeża bretońskiego czy widoki Paryża.
Oprócz kubizmu rozwijał także techniki grawerowania, ilustracji czy impresjonizmu aż do swojej śmierci w 1941 roku.
- Le bar du port (1913).
- Skrzypce, bouteilles firmy Marc et cartes (1919).
- Liczby na plaży (1930).
- Muzyk (1914).
Paryżanin z urodzenia, od najmłodszych lat był bohemy, który wolał spędzać popołudnia na pisaniu wierszy przy cmentarzu, zamiast bawić się czy chodzić do szkoły. Po okresie służby w wojsku zaczął jako praktykant malarza w warsztacie ojca, gdzie pejzaże były jego pierwszymi pracami..
Choć jego początkowy styl był impresjonistyczny, to kiedy poznał artystów z dzielnicy Montparnasse, zainteresował się kubizmem, ruchem, z którym był najbardziej związany w życiu artystycznym..
Dołączył do grupy Puteaux i zawsze był blisko związany z innymi geniuszami, takimi jak Marcel Duchamp, Jean Metzinger czy Jacques Villon..
- Kubistyczny krajobraz (1914).
- Portret Jacquesa Nayrala (1911).
- Rysunek Cubiste (1921).
- Siedząc nago (1909).
Chociaż najbardziej znany ze swoich malowideł ściennych, ten wybitny meksykański malarz miał również wspaniały okres kubizmu. Powodem było to, że gdy osiadł w Paryżu w latach 1910, ten ruch złapał go w swojej najsilniejszej odsłonie..
Chociaż dzieł kubistycznych Rivery jest wiele, uczeni uważają, że nie był z nich szczególnie dumny i starał się zachować je w tajemnicy. Później kontynuował eksperymenty z innymi awangardowymi technikami, takimi jak postimpresjonizm.
- Portret Ramóna Gómeza de la Serna (1915).
- Kobieta przy studni (1913).
- Portret dwóch kobiet (1914).
- Macierzyństwo, Angelina i dziecko Diego(1916).
Jeszcze bez komentarzy