Plik ekorozwój To model zrównoważonego rozwoju, którego misją jest osiągnięcie zdrowej równowagi między postępem gospodarczym, środowiskiem i ekologią. Narody mają różne formy rozwoju gospodarczego, rozumiejąc to jako zdolność krajów lub regionów do tworzenia bogactwa w celu poprawy lub utrzymania ogólnego dobrobytu ich mieszkańców..
Jednak w ostatnich latach doszło do nadmiernej eksploatacji zasobów, aby produkować więcej, co jest odpowiedzią na wysoki popyt na różne dobra w całym społeczeństwie..
Odpowiedzią na ten problem, który powoduje między innymi zmiany klimatyczne i wyzysk pracowników, jest tzw. „Ekorozwój”.
Indeks artykułów
Pierwszym, który mówił o ekorozwoju był Kanadyjczyk Maurice Strong w 1973 r. Jednak dopiero w 1987 r. Zyskał międzynarodową siłę po opublikowaniu „Raportu Bruntland”..
Został wykonany przez byłego premiera Norwegii Gro Harlem Bruntland i jest uważany za kamień węgielny tej koncepcji. Porównuje w nim obecny model globalnego rozwoju gospodarczego z innym zrównoważonym, analizując, krytykując i przemyślając stosowane polityki..
Krótko mówiąc, ekorozwój jest formą rozwoju, która zaspokaja potrzeby obecnego pokolenia, bez uszczerbku dla potencjału przyszłych pokoleń..
Środowisko to w zasadzie wszystko, co nas otacza i składa się z czynników biotycznych (żywe istoty, takie jak my, zwierzęta i rośliny) i abiotycznych (nieożywionych, takich jak woda, powietrze lub słońce).
Czynniki te są stale powiązane ze sobą w ramach dynamicznego systemu, który jednocześnie tworzą podsystemy: ekologiczny (składający się z zasobów takich jak powietrze, woda, gleba), biogenezę (obejmujący producentów, konsumentów itp.) kulturowe (edukacja i dziedzictwo), społeczne (polityka, media i zdrowie) i ekonomiczne (firmy, usługi, rolnictwo czy łowiectwo).
Mając wszystkie połączone i harmonijne, możliwy jest zrównoważony rozwój. Jest to logiczne, ale nie jest łatwe do osiągnięcia.
Jedną z głównych przeszkód we wdrażaniu ekorozwoju są duże miasta, ich zanieczyszczenie i ich niezrównoważony rozwój.
Jeśli miasto jest obszarem, w którym środowisko zabudowane przeważa nad naturalnym, to, co znamy dzisiaj, nie pozostawia wiele miejsca dla „matki natury”.
Fabryki wszelkiego rodzaju, które wrzucają swoje odpady do wody lub rozprzestrzeniają się w powietrzu, lub miliony pojazdów poruszających się w rosnącym tempie zaludnienia, to tylko niektóre przykłady, które są sprzeczne z ekologią.
Raport Bruntland podkreśla w rozdziale 9 zatytułowanym „Wyzwania miejskie”, że „osiedla (sieć miast, miasteczek i małych miasteczek) obejmują wszystkie środowiska, w których zachodzą interakcje gospodarcze i społeczne”.
Dlatego możemy zrozumieć, że miasta są złożonymi systemami fizycznymi, w których ludzie, budynki, obiekty oraz niektóre naturalne i półnaturalne środowiska oddziałują na siebie. Warto jednak zapytać, czy ta interakcja dotyczy dwóch ostatnich składników. A odpowiedź brzmi: nie.
Megapolie, czyli te miasta, które wraz z obszarem metropolitalnym liczą ponad 10 milionów mieszkańców, są jednocześnie najbardziej zanieczyszczonymi na świecie.
Według strony internetowej oddech.telife2030.org (kampanii na rzecz czystego powietrza Światowej Organizacji Zdrowia, której informacje opierają się na danych z tej organizacji), Mexico City w Meksyku podwaja ilość cząstek stałych (cząstki stałe różnych rozmiary, które zawierają składniki organiczne i nieorganiczne, które określają ich toksyczność) pułap ustalony przez WHO.
Tymczasem w Pekinie w Chinach limit jest przekroczony o siedem, co spowodowało 1944436 zgonów w ciągu ostatniego roku.
Obecnie ponad połowa światowej populacji żyje na obszarach miejskich, według danych Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ).
Powodem, dla którego następuje większy wzrost populacji na tych obszarach, jest to, że w powszechnej wyobraźni stały się one idealnym miejscem do osiągnięcia zaborczych aspiracji każdej jednostki, a tym samym udało się wydostać z biedy, zwiększyć dobrobyt i możliwości kariery..
Jednak, jak analizują Wu Deng i Ali Cheshmehzangi w książce „Ekorozwój w Chinach: miasta, społeczności i budynki”, jeśli wzrost populacji jest nagły i wymknie się spod kontroli, wzrośnie marginalność. Innymi słowy, nie będzie żadnej „harmonii” społecznej, co jest w dzisiejszych czasach dość powszechne..
W ten sposób rozumie się, że duże miasta są z jednej strony problemem ze względu na stosowane do dziś metody rozwoju, ale jednocześnie kluczem do osiągnięcia zrównoważonego na poziomie globalnym..
Dlatego dzisiaj żyjemy w zatłoczonych miastach, gdzie przemysł nie jest zbyt „czysty”, a jakość powietrza szkodzi naszemu zdrowiu. Choć wydaje się to trudne, można odwrócić tę sytuację, stosując zasady ekorozwoju.
Dwa bardzo jasne przypadki:
Hiszpański producent samochodów Seat, należący do koncernu Volkswagen, ma tzw. „Seat al Sol” (5). Jest to program, w ramach którego firma przekształciła swoją fabrykę w Martorell w Hiszpanii, umieszczając 53 000 paneli słonecznych (powierzchnia odpowiadająca 40 boiskom piłkarskim), co zapewnia 25% energii potrzebnej do wyprodukowania jednego z jej modeli..
Drugi przypadek dotyczy niemieckiego producenta samochodów BMW i jego modelu i3. To kompaktowy w 100% elektryczny, którego wnętrze wykonano z materiałów pochodzących z recyklingu, co po złożonym procesie nadało im najbardziej wyrafinowany wygląd na rynku..
Następnie branża, która zużywała zanieczyszczające energie, zaczęła teraz korzystać ze źródeł odnawialnych (światła słonecznego), poddaje recyklingowi to, co już zostało wyprodukowane i umieszcza to w samochodach, które nie emitują zanieczyszczających gazów, które są coraz bardziej dostępne dla społeczeństwa dzięki pomocy państwa, która zachęca do zakup.
W związku z tym model ekorozwoju jest bardzo jasny: prywatna firma wykorzystuje przyrodę, nie niszcząc jej, produkuje zrównoważone towary, a państwo współpracuje przy ich nabywaniu i zwiększaniu świadomości korzyści dla ekologii..
Jeszcze bez komentarzy