Plik Ciała Nissla, Nazywana również substancją Nissla, jest strukturą znajdującą się w neuronach. W szczególności obserwuje się go w jądrze komórki (zwanym somą) oraz w dendrytach.
Aksony lub procesy nerwowe, przez które przemieszczają się sygnały neuronalne, nigdy nie są pozbawione ciał Nissla. Składają się z skupisk szorstkiej retikulum endoplazmatycznego. Ta struktura istnieje tylko w komórkach posiadających jądro, takich jak neurony..
Ciała Nissla służą przede wszystkim do syntezy i uwalniania białek. Są one niezbędne do wzrostu neuronów i regeneracji aksonów w obwodowym układzie nerwowym..
Ciała Nissla definiuje się jako akumulacje zasadochłonne występujące w cytoplazmie neuronów, składające się z szorstkiej retikulum endoplazmatycznego i rybosomów. Jego nazwa pochodzi od niemieckiego psychiatry i neurologa Franza Nissla (1860-1919).
Ważne jest, aby wiedzieć, że w niektórych warunkach fizjologicznych i niektórych patologiach ciała Nissla mogą się zmieniać, a nawet rozpuścić i zniknąć. Przykładem jest chromatoliza, która zostanie opisana później..
Ciała Nissla można bardzo łatwo zobaczyć pod mikroskopem świetlnym, ponieważ wybiórczo wybarwiają się pod kątem zawartości RNA..
Indeks artykułów
Kilka lat temu naukowcy próbowali znaleźć sposób na wykrycie lokalizacji uszkodzenia mózgu. Aby to zrobić, zdali sobie sprawę, że dobrym sposobem na sprawdzenie tego jest zabarwienie somy (jąder) komórek mózgowych pochodzących z sekcji zwłok..
Pod koniec ubiegłego wieku Franz Nissl odkrył barwnik zwany błękitem metylenowym. Pierwotnie był używany do barwienia tkanin, ale zaobserwowano, że ma zdolność barwienia ciał komórkowych tkanki mózgowej.
Nissl zdał sobie sprawę, że w neuronach są określone elementy, które pobierają barwnik, który stał się znany jako „ciała Nissla” lub „substancja Nissla”. Nazywana jest również „substancją chromofilną” ze względu na jej duże powinowactwo do barwienia podstawowymi barwnikami..
Zauważył, że składają się one z RNA, DNA i pokrewnych białek w jądrze komórki. Ponadto były one również rozproszone w postaci granulek w całej cytoplazmie. Ten ostatni jest podstawowym składnikiem komórek, który znajduje się w błonie komórkowej, ale poza jądrem komórkowym..
Oprócz błękitu metylenowego do obserwacji ciał komórkowych stosuje się wiele innych barwników. Najczęściej stosowany jest fiolet krezolowy. Pozwoliło to na identyfikację mas ciał komórkowych, oprócz lokalizacji ciał Nissla..
Ciała Nissla to nagromadzenie szorstkiej retikulum endoplazmatycznego (RER). Są to organelle, które syntetyzują i przenoszą białka.
Znajdują się one obok otoczki somy neuronalnej, przyczepione do niej w celu uchwycenia informacji niezbędnych do prawidłowej syntezy białek.
Jego struktura to zestaw ułożonych w stos membran. Ze względu na swój wygląd nazywany jest „szorstkim”, ponieważ ma również dużą liczbę rybosomów ułożonych spiralnie na swojej powierzchni. Rybosomy to grupy białek i kwasu rybonukleinowego (RNA), które syntetyzują białka na podstawie informacji genetycznej otrzymywanej z DNA za pośrednictwem informacyjnego RNA..
Strukturalnie ciała Nissla składają się z szeregu cisterny, które są rozmieszczone w cytoplazmie komórki..
Te organelle, posiadające dużą liczbę rybosomów, zawierają rybosomalny kwas rybonukleinowy (rRNA) i informacyjny kwas rybonukleinowy (mRNA):
Jest to rodzaj kwasu rybonukleinowego, który pochodzi z rybosomów i jest niezbędny do syntezy białek u wszystkich żywych istot. Jest to najliczniejszy składnik rybosomów, znajdujący się w 60%. RRNA jest jednym z niewielu materiałów genetycznych występujących we wszystkich komórkach.
Z drugiej strony antybiotyki takie jak chloramfenikol, rycyna czy paromomycyna działają poprzez wpływ na rRNA.
Informacyjny RNA to rodzaj kwasu rybonukleinowego, który przekazuje informację genetyczną z DNA somy neuronu do rybosomu substancji Nissla..
W ten sposób określa kolejność łączenia aminokwasów białka. Działa poprzez dyktowanie szablonu lub wzoru, tak aby białko było syntetyzowane we właściwy sposób.
Informacyjny RNA zwykle przekształca się przed wykonaniem swojej funkcji. Na przykład fragmenty są usuwane, dodawane są inne niekodujące lub modyfikowane są pewne zasady azotowe.
Zmiany w tych procesach mogą być możliwymi przyczynami chorób pochodzenia genetycznego, mutacji i zespołu przedwczesnego starzenia (Hutchinson-Gilford Progeria).
Wydaje się, że ciała Nissla pełnią tę samą funkcję, co retikulum endoplazmatyczne i aparat Golgiego dowolnej komórki: tworzenie i wydzielanie białek..
Struktury te syntetyzują cząsteczki białek, które są niezbędne do przekazywania impulsów nerwowych między neuronami..
Służą również do utrzymania i regeneracji włókien nerwowych. Zsyntetyzowane białka przemieszczają się wzdłuż dendrytów i aksonów i zastępują białka, które są niszczone w wyniku aktywności komórkowej..
Następnie nadmiar białek wytwarzanych przez ciała Nissla jest przekazywany do aparatu Golgiego. Tam są tymczasowo przechowywane, a do niektórych dodawane są węglowodany.
Ponadto, gdy dojdzie do uszkodzenia neuronu lub problemów w jego funkcjonowaniu, ciała Nissla mobilizują się i gromadzą na obrzeżach cytoplazmy, aby spróbować złagodzić uszkodzenie..
Z drugiej strony ciała Nissla mogą przechowywać białka, aby zapobiec ich uwolnieniu do cytoplazmy komórki. W ten sposób zapewnia, że nie zakłócają one funkcjonowania neuronu, uwalniając je tylko wtedy, gdy jest to potrzebne.
Na przykład, gdyby miał niekontrolowane uwalnianie białek enzymatycznych, które rozkładają inne substancje, wyeliminowałyby istotne elementy niezbędne dla neuronu.
Główną zmianą związaną z ciałami Nissla jest chromatoliza. Definiuje się go jako zniknięcie substancji Nissla z cytoplazmy po urazie mózgu i jest formą regeneracji aksonów.
Uszkodzenie aksonów spowoduje strukturalne i biochemiczne zmiany w neuronach. Jedna z tych zmian polega na mobilizacji na peryferie i zniszczeniu ciał Nissla.
Gdy te znikną, cytoszkielet jest przebudowywany i naprawiany, gromadząc włókna pośrednie w cytoplazmie. Ciała Nissla mogą również zniknąć w obliczu skrajnego zmęczenia neuronalnego.
Jeszcze bez komentarzy