Plik Kultura Jama-Coaque Jest to rdzenna cywilizacja, która zamieszkiwała terytoria położone od przylądka San Francisco na północ od prowincji Manabí w dzisiejszym Ekwadorze. Według archeologów społeczność ta rozwinęła się między 350 rokiem pne. C. i 1531 r., Stopniowo wymierając po przybyciu Hiszpanów.
Wspomniane wyżej obszary Ekwadoru charakteryzują się dużą ilością lasów i wzgórz, a także rozległymi plażami. Dzięki tej lokalizacji kultura Jama-Coaque miała ułatwienia dostępu zarówno do zasobów morskich, jak i dżungli, co przyspieszyło jej rozwój społeczny..
Biorąc pod uwagę czas, przez jaki ta cywilizacja zajmowała, jest uważana za jedną z najbardziej wpływowych w historii Ekwadoru i całego regionu. Na przykład jego wkład w dziedzinie sztuki (zwłaszcza jego gliniane figurki i instrumenty muzyczne) miał istotny wpływ na późniejsze cywilizacje..
Indeks artykułów
Kultura Jama-Coaque zamieszkiwała ziemie Ekwadoru od 350 rpne. Aż do roku 1531 naszej ery. Z tego powodu jego historia podzielona jest na dwa okresy: pierwszy nazywany jest „rozwojem regionalnym”, gdyż obejmuje okres terytorialnego rozszerzenia tej kultury. Jest ograniczony od roku 350 a. Do 400 d. do.
Drugi okres nazywany jest „okresem integracji”, ponieważ w tym czasie gminy były już zasiedlone i zintegrowane. Faza ta trwała od 400 rne. C. do 1532 r. do.
Historia Jama-Coaque rozwijała się wraz z kulturą Tumaco-Tolita, ponieważ znajdowały się one w bardzo bliskich obszarach. Z tego powodu obie kultury mają kilka wspólnych cech, takich jak wiara w te same bóstwa i tę samą organizację społeczną..
Niektóre badania przeprowadzone w pobliżu doliny rzeki Jama pozwoliły ustalić, że miejsce, w którym znajdowały się Jama-Coaque, było znaczącym ośrodkiem administracyjnym, a zwłaszcza ceremonialnym. Centrum tej cywilizacji zajmowało duże terytorium, ponieważ szacuje się, że dominowały one na około 40 hektarach.
Ponadto uważa się, że kultura ta wykonywała monumentalne prace architektoniczne z zamiarem wykorzystania ich do celów religijnych i świątecznych.
W ten sam sposób jego duże zagęszczenie w „miejscach satelitarnych” pozwala wskazać, że Jama-Coaque stanowił populację nie tylko mieszkalną, ale także silnie uwarstwioną..
Społeczeństwo Jama-Coaque składało się z różnych obszarów, ponieważ dzięki zebranym liczbom można było ustalić, że każda osoba ma obowiązek odegrać określoną rolę, aby wnieść swój wkład w społeczeństwo..
Dzięki temu można znaleźć ceramikę reprezentującą muzyków, rolników, złotników, tancerzy, myśliwych, wojowników i szamanów..
Jednym z pierwszych kronikarzy Kolonii, który mówił o kulturze Jama-Coaque, był Miguel de Estete, który był pod wrażeniem czterystu domów, które znalazł na swojej drodze. Chociaż był zdumiony niezdrowym miejscem, był również zdumiony znalezionymi tam złotami i szmaragdami..
W ten sam sposób kronikarz był zdumiony zwyczajem tej kultury, by pomniejszać i konserwować ludzkie głowy, zmniejszając je do rozmiarów czaszki nowo narodzonego dziecka..
Na południe od La Tolita znaleziono zestaw małych ludzkich głów odpowiadających Jama-Coaque, które były używane do rytuałów. Nazywa się je „głowami trofeów”, ponieważ otrzymywał je zwycięzca w różnych walkach między plemionami..
Według archeologów i historyków wiadomo, że te rdzenne kultury przeprowadzały rytualne walki między różnymi społecznościami, ponieważ znalezione głowy miały bardzo zróżnicowany kształt: niektóre twarze miały deformacje czaszki, podczas gdy inne miały ogromne nakrycia głowy bez żadnych modyfikacji..
Można więc ustalić, że w kulturze Jama-Coaque istniały dwie grupy etniczne o różnym pochodzeniu, które zderzając się ze sobą odbijały bijatykę w kolekcji czaszek, prezentując je później zwycięzcy..
Niektóre głowy nie mają deformacji czołowo-potylicznej; jednak tylko zwycięski wojownik posiada deformację czaszki.
Inną cechą charakterystyczną głów trofeów jest to, że są one zazwyczaj ozdobione grupami rzeźb z cechami kocimi, co zakłada magiczne i rytualne połączenie z konfrontacjami między różnymi plemionami w okolicy..
Na podstawie ustaleń można było wywnioskować, że głowa przegranego została ofiarowana bogu Jaguarowi jako rytualna nagroda. Przykładem mogą być niektóre przedmioty dekoracyjne, na których można zobaczyć tygrys trzymający i miażdżący ludzką głowę pazurami..
Stanowisko archeologiczne kultury Jama-Coaque zostało wyznaczone na północ od prowincji Manabí, gdzie można zobaczyć wzgórze Coaque (od którego pochodzi nazwa cywilizacji prekolumbijskiej). Z kolei jest rzeka o tej samej nazwie, która schodzi do morza na 0 ° szerokości geograficznej wraz z 80 ° długości zachodniej..
Później, na południe od 0 ° szerokości geograficznej, opróżnia się rzeka Jama (dokładnie na północ od Cabo Pasado). Te wody są również tytułowe dla Jama-Coaque.
Kultura Jama-Coaque podzieliła się ze społecznością La Tolita wiarą w mityczną istotę, która była odpowiedzialna za ochronę i kontrolowanie rolnictwa.
Jest to znane, ponieważ w obu cywilizacjach znaleziono kilka sztuk ceramiki i złota, w których można docenić to bóstwo, które miało dość szczególne cechy.
Ta mistyczna istota charakteryzuje się ciałem będącym w przejściu między człowiekiem a kotem, podczas gdy jego twarz wydaje się być otoczona rodzajem diademu lub włosów przekształconych w żmije..
Ma również kocie szczęki, które są wyposażone w potężne kły; niekiedy do pyska dodawano dziób drapieżnego ptaka.
Jednym z powodów, dla których ta liczba jest związana z rolnictwem, jest to, że jego ciało w większości przypadków odbija się na naczyniu, co oznacza, że pojemnik staje się elementarną częścią tego bóstwa, ponieważ pasuje do położenia twoich wnętrzności.
Chociaż w mniejszej liczbie, ta figura może być również zawarta w innych przedmiotach rytualnych, takich jak ofiary. Podobnie to rolnicze bóstwo jest obecne w naczyniach, znaczkach, tarkach i zapalnikach..
Ta figura została również znaleziona w pewnym sensie alter ego, wykonane z drewna lub ceramiki.
Tę ikonę można znaleźć na niektórych maskach postaci przebranej do rytuału religijnego.
Na przykład w Gold Museum znajdują się metalowe wisiorki, w których widać szamana noszącego na twarzy wymyślną maskę, bardzo podobną do powyższego opisu..
Ten portret powtarza się nie tylko w kulturze Jama-Coaque, ale można go również znaleźć w pozostałościach cywilizacji Tumaco i Bahía de Caráquez, chociaż każda z tych reprezentacji zachowuje swój własny styl artystyczny i cechy, które odróżniają je od innych..
Podobnie znaleziono dowody, które pokazują, jak wpływa odległość geograficzna, ponieważ w zależności od położenia terytorialnego bóstwo to w swoich przedstawieniach coraz bardziej staje się zwierzęciem, pomijając swoją wczesną postać antropomorficzną..
Tylko w niektórych naczyniach znaleziono ludzkie kończyny, co świadczy o psychotropowym i religijnym procesie metamorfozy, który miał miejsce w regionie.
Jeśli chodzi o obrzędy pogrzebowe, kobieta mogła pełnić funkcję kapłanki. Można to potwierdzić w niektórych materiałach ceramicznych, gdzie kobieca postać nosi wysoki, ale prosty nakrycie głowy, a także długą tunikę..
Zgodnie z odkryciami archeologicznymi można ustalić, że społeczeństwo Jama-Cuaque - podobnie jak jego siostrzana cywilizacja La Tolita - było zorganizowane przez wodzów w wysoce zhierarchizowany sposób..
W ten sam sposób znaleziono rodzaj kopców lub toli, w których najwybitniejsi złotnicy i garncarze ukształtowali niezliczone postacie, komunikując się i odtwarzając swoją kosmogonię w miniaturze, poprzez symbole, znaki i rytualne kolory..
To daje koneserom zrozumienie, że rzemieślnicy ci zajmowali ważne miejsce w hierarchii społecznej..
Pojawiła się również prawdopodobna teoria, że społeczeństwo Jama-Cuaque znajdowało się pod dowództwem przywódców religijnych, dzielących społeczność na gatunki naczelników..
W każdym razie kultura ta odpowiada najbardziej powszechnym i plemiennym przykazaniom organizacji społecznej, ponieważ niewątpliwie istniał autorytet, który był odpowiedzialny za kontrolowanie funkcji administracyjnych..
Ponadto, biorąc pod uwagę część znalezionych fragmentów, można zasugerować, że osady tej cywilizacji zgrupowano w ośrodkach miejskich, co pozwoliło na realizację zbiorowych działań..
Jedną z cech potwierdzających istnienie silnego rozwarstwienia społecznego są niektóre figurki ceramiczne: osoby niższej rangi były reprezentowane siedząc na ziemi i bez stroju, podczas gdy osoby o wyższej randze były reprezentowane siedząc na ławce. złote akcesoria.
Znaleziono niewiele dowodów dotyczących ekonomii kultury Jama-Cuaque; jednak można być pewnym, że praca w złocie była jednym z jego najbardziej znaczących dochodów.
Ponadto, dzięki odpowiedniemu położeniu, można wywnioskować, że wykorzystywały one bliskość wody do zaopatrywania się w różne zasoby morskie..
Podobnie dzięki znalezionej ceramice można było stwierdzić, że rolnictwo jest fundamentalnym filarem rozwoju tego społeczeństwa; Można to zobaczyć w różnych figurkach wykonanych jako ofiara dla bóstwa rolniczego. Ich lokalizacja pozwoliła im również wykorzystać żyzną glebę dżungli..
Kultura Jama-Coaque znana jest głównie z wyszukanych elementów ceramicznych, które pokazują, w jaki sposób ta cywilizacja współdziałała i jak wyglądał ich styl życia..
W rzeczywistości dzięki zachowanym figurom można było ustalić, w jaki sposób odbywały się ich rytuały „głów trofeów”, a także ich wierzenia religijne..
Sztuka tej cywilizacji charakteryzuje się przedstawieniem ludzkich form; jednak stale występuje mieszanka cech zwierzęcych i ludzkich, co pomaga zrozumieć ich przekonania religijne.
W tej ceramice można również zobaczyć kostiumy i ozdoby używane przez to społeczeństwo.
Podobnie Jama-Cuaque byli znani z dużych nakryć głowy i kolorowych tunik, którymi zakrywali zarówno nogi, jak i ramiona. Z kolei wykonali niezwykłą ilość bransoletek, naszyjników i nauszników, wyróżniających się w rozwoju wysokiej klasy sztuki piórkowej..
W niektórych swoich naczyniach zawierały postacie ludzkie ubrane w dużą liczbę bransolet, obrączek i innych akcesoriów..
Włosy tych antropomorficznych postaci są ozdobione wyszukanym nakryciem głowy, które charakteryzuje się użyciem opaski na głowę, która zbiera włosy. Elementarną cechą tych naczyń są również duże oczy w kształcie migdałów..
Podobnie, wiele ręcznie wykonanych figurek wykonanych przez Jama-Coaque nie było monochromatycznych, jak sądzono, ale w rzeczywistości były ozdobione kolorowymi naturalnymi pigmentami. Niektóre z kolorów najczęściej używanych przez tę cywilizację to błękit nieba, złoto (jako symbol hierarchiczny) i pomarańczowy..
Wśród znalezionych figurek można było odnotować, że 57% przedstawień to mężczyźni, a 40% to postacie kobiece. Pozostały procent odpowiada tym postaciom o wątpliwej lub niejednoznacznej reprezentacji, które są zwykle kojarzone z bóstwami lub postaciami mitologicznymi..
Jeśli chodzi o reprezentacje kobiet, to zazwyczaj przedstawiają one grube kobiety, co symbolizuje płodność i kobiecość; w ten sam sposób zwykle noszą nakrycia głowy w formie diademu. Ze swojej strony reprezentowane są starsze kobiety siedzące.
Większość mężczyzn przedstawionych na tych figurkach to zazwyczaj wojownicy ubrani w błyskotliwą broń wojenną, oprócz noszenia złotych kolczyków w nozdrzach..
Noszą też różne bransoletki i efektowne nakrycia głowy, a ich włosy wydają się związane z tyłu..
Jama-Coaque tworzył również różne instrumenty muzyczne, na ogół składające się z perkusji i fletu..
Te ostatnie były wykonywane w różnych formach, zarówno antropomorficznych, jak i zoomorficznych, i były używane podczas obrzędów religijnych lub podczas prowadzenia działań wojennych..
Jeszcze bez komentarzy