Plik taniec ary To jedna z tych artystycznych manifestacji Gwatemali, które przekroczyły linię czasu, odmawiając przekroczenia progu nowoczesności. Podobnie jak taniec, muzyka czy malarstwo, które możemy znaleźć w wielkich konstrukcjach Majów, są przykładem tej miłości na tysiąclecie.
W okresie prekolumbijskim Verapaz był częścią terytorium utworzonego przez cywilizację Majów, z dala od hiszpańskich prześladowań. Wiadomo, że pomimo wielkiego oporu Majowie nie mogli sobie poradzić z pracą misyjną, która nieustannie przybywała ze statków i Antyli, wypełniając tym samym całe Alta Verapaz czarnymi niewolnikami, którzy później przenieśli się na ląd w głębi kraju..
W XIX wieku stanie się jedną z prowincji odpowiedzialnych za dostawy kawy dla całego regionu, stając się do tej pory najważniejszą. Nie z tego powodu ustne tradycje przestają być spełniane, przetrwały do dziś kontrowersyjny Taniec ary..
Taniec ary, tradycyjnie nazywany na wsi, to rytualne przedstawienie, które do dziś jest zdezintegrowane przez ustną tradycję ludzi starszych, którzy w kontakcie z marimbą i tuńczykiem potrafią przywołać unikalną w skali kraju tradycję. świat, będąc sztandarem kultury przedhiszpańskiej i kolonialnej Gwatemali.
Pochodzący z prowincji Verapaz taniec teatralnie opowiada o utracie myśliwego Majów, który w ciemnych i zawiłych dżunglach porywa księżniczkę i pada na łaskę Boga Wąwarów lub Wzgórz, który pomógł mu znaleźć swoją idę wysyłając mu stado ary, aby poprowadziły go z powrotem do domu.
Należy zauważyć, że ara jest ziemską reprezentacją Boga Słońca w czasach starożytnych. Dlatego ta tradycja jest nadal jedną z najważniejszych w Gwatemali; za mistyczną wagę w oralności.
Ta tradycja ma miejsce 30 kwietnia. Uczestnicy noszą szkarłatne szaty, podobne do ary, ozdobione żółtym upierzeniem i łatami oraz ciężką maskę z haczykowatym dziobem, aby jeszcze bardziej przypominać zwierzę, nie zapominając o niektórych koronach, które wznoszą się w kształcie rac..
Oprócz dzikiej odzieży występują role myśliwego, jego żony i córki zwanej Księżniczką.
W tradycji przewidziana jest ofiara z koguta, którego krew jest podlewana na maskach ary, aby go nakarmić, lub, jak to się nazywa, budzić go przed rytuałem, aby nie przeszkadzać bogom. Później spożywa się b'oj, stary napój, bardzo typowy dla wysokich regionów Verapaz.
Po północy tancerze rozpoczynają pielgrzymkę do tego, co nazywają El Calvario, świętego miejsca pełnego szczytów i ołtarzy, gdzie będą tańczyć bez przerwy przez kilka następnych godzin z zamiarem zaspokojenia pragnienia bogów i ucieleśnieniem podróży ten łowca Majów w dżungli, nad którym najwyżsi zlitowali się nad jego duszą.
Następnie kontynuują podróż w długiej procesji do katedry miejskiej, gdzie o pierwszym blasku świtu zawołają resztę miasta między trąbkami i melodiami. Stare formy muzyczne pozostają w strukturze, bez ewolucji w rytmie i przygotowaniu. Oprócz festiwali w tych regionach, tunel lub drewniany bęben jest nadal używany podczas innych świąt.
Rakiety i fajerwerki wraz ze wspaniałymi akcesoriami pirotechnicznymi zostaną dodane w kolejnych godzinach, aż tancerze rozpoczną marsz w kierunku miejsca, w którym spoczywa Matka Boska Santa Elena. W tym miejscu tradycja wskazuje, że zgodnie z historią ary muszą rozprowadzać mięso w zemście za już martwą dziewczynę myśliwego..
Taniec Guacamayas, czyli Maa'muun, jest jednym z pierwszych teatralnych przejawów w Ameryce przed hiszpańskim podbojem. Charakteryzuje się efektowną ceremonią, która łączy muzykę, teatr i starożytne obrzędy narodu, o ile istnieją zapisy..
Dziś Komitet Kultury Maa'Muun zapewnia konserwację tego starożytnego baletu, a także jego promocję w środkach masowego przekazu. Organizm ten tworzy grupa fundacji, aby gmina Verapaz zachowała ten taniec jako dziedzictwo kulturowe tego samego i narodu, zwiększając w ten sposób niezbędne wartości kulturowe, aby tradycja nie przestała być realizowana rok po roku..
Jeszcze bez komentarzy