Decyzje autonomiczne to takie, które osoba podejmuje świadomie dla siebie, bez narzucania ich przez osobę trzecią. W obliczu decyzji heteronomicznych, narzuconych przez prawo, religię lub presję społeczną, w decyzjach autonomicznych ważne są tylko przekonania moralne jednostki..
Ta koncepcja jest ściśle związana z autonomią moralną. Tylko będąc moralnie niezależnym, możesz podejmować własne decyzje. Konieczna jest również umiejętność analizowania sytuacji, aby decyzja była jak najbardziej skuteczna. Pod tym względem autonomia wymaga podejmowania większego ryzyka niż heteronomia.
Jednak niektórzy myśliciele uważają, że rzeczywisty zakres tej autonomii jest ograniczony. Dzieje się tak, ponieważ każda osoba jest kształcona w określonym kontekście kulturowym i społecznym, co nieuchronnie warunkuje jej podejmowanie decyzji..
Inną podstawową cechą autonomicznych decyzji jest ich etyczny komponent. Ściśle rzecz biorąc, podjęcie decyzji, która szkodzi innym, byłoby częścią tej koncepcji, ale filozofowie, którzy zajmowali się tym tematem, twierdzą, że należy wybrać prawo etycznie.
Decyzją autonomiczną byłaby na przykład decyzja o podjęciu studiów bez motywacji zewnętrznej, takiej jak narzucanie rodziców lub łatwość znalezienia pracy po jej ukończeniu..
Autonomiczne decyzje wynikają z moralności, przekonań i celów osoby, która musi je podjąć. Wola tej osoby nie jest uwarunkowana żadnym czynnikiem zewnętrznym, a wynika jedynie z osobistej determinacji.
Dlatego autonomię można zdefiniować jako zdolność do rządzenia sobą bez narzucania przez kogokolwiek wybranego postępowania.
Tego typu decyzje są ściśle związane z autonomią moralną. Jest to zbiór norm moralnych, które jednostka wybrała jako przewodnika w swoim postępowaniu, świadomie lub nieświadomie..
Nie wyklucza to wpływu społeczeństwa, w którym żyje dana osoba, na część tych norm moralnych. Zarówno edukacja, jak i kultura społeczeństwa są siłami, które prawie nieuchronnie kształtują przekonania każdej jednostki..
Z drugiej strony autonomia moralna obejmuje również zdolność decydowania o tym, czy decyzja jest akceptowalna, czy nie..
Autonomia jest uważana za jedną z głównych zasad bioetyki. Zgodnie z jej definicją, jest to zdolność każdej osoby do narzucania reguł, które rządzą jej zachowaniem. Chodzi o podejmowanie decyzji bez zewnętrznego przymusu.
Kilka szkół filozoficznych wniosło swoje pomysły do koncepcji autonomii, chociaż prawie wszystkie są zgodne co do podstawowych punktów. Jednym z najważniejszych argumentów jest to, że ta autonomia nie powinna być wykorzystywana przeciwko decyzjom podejmowanym przez resztę ludzi, które należy szanować.
Autonomia, zarówno związana z decyzjami, jak iz innymi dziedzinami życia, zaczyna się rozwijać już w dzieciństwie. Najmłodsze dzieci ich nie mają i zdobywają je w miarę dorastania.
Decydującym etapem kształtowania się autonomii jest okres dojrzewania. Młodzi ludzie zaczynają samodzielnie podejmować decyzje, choć często ta autonomia nie jest tak realna, jak im się wydaje.
Tak więc, ze względu na cechy charakterystyczne tego przedziału wiekowego, wiele decyzji wynika z chęci kształtowania swojej osobowości przed rodzicami, podczas gdy na inne silny wpływ ma dynamika ich grup społecznych..
Filozof Immanuel Kant uważany jest za autora współczesnej koncepcji autonomii. Dla tego myśliciela chodziło o osobistą zdolność rządzenia własnymi regułami, bez narzucania ich przez jakikolwiek inny podmiot.
Chociaż definicja ta kładzie nacisk na jednostkę, dla Kanta nie oznaczało to, że była to koncepcja egoistyczna. Zgodnie z ich podejściem za niemoralne uznano wyłącznie normy indywidualne. Z tego powodu decyzje podejmowane w ramach autonomii nigdy nie powinny szkodzić innym.
Wolność, jaką daje podejmowanie samodzielnych decyzji, jest odzwierciedleniem pewności siebie, a także dojrzałości. W ten sposób ta autonomia sprawia, że człowiek żyje zgodnie ze swoją etyką, nie dając się ponieść potrzebie polubienia innych lub dostosowania się do ich życzeń..
Kiedy dana osoba stara się zadowolić innych, to znaczy w sposób nieautonomiczny, w końcu wywołuje poczucie winy i frustrację.
Decyzje autonomiczne są przeciwieństwem decyzji heteronomicznych. Pierwsi są motywowani jedynie własną wolą, zrodzoną z moralności i etyki osoby. Wręcz przeciwnie, te ostatnie to te, które są podejmowane z inicjatywy czynników zewnętrznych. Mogą to być przekonania religijne, dziedzictwo, oczekiwania stworzone przez rodzinę lub presja społeczna.
Istnieje jednak linia, w której oba typy decyzji pokrywają się. Dlatego heteronomiczne decyzje są często narzucane przez czynniki społeczne, takie jak tradycje każdego kraju, religia lub zwyczaje..
Biorąc pod uwagę, że wszyscy ludzie rozwijają się i kształtują swoją osobowość w tych społeczeństwach, niektórzy autorzy twierdzą, że autonomia jest wielokrotnie bardziej widoczna niż rzeczywista. W związku z tym niektórzy ludzie uważają, że decydują samodzielnie, kiedy w rzeczywistości są pod wpływem uwarunkowań społecznych.
Oparcie się wpływom aktualnej mody i przyjaciół przy wyborze ubrań to przykład samodzielnej decyzji. To samo dzieje się, gdy się ubiera się w określony sposób, nawet jeśli rodzice tego nie lubią.
Wybór religii do wyznania, bez zwracania uwagi na przekonania rodzinne lub tradycję miejsca urodzenia, jest jednym z najwyraźniejszych przykładów tego typu decyzji..
Rozpocznij lub kontynuuj z partnerem, który został swobodnie wybrany pomimo sprzeciwu rodzinnego lub społecznego.
W przeciwieństwie do poprzedniego, podjęcie decyzji o zerwaniu lub rozwodzie jest często trudne ze względu na czynniki niezależne od indywidualnej woli. Utrzymanie decyzji świadczy o osobistej autonomii.
Presja rówieśników lub rówieśników może utrudniać zgłaszanie zachowań, które są osobiście uważane za niewłaściwe. Przykładem autonomicznej decyzji jest sytuacja, gdy dziecko ostrzega swoich nauczycieli, że kolega z klasy jest prześladowany.
Choć nigdy nie jest to właściwa decyzja, nie przestaje wykazywać autonomii w obliczu ostrzeżeń lekarzy.
W niektórych okolicznościach, na przykład na przyjęciu lub podczas niektórych uroczystości, presja picia alkoholu może być znaczna. Odmowa jest dobrym przykładem autonomicznej decyzji.
Wybór ideologii politycznej i kierunku głosowania to kolejna autonomiczna decyzja, ponieważ czasami mogą pojawić się naciski ze strony otoczenia danej osoby.
Rozpoczęcie uprawiania sportu to decyzja, która prawie zawsze jest podejmowana autonomicznie.
Bycie wolontariuszem w celu poprawy sytuacji społecznej jest również niezależną decyzją każdej osoby.
Jeszcze bez komentarzy