Plik Pacyfiku na pustyni o Pustynia Atacama-Sechura to przybrzeżna pustynia, która rozciąga się wzdłuż południowo-zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej, na terytorium należącym do Chile i Peru. Ta pustynia tworzy wąski pas o szerokości od 30 do 100 km i ma wzniesienia od 600 do 1000 metrów nad poziomem morza na północy i powyżej 2000 metrów nad poziomem morza na południu. Na Pacyfiku składają się dwie duże przybrzeżne pustynie: Atakama w Chile i Sechura w Peru..
Pustynie to regiony, w których szybkości parowania są większe niż szybkości opadów; Innymi słowy, w wyniku opadów więcej wody wyparowuje niż spada. Regiony pustynne są klasyfikowane jako półpustynie (z rocznymi opadami od 150 do 400 mm) i ekstremalne pustynie (z rocznymi opadami poniżej 70 mm).
Ogólnie rzecz biorąc, obszary subtropikalne położone między 15 ° a 35 ° szerokości geograficznej północnej i południowej półkuli planety to regiony pustynne..
Indeks artykułów
Pustynia Pacyfiku znajduje się na zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej i rozciąga się od Oceanu Spokojnego do pasma górskiego Andów, między 6 a° i 27 ° szerokości geograficznej południowej.
Pustynia Pacyfiku to region skrajnie jałowych; jest to najbardziej suchy i jałowy region planety Ziemia, czyli pustynia Atakama w Chile.
Ta pustynia ma niskie temperatury na chilijskiej pustyni Atakama i stosunkowo wysokie temperatury na pustyni Sechura w Peru..
Pustynia Pacyfiku ma niewiele ekosystemów, a te są delikatne. Różnorodność organizmów jest bardzo mała.
Panuje klimat suchy, suchy, subtropikalny. Jest to wyjątkowo suchy klimat, ze średnimi rocznymi opadami poniżej 150 mm i średnimi rocznymi temperaturami między 17 ° C a 19 ° C. Wyjątkiem jest pustynia Sechura w Piurze, gdzie maksymalne temperatury mogą osiągnąć 40 ° C.
Powietrze na pustyni Pacyfiku jest ogólnie wilgotne, więc wilgotność względna ma wysokie wartości, powyżej 60%.
W morzu Peru znajduje się podwodny prąd bardzo zimnych wód, który unosi się na powierzchnię morza, zwany prądem Humboldta.
Niemal całkowity brak opadów spowodowany jest tym, że kiedy wilgotne pasaty przechodzą nad zimnym morskim prądem Humboldta (w Peru), ochładzają się, a mgła i chmury powstają w postaci warstw między 800 a 1000 metrów. nad poziomem morza, bez wywoływania deszczu.
Powyżej tej warstwy mgły i chmur temperatura wzrasta do 24 ° C. To stosunkowo gorące powietrze pochłania wilgoć, zapobiegając opadaniu deszczu.
Kiedy wilgotność względna osiąga bardzo wysokie wartości, zaczyna się bardzo drobna mżawka zwana garúa. W sezonie letnim (od grudnia do marca) zanika warstwa mgły, aw górach pojawiają się deszczowe opady, które zalewają małe rzeki wodą..
W Limie (stolicy Peru) opady są niezwykle rzadkie, a średnia roczna wynosi 7 mm. Tylko w wyjątkowych latach, kiedy występuje zjawisko El Niño, opady mogą wykazywać znaczny wzrost. W Iquique i Antofagasta (Chile) pada tylko wtedy, gdy nadchodzą potężne wiatry południowe.
Temperatury w południowej części pustyni Pacyfiku, czyli na chilijskiej pustyni Atakama, są stosunkowo niskie w porównaniu z innymi podobnymi szerokościami geograficznymi na naszej planecie. Średnia temperatura w lecie w Iquique wynosi 19°C, a Antofagasta to 1lubC, oba miasta położone na pustyni Atakama.
Na północ od pustyni Pacyfiku, czyli na pustyni Sechura, latem temperatury są stosunkowo wysokie, powyżej 35°C w ciągu dnia i średnio powyżej 24°do.
W tej północnej części pustyni Pacyfiku zimą jest zimno i pochmurno, a temperatury wahają się od 16 ° C w nocy do 30 ° C w ciągu dnia..
Ukształtowanie terenu lub topografia pustyni Pacyfiku składa się z równin pochodzenia osadowego i wzgórz, których wysokość rośnie w miarę zbliżania się do pasma górskiego Andów..
Na południu, na terytorium Chile, pustynia Pacyfiku przedstawia pośrednią depresję między przybrzeżnym pasmem górskim a pasmem górskim Andów.
Na pustyni Pacyfiku znajduje się około 40 rzek o niewielkim przepływie, które mają swój początek w Andach, a wiele z nich nie dociera nawet do morza. Istnieje wiele absolutnie suchych koryt rzecznych, które mają wodę tylko podczas intensywnych opadów deszczu w wysokich źródłach lub na wybrzeżu..
W pobliżu wybrzeża znajdują się laguny i bagna; kilka z tych lagun jest wodami słonawymi i występuje w nich obfita roślinność wodna.
Gleby pustyni Pacyfiku są w większości piaszczyste, z bardzo drobnymi ziarnami lub piaskiem zmieszanymi ze skałami, kamieniami i pozostałościami muszli zwierząt morskich. Ta pustynia ma obszary o wysokim zasoleniu i kamieniste.
Istnieją również obszary z glebami pochodzenia aluwialnego na brzegach małych rzek, które znajdują się w dolinach pustyni Pacyfiku. Te małe obszary są wykorzystywane do działalności rolniczej z systemami nawadniającymi.
Wszystkie pustynie planety Ziemia przedstawiają formy życia, którym udało się przystosować do rygorystycznych istniejących warunków środowiskowych. Jednak rośliny i zwierzęta są bardzo rzadkie.
Ludziom udało się również przystosować do życia na pustyni, efektywnie wykorzystując niewielką ilość dostępnej wody, mieszkając w pobliżu źródeł, w oazach lub kopiąc studnie w suchych korytach rzek..
Najczęściej występującymi roślinami pustynnymi są sukulenty, które gromadzą wodę w swoich tkankach. Wśród nich możemy wymienić kaktusy o mięsistych łodygach i korzeniach, które mają zdolność gromadzenia wody.
Utrata liści, które zamieniają się w ciernie, gwarantuje tym pustynnym roślinom minimalną utratę wody w wyniku transpiracji. Łodygi są wyposażone w woskowaty naskórek, który również zmniejsza utratę wody.
Zwierzęta mają również różne strategie przetrwania w warunkach małej dostępności wody. Mają bardzo niskie zużycie wody, ponieważ pozyskują ją z metabolizmu pokarmów, takich jak skrobia.
Zwierzęta na ogół są narażone na działanie środowiska tylko w godzinach niższych temperatur, takich jak zachód i wschód słońca. Przez resztę czasu są trzymane w norach, aby chronić się przed wysokimi temperaturami w ciągu dnia i niskimi temperaturami w nocy..
Na pustyni Pacyfiku istnieją cztery dobrze zróżnicowane strefy roślinności:
Na północy, na pustyni Sechura, dominuje karob (Prossopis pallida), sapot (Capparis sacbrida) i vichayo (Capparis crotonoides).
Na południu, na pustyni Atakama, na przybrzeżnych wzgórzach, występują jednoroczne gatunki zielne Altówka sp., Solanum remyanum, Oxalis breana, Palana dissecta i krzaki Euphorbia lactiflua Y Oxalis gigantea.
Z kolei są kaktusy Copiapoa haseltoniana, Eulychnia iquiquensis Y Trichocereus coquimbanus, i bromeliads Thillandsia geissei Y Puya boliviensis.
Krzewy np Parastrephia lucida Y Parastrephia quadrangularis. Gatunki tzw. Słonej trawy (Distichlis spicata) i ogon lisa (Cortadeira atacamensis).
W północnej części pustyni Pacyfiku, na pustyni Sechura, odnotowano 34 gatunki ptaków, 7 gatunków gadów (Iguanidae i Teiidae) oraz 2 gatunki ssaków (psowate i łasicowate). Na wolności występują również kozy i osły.
Jako gatunek dominujący i emblematyczny, lis Sechura (Pseudalopex sechurae) i skunks (Conepatus chinga).
Wśród ptaków możemy wymienić cuclú (Zenaida meloda), turkawka (Columbina cruziana), śpioch (Muscigralla brevicauda), samorodekTyrannus melancholicus), sen (Mimus longicaudatus) i chuchuy (Crotophaga sulcirostris).
Wśród gadów zamieszkujących pustynię Sechura jest canan (Dicrodon guttulatum), jaszczurka (Microlophus peruvianus) i geko (Phyllodactylus sp.)
W południowej części pustyni Pacyfiku, na pustyni Atakama, reprezentatywna fauna składa się z małych gryzoni i torbaczy, takich jak szynszyla (Abrocoma cinerea), koszatniczki (Octodon koszatniczki), vizcacha (Lagidium Viscacia), mysz puna (Eligmodontia puerulus) i południowy lauchón uszaty (Phyllotis xanthopygus).
Są też ptaki, takie jak sikora (Sittiparus olivaceus) i kormoran cesarski (Phalacrocorax atriceps), i gady, takie jak jaszczurka z Puna (Lioelamus puna).
Jeszcze bez komentarzy