Plik dichtyosomy są ułożonymi w stos błoniastymi woreczkami uważanymi za podstawową jednostkę strukturalną aparatu Golgiego. Zespół dictyosomów wraz z towarzyszącymi im pęcherzykami i siecią kanalików tworzy kompleks Golgiego. Każdy dictyosom może składać się z kilku woreczków, a wszystkie dictyosomy w komórce tworzą kompleks Golgiego..
Do najwybitniejszych błoniastych organelli komórki należy kompleks Golgiego. Przedstawia to dość złożoną strukturę, podobną do kilku płaskich toreb ułożonych jedna na drugiej..
Chociaż w komórkach zwierzęcych mają tendencję do układania się w stosy, w roślinach dictyosomy są rozmieszczone w całej komórce. Z tego powodu to, co rozumiemy jako Golgiego, jest konstrukcją, którą tworzymy z pierwszej, ponieważ w komórkach roślinnych widzimy dichtyosomy, ale nie wydaje się, że widzimy Golgiego.
Jednak gdy komórka przygotowuje się do podziału, ułożona w stos struktura worka znika, a rurowa staje się bardziej widoczna. To wciąż są dichtyosomy.
Dla niektórych nie ma sensu oddzielanie dichthyosomów Golgiego jako odrębnych znaczących. Ponieważ jednak reprezentują one różne poziomy złożoności strukturalnej, lepiej jest zachować rozróżnienie między nimi. Szczebel nie tworzy drabiny, ale bez nich nie istnieje.
Dichtyosomy Golgiego mają biegunowość podyktowaną orientacją błon w kierunku jądra (twarz cis) lub w przeciwieństwie do tego samego (twarz przeł). Jest to ważne, aby spełniać swoją funkcję organelli odpowiedzialnych za przechowywanie, ruch i ostateczne położenie białek w komórce..
Indeks artykułów
Architektura dichthyosomów, a więc i Golgiego, jest bardzo dynamiczna. Oznacza to, że zmienia się w zależności od etapu podziału komórki, reakcji, jakie daje na warunki środowiskowe, czy też stanu jej zróżnicowania..
Ostatnie badania wskazują, że dictyosomy można postrzegać nie tylko jako spłaszczone woreczki lub kanaliki. Może istnieć co najmniej 10 różnych form dictyosomów.
Z nielicznymi wyjątkami dichtyosomy składają się następnie z jajowatych błoniastych woreczków, głównie w postaci cisterny ułożonych w cis. W Golgi in przeł wręcz przeciwnie, przeważają kształty rurowe.
W każdym razie w komórkach zwierzęcych woreczki są połączone ze sobą rurową siecią, która umożliwia ich trzymanie razem, tworząc widoczne wstęgi..
W komórkach roślinnych organizacja jest rozproszona. Jednak w obu przypadkach dictyosomy zawsze sąsiadują z miejscami wyjścia z retikulum endoplazmatycznego..
Ogólnie, wstążki dictyosomu (Golgiego) w komórce zwierzęcej międzyfazowej znajdują się między jądrem a centrosomem. Kiedy komórka się dzieli, wstążki znikają, zastępując je kanalikami i pęcherzykami.
Wszystkie te zmiany w strukturze i lokalizacji są kontrolowane w komórkach zwierzęcych przez mikrotubule. W rozproszonych dictyosomach roślin przez aktynę.
Po zakończeniu mitozy i utworzeniu dwóch nowych komórek będą one miały strukturę Golgiego komórki macierzystej. Innymi słowy, dichtyosomy mają zdolność do samoorganizacji i samoorganizacji..
Wydaje się, że makrostruktura Golgiego w komórkach zwierzęcych, zwłaszcza tworząca wstęgę woreczków, działa jako negatywny regulator autofagii..
W autofagii kontrolowane niszczenie wewnętrznej zawartości komórek pomaga między innymi regulować rozwój i różnicowanie. Struktura dichtyosomów taśmy w normalnych warunkach pomaga kontrolować ten proces..
Być może z tego powodu, gdy jego struktura jest zaburzona, wynikający z tego brak kontroli może objawiać się chorobami neurodegeneracyjnymi u zwierząt wyższych..
Kompleks Golgiego działa jako centrum dystrybucji komórki. Otrzymuje peptydy z retikulum endoplazmatycznego, modyfikuje je, pakuje i wysyła do miejsca docelowego. Jest to organellum, w którym zbiegają się również szlaki wydzielnicze, lizosomalny i egzo / endocytarny komórki..
Ładunek z retikulum endoplazmatycznego dociera do aparatu Golgiego (cis) jako pęcherzyki, które łączą się z nim. Po wejściu do światła cysterny zawartość pęcherzyka żółciowego może zostać uwolniona..
W przeciwnym razie podbiegnie do twarzy przeł firmy Golgi. W sposób uzupełniający Golgi może powodować powstawanie pęcherzyków o różnych funkcjach: egzocytarnej, wydzielniczej lub lizosomalnej.
Jedną z funkcji tej struktury jest potranslacyjna modyfikacja niektórych białek, zwłaszcza przez glikozylację. Dodatek cukrów do niektórych białek wpływa na ich funkcjonalność lub los komórek.
Inne modyfikacje obejmują fosforylację białek i węglowodanów oraz inne bardziej specyficzne, które określają ostateczny los białka. To znaczy znak / sygnał, który wskazuje, dokąd białko musi się udać, aby pełnić swoją strukturalną lub katalityczną funkcję.
Z drugiej strony Golgi uczestniczy również w szlakach wydzielniczych poprzez selektywne gromadzenie białek w pęcherzykach, które mogą być eksportowane przez egzocytozę.
Podobnie Golgi jest używany do wewnętrznego transportu białek. Zarówno modyfikacja molekularna, jak i przemieszczanie wewnątrz i zewnątrzkomórkowe dotyczą w równym stopniu lipidów komórkowych.
Ścieżki przetwarzania Golgiego mogą się zbiegać. Na przykład, w przypadku wielu białek obecnych w macierzy komórkowej musi nastąpić zarówno modyfikacja potranslacyjna, jak i nakierowanie na ich odkładanie..
Oba zadania wykonuje firma Golgi. Modyfikuje te białka, dodając reszty glikozaminoglikanów, a następnie eksportuje je do macierzy komórkowej za pomocą określonych pęcherzyków..
Strukturalnie i funkcjonalnie Golgi jest połączony z lizosomami. Są to błoniaste organelle komórkowe, które są odpowiedzialne za recykling wewnętrznego materiału komórkowego, naprawę błony komórkowej, sygnalizację komórkową i częściowo metabolizm energetyczny..
Niedawno lepiej zbadano związek między strukturą (architekturą) a funkcją wstążek dictyosomów w komórkach zwierzęcych..
Wyniki ujawniły, że struktura Golgiego jako taki stanowi czujnik stabilności komórki i jej pracy. Oznacza to, że u zwierząt makrostruktura Golgiego działa jako świadek i reporter integralności i normalności funkcjonowania komórek..
Jeszcze bez komentarzy