Plik trzustka Jest to środkowa część kości długich. Odpowiada za podtrzymywanie ciężaru ciała w postaci kolumn i jednocześnie zwiększanie siły mięśni działając jak dźwignia. Nie wszystkie kości mają trzpienie, tylko kości długie. Struktury kostne, w których się znajduje, znajdują się głównie na kończynach.
Zatem kości ciała, które mają trzon, to: w kończynach górnych, kość ramienna, kość promieniowa, łokieć (wcześniej nazywana kością łokciową), śródręcza i paliczki; aw kończynach dolnych kości z trzonami to kość udowa, piszczel, strzałka (dawniej znana jako strzałka), śródstopie i paliczki.
Oprócz wspomnianych wcześniej żeber i obojczyków są również kościami długimi z trzonami, chociaż nie występują one w kończynach. Wszystkie kości z trzonami są znane jako kości długie i oprócz części środkowej (trzonu) mają dwie dodatkowe części.
Te dwie części to nasady kości, znajdujące się na końcach kości; i metafizy, które znajdują się na styku trzonu i nasady. Każdy z tych odcinków kości pełni określone funkcje dla prawidłowego funkcjonowania szkieletu..
Pozostałe kości w ciele nie mają trzonu. Są klasyfikowane jako kości płaskie, a ich budowa i funkcja różnią się od kości długich..
Indeks artykułów
Ogólnie rzecz biorąc, kości długie składają się z dwóch dobrze zróżnicowanych części: kory lub kości korowej oraz szpiku kostnego..
Kora reprezentuje zewnętrzną stronę kości i jest pokryta okostną, podczas gdy szpik zajmuje wnętrze kości, wewnątrz której znajdują się naczynia krwionośne i limfatyczne..
Kora składa się z gęstej kości o budowie laminarnej, bardzo twardej i z pewnym skrętem, który pozwala jej wytrzymać duże naprężenia, którym zwykle poddawana jest trzon.
Kora jest zorganizowana jak rurka, dzięki czemu kość jest bardzo mocna, ale jednocześnie lekka. Nie jest to jednak pusta rurka, ale wewnątrz bardzo ważna tkanka: szpik kostny..
Na zewnątrz trzon kości długich pokryty jest cienką warstwą silnie unerwionej tkanki włóknistej zwanej „okostną”, która odpowiada za wrażliwość i jednocześnie pełni funkcję punktu kotwiczenia przyczepów mięśniowo-ścięgnistych.
Szpik kostny to tkanka miękka zbudowana z komórek krwiotwórczych (producentów czerwonych krwinek) w okresie dzieciństwa. Później składają się głównie z tkanki tłuszczowej.
Szpik kostny działa jako amortyzator, pochłaniając siły powstające w kierunku wnętrza trzonu trzonu.
Przepony pełnią dwie główne funkcje:
1- Ta konstrukcja jest w stanie utrzymać ciężar ciała ludzkiego jako „pylon lub kolumna”, zwłaszcza trzonu kości udowej i trzonu kości piszczelowej; trzpień kości ramiennej i trzonu kości łokciowej (kości promieniowej) również mogą to zrobić, chociaż w mniejszym stopniu i przez ograniczony czas.
2- Służy jako punkt zakotwiczenia mięśni (przez ścięgna) i niektórych więzadeł, umożliwiając przenoszenie siły generowanej przez układ mięśniowy nie tylko na kości, ale również na wzmocnienie poprzez działanie jako dźwignie.
Ponieważ więcej niż jeden mięsień jest wprowadzany do trzonu kości, kości te mają wyspecjalizowane struktury, które pozwalają zwiększyć powierzchnię wprowadzania (na przykład szorstka linia w trzonie kości udowej). Struktury te tworzą rowki i doliny w trzonie kości, w których ścięgna mięśni są indywidualnie wprowadzane..
Na ogół mięśnie są wstawiane do dwóch kolejnych kości, przechodząc w większości przypadków przez staw (połączenie między dwiema określonymi kośćmi). Następnie, w zależności od ustalonego punktu, w którym następuje skurcz mięśni, nastąpi jeden lub drugi ruch kończyny.
Złamania trzonu kości są najczęściej spotykane w kościach długich. Występują zwykle w wyniku bezpośredniego uderzenia, w którym siła jest przykładana prostopadle do długiej osi kości..
Zgodnie z ich charakterystyką złamania trzonu kości można podzielić na proste (gdy trzon jest złamany w jednym punkcie), złożone (gdy złamanie występuje w dwóch lub więcej punktach) i rozdrobnione (gdy trzon pęka na wiele fragmentów).
Dodatkowo złamania mogą być poprzeczne (linia złamania ma kierunek prostopadły do długiej osi kości), ukośne (linia złamania między 30 a 60º w stosunku do długiej osi kości) i spiralne (tworzą spiralę wokół wału).
W zależności od rodzaju złamania decyduje się o rodzaju leczenia. Mają dwie podstawowe opcje: leczenie ortopedyczne i leczenie operacyjne..
Leczenie ortopedyczne (zachowawcze lub nieinwazyjne) to takie, które polega na unieruchomieniu kończyny w miejscu złamania trzonu trzonu przy użyciu elementu ortopedycznego..
Zwykle stosuje się odlewy gipsowe lub syntetyczne, chociaż można również stosować urządzenia unieruchamiające, takie jak trakcja szkieletowa.
Celem tego leczenia jest utrzymanie kontaktu końców złamania, aby umożliwić tkance blizny utworzenie kalusa, który ostatecznie połączy oba końce..
Leczenie ortopedyczne jest zwykle zarezerwowane dla prostych i poprzecznych złamań, chociaż nie jest to stan chorobowy sine qua non.
Z drugiej strony jest to leczenie z wyboru, o ile nie ma przeciwwskazań u dzieci, ponieważ zabiegi chirurgiczne mogą uszkodzić płytkę wzrostową i wpłynąć na ostateczną długość kończyny..
W przypadku złamań trzonu kości długich dłoni i stóp - śródręcza i śródstopia - leczeniem z wyboru jest zwykle ortopedia (unieruchomienie), chociaż w niektórych przypadkach konieczna jest operacja.
Leczenie operacyjne złamań trzonu trzonu kości polega na wykonaniu zabiegu operacyjnego. Poprzez nacięcie skóry uzyskuje się dostęp do płaszczyzn mięśniowych, które są oddzielone, aby mieć dostęp do miejsca złamania..
Po znalezieniu się w okolicy można zastosować różne materiały syntetyczne, takie jak płytki korowe ze śrubami korowymi, które są idealne do trzonów kości nieobciążonych, takich jak kość ramienna, łokciowa, promieniowa i strzałkowa..
Możesz również użyć gwoździ śródszpikowych (blokowanych lub nie za pomocą śrub korowych), są one idealne do leczenia kości przenoszących obciążenia, takich jak kość udowa i piszczelowa..
Niezależnie od wybranego materiału do osteosyntezy, zabieg wykonuje ortopeda w znieczuleniu ogólnym. Celem jest utrzymanie wszystkich fragmentów złamań połączonych ze sobą paznokciem lub płytką, co nie byłoby możliwe w niektórych przypadkach przy leczeniu ortopedycznym.
W przypadku złamań trzonu kości śródręcza i śródstopia jako materiał syntetyczny zwykle stosuje się specjalne druty lub śruby, chociaż te procedury są zarezerwowane dla bardzo skomplikowanych złamań, których nie można byłoby usunąć za pomocą leczenia ortopedycznego..
Zwykle zabieg ten jest zarezerwowany dla złamań spiralnych, rozdrobnionych lub złożonych, o ile nie ma przeciwwskazań..
Jeszcze bez komentarzy