Struktura i funkcje dipalmitoilofosfatydylocholiny

753
Philip Kelley

Plik dipalmitoilofosfatydylocholina, lepiej znana w literaturze jako lecytyna dipalmitoilowa lub DPL, jest związkiem lipidowym należącym do grupy fosfolipidów, a konkretnie rodziny glicerofosfolipidów i zbioru fosfatydylocholin.

Wspomniany lipid jest głównym środkiem powierzchniowo czynnym płucnego środka powierzchniowo czynnego iw tym narządzie jest wytwarzany głównie przez makrofagi pęcherzykowe ze szlaku cytydyny difosforanowego lub CDP-choliny..

Struktura Dipalmitoylphosphatidylcholine (źródło: Fvasconcellos [domena publiczna] za pośrednictwem Wikimedia Commons)

Środek powierzchniowo czynny płuc to złożona mieszanina lipidów i białek, która występuje mniej więcej w stosunku 10 do 15 miligramów na kilogram masy u dorosłych zwierząt, aw płucach jego stężenie odpowiada około 120 miligramom na mililitr.

Lipidy, w tym dipalmitoilofosfatydylocholina, inne fosfolipidy i cholesterol, stanowią ponad 85% masy płucnego środka powierzchniowo czynnego. Ten ważny fosfolipid (DPL) jest odpowiedzialny za zmniejszenie napięcia powierzchniowego w pęcherzykach płucnych podczas wydechu..

Może wystąpić jego biosynteza de novo przez szlak CDP-fosfocholiny lub przez sekwencyjną metylację fosfatydyloetanoloaminy (katalizowanej przez N-metylotransferazę fosfatydyloetanoloaminy); lub może być syntetyzowany przez wymianę zasad innych fosfolipidów, takich jak fosfatydyloseryna, fosfatydyloinozytol, fosfatydyloetanoloamina lub inne.

Indeks artykułów

  • 1 Struktura
  • 2 Funkcje
    • 2.1 Strukturalne
    • 2.2 Jako środek powierzchniowo czynny do płuc
    • 2.3 Jako lek
    • 2.4 W metabolizmie
  • 3 Odnośniki

Struktura

Struktura dipalmitoilofosfatydylocholiny, jak sama nazwa wskazuje, składa się ze szkieletu złożonego z cząsteczki glicerolu, do którego zestryfikowane są dwie cząsteczki kwasu palmitynowego na atomach węgla w pozycjach 1 i 2 oraz część choliny związana z fosforanem węgla w pozycji C3 ten sam szkielet.

Ta struktura, podobnie jak wszystkie lipidy, charakteryzuje się amfipatycznym charakterem, który ma związek z obecnością hydrofilowej części polarnej, reprezentowanej przez cholinę przyłączoną do grupy fosforanowej i hydrofobową część niepolarną, reprezentowaną przez dwa zestryfikowane łańcuchy alifatyczne.

Kwas heksadekanowy, kwas palmitynowy lub palmitynian, to długołańcuchowy (16 atomów węgla) nasycony kwas tłuszczowy (tylko pojedyncze wiązania węgiel-węgiel) i jest jednym z najpowszechniejszych kwasów tłuszczowych w przyrodzie (zwierzęta, mikroorganizmy, a zwłaszcza rośliny).

Ponieważ łańcuchy kwasu palmitynowego są nasycone, dipalmitoilofosfatydylocholina lub dipalmitoilolecytyna są również częścią „nienasyconych” lecytyn, które można znaleźć w błonach komórkowych..

Cholina, niezbędny składnik diety wielu zwierząt, jest rodzajem czwartorzędowej soli amoniowej rozpuszczalnej w wodzie i posiadającej dodatni ładunek netto; to znaczy jest cząsteczką kationową, dla której fosfatydylocholiny są polarnymi lipidami.

funkcje

Strukturalny

Podobnie jak reszta fosfatydylocholin, dipalmitoilofosfatydylocholina jest jednym z głównych i najliczniejszych składników dwuwarstw lipidowych, które tworzą błony biologiczne wszystkich żywych istot.

Jego konformacja pozwala na łatwe tworzenie dwuwarstw, w których ogony hydrofobowe „chowają się” przed ośrodkiem hydrofilowym w kierunku regionu centralnego, a głowy polarne są w bezpośrednim kontakcie z wodą..

Generalnie dla wszystkich fosfatydylocholin możliwe jest tworzenie fazy „lamelarnej” w wodnych dyspersjach. Są one znane jako liposomy, które są koncentrycznymi (kulistymi) warstwami lipidowymi z wodą uwięzioną między dwuwarstwami..

W błonach bogatych w cholesterol ten lipid jest związany w stosunku siedmiu cząsteczek lecytyny dipalmitoilowej na każdą cząsteczkę cholesterolu, a jego funkcją jest unikanie kontaktu między dwiema cząsteczkami cholesterolu i stabilizowanie ich w strukturze błony..

Przepuszczalność błon bogatych w dipalmitoilofosfatydylocholinę zwiększa się wraz z temperaturą, co może oznaczać przewagę metaboliczną dla wielu komórek..

Jako środek powierzchniowo czynny do płuc

Jak wspomniano wcześniej, dipalmitoilofosfatydylocholina jest niezbędna do zmniejszenia napięcia powierzchniowego w pęcherzykach płucnych podczas wydechu..

Jej część hydrofilowa (cholina) związana jest z fazą ciekłą pęcherzyków płucnych, natomiast hydrofobowe łańcuchy kwasu palmitynowego stykają się z fazą powietrzną.

Ta „substancja” jest produkowana i wydzielana przez komórki pęcherzyków płucnych typu II (pneumocyty typu II) i makrofagi pęcherzyków płucnych, a jej składniki są syntetyzowane i łączone w siateczce endoplazmatycznej. Następnie są przenoszone do kompleksu Golgiego, a następnie tworzą ciałka „blaszkowate” w cytozolu..

Podstawową funkcją płucnego środka powierzchniowo czynnego, a więc dipalmitoilofosfatydylocholiny wraz z innymi związanymi z nią lipidami i białkami, jest przeciwdziałanie rozszerzaniu pęcherzyków płucnych podczas wdechu i wspomaganie jego cofania się podczas wydechu..

Przyczynia się również do utrzymania stabilności pęcherzyków płucnych, równowagi płynów i regulacji przepływu kapilarnego do płuc..

Obecnie nie wiadomo dokładnie, czy wytwarzanie lecytyny dipalmitoilowej przez makrofagi pęcherzykowe jest związane z włączaniem tego lipidu do surfaktantu płuc, czy też z jego aktywnością fagocytarną, chociaż istnieje wiele badań na ten temat..

Jako narkotyk

Niektóre zespoły stresu oddechowego u noworodków i dorosłych charakteryzują się obniżeniem poziomu dipalmitoilofosfatydylocholiny na granicy tkanki powietrznej. Z tego powodu istnieje kilka doniesień badawczych dotyczących nebulizacji tym lipidem w celu przywrócenia relacji ciśnienie-objętość w płucach..

W metabolizmie

Produkty rozpadu dipalmitoilofosfatydylocholiny są niezbędnymi składnikami wielu procesów metabolicznych:

- Dwa łańcuchy kwasu palmitynowego można wykorzystać do β-oksydacji kwasów tłuszczowych w celu uzyskania dużych ilości energii lub do syntezy nowych lipidów..

- Reszta cholinowa polarnej grupy „głowy” tego fosfolipidu jest ważnym prekursorem biosyntezy innych fosfolipidów, które są niezbędnymi składnikami do tworzenia błon biologicznych..

- Cholina jest również prekursorem neuroprzekaźnika acetylocholiny i jest ważnym źródłem nietrwałych grup metylowych..

- 3-fosforan glicerolu wytwarzany w wyniku hydrolizy wiązań estrowych i fosfodiestrowych między łańcuchami kwasów tłuszczowych a resztą choliny może służyć jako cząsteczka prekursora dla innych lipidów, które pełnią ważne funkcje w zdarzeniach sygnalizacji wewnątrzkomórkowej..

Bibliografia

  1. Dowd, J. i Jenkins, L. (1972). Płuco w szoku: przegląd. Canadian Anesthetists Society Journal, 19(3), 309-318.
  2. Geiger, K., Gallacher, M. i Hedley-Whyte, J. (1975). Dystrybucja komórkowa i klirens lecytyny dipalmitoilowej w postaci aerozolu. Journal of Applied Physiology, 39(5), 759-766.
  3. Hamm, H., Kroegel, C. i Hohlfeld, J. (1996). Środek powierzchniowo czynny: przegląd jego funkcji i znaczenia w chorobach układu oddechowego dorosłych. Medycyna oddechowa, 90, 251-270.
  4. Lee, A. G. (1975). Funkcjonalne właściwości membran biologicznych: podejście fizyczno-chemiczne. Prog. Biophy. Molec. Biol., 29(1), 3-56.
  5. Mason, R. J., Huber, G., & Vaughan, M. (1972). Synteza dipalmitoilolecytyny przez makrofagi pęcherzykowe. The Journal of Clinical Investigation, 51, 68-73.
  6. Zeisel, S., Da Costa, K., Franklin, P. D., Alexander, E. A., Sheard, N. F., & Beiser, A. (1991). Cholina, niezbędny składnik odżywczy dla ludzi. Dziennik FASEB, 5, 2093-2098.

Jeszcze bez komentarzy