Biografia Mikołaja Kopernika i wkład w naukę

3205
Sherman Hoover

Mikołaj Kopernik (1473-1543) był polskim matematykiem i astronomem renesansu, znanym ze swojego heliocentrycznego modelu, według którego to Słońce, a nie Ziemia, jest centrum wszechświata. 

Te rewolucyjne idee, mimo że nie były do ​​końca poprawne, zostały zawarte w jego twórczości O obrotach sfer niebieskich (1543) i były impulsem do rewolucji naukowej. Mieli wielki wpływ na późniejsze prace Keplera, Galileo Galilei, Izaaka Newtona i wielu innych naukowców..

Indeks artykułów

  • 1 Biografia
    • 1.1 Śmierć ojca
    • 1.2 Uniwersytet Krakowski
    • 1.3 Studia we Włoszech
    • 1.4 Krótki powrót do domu
    • 1.5 Kontynuacja szkolenia
    • 1.6 Powrót do Polski
    • 1.7 Pierwsza wersja systemu heliocentrycznego
    • 1.8 Funkcje w katedrze
    • 1.9 Śmierć
    • 1.10 Drugi pogrzeb
  • 2 Wkład w naukę
    • 2.1 Heliocentryczny model wszechświata 
    • 2.2 Podstawy pracy późniejszych naukowców
    • 2.3 Znajomość języków starożytnych
    • 2.4 Udział w grawitacji
    • 2.5 Definicja kalendarza gregoriańskiego 
    • 2.6 Teoria trzech ruchów
    • 2.7 Ilość wody na Ziemi 
    • 2.8 Teoria wzrostu cen
  • 3 Odnośniki

Biografia

Mikołaj Kopernik urodził się 19 lutego 1473 roku, konkretnie na Prusach. Torún (dziś Thor) był jego miastem urodzenia i znajdował się na północy Polski.

Region pruski został przyłączony do Polski w 1466 roku i właśnie na tym obszarze jego ojciec założył swoją rezydencję. Tam mieszkał z matką Kopernika, Barbarą Watzenrode. Ojciec Barbary był zamożnym kupcem pochodzącym z zamożnej mieszczańskiej rodziny w mieście.

Śmierć ojca

W wieku 10 lat Kopernik stracił ojca. W obliczu takiego scenariusza brat ich matki aktywnie im pomagał, pozwalając im zamieszkać razem z nim. Jego wuj nazywał się Lucas Watzenrode i on, jego bracia i jego matka osiedlili się w jego domu.

Lucas przejął edukację Kopernika. Służył jako kanonik w miejscowym kościele i skupiał się na zapewnieniu mu wysokiej jakości i wszechstronnego wykształcenia, ponieważ planował, że będzie również duchownym..

Częścią motywacji, która skłoniła Lucasa do pragnienia takiej przyszłości dla swojego siostrzeńca, było to, że uważał to za jedną z najlepszych okazji do rozwiązania swojego otoczenia gospodarczego, nie tylko w najbliższej przyszłości, ale także w dłuższej perspektywie..

Łukasz tak uważał, ponieważ uważał, że wsparcie Kościoła rzymskiego będzie w przyszłości korzystne dla Kopernika, dostarczając mu wszystkich elementów materialnych, których będzie potrzebował przez całe życie..

Uniwersytet Krakowski

Dzięki wsparciu wuja Mikołaj Kopernik rozpoczął studia wyższe na Uniwersytecie Krakowskim, znanym dziś jako Jalegonian University, uważany obecnie za najlepszą uczelnię w Polsce..

W tym czasie Uniwersytet Krakowski należał do najbardziej prestiżowych w Polsce i Europie; powszechnie uznawano akademickie kwalifikacje jej profesorów. Tam studiował Lucas Watzenrode, więc wysłanie Nicolása było jego pierwszym wyborem.

Główni nauczyciele

Tam wstąpił w 1491 roku, mając 18 lat, uczęszczał na zajęcia z astrologii i astronomii. Według niektórych przekazów uważa się, że jednym z jego głównych nauczycieli był Wojciech Brudzewski.

Brudzewski był matematykiem i astronomem o wielkim znaczeniu w tamtych czasach. Po części jego popularność była konsekwencją komentarza, jaki poczynił na temat jednego z badań słynnego matematyka i astronoma Georga von Peuerbacha..

Cechą charakterystyczną Uniwersytetu Krakowskiego jest to, że nauczał przedmiotów ścisłych razem z humanistycznymi, które dopiero się pojawiły..

Wśród dziedzin studiów, które Kopernik rozwijał na tej uczelni, znalazła się katedra o nazwie Liberal Arts, w której również studiowano trochę matematykę..

Studia we Włoszech

Kopernik przebywał na Uniwersytecie Krakowskim do 1494 r. Później wyjechał do Włoch i przez następne dwa lata przebywał w tym kraju..

W 1496 roku wstąpił na Uniwersytet Boloński, na którym wcześniej studiował również jego wujek Lucas. Tam Kopernik specjalizował się w czterech kierunkach studiów: grece, medycynie, filozofii i prawie..

W tym domu kształcił się do 1499 roku, aw trakcie swojej kariery pracował jako asystent Domenico da Novary, który prowadził zajęcia z astronomii..

Krótki powrót do domu

W 1501 r. Kopernik wrócił czasowo do Polski, bo tam miał otrzymać nominację na kanonika katedry we Fromborku, którą uzyskał dzięki interwencji wuja..

Kontynuacja Twojego treningu

Kopernik odebrał wyróżnienia i podziękował, przebywał w Polsce kilka dni i natychmiast wrócił do Włoch, aby kontynuować naukę.

Jego studia prawnicze i medyczne odbywały się w trzech ważnych włoskich miastach: Ferrarze, Padwie i Bolonii. W pierwszym z tych miast Kopernik uzyskał stopień doktora prawa kanonicznego w 1503 roku.

Według zapisów historycznych dokonał w tym wielu obserwacji astronomicznych, a wiele z tych danych zostało później wykorzystanych w jego badaniach. Podczas pobytu we Włoszech, oprócz nauki języka greckiego, udało mu się ukończyć naukę matematyka i astronoma.

Kopernik był człowiekiem żądnym wiedzy, a mieszkając we Włoszech, miał dostęp do wielu emblematycznych dzieł z dziedzin nauki, literatury i filozofii, które pomogły mu sformułować kryteria.

We Włoszech był świadkiem, jak teorie platońskie i pitagorejskie miały drugi impuls, podczas gdy został poinformowany o największych trudnościach, jakie dotknęły astronomów w tamtych czasach..

Wróć do Polski

W 1503 roku Kopernik wrócił do Polski ze wszystkimi nowymi informacjami, które bardzo go nakarmiły i posłużyły w późniejszej działalności..

Rezydencją Kopernika w Polsce był dom biskupi w Lidzbarku. W tym czasie wrócił, aby mieć bliższy kontakt ze swoim wujem Lucasem, który poprosił go, aby został jego prywatnym lekarzem.

Po krótkim czasie Lucas związał się z Kopernikiem również w innych dziedzinach, ponieważ poprosił go, aby był jego sekretarzem, doradcą i osobistym asystentem w dziedzinie polityki..

Więź robocza między nimi trwała do 1512 roku. Przez cały ten czas oboje podróżowali po różnych miastach w ramach swojej pracy, a także mieszkali razem w pałacu biskupim..

Prace astronomiczne

W tym okresie Kopernik wydał jedną ze swoich prac, zatytułowaną Listy moralne, wiejskie i miłosne. Tekst ten został opublikowany w 1509 r., A jego wartość historyczna nie znajduje odzwierciedlenia w użytej prozie ani w innych elementach o charakterze literackim, ponieważ nie są one tak naprawdę istotne..

Ważność jest w prologu. Został napisany przez bliskiego przyjaciela Kopernika i pośród zawartych w nim informacji podkreśla, w jaki sposób naukowiec kontynuował obserwacje astronomiczne, towarzysząc wujowi Lucasowi w jego różnych zobowiązaniach..

Jak wskazał w książce przyjaciel Kopernika, ten ostatni poświęcił się obserwacji Księżyca, Słońca i gwiazd, a na podstawie uzyskanych danych przeprowadził różne badania..

Mimo swojej pracy dyplomatycznej z Lucasem, Kopernik nie zapomniał wówczas o astronomii. W rzeczywistości znalezione informacje sugerują, że właśnie w tym okresie zaczął bardziej dogłębnie pracować nad swoją teorią heliocentryczną..

Pierwsza wersja systemu heliocentrycznego

Podczas podróży ze swoim wujem Kopernik miał okazję dalej obserwować niebo i rejestrować swoje refleksje..

Doszedł do wczesnej wersji tego, co później stało się jego heliocentrycznym modelem. To pierwsze podejście zostało ujawnione w bardzo nieformalny sposób, spisane w rękopisie, który rozdał niektórym osobom..

Ta informacja nigdy nie została formalnie wydrukowana; w rzeczywistości do dziś zachowały się tylko trzy kopie tego rękopisu. Istotnym faktem jest to, że Kopernik nie umieścił na dokumencie daty ani swojego podpisu.

W konsekwencji pojawiły się wątpliwości co do jego zasadności; Jednak kilka lat temu ustalono, że rzeczywiście rękopis ten można przypisać Kopernikowi.

Zasugerował również, że istnieje możliwość, że przedmiotowy dokument jest uprawniony Krótkie przedstawienie hipotez dotyczących ruchów na niebie, odpowiadałby szkicowi jego najważniejszej pracy: De revolutionibus orbium coelestium.

Właśnie w tym ostatnim tekście, opublikowanym w 1512 r., Kopernik formalnie formułuje heliocentryczną propozycję.

Funkcje w katedrze

W 1512 roku zakończył się ten okres pracy z wujem Łukaszem, gdyż w tym roku biskup zmarł. W konsekwencji tego Kopernik osiadł we Fromborku i poświęcił się organizowaniu i zarządzaniu majątkiem kapituły odpowiadającej tej katedrze w diecezji warmińskiej..

Chociaż te zadania pochłaniały część czasu Kopernikowi, nadal poświęcał się obserwacji nieba. Jego praca jako astronom nie ustała, a zadanie kościelne zostało wykonane bez wyświęcenia na duchownego.

Oprócz astronomii istniały inne dziedziny wiedzy, które zwróciły jego uwagę w tamtym czasie i którym poświęcił większość swojego czasu..

Na przykład pociągnęła go teoria ekonomii i skupił się przede wszystkim na sferze reformy monetarnej. Okazał się tak wielkim zainteresowaniem, że napisał nawet o tym książkę, która ukazała się w 1528 roku. Podobnie w tym czasie mógł uprawiać medycynę..

Popularność rośnie

Popularność, jaką osiągnął Kopernik, była wówczas niezwykła, biorąc pod uwagę, że w 1513 roku, zaledwie rok po osiedleniu się we Fromborku, został zaproszony do zespołu, który miał wprowadzić reformę kalendarza juliańskiego..

Znacznie później, w 1533 r., Wysłał swoje prace do papieża Klemensa VII, a trzy lata później otrzymał komunikat od kardynała Nikolausa von Schönberga, który nalegał, aby opublikował te rozprawy tak szybko, jak to możliwe..

W tym okresie życia Kopernika miało miejsce wiele jego zasług, dzięki którym przypisuje się mu bycie pierwszym współczesnym astronomem..

Rewolucyjna idea wyobrażenia Słońca jako centralnego elementu wszechświata, a planet jako ciał, które się wokół niego poruszają, spowodowała zmianę paradygmatu tak transcendentną, że oznaczała narodziny nowej wizji i relacji między ludźmi a kosmosem. ..

Śmierć

Mikołaj Kopernik zmarł 24 maja 1543 r. W wieku 70 lat we Fromborku.

Jego szczątki zdeponowano w katedrze we Fromborku, co potwierdziło się ponad 450 lat później, w 2005 roku, kiedy to grupa archeologów polskiego pochodzenia znalazła skamieniałości, które najwyraźniej należały do ​​Kopernika..

Trzy lata później, w 2008 roku, przeprowadzono analizę tych znalezionych fragmentów, a konkretnie części czaszki i zęba, które zestawiono z włosami Kopernika znalezionymi w jednym z jego rękopisów. Wynik był pozytywny: te szczątki odpowiadały polskiemu naukowcowi.

Później niektórym ekspertom w dziedzinie policji udało się zrekonstruować jego twarz na podstawie znalezionej czaszki, a jego rekreacja zbiegła się z portretem wykonanym za życia.

Drugi pogrzeb

Po ustaleniu, że znalezione szczątki rzeczywiście należały do ​​Kopernika, zorganizowano uroczystość kościelną, podczas której jego szczątki ponownie złożono w katedrze we Fromborku, w tym samym miejscu, w którym zostały znalezione..

Mszę na tym drugim pogrzebie, 22 maja 2010 r., Poprowadził ówczesny polski nuncjusz papieski Józef Kowalczyk - który był także prymasem Polski..

Obecnie szczątki Kopernika wieńczy czarny nagrobek, na którym wskazuje się, że był on autorem teorii heliocentrycznej. Ten sam nagrobek przedstawia system zaproponowany przez Kopernika: uwydatnia duże złote słońce otoczone sześcioma ciałami planetarnymi.

Wkład w naukę

Heliocentryczny model wszechświata 

Najbardziej rozpoznawalnym i rewolucyjnym wkładem Mikołaja Kopernika jest bez wątpienia model heliocentryzmu. Do tego momentu stosowano model Ptolemeusza, który sugerował, że Ziemia jest centrum wszechświata (geocentryzm).

Kopernik zaproponował model sferycznego wszechświata, w którym zarówno Ziemia, jak i planety i gwiazdy krążyły wokół Słońca. Ten wkład Kopernika w naukę jest jednym z najbardziej rewolucyjnych pomysłów w historii ludzkości, gdyż sugerował zmianę paradygmatu dla nauka.

Siedem zasad jego modelu mówiło:

  • Ciała niebieskie nie krążą wokół jednego punktu.
  • Orbita Księżyca krąży wokół Ziemi.
  • Wszystkie sfery krążą wokół Słońca, które znajduje się w pobliżu centrum Wszechświata..
  • Odległość między Ziemią a Słońcem jest pomijalnym ułamkiem odległości między Ziemią a Słońcem i innymi gwiazdami..
  • Gwiazdy są nieruchome. Jego pozorny codzienny ruch jest spowodowany codziennym obrotem Ziemi;
  • Ziemia porusza się po kuli wokół Słońca, powodując pozorną coroczną migrację Słońca.
  • Ziemia ma więcej niż jeden ruch.

Podstawa pracy późniejszych naukowców

Heliocentryczny model Kopernika był podstawą prac niektórych z najbardziej wpływowych naukowców w historii, w tym Johannesa Keplera, Galileo Galilei i Isaaca Newtona.

Galileo, korzystając z teleskopu i bazując na modelu Copernicus, potwierdził swoje dane. Ponadto odkrył, że planety nie były idealnymi kręgami..

Kepler opracował trzy podstawowe prawa ruchu planet, w tym ruch eliptyczny i niekołowy.

Izaak Newton opracował prawo powszechnego ciążenia.

Znajomość języków starożytnych

Początek nauki greki w renesansie przyszedł do Kopernika wcześnie iw Bolonii zaczął się jej uczyć w 1492 r. Przetłumaczył na łacinę listy bizantyjskiego filozofa z VII wieku Teofilakta z Symokatty, wydrukowane w 1509 r. To jego jedyny post przed Przez Revolutionibus orbium celestium.

Osiągnięcie przez Kopernika dobrego poziomu czytania było kluczowe dla jego studiów astronomicznych, ponieważ większość prac greckich astronomów, w tym Ptolemeusza, nie została jeszcze przetłumaczona na łacinę, język, w którym zostały napisane..

Ponadto warto zauważyć, że ta znajomość greki pozwoliła mu na reinterpretację Arystotelesa.

Przyczyny grawitacji

Fakt, że centrum wszechświata stanowiła Ziemia, sugerował, że był to jego środek ciężkości.

Idąc za twoim modelem, jeśli środkiem ciężkości nie jest Ziemia, dlaczego w takim razie rzeczy wewnątrz Ziemi opadają w kierunku jej środka? Odpowiedź Kopernika brzmiała:

Cała materia ma grawitację, a ciężkie sprawy będą przyciągane i będą przyciągane przez podobnie ciężkie sprawy, tak jak mniejsze będą przyciągane do większych..

W ten sposób małe rzeczy, które są na Ziemi, są do niej przyciągane. Na przykład Księżyc, będąc mniejszy od Ziemi, obraca się wokół niego, a Ziemia, będąc mniejsza od Słońca, robi to samo.

Kopernik wyjaśnił swój pomysł w następujący sposób: „Wszystkie ciała niebieskie są ośrodkami przyciągania materii".

Definicja kalendarza gregoriańskiego 

Kopernik pomagał przy rewizji kalendarza juliańskiego, który był oficjalnym kalendarzem od IV wieku. Papież Leon X poprosił astronoma o udział w reformie, która miała miejsce w latach 1513-1516.

Nicolás Copernicus oparł się na heliocentrycznym modelu wszechświata, aby móc rozwiązać problemy przedstawione przez poprzedni kalendarz, ale dopiero w 1582 roku wszystkie zmiany przyniosły efekt w kalendarzu gregoriańskim.

Teoria trzech ruchów

Jego model wszechświata sugerował, że Ziemia ma trzy ruchy: rotację, translację i stożkowy ruch oscylacyjny własnej osi. Pierwsza trwa jeden dzień, druga rok, a trzecia również występuje stopniowo w ciągu roku..

Ilość wody na Ziemi 

Poprzez geometrię Kopernik pokazał, że skoro Ziemia jest kulą, środek ciężkości i środek jej masy pokrywają się.

Doszedł też do wniosku, że ilość wody nie może być większa niż lądu (wbrew temu, co wówczas sądzono), ponieważ materiały ciężkie skupiają się wokół środka ciężkości, a lekkie na zewnątrz..

W taki sposób, że jeśli ilość wody przekracza powierzchnię ziemi, woda pokryłaby całą powierzchnię ziemi..

Teoria wzrostu cen

Kopernik zainteresował się sprawami pieniężnymi, gdy król Zygmunt I zwrócił się do niego z propozycją reformy waluty swojej wspólnoty.

Analiza Kopernika wykazała, że ​​niemożliwe jest posiadanie w jednym rządzie dwóch rodzajów waluty, jednej bardziej wartościowej dla handlu zagranicznego, a drugiej mniej wartościowej dla transakcji lokalnych..

Następnie sformułował „teorię ilości pieniądza”, zgodnie z którą ceny zmieniają się proporcjonalnie do podaży pieniądza w społeczeństwie. Wyjaśnił to, zanim pojawiło się pojęcie inflacji..,

Mówiąc najprościej, Kopernik powinien unikać wprowadzania do obiegu zbyt dużej ilości pieniędzy, bo to decyduje o wartości waluty. Im więcej pieniędzy, tym niższa jego wartość. 

Bibliografia

  1. Biliriski, B. (1973). Najwcześniejsza biografia Mikołaja Kopernika z 1586 r. Autorstwa Bernarda Baldiego. Studia Copernicana IX, 126–129.
  2. Spadnie na. F. (2016). Od wynalezienia nauki: nowa historia rewolucji naukowej. 580-584.
  3. Kuhn, T. S. (1957). Rewolucja kopernikańska: astronomia planetarna w rozwoju myśli zachodniej (tom 16). Harvard University Press.
  4. Bogdanowicz, W., Allen, M., Branicki, W., Lembring, M., Gajewska, M. i Kupiec, T. (2009). Identyfikacja genetyczna domniemanych szczątków słynnego astronoma Mikołaja Kopernika. Proceedings of the National Academy of Sciences, 106 (30), 12279-12282
  5. Zilsel, E. (1940). Kopernik i mechanika. Journal of the History of Ideas, 113-118.
  6. Knox, D. (2005). Kopernikowska doktryna grawitacji i naturalny ruch kołowy elementów. Journal of the Warburg and Courtauld Institutes, 68, 157-211.
  7. Rabin, Sheila, „Nicolaus Copernicus”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy (wydanie jesień 2015), Edward N. Zalta (red.).
  8. Rothbard, M. N. (2006). Austriacka perspektywa historii myśli ekonomicznej: ekonomia klasyczna (tom 1). Instytut Ludwiga von Misesa.

Jeszcze bez komentarzy