Plik społeczna gospodarka rynkowa Jest to model społeczno-ekonomiczny, który łączy wolnorynkowy kapitalistyczny system gospodarczy z polityką społeczną, ustanawiając uczciwą konkurencję na rynku i państwo opiekuńcze.
Ta gospodarka powstrzymuje się od planowania i kierowania produkcją, siłą roboczą lub sprzedażą. Opowiada się jednak za planowaniem działań mających na celu wpływanie na gospodarkę za pomocą organicznych środków kompleksowej polityki gospodarczej w połączeniu z elastycznym dostosowaniem do badań rynkowych..
Łącząc politykę pieniężną, kredytową, handlową, podatkową, celną, inwestycyjną i społeczną, a także inne środki, ten rodzaj polityki gospodarczej ma na celu stworzenie gospodarki, która zaspokaja dobrobyt i potrzeby całej populacji, spełniając tym samym swój ostateczny cel ..
Od decydentów zależy określenie otoczenia regulacyjnego, które zapewni wszystkim obietnicę dobrobytu.
Indeks artykułów
Termin „kapitalizm społeczny” jest używany mniej więcej w tym samym znaczeniu, co społeczna gospodarka rynkowa. Nazywa się go również kapitalizmem reńskim, ogólnie w porównaniu z anglosaskim modelem kapitalizmu.
Zamiast postrzegać to jako antytezę, niektórzy autorzy opisują kapitalizm reński jako udaną syntezę modelu angloamerykańskiego z socjaldemokracją.
Większość ludzi, którzy słyszeli o społecznej gospodarce rynkowej, uważa, że oznacza ona gospodarkę mieszaną, łączącą efektywność rynkową ze sprawiedliwością społeczną..
Ta ostatnia wymaga interwencji rządu, zwłaszcza w celu sprawiedliwej dystrybucji owoców gospodarki rynkowej..
Społeczna gospodarka rynkowa narodziła się i ukształtowała w czasach poważnego kryzysu gospodarczego i społeczno-politycznego. Jego konceptualna architektura została ukształtowana przez doświadczenia historyczne i szczególne wymagania polityczne..
Doprowadziło to do ostatecznego rozwoju społecznej gospodarki rynkowej, jako realnej społeczno-politycznej i ekonomicznej alternatywy między skrajnościami kapitalizmu leseferystycznego i kolektywistycznej gospodarki planowej, łączącej pozornie sprzeczne cele..
Jednym z głównych czynników powstania niemieckiego modelu kapitalizmu była poprawa warunków pracy robotników w kapitalizmie, a tym samym uniknięcie zagrożenia ze strony ruchu socjalistycznego Karola Marksa.
Niemcy wdrożyły pierwszy na świecie państwowy program opieki zdrowotnej w latach osiemdziesiątych XIX wieku.
Kanclerz Otto von Bismarck opracował program, w ramach którego przemysł i rząd ściśle współpracowały w celu stymulowania wzrostu gospodarczego poprzez zapewnienie większego bezpieczeństwa pracownikom..
Aby pokonać wojujących socjalistów, Bismarck nadał robotnikom status korporacji w prawnych i politycznych strukturach Cesarstwa Niemieckiego..
Były to obawy Niemiec: kwestia społeczna od końca XIX wieku, krytyka liberalnego kapitalizmu wywołana światowym kryzysem gospodarczym początku lat trzydziestych oraz nasilony antytotalitaryzm i antykolektywizm ukształtowany przez doświadczenia III Rzeszy..
Społeczna gospodarka rynkowa była pierwotnie promowana i wdrażana w Niemczech Zachodnich przez Unię Chrześcijańsko-Demokratyczną pod przewodnictwem kanclerza Konrada Adenauera w 1949 r..
Za ojca społecznej gospodarki rynkowej uważa się Ludwiga Erharda, niemieckiego premiera federalnego ds. Gospodarczych pod przewodnictwem kanclerza Konrada Adenauera.
Ta ekonomia została zaprojektowana jako trzecia droga między leseferyzmem ekonomicznym liberalizmem a ekonomią socjalistyczną. Był silnie inspirowany ordoliberalizmem, ideami socjaldemokracji i polityczną ideologią chrześcijańskiej demokracji.
- Istota ludzka jest w centrum wszystkich środków, umożliwiając konsumentom podejmowanie decyzji zgodnie z ich potrzebami. Najlepszym sposobem na wzmocnienie ich pozycji jest uczciwa konkurencja.
- Zmusza firmy do dążenia do doskonałości.
- Zmniejsza wpływ instytucji publicznych na zadania życia indywidualnego.
- Funkcjonalny system cen, stabilność monetarna i fiskalna.
- Polityka zarządzania, a nie interwencjonizm. Instrumenty zapobiegają ograniczaniu możliwości wyboru i wolności jednostki przez jakąkolwiek władzę, zarówno publiczną, jak i przez duże przedsiębiorstwa.
- Zależy to od otoczenia prawnego, które zapewnia bezpieczeństwo prawne firmom i osobom fizycznym. Najlepszym sposobem na osiągnięcie tego jest pozostawienie jak największej ilości na rynku i ograniczenie biurokracji do minimum..
- Rządowa interwencja w proces tworzenia dobrobytu ma być minimalna. Jednak państwo jest znacznie bardziej aktywne w dystrybucji stworzonego bogactwa.
Podejście rynku społecznego odrzuca socjalistyczne idee zastępowania własności prywatnej i rynku własnością społeczną i planowaniem gospodarczym..
Zamiast tego społeczny element modelu odnosi się do wsparcia zapewniającego równe szanse i ochronę tym, którzy nie mogą wejść na wolnorynkową siłę roboczą z powodu podeszłego wieku, niepełnosprawności lub bezrobocia..
Celem społecznej gospodarki rynkowej jest jak największy dobrobyt przy możliwie najlepszej ochronie socjalnej. Chodzi o czerpanie korzyści z wolnego rynku, który obejmuje wolny wybór miejsca pracy, wolność cenową, konkurencję i szeroką gamę niedrogich produktów..
Z drugiej strony, pochłania się jego wady, takie jak monopolizacja, ustalanie cen i zagrożenie bezrobociem..
Państwo do pewnego stopnia reguluje rynek i chroni swoich obywateli przed chorobami i bezrobociem poprzez plany zabezpieczenia społecznego.
Gospodarka meksykańska staje się coraz bardziej zorientowana na produkcję od czasu wejścia w życie północnoamerykańskiej umowy o wolnym handlu w 1994 roku. Dochód na mieszkańca stanowi około jednej trzeciej dochodu w Stanach Zjednoczonych. Dystrybucja dochodu pozostaje bardzo nierówna.
Meksyk stał się drugim co do wielkości rynkiem eksportowym dla Stanów Zjednoczonych i trzecim co do wielkości źródłem importu. W 2016 r. Dwustronny handel towarami i usługami przekroczył 579 mld USD.
Meksyk zawarł umowy o wolnym handlu z 46 krajami, dzięki czemu ponad 90% handlu podlega umowom o wolnym handlu. W 2012 roku Meksyk zawarł sojusz na Pacyfiku z Peru, Kolumbią i Chile.
Rząd meksykański zwrócił uwagę na reformy gospodarcze, wdrażanie przepisów dotyczących reformy energetycznej, finansowej, podatkowej i telekomunikacyjnej. Ma na celu poprawę konkurencyjności i wzrostu gospodarczego w całej meksykańskiej gospodarce.
Od 2013 r. Wzrost gospodarczy Meksyku wynosił średnio 2% rocznie, spadając poniżej oczekiwań sektora prywatnego, pomimo szeroko zakrojonych reform rządowych.
Oczekuje się, że wzrost pozostanie poniżej szacunków ze względu na spadającą produkcję ropy naftowej, problemy strukturalne, takie jak niska produktywność, duże nierówności, duży sektor nieformalny zatrudniający ponad połowę siły roboczej, słabe państwo prawa i korupcja.
Gospodarka Peru rosła rocznie średnio o 5,6% w latach 2009–2013, przy niskiej inflacji i stabilnym kursie wymiany.
Wzrost ten był częściowo spowodowany wysokimi międzynarodowymi cenami eksportu minerałów i metali, które stanowią 55% całkowitego eksportu kraju. Wzrost spadł w latach 2014-2017 w wyniku słabości światowych cen tych surowców.
Szybka ekspansja Peru pomogła obniżyć krajową stopę ubóstwa o ponad 35% od 2004 r. Jednak nierówności utrzymują się i nadal stanowią wyzwanie dla rządu, który opowiadał się za polityką bardziej sprawiedliwej dystrybucji dochodów i integracji społecznej..
W 2014 r. Rząd zatwierdził kilka pakietów bodźców gospodarczych w celu promowania wzrostu, w tym zmiany w przepisach środowiskowych, aby zachęcić do inwestycji w peruwiańskim sektorze wydobywczym..
Polityka wolnego handlu Peru była kontynuowana pod rządami różnych rządów. Peru podpisało od 2006 roku umowy handlowe z Kanadą, Stanami Zjednoczonymi, Singapurem, Koreą, Chinami, Meksykiem, Unią Europejską, Japonią, Tajlandią, Chile, Wenezuelą, Panamą, Hondurasem.
Peru podpisało również umowę handlową z Kolumbią, Chile i Meksykiem, zwaną Sojuszem Pacyfiku. Umowa ta ma na celu integrację kapitału, usług i inwestycji.
Produkcja górnicza znacznie wzrosła w latach 2016-17. Pomogło to Peru osiągnąć jeden z najwyższych wskaźników wzrostu PKB w Ameryce Łacińskiej..
Na wyniki gospodarcze wpłynęły jednak opóźnienia w megaprojektach infrastrukturalnych. Również z powodu wybuchu skandalu korupcyjnego związanego z brazylijską firmą.
Chile ma gospodarkę zorientowaną rynkowo. Charakteryzuje się renomą solidnych instytucji finansowych oraz wysokim poziomem handlu zagranicznego, przy konsekwentnej polityce.
Eksport towarów i usług stanowi jedną trzecią PKB. Towary stanowią około 60% całego eksportu. Miedź jest głównym produktem eksportowym Chile.
W latach 2003–2013 jego wzrost wynosił średnio prawie 5% rocznie, pomimo niewielkiego spadku w 2009 r. W wyniku światowego kryzysu finansowego..
Wzrost spowolnił do szacowanego 1,4% w 2017 r. Ze względu na ciągły spadek cen miedzi Chile przeżywa trzeci rok z rzędu powolnego wzrostu..
Jej zaangażowanie w liberalizację handlu zostało pogłębione wraz z podpisaniem umowy o wolnym handlu ze Stanami Zjednoczonymi w 2004 roku..
Ponadto ma 22 umowy handlowe obejmujące 60 krajów. Uwzględniono umowy z UE, Mercosurem, Chinami, Indiami, Koreą Południową i Meksykiem.
Rząd generalnie prowadzi antycykliczną politykę fiskalną. Gromadzi nadwyżki w państwowych funduszach majątkowych w okresach wysokich cen miedzi i wzrostu gospodarczego, umożliwiając wydatki na deficyt tylko w cyklach niskiego wzrostu i niskich cen.
W 2014 roku rząd wprowadził reformy podatkowe, które miały na celu wypełnienie obietnicy wyborczej walki z nierównościami, zapewnienia dostępu do edukacji, a także do opieki zdrowotnej. Szacuje się, że reformy te przyniosą dodatkowe wpływy podatkowe rzędu 3% PKB.
Jeszcze bez komentarzy