ZA ekosystem leśny Jest to rozszerzenie, w którym elementy biotyczne (istoty żywe) i abiotyczne (klimat, gleba, woda) wchodzą w interakcję z biotypem drzewa dominującym w jego składniku roślinnym. W nich drzewa dominują nad innymi formami życia w ekosystemie pod względem gęstości, częstotliwości i pokrycia..
Ekosystemy leśne obejmują lasy tropikalne, zarówno sezonowe, jak i wilgotne lasy tropikalne. Podobnie lasy śródziemnomorskie, lasy strefy umiarkowanej, lasy mieszane, lasy iglaste, a także plantacje leśne i sady owocowe to ekosystemy leśne..
Te ekosystemy wymagają minimum warunków środowiskowych, związanych z wymaganiami formy biologicznej drzewa. Warunki te obejmują odpowiednią głębokość gleby, dostępność wody i temperatury powyżej 10 ° C przynajmniej w jednym okresie roku..
Element nadrzewny determinuje szereg cech ekosystemów leśnych, takich jak rozkład światła w pionowym gradiencie ekosystemu oraz wilgotność względna środowiska. Z tego powodu są uważane za ekosystemy lądowe o największej różnorodności biologicznej, która zwiększa się wraz z szerokością geograficzną.
W związku z tym ekosystemy leśne tropików są bardziej zróżnicowane biologicznie, a różnorodność biologiczna maleje w lasach strefy umiarkowanej, a tym bardziej w lasach borealnych. Ponadto ta różnorodność biologiczna zapewnia im złożoną strukturę z różnymi warstwami i roślinami pnącymi się lub żyjącymi na drzewach..
Indeks artykułów
Utworzenie ekosystemów leśnych wymaga minimum warunków umożliwiających wzrost drzew. Czynniki ograniczające obejmują głębokość gleby i temperaturę, ponieważ w powtarzających się temperaturach poniżej 10 ° C drzewa nie rozwijają się.
Z drugiej strony dostępność wody jest również czynnikiem decydującym o istnieniu ekosystemu leśnego. W związku z tym nie ma ekosystemów leśnych wokół równoleżnika 70 ° szerokości geograficznej północnej lub południowej, powyżej 3500 do 4000 metrów nad poziomem morza, ani na obszarach o płytkich i bardzo kamienistych glebach..
Podobnie, ten typ ekosystemów nie może rozwijać się w glebach bardzo ubogich w składniki odżywcze lub z długotrwałym deficytem wody..
Ekosystemy leśne charakteryzują się złożoną strukturą roślinną z kilkoma warstwami, które obejmują podszyt i dwa do pięciu poziomów roślinności drzewiastej. Podszyt to dolna część, w której rosną zioła i krzewy, a także młode gatunki drzew.
Najprostsza struktura roślinna tego typu ekosystemu występuje w borealnym lesie, z nielicznym podszytem, jedną lub dwiema warstwami drzew i niewielką specyficzną różnorodnością. Drzewa osiągają od 30 do 60 m wysokości i należą do kilku gatunków.
Ze swojej strony ciepły tropikalny las deszczowy jest najbardziej złożonym ekosystemem leśnym w strukturze, takim jak Amazonia. Znajduje się w nim podszycie rozproszonych krzewów, traw i młodocianych drzew, seria do 5 warstw oraz obfite pnącza, liany i epifity..
Ekosystemy leśne przekształcają środowisko fizyczne, w którym się rozwijają, stając się generatorami materii organicznej i odbiornikami wody. W tym sensie gleba jest wzbogacana materią organiczną ze ściółki i powstaje złożony podziemny ekosystem..
Powszechnie zwraca się uwagę, że ekosystemy leśne, takie jak Amazonia, są płucami świata, ale to nieprawda. W ten sposób lasy deszczowe Amazonii zużywają prawie cały wytwarzany przez siebie tlen.
Jednak zarówno Amazonka, jak i każdy inny ekosystem leśny odgrywają decydującą rolę w cyklu wodnym. Tworzą barierę, która zatrzymuje wilgotne wiatry i kondensuje wodę generującą opady..
Z drugiej strony ekosystemy leśne regulują odpływ i infiltrację wody, filtrują ją przez metabolizm i przywracają do atmosfery poprzez ewapotranspirację..
W glebie ekosystemów leśnych istnieje złożony związek między korzeniami glebowymi a grzybami. Grzyby te nazywane są mikoryzami i żyją w ścisłej symbiozie z korzeniami..
Symbioza to związek ekologiczny, z którego korzystają oba uczestniczące organizmy. W tym sensie grzyby pobierają składniki odżywcze z korzeni, co z kolei zwiększa zdolność drzewa do wchłaniania wody i minerałów..
Złożona struktura, którą budują zespoły drzew, a także ich wysoka pierwotna produktywność są podstawą ekosystemu leśnego. Dzieje się tak dzięki dużej liczbie generowanych przez nie nisz ekologicznych, co umożliwia rozwój dużej różnorodności innych organizmów..
Drzewo w górnej części lasu deszczowego można interpretować jako ekosystem, ponieważ żyje na nim wiele innych roślin. Podobnie bakterie, grzyby, mchy, porosty, owady, ptaki i ssaki wchodzą w interakcję z mikroklimatem tego samego.
Charakteryzuje się bogactwem gatunków drzew, które różnią się w zależności od strefy klimatycznej. Największa różnorodność drzew występuje w ekosystemach lasów tropikalnych, zwłaszcza w lasach deszczowych.
Z kolei w tajdze (ekosystem lasów subarktycznych) różnorodność gatunków jest niewielka, ale liczba drzew jest bardzo duża. W taki sposób, aby tajga reprezentowała najbardziej rozległy ekosystem leśny na naszej planecie.
Drzewa iglaste to najważniejsza grupa roślin występująca w lasach półkuli północnej i południowej, reprezentowana przez pinnaceae i cupresaceae w pierwszej oraz araukaria na południu. Tym samym ta grupa roślin dominuje w ekosystemach leśnych lasu borealnego lub tajgi oraz w lasach iglastych.
Podobnie gatunki okrytozalążkowe, takie jak dęby, buk i inne, są częste w lasach liściastych strefy umiarkowanej, lasach deszczowych strefy umiarkowanej i lasach śródziemnomorskich. Niektóre gatunki uprawne, takie jak laur i oliwka, pochodzą z lasów śródziemnomorskich.
W nich dominują różne gatunki roślin okrytozalążkowych nadrzewnych, a drzewa iglaste są rzadkie. Dominującymi rodzinami są rośliny strączkowe, a także anacardiaceae, moraceae i lauraceae.
Różne drzewa owocowe uprawiane obecnie w sadach pochodzą z lasów tropikalnych, takich jak mango (Indie), kakao (Ameryka Południowa) i chlebowiec (Afryka).
W ekosystemach leśnych fauna jest bardzo zróżnicowana i, podobnie jak flora, zmienia się w zależności od położenia geograficznego ekosystemu..
W lasach umiarkowanych i iglastych występują niedźwiedzie, łosie, jelenie, dziki i wilki. W lasach tych nie brakuje też ptaków, takich jak sowy, kukułki, wrony i różne ptaki śpiewające..
Amerykańskie lasy deszczowe są siedliskiem jaguara, pekari z kołnierzem, jelenia i tapira oraz ptaków, takich jak orzeł harpia, kwezal i guacharaca. Wśród naczelnych są araguato i pająk małpa, a także liczne gatunki jadowitych węży z rodzajów Bothrops Y Lachesis.
Z drugiej strony w ekosystemach leśnych Afryki wyróżnia się różnorodność antropoidalnych naczelnych, takich jak szympans i goryl. Ponadto w tych dżunglach żyją lampart i słoń w dżungli, podczas gdy w Azji Południowo-Wschodniej żyją orangutan, tygrys i słoń hinduski..
Są to dżungle, w których panują dwie pory roku, jedna deszczowa z obfitymi opadami, a druga gorąca i sucha. Drzewa pokonują porę suchą, tracąc liście w różnych proporcjach, co definiuje dwa typy lasów sezonowych.
Tak zwany las liściasty lub liściasty charakteryzuje się deficytem wody w skrajnej porze suchej, przez co ponad 80% drzew traci liście. Z drugiej strony w lasach pół-liściastych tylko połowa lub mniej drzew jest liściastych, ponieważ korzystają one z podziemnych zasobów wód.
Drzewa o wysokości od 30 do 40 m występują w lasach pół-liściastych na równinach kolumbijsko-wenezuelskich. W tych dżunglach możesz znaleźć mijao (Anacardium excelsum), pełzanie (Astronium graveolens), nagi Indianin (Bursera simaruba) i ceiba (Ceiba pentandra).
Istnieją również szlachetne drzewa, takie jak amerykański cedr (Cedrela odorata), mahoń (Swietenia macrophylla) i linnet (Cordia alliodora).
W tych jaguarach żyje jaguar (Panthera onca), karmelowy jeleń (Odocoileus virginianus apurensis) oraz różnorodność ptaków, węży i owadów.
Na świecie jest 5 śródziemnomorskich regionów leśnych, z których główny znajduje się w basenie Morza Śródziemnego. Ponadto na południowym stożku Afryki, w południowo-zachodniej Australii, w Kalifornii (USA i Meksyk) oraz na wybrzeżu Pacyfiku w Chile.
Te ekosystemy leśne charakteryzują się klimatem z ciepłą jesienią, łagodnymi i deszczowymi zimami, zmiennymi źródłami i suchymi latami (gorące lub umiarkowane)..
Las śródziemnomorski na południu Półwyspu Iberyjskiego to formacja roślinna średniej wielkości drzew o twardych liściach i grubej korze. Typowe gatunki obejmują dąb korkowy (Quercus suber), dąb (Quercus kokcyfer), Dąb (Quercus ilex) i laur (Laurus nobilis).
W runie występują obficie wrzosowate (wrzosowate) i krzewy wargowo-wargowe, np. Rozmaryn (Rosmarinus officinalis), a także krzewy bukszpanu (Buxus sempervirens). Nagonasienne, takie jak sosna Aleppo (Pinus halepensis) i krzewy jałowca (Juniperus spp.).
Mieszkają tu ryś iberyjski (Lynx pardinus), Lis (Vulpes vulpes), dzik (Sus scrofa) i wiewiórka ruda (Sciurus vulgaris).
Plantacja leśna do produkcji masy drzewnej lub papierniczej to ekosystem leśny zaprojektowany i kontrolowany przez człowieka. Generalnie jest to plantacja monokulturowa (pojedynczy gatunek) lub w najlepszym przypadku niewielka liczba gatunków o dużej wartości leśnej.
Przykładem jest plantacja sosny karaibskiej (Pinus caribaea) z Uverito, na sawannach stołu Guanipa w Wenezueli. Jest to największa plantacja leśna na świecie, licząca prawie 600 000 hektarów.
Pierwotnie była to sawanna zdominowana przez trawy Trachypogon, gdzie posadzono te sosny z Ameryki Środkowej. Celem plantacji jest produkcja masy celulozowej do produkcji papieru i drewna, dzięki czemu ekosystem leśny jest uproszczony przy dużym stopniu ingerencji człowieka.
Plantacja została założona w 1961 roku i ustabilizowała się jako ekosystemowy produkt działalności człowieka. W ten sposób zmienił się klimat i gleba na tym obszarze, uniemożliwiając przekształcenie się regionu w pustynię..
Jeszcze bez komentarzy