Edward L. Thorndike (1874-1949) był amerykańskim psychologiem, którego praca koncentrowała się na badaniu uczenia się i zachowań zwierząt. Był jednym z najważniejszych badaczy tej dyscypliny w XX wieku, będąc także jednym z twórców psychologii edukacyjnej i teorii zwanej koneksjonizmem..
Thorndike spędził większość swojej kariery jako profesor na Uniwersytecie Columbia, gdzie prowadził większość swoich badań. Ponadto poświęcił się również próbom rozwiązywania problemów przemysłowych, tworząc narzędzia takie jak egzaminy i testy do testowania pracowników.
Dzięki jego wkładowi Thorndike został w 1912 roku mianowany prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA). Ponadto był także członkiem zarządu Psychological Corporation, jednej z najważniejszych organizacji w tej dyscyplinie. Ich wkład jest nadal bardzo aktualny nawet dzisiaj..
W rzeczywistości badanie z Review of General Psychology umieściło Edwarda Thorndike'a na dziewiątym najczęściej cytowanym psychologu XX wieku. Jego praca wywarła ogromny wpływ na teorie wzmacniania i psychologię behawioralną, tworząc podstawę dla kilku praw empirycznych z zakresu behawioryzmu dzięki jego prawu efektu..
Indeks artykułów
Edward L. Thorndike urodził się 31 sierpnia 1874 roku w Williamsburgu (Massachusetts) w Stanach Zjednoczonych, a zmarł 9 sierpnia 1949 roku w Montrose (Nowy Jork). Rozpoczął studia na Wesleyan University, który ukończył w 1895; i od tego momentu zaczął specjalizować się w zachowaniu zwierząt.
W latach 1895–1897 studiował na Uniwersytecie Harvarda u Williama Jamesa (jednego z ojców założycieli psychologii amerykańskiej) oraz na Uniwersytecie Columbia u Jamesa McKeen Cattell (jeden z głównych przedstawicieli teorii różnic indywidualnych). Na tej ostatniej uczelni uzyskał doktorat.
Po ukończeniu studiów podjął pracę na samym Uniwersytecie Columbia jako profesor i pracownik naukowy, pozostając tam praktycznie przez całą swoją karierę. Już w swojej rozprawie doktorskiej zaproponował dwa najbardziej znane prawa zachowania, prawo skutku i prawo wykonywania. Praca ta została opublikowana w 1911 roku pod tytułem Inteligencja zwierząt.
Kariera badawcza Thorndike'a rozpoczęła się, gdy zaproponował, że adaptacyjne zmiany w zachowaniu zwierząt są podobne do tego, jak uczymy się my, ludzie. W swojej pracy zaproponował dwa prawa, które uznał za fundamentalne dla zrozumienia uczenia się u dowolnego gatunku.
Prawo skutku było pierwszym z tych, które zaproponował i które do dziś zachowało wyższy poziom ważności. Prawo to zakłada, że zachowania, po których uzyskano bardziej satysfakcjonujące rezultaty, mają większe prawdopodobieństwo powtórzenia się w przyszłości w odpowiedzi na te same bodźce..
Przeciwnie, prawo ćwiczeń mówi, że zachowanie staje się mocniejsze i częstsze, im więcej razy jest powtarzane w odpowiedzi na ten sam bodziec. Jednak w 1932 roku sam Thorndike stwierdził, że to drugie prawo nie jest w pełni ważne we wszystkich przypadkach..
Później Thorndike zmodyfikował również swoje wyjaśnienie prawa efektu. W tej drugiej wersji powiedział, że nagrody za właściwe zachowania zawsze wzmacniają związek między bodźcem a działaniem; ale kary mają znacznie mniejszy wpływ na zmniejszenie prawdopodobieństwa wykonania jakiegoś zachowania.
Wczesną pracę Edwarda Thorndike'a uważa się za pierwsze badanie laboratoryjne w dziedzinie uczenia się zwierząt. Jego nacisk na pomiary ilościowe i analizę danych empirycznych miał duży wpływ na współczesną psychologię, kładąc podwaliny pod prąd behawiorystyczny, który będzie dominował w kolejnych dziesięcioleciach..
Jeszcze jako doktorant na Uniwersytecie Columbia, Thorndike nawiązał współpracę z Robertem Woodworthem. Obaj badacze wspólnie badali proces transferu wiedzy. W artykule opublikowanym w 1901 roku stwierdzili, że uczenie się w jednym obszarze nie oznacza, że łatwiej będzie to zrobić w innym..
Thorndike wykorzystał odkrycia dokonane podczas tych badań, aby zaproponować nową, bardziej opartą na praktyce teorię uczenia się. Później, jako profesor psychologii edukacyjnej na Columbia, przeprowadził więcej badań, które przyczyniły się do stworzenia bardziej wydajnego i opartego na nauce systemu edukacji..
Jednym z jego najważniejszych wkładów w tej dziedzinie było wykorzystanie odkryć psychologicznych w nauczaniu takich przedmiotów, jak arytmetyka, czytanie i języki; oraz odkrycie, że dorośli mogą nadal uczyć się z podobną skutecznością jak dzieci.
Z drugiej strony, jego próby zastosowania odkryć psychologii na polu edukacji stały się podstawą zupełnie nowego nurtu w tej dyscyplinie. Dziś psychologia edukacji jest jedną z najważniejszych części tej nauki i może być stosowana w takich dziedzinach, jak nauczanie lub poradnictwo akademickie.
Thorndike był pionierem nie tylko w dziedzinie behawioryzmu i nauki, ale także wykorzystywania zwierząt do przeprowadzania eksperymentów klinicznych. W dużej mierze te eksperymenty na zwierzętach pozwoliły mu stworzyć słynne teorie uczenia się.
Na początku Thorndike chciał wiedzieć, czy zwierzęta są w stanie nauczyć się wykonywać określone zadanie przy użyciu mechanizmów takich jak naśladowanie lub obserwacja, w taki sam sposób, jak robią to ludzie. Aby sprawdzić, czy mają taką możliwość, stworzył urządzenia znane jako „pola problemów”.
Skrzynki problemowe miały drzwi, które można było otworzyć tylko za pomocą dźwigni lub przycisku wewnątrz drzwi. Thorndike użył ich do zmierzenia czasu, jaki zajęło zwierzęciu naciśnięcie przycisku lub naturalne naciśnięcie dźwigni. Później zwierzę otrzymało nagrodę, zwykle pożywienie.
W przeciwieństwie do innych badaczy, Thorndike do przeprowadzania eksperymentów wykorzystywał głównie koty. Gdy po raz pierwszy umieściłeś jedno z tych zwierząt w skrzynce z problemami, po prostu poruszały się w niej, nie wiedząc, jak uciec. W końcu zwierzę dotknęło dźwigni lub przypadkowo nacisnęło przycisk.
Korzystając z tych pudełek, Thorndike próbował odkryć, które czynniki miały największy wpływ na uczenie się zwierząt. Aby to zrobić, zmienił pewne zmienne w swoich eksperymentach. Na przykład pozwalał niektórym kotom obserwować, jak innym udało się uciec z pudełka, zanim je do niego włożył, lub przyciągał łapy bezpośrednio do przycisku lub dźwigni..
Jednym z pierwszych odkryć dokonanych podczas badań skrzynek problemów było to, że większość zwierząt nie jest w stanie uczyć się na podstawie obserwacji, co potrafią ludzie. Również fakt umieszczenia kociej łapy na guziku nie zwiększał prawdopodobieństwa, że uda mu się wydostać przy kolejnych okazjach..
Natomiast koty nauczyły się rozwiązywać problem dopiero po przypadkowym kilkukrotnym naciśnięciu przycisku lub dźwigni i otrzymaniu nagrody. Dlatego Thorndike wysunął pomysł, że zwierzęta uczą się głównie metodą prób i błędów. Ponadto odkrył również, że każdy gatunek ma inny współczynnik uczenia się.
W tym sensie główny wkład Thorndike'a polegał na obaleniu teorii, według której zwierzęta się uczą spostrzeżenia, w taki sam sposób, jak robimy to my, ludzie. Na podstawie tych badań był później w stanie stworzyć własną teorię uczenia się.
Jednym z głównych wkładów Edwarda Thorndike'a w dziedzinę psychologii był jego postulat prawa efektu. Prawo to stało się jednym z fundamentów gałęzi, która później stała się znana jako behawioryzm, stając się dominującą teorią w psychologii na kilka dziesięcioleci..
Proste wyjaśnienie prawa skutku jest następujące: kiedy działanie daje przyjemny rezultat, to działanie to ma większe prawdopodobieństwo powtórzenia się w podobnym kontekście. Wręcz przeciwnie, zachowania, które wywołują negatywne konsekwencje, będą w mniejszym stopniu występować w przyszłości.
Teoria ta stanowi podstawę warunkowania instrumentalnego, co z kolei całkowicie zmieniło paradygmat psychologii jako dyscypliny. Do tego czasu badanie ludzkiego umysłu koncentrowało się na introspekcji i subiektywnym doświadczeniu. Od badań Thorndike'a psychologia zaczęła zmierzać w kierunku obiektywizmu i empiryzmu.
Z drugiej strony Thorndike również położył duży nacisk na znaczenie sytuacji i stanu wewnętrznego organizmu w pojawieniu się określonej odpowiedzi. Na przykład, gdyby koty nie były głodne, nagroda nie przyniosłaby efektu, a zatem zachowanie polegające na naciskaniu dźwigni nie zostałoby wzmocnione..
Z drugiej strony, gdyby zwierzęta nie zostały znalezione w skrzynce z problemami, reakcja na naciśnięcie przycisku lub dźwigni po prostu nie mogłaby się pojawić. Z tego powodu dla tego psychologa zarówno uczenie się, jak i prawo skutku są całkowicie zdeterminowane kontekstem, w którym zachodzą.
Prawo efektu, jako część mechanizmów warunkowania instrumentalnego, ma ogromne znaczenie w naszym codziennym życiu. Prawo to jest neutralne w tym sensie, że jego konsekwencje mogą być zarówno pozytywne, jak i negatywne. Poniżej zobaczymy przykład każdego typu, aby wyjaśnić, jak to działa.
Jednym z najprostszych przykładów działania prawa efektu jest nadużywanie narkotyków. Kiedy dana osoba bierze narkotyki po raz pierwszy, uzyskuje przyjemne efekty, które zwiększają prawdopodobieństwo ponownego spożycia tej samej substancji w przyszłości. Im więcej razy go używasz, tym większe jest prawdopodobieństwo wywołania uzależnienia.
Z drugiej strony, ćwiczenia fizyczne również wykorzystują prawo skutku. Kiedy ktoś trenuje, na początku ma trudności; Ale jeśli uda ci się wytrwać, stopniowo będziesz odczuwać coraz bardziej pozytywne efekty, takie jak uwolnienie endorfin, lepsze samopoczucie fizyczne i większa pewność siebie..
W ten sposób ludzie, którzy są w stanie pokonać pierwszy etap cierpienia podczas treningu, z dużym prawdopodobieństwem rozwiną nawyk regularnych ćwiczeń..
Jak widzieliśmy wcześniej, Thorndike był jednym z najważniejszych psychologów XX wieku, kładąc podwaliny pod wiele współczesnych teorii, które są nadal używane do dziś..
Generalnie uważa się, że praca tego badacza była jedną z głównych przyczyn odejścia od subiektywnego modelu, jakim do tej pory podążała psychologia, i zaczęła przeprowadzać eksperymenty kładące nacisk na obiektywizm, empiryzm i analizę danych..
Główną szkołą myślenia, na którą wpłynął Thorndike, był behawioryzm. Nie była jednak jedyna: jej pomysły były wykorzystywane w tak różnorodnych dziedzinach, jak filozofia, edukacja, administracja i wiele innych dziedzin psychologii..
Praca tego badacza ze zwierzętami wywarła ogromny wpływ na etologię i psychologię zwierząt. Do tego czasu uważano, że słabiej rozwinięte gatunki są w stanie generować nową wiedzę wgląd, coś, czego zaprzeczano w jego eksperymentach.
Z drugiej strony Thorndike był pierwszą osobą, która spróbowała zastosować odkrycia psychologii w dziedzinie uczenia się. To położyło podwaliny pod stworzenie zupełnie nowej gałęzi tej dyscypliny, która dziś służy do projektowania systemów edukacyjnych i łagodzenia trudności, jakie pojawiają się w tej dziedzinie..
Wiele badań tego psychologa zostało później wykorzystanych przez badaczy innych nurtów, takich jak ci, którzy rozwinęli teorie Gestalt, etolodzy, behawioryści, a nawet psychologowie poznawczy. Z tego powodu Thorndike jest uważany za jednego z ojców współczesnej psychologii..
Jeszcze bez komentarzy