Plik zamknięta rama Jest to technika stosowana w różnych obszarach artystycznych, której celem jest skupienie się na minimalnej części ciała lub jakimś przedmiocie. Ten proces jest również znany jako szczegółowy rysunek lub ścieśniać (którego dosłowne tłumaczenie to „z bliska”). Ma na celu staranne podkreślenie cech przedstawionego elementu.
Ta metoda jest używana zarówno w filmie, jak i telewizji, aby określić wydarzenia w danej scenie lub podać szczegóły fabuły bez konieczności opisywania całej historii. Zwykle jest używany po kilku ujęciach w otwartej klatce, aby nadać zwrot w przedstawionych wydarzeniach.
Szczególnie w dziedzinie fotografii podejście to służy celowi emocjonalnemu: poprzez obraz artysta dąży do stworzenia silnej relacji afektywnej między odbiorcą a dziełem..
Plan ten pojawił się w połowie XVIII wieku, kiedy Nicéphore Niepce przeprowadzał swoje pierwsze testy fotograficzne z aparatem obscura. Chociaż naukowiec nie osiągnął większych osiągnięć, od tego momentu zaczęto opracowywać kąty, które później wykuwały zamkniętą ramę..
Zdjęcia z bliska były szeroko stosowane w połowie XX wieku. Ponadto są to połowy, które dziś najbardziej wyróżniają się na co dzień, znane jako samojebki lub selfie.
Indeks artykułów
Technika ta charakteryzuje się rzutowaniem z przodu. W jakiś sposób stara się, aby sceny lub obrazy były skompresowane, aby odzwierciedlić poczucie równowagi i bezruchu. Z tego powodu zamknięty kadr w szczególny sposób figuruje w portretach i horrorach..
Ostrość tę uzyskuje się, gdy obiektyw zbliża się do krajobrazu, osoby lub obiektu, który ma być zarejestrowany lub sfotografowany. Należy jednak zauważyć, że taka bliskość nie jest maksymalna, ponieważ między kamerą a artefaktem lub modelem, który ma być portretowany, musi istnieć ogniskowa..
Nazwa pochodzi od Anglii, kraju, w którym terminy te zostały użyte po raz pierwszy (w 1913 r.) zamknięta rama nawiązać do wąskich scen teatralnych. Od tego momentu nazwa ta zaczęła być używana jako synonim płaszczyzny ułamkowej..
Zwykle mówi się, że zamknięta rama obejmuje tylko jeden element, ale taki argument nie jest prawdziwy, bo te ujęcia mogą składać się z kilku ciał lub instrumentów, a te muszą być przedstawione fragmentarycznie. Następnie wyjaśnimy, jakie kąty ma ten format:
Odnosi się do sytuacji, gdy określony element jest szczegółowy, taki jak twarz, nogi, dłonie lub być może mebel. To natychmiastowe uchwycenie, za pomocą którego próbujesz przekazać pewne emocje.
Dzięki takiemu podejściu możliwe jest zminimalizowanie sceny i przemieszczenie krajobrazu. Ma to na celu uwydatnienie u widza uczucia strachu, nienawiści lub emocji.
To pudełko jest identyfikowane jako całkowicie zamknięte, ponieważ obejmuje określoną cechę przedmiotu lub osoby: mogą to być oczy, usta, projekt stołu lub słuchawka telefoniczna. Skupia się na minimalnych gestach, które są powiększane.
Niektórzy ludzie często porównują tę ramkę do zdjęć makro, chociaż tak naprawdę nie łączą. Szczegółowy plan obejmuje eksterioryzację elementu, który pozostałby niezauważony w trakcie sceny lub w pełnym portrecie. Zamiast tego obrazy makro odsłaniają pewne elementy krajobrazu.
Skośny kąt charakteryzuje się tworzeniem miniaturowych krawędzi zmniejszających scenę. Dzięki temu podejściu można zauważyć, że każdy reprezentowany element jest zredukowany.
Z tego powodu czasami publiczność wyraźnie doceni, że środowisko i postacie oddalają się, ale to efekt strzału powoduje ten miraż.
Oświetlenie jest istotnym aspektem w zamkniętej klatce, ponieważ określa historię, którą artysta chce opowiedzieć. W rzeczywistości czynnik ten odgrywa fundamentalną rolę w dziedzinie kinematografii i fotografii. Poniżej szczegółowo omówimy niektóre funkcje, jakie spełnia światło przy przygotowywaniu szczegółowego planu:
- Dzięki grze cieni woluminy są tworzone w zogniskowanych funkcjach.
- Dzięki światłocieniom uzyskuje się podwójne efekty, w których fikcyjna postać może jednocześnie wyglądać młodo i staro. Oznacza to, że podkreślają i zmieniają ekspresję postaci.
- Zwiększa emocjonalność portretowanego gestu i nadaje scenie ciągłość.
- Służy do oddzielenia człowieka lub przedmiotu od otoczenia, wywołując wrażenie trójwymiarowości, ponieważ strzał nie jest odbierany jako płaski, mimo że osoba nie znajduje się w żadnej określonej przestrzeni.
Chociaż technika zamkniętego kadru zaczęła się rozwijać w XVIII wieku, nie miała wielkiego znaczenia aż do połowy lat dziewięćdziesiątych. Od tego momentu artyści i producenci zaczęli cenić sceny i obrazy na pierwszym planie. Wśród prac z wyraźną obecnością zamkniętych ram są:
To zdjęcie przedstawia zestaw trójkątnych postaci zajmujących cały obraz. Portret nie ma określonego kształtu, dlatego można go uznać za abstrakcyjny.
Mimo to zdjęcie zalicza się do zamkniętej kategorii kadrowania, ponieważ odzwierciedla tylko wycinek rzeczywistości..
Jednak widz nie wie, czy stoi przed pasmem górskim, czy, jak wskazuje tytuł, twarzą do jeziora i trawy. Podstawą obrazu jest światłocień; z tego powodu niektóre sylwetki są rozmyte, a inne wywyższone.
Psychoza Był to film, który wyróżniał się odpowiednim wykorzystaniem pierwszego planu. W całym filmie widać kilka ujęć, które podkreślają wygląd bohaterów, ale najważniejsze jest to, co dzieje się w łazience..
W tej scenie ujawnia się tylko wyraz przerażenia aktorki. Podobnie przestrzeń i postać są oddzielone grą światła i cienia..
Jeszcze bez komentarzy