Plik lewatywa Murphy'ego to zabieg kliniczny, w którym do odbytnicy pacjenta wprowadza się sondę, za pomocą której podawane są roztwory i leki. Można go również rozumieć jako sprzęt używany do tej procedury, a niektórzy autorzy przypisują to nawet jednej z podawanych mieszanin..
To kolejny wielki wkład słynnego północnoamerykańskiego chirurga Johna Benjamina Murphy'ego, wspomnianego w niektórych poprzednich publikacjach, który opisał również objaw Murphy'ego (typowy dla zapalenia pęcherzyka żółciowego), cios Murphy'ego, test Murphy'ego i guzik Murphy'ego, a także różne narzędzia chirurgiczne.
W przeciwieństwie do większości innych lewatyw, ta lewatywa nie ma na celu promowania wypróżnień ani wypróżniania. Celem lewatywy Murphy'ego jest podawanie leków przez odbytnicę, gdy nie ma innej alternatywnej drogi, wykorzystując dużą zdolność wchłaniania błony śluzowej jelita..
Znany jest również pod nazwą kroplówki Murphy'ego. Ten termin jest czasami preferowany, aby odróżnić go od tradycyjnych lewatyw i ponieważ jego stosowanie jest bardziej zbliżone do klasycznego wlewu leków lub roztworów dożylnych, które są zamawiane w liczbie kropli na minutę.
Indeks artykułów
Stosowanie drogi doodbytniczej do podawania leków jest znane od wieków. Starożytne procedury lewatywy lub proktoklizy, znane jako lewatywy, były już stosowane przez Sumerów i Egipcjan, odpowiednio 3500 i 1500 lat przed Chrystusem. To Hipokrates w formalny sposób wprowadził go do świata medycyny.
Mówiąc o kroplówce Murphy'ego, ważne jest, aby wyjaśnić, że z medycznego punktu widzenia odpowiada to bardziej proktoklizie lub prostoklizie niż lewatywa..
Różnica polega nie tylko na celu zabiegu, ale także w protokole podania. Należy zauważyć, że ta trasa zwykle nie jest wyborem, ale raczej alternatywą w określonych przypadkach.
W proktoklizie duże objętości są podawane przez odbytnicę z małą szybkością. Lewatywy, które mogą mieć intencje diagnostyczne lub terapeutyczne, są zwykle podawane w pojedynczej dawce z dużą szybkością. Różny jest też używany sprzęt i wiedza do jego wykonania. Może być wymagane pewne szkolenie.
Chociaż nie jest to zwykła droga podawania, jak już wspomniano wcześniej, wlew leków przez odbytnicę jest całkowicie uzasadnioną opcją. Wchłanianie może być błędne z powodu obecności materiału kałowego, ale stosowanie tej metody ma kilka zalet..
Plusem jest ważne unaczynienie okrężnicy. Żyły splotu hemoroidalnego mogą przenosić lek z odbytnicy do reszty ciała.
Ponadto, ponieważ jest on wchłaniany w tym dystalnym obszarze, pasaż wątrobowy jest wyeliminowany, więc nie występuje „efekt pierwszego przejścia”, który może zmienić zachowanie leku..
Kolejną wielką zaletą jest zdolność wchłaniania błony śluzowej jelita. Nabłonek odbytnicy jest kontynuacją jelita, z pewną zdolnością do ponownego wchłaniania niektórych pierwiastków, zwłaszcza płynów. Dlatego ma farmakologiczną szybkość filtracji podobną do reszty przewodu żołądkowo-jelitowego..
Pierwotnie lewatywa Murphy'ego była przeprowadzana za pomocą roztworu opracowanego przez samego Johna Benjamina Murphy'ego. Zawierał duże ilości wody (od 1000 do 1500 mililitrów) oprócz chlorku sodu i wapnia. Później dodano inne elementy, a nawet wiele szpitali całkowicie zmodyfikowało tę mieszankę.
Pierwotnym zamiarem Murphy'ego było zapewnienie nawodnienia i elektrolitów osobom, które były odwodnione i nie tolerowały doustnej drogi pokarmowej. W jego czasach droga dożylna nie była jeszcze doskonalona, dlatego powszechnie praktykowano proktoklizę. Następnie był używany jako alternatywne podłoże do karmienia i jako stymulator ewakuacji..
Niezależnie od mieszanki, została podgrzana i umieszczona w sterylnym szklanym pojemniku. Fiolkę podniesiono do sufitu w pobliżu stóp pacjenta i połączono z systemem elastycznych rurek zakończonych małą kaniulą doodbytniczą, która została wprowadzona do odbytu pacjenta. Kroplówka była kontrolowana grawitacją i wysokością.
Jak wspomniano w poprzednim rozdziale, pierwotnym celem lewatywy Murphy'ego lub kroplówki było podanie płynów pacjentom odwodnionym, którzy nie tolerowali podania doustnego lub u których nie było możliwe cewnikowanie żyły..
Później był używany jako alternatywa dla pożywienia i do promowania wypróżniania.
Podczas I wojny światowej kroplówka Murphy była często używana jako alternatywa dla nawadniania rannych żołnierzy. Wielu z nich doznało katastrofalnych urazów twarzy, brzucha lub kończyn i nie można było ich nawadniać doustnie ani dożylnie. Alternatywa opisana przez Murphy'ego w 1909 r. Okazała się umiarkowanym sukcesem.
Chociaż sól fizjologiczna lub roztwór soli został opisany w 1896 roku przez Hartoga Jacoba Hamburgera, jego kliniczne zastosowanie było badane dopiero wiele lat później..
Z tego powodu mieszanina stosowana przez Murphy'ego do nawadniania pacjentów składała się zasadniczo z wody w dużych ilościach, do której dodawali chlorek wapnia (stosowany w przemyśle serowarskim) i sodu..
W obecnej praktyce 500 cm3 0,9% soli fizjologicznej miesza się z 10% chlorkiem wapnia. Czasami dodaje się nadtlenek wodoru, aby wytworzyć pianę, co działa jako ostrzeżenie, jeśli roztwór wycieknie z odbytnicy. Niektórzy autorzy zalecają dodanie siarczanu magnezu i potasu w celu poprawy jakości nawodnienia.
Ze względu na zachęcające wyniki w nawadnianiu pacjentów próbowano karmić innych. Zaproponowano mieszanki zawierające mleko, miód, witaminy, a nawet kaszki i kompoty owocowe.
Ze względu na konsystencję preparatu kapanie było nieefektywne. Mimo to początkowa mieszanka mleka i miodu jest nadal używana w domach opieki.
Technikę lewatywy Murphy'ego można również wykonać w przypadku wypróżnień. Jest tradycyjnie używany przez zmieszanie od 1000 do 1500 cm3 roztworu soli kuchennej z solą kuchenną.
Roztwór ten podawany jest w powolnej kroplówce przez rurkę doodbytniczą i służy jako zmiękczacz stolca i generator osmotycznych wypróżnień..
W 2014 roku w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie wybuchła wielka kontrowersja dotycząca stosowania kroplówki Murphy'ego jako metody tortur..
„Raport CIA o torturach” ujawnił zastosowanie tej metody jako „przymusowego karmienia i nawadniania” u więźniów, którzy prowadzili strajk głodowy oraz jako technikę „kontroli zachowania”..
Jeszcze bez komentarzy