Plik eseje konstytucyjne Chile (1823-1830) odpowiadają wydarzeniom, które miały miejsce w drugiej dekadzie XIX wieku w tym kraju. W tym okresie kontynentem Ameryki Łacińskiej wstrząsnął wspólny proces historyczny. Proces ten rozpoczął się wraz z upadkiem króla Ferdynanda VII i dojściem do władzy Napoleona Bonaparte w Europie..
W różnych wicekrólestwach Kreole zorganizowali się inspirowani ideami europejskich encyklopedystów i rewolucji francuskiej. W Chile proces jego budowy jako narodu z filozofią i zintegrowaną podstawą prawną był bardzo intensywny. Była pierwsza zaliczka z tymczasowymi dokumentami.
Później doszło do niepowodzenia z powodu wznowienia władzy przez hiszpańskie siły kolonialne. Następnie, jak wskazuje kilku badaczy, w ciągu ośmiu lat nastąpiła seria doświadczeń w pięciu rządach. Właśnie ten okres, który upłynął między 1823 a 1830 rokiem, jest fazą procesów konstytucyjnych.
Indeks artykułów
Historia Chile ma kilka okresów. Pierwsza, znana jako Stara Ojczyzna, rozpoczęła się 11 sierpnia 1811 r. Kongres Narodowy zatwierdził dziewięć artykułów rozporządzenia w sprawie ustanowienia tymczasowej władzy wykonawczej Chile..
Został uchylony prawie trzy miesiące później w wyniku zamachu stanu. W 1812 r. Intrygant puczu José Miguel Carrera wydał nowe rozporządzenie zawierające 27 artykułów. Regulacja ta obowiązywała prawie rok.
W 1814 r. Wydano kolejne rozporządzenie tymczasowe. W tym celu stworzono postać najwyższego dyrektora do wyznaczenia szefa rządu. Był ważny tylko przez siedem miesięcy, gdy Hiszpanie odzyskali władzę.
Po uzyskaniu niepodległości Bernardo O'Higgins objął stanowisko najwyższego dyrektora. Powołano komisję, która opracowała tymczasową konstytucję z 1818 r. Tak narodził się okres Nowej Ojczyzny. Tekst 18 zawiera 143 artykuły.
Cztery lata później, w 1822 r., Minister Stanu José Antonio Rodríguez Aldea sporządził nowy tekst konstytucji zawierający 248 artykułów. Zostało to ochrzczone jako konstytucja polityczna stanu Chile.
W tym czasie O'Higgins zrezygnował ze stanowiska najwyższego dyrektora i otworzył się nowy etap: proces konstytucyjny..
W 1823 r. Powstał nowy tekst konstytucyjny, który stał się znany jako Konstytucja moralistów. Napisał go Juan Egaña, chilijsko-peruwiański prawnik i polityk. Jego celem było stworzenie kodeksu moralnego, który będzie kierował postępowaniem obywateli.
Warto zauważyć, że pojęcie obywatela i obywatelstwa, które było używane tylko do wykształconych arystokratów.
Dynamika społeczna różnych sektorów, obca pojęciu ludu, pozwoliła na wyłonienie się różnych grup władzy. Po jednej stronie były pelukony, złożone z wielkich właścicieli ziemskich, którzy aspirowali do silnego rządu, który nie przeprowadzał wielkich reform społecznych..
O'higginists byli wysokimi rangą wojskowymi i wyznawcami bohatera wojny o niepodległość. Trzecia grupa, zwana handlarzami wyrobów tytoniowych, to współpracownicy portali, którzy skorzystali z pozwu wygranego przeciwko państwu..
Pipiolos byli zwolennikami liberalnych reform i podziału władzy. Wreszcie byli federalni, zwolennicy oddania władzy arystokracji prowincji.
Władze federalne zaangażowały się w następne ćwiczenie polityczne, którym była Konstytucja z 1826 r. Pióro José Miguela Infante y Rojasa, człowieka o liberalnym wykształceniu, stworzyło zestaw praw.
Podjęto próbę wsparcia grup władzy na prowincji, rozluźniając nieco centralistyczną kontrolę, ale ten plan napotkał ostry sprzeciw ze strony oligarchii Santiago..
Moralistyczna orientacja tej konstytucji jest związana z zadłużeniem Chile wobec Anglii z tytułu wojny o niepodległość. Prywatna firma, na której czele stał Diego Portales, otrzymała sklep z tytoniem jako ujście, aby sprostać zadłużeniu.
Oznaczało to monopol na sprzedaż tytoniu, napojów alkoholowych i herbaty oraz na uprawianie hazardu i hazard. Biurokracja, złe zarządzanie i przemyt sprawiły, że zawiodły. Ten konflikt moralny doprowadził do napisania wspomnianego tekstu konstytucji.
Potem otworzył się ostatni esej: Liberalna Konstytucja z 1828 r. Rozszerzyło to prawa obywateli. Aby je wykonywać, trzeba było mieć ukończone 21 lat tylko w przypadku małżeństwa i 25 lat w przypadku osób samotnych. Wykluczono pomoc domową, niewypłacalnych pracowników Skarbu Państwa i uznanych za „złośliwych”.
Teoretycznie nawet analfabeci, którzy nie zaliczali się do poprzednich trzech kategorii, również korzystali z praw obywatelskich. Wizja ta była bardzo zaawansowana, nawet w ówczesnej Europie.
Mimo to został zatwierdzony przez męski parlament, który nie obejmował sektora „niskich ludzi”, ale był niewidoczny. W dokumencie tym zlikwidowano stanowisko naczelnego dyrektora i utworzono stanowisko prezydenta. Dało to również początek postaci wiceprezydenta.
Te eseje konstytucyjne były okresem największej zgodności z chilijską wizją demokratyzacji od czasu uzyskania przez nią niepodległości..
Eksperyment był tak intensywny, że najbardziej konserwatywne sektory (wielcy właściciele ziemscy, kupcy i arystokraci) zakończyły się wojną domową. Wydarzenie miało miejsce między 1829 a 1830 rokiem. Zostało rozstrzygnięte w bitwie pod Lircay, w kwietniu 1830 roku..
Generał Prieto zbuntował się przeciwko rządowi fryzjera Francisco Antonio Pinto przy wsparciu sklepu tytoniowego. Pinto i jego armia odnieśli zwycięstwo. Od tego czasu dokonuje się reformy konstytucyjnej.
Następnie niewielka grupa parlamentarzystów sporządziła nową Magna Carta. Lata 30. pozostawiły po sobie doświadczenie społeczne, które mogło zmienić filozoficzną wizję narodu chilijskiego.
Jeszcze bez komentarzy