ZA entymema odnosi się do różnych sposobów, w jakie można wyrazić wyjaśnienie. Jego główną cechą jest to, że jeden z pomysłów nie jest wyrażany otwarcie. Oznacza to, że niektóre twierdzenia lub konkluzja wyjaśnienia jest domniemana.
Jest elementem retoryki i uważany jest za sylogizm. Słowo enthymeme wywodzi się z języka greckiego, którego znaczenie wiąże się z fragmentem rozumu odnoszącym się do mowy.
Chociaż Arystoteles był głównym uczniem entymemów, niektórzy poprzedni autorzy już położyli podwaliny pod to narzędzie retoryki. Początkowo wiązało się to z przedstawieniem argumentów sprzecznych lub niespójnych.
Indeks artykułów
Entymemy ewoluowały w czasie. Obecnie jest uważana za formę argumentacji podobną do sylogizmu, chociaż w tym przypadku ma bardziej zsyntetyzowaną formę.
Korzystając z entymemów, nadawca zazwyczaj pomija część swojego argumentu. Chociaż nie podajesz wprost jednej z przesłanek lub konkluzji swojego pomysłu, jest to łatwe do zrozumienia..
Ma duże podobieństwo do sylogizmów, ponieważ oba są narzędziami retoryki, których głównym celem jest jakoś wpłynąć na nadawcę wiadomości. Zwykle wniosek wyciągnięty w wyjaśnieniach jest odpowiedzią na powód, dla którego przesłanka jest nieobecna, ponieważ nie została wyrażona.
Istnieje kilka powodów, dla których pojawiają się entymemy. Po pierwsze, ponieważ podejście, które jest pomijane w argumentacji, jest zwykle bardzo oczywiste, zdarza się również, że nie jest ono podnoszone, ponieważ nie zostało potwierdzone lub po prostu dlatego, że przesłanka skłania się bardziej w kierunku emocjonalnej niż racjonalnej części argumentacji. nadawca wiadomości..
Jedną z najważniejszych postaci studiujących entymemy był Arystoteles. Starożytny grecki filozof docenił wagę tego retorycznego zabiegu, aby przekonać odbiorcę przesłania.
Arystoteles napisał w IV wieku pne. C. traktat pt Retoryka. W tej pracy udało mu się przedstawić trzy rekomendacje dla tych, którzy chcieli efektywnie wykorzystywać entymemy.
Na początku mówił o „etosie”, greckim terminie odnoszącym się do zachowania lub charakteru rzeczy. W tym sensie Arystoteles wyjaśnił, że próbując przekonać inną osobę do czegoś, trzeba mieć zaufanie.
Mówił też o patosie i logosie. Pierwsza dotyczy emocji, a druga logiki rzeczy.
Chociaż wielu autorów porównuje entymemy i uważa je za sylogizmy, istnieją pewne różnice między tymi dwoma środkami retorycznymi. Na początek, upewniając się, że entymem jest sylogizmem, należy dodać, że byłby on niepełny, ponieważ co najmniej jedno ze zdań nie jest ujawnione.
Entymemy można klasyfikować na różne sposoby, wszystko zmienia się w zależności od części wyjaśnienia, która nie została podana. Ze swojej strony klasyfikacja sylogizmów zależy od cech przesłanek, które są narażone, gdy próbuje się kogoś przekonać.
W ten sposób zawsze mówimy o przesłance większej i mniejszej, kiedy w entymemie normalne jest odsłonięcie tylko jednej z dwóch.
Aby potwierdzić prawidłowe użycie entymemów, istnieją dwa bardzo proste formuły. Przede wszystkim należy zawsze pamiętać, że sylogizmy składają się z trzech elementów: pierwszej przesłanki, drugiej przesłanki i wreszcie wniosku..
W związku z tym, aby sprawdzić entymemy, wystarczy uzupełnić argument o brakującą propozycję. Inną opcją jest sprawdzenie, czy wniosek jest prawidłowy.
Gdy teza zachowuje logikę, nawet jeśli wywnioskuje się jedną z przesłanek, entymem jest poprawny.
Entymemy dzielą się na dwa różne typy, pierwszy i drugi, chociaż niektórzy uczeni twierdzą nawet, że istnieje trzeci porządek. Arystoteles był tym, który stworzył tę klasyfikację.
W entymemach pierwszego rzędu nie ujawnia się głównego zdania składającego się na sylogizm. Wręcz przeciwnie, przesłanka wtórna jest nieobecna i jest wywnioskowana w entymemach drugiego rzędu.
O braku konkluzji mówili autorzy odwołujący się do entymemów trzeciego rzędu.
Arystoteles posunął się również do stwierdzenia, że entymemy mogą być prawdziwe lub pozorne.
Stosowanie entymemów jest dziś bardzo powszechne w różnych sytuacjach życia ludzi.
W reklamie, w przemówieniach polityków, a nawet w życiu codziennym, entymemy są narzędziami przekonywania innych do czegoś konkretnego. Jest istotna, ponieważ pozwala na krótsze argumenty i stymuluje proces analizy.
Podobnie należy zachować ostrożność przy stosowaniu entymemów, ponieważ niejednokrotnie można popełnić błąd polegający na pominięciu podejścia, które nie jest do końca realne lub nie zostało zweryfikowane. Problem z tym często polega na tym, że odbiorca wiadomości może nie zdawać sobie sprawy z tego błędu i zostać przekonany przez nadawcę.
Bardzo często argumenty, które odwołują się do moralności i etyki, mają entymem jako narzędzie perswazji, choć często jego użycie jest niezauważane. Istnieje wiele przypadków, które można przeanalizować:
Przykład 1:
- Ranienie ludzi jest złe.
- Dlatego jazda pod wpływem alkoholu jest zła.
Tym razem jest to entymem drugiego rzędu. Jak widać, ma tylko jedną propozycję i zakończenie argumentu, więc można wnioskować, że opinia publiczna zna drugą ideę argumentu. Odwołuje się do strony moralnej i tego typu argumentacja jest podnoszona przy założeniu, że odbiorca komunikatu poprze ten pomysł..
Przykład 2:
- Azjaci jedzą zdrowo.
- Azjaci mają dobre zdrowie.
W tym przypadku nie ma głównej przesłanki argumentacji, która głosiłaby, że wszyscy, którzy zdrowo się odżywiają, są zdrowi..
Przykład 3:
- Jeśli studiował, zdał egzamin.
- Ale ja nigdy się nie uczyłem.
Tutaj konkluzja wyjaśnienia nie jest ujawniona i w ten sposób byłby to entymem trzeciego rzędu. Odbiorca wiadomości może bez większych problemów zrealizować pomysł.
Jeszcze bez komentarzy