Plik erytrocyty, Nazywane również czerwonymi krwinkami lub czerwonymi krwinkami, są bardzo elastycznymi i obfitymi krwinkami, w kształcie dwuwklęsłego dysku. Odpowiadają za transport tlenu do wszystkich tkanek organizmu dzięki obecności hemoglobiny w komórce, a także uczestniczą w transporcie dwutlenku węgla i zdolnościach buforowych krwi..
U ssaków wnętrze erytrocytów składa się zasadniczo z hemoglobiny, ponieważ utraciła ona wszystkie przedziały subkomórkowe, w tym jądro. Generowanie ATP jest ograniczone do metabolizmu beztlenowego.
Erytrocyty stanowią prawie 99% utworzonych pierwiastków obecnych we krwi, a pozostały 1% to leukocyty i płytki krwi lub trombocyty. Mililitr krwi zawiera około 5,4 miliona czerwonych krwinek..
Komórki te są produkowane w szpiku kostnym i mogą żyć średnio 120 dni, podczas których mogą przebyć ponad 11 000 kilometrów przez naczynia krwionośne.
Czerwone krwinki były jednym z pierwszych pierwiastków zaobserwowanych pod mikroskopem w roku 1723. Jednak dopiero w 1865 roku badacz Hoppe Seyler odkrył zdolność tej komórki do transportu tlenu..
Indeks artykułów
Są to dyskoidalne komórki o przybliżonej średnicy od 7,5 do 8,7 μm i grubości od 1,7 do 2,2 μm. Są cieńsze w środku komórki niż na krawędziach, co daje im wygląd ratownika. Zawierają w sobie ponad 250 milionów cząsteczek hemoglobiny..
Erytrocyty to komórki o niezwykłej elastyczności, ponieważ podczas krążenia muszą poruszać się przez bardzo cienkie naczynia o średnicy około 2 do 3 µm. Przechodząc przez te kanały komórka odkształca się i na końcu przejścia wraca do swojego pierwotnego kształtu.
Cytozol o tej strukturze zawiera cząsteczki hemoglobiny, odpowiedzialne za transport gazów podczas krążenia krwi. Objętość cytozolu komórkowego wynosi około 94 µm3.
Dojrzałe erytrocyty ssaków nie mają jądra komórkowego, mitochondriów i innych organelli cytoplazmatycznych, co sprawia, że nie są w stanie syntetyzować lipidów, białek ani przeprowadzać fosforylacji oksydacyjnej..
Innymi słowy, erytrocyty zasadniczo składają się z błony otaczającej cząsteczki hemoglobiny..
Sugeruje się, że erytrocyty starają się pozbyć jakiegokolwiek przedziału subkomórkowego, aby zapewnić maksymalną możliwą przestrzeń do transportu hemoglobiny - w taki sam sposób, w jaki staralibyśmy się usunąć wszystkie elementy z naszego samochodu, gdybyśmy mieli przetransportować duży wiele rzeczy.
Błona komórkowa erytrocytów składa się z dwuwarstwy lipidowej i sieci spektryn, które wraz z cytoszkieletem zapewniają elastyczność i podatność na tę strukturę. Ponad 50% składu to białka, nieco mniej lipidów, a pozostała część to węglowodany.
Błona erytrocytów jest błoną biologiczną, której poświęcono najwięcej uwagi i jest ona najbardziej znana, prawdopodobnie ze względu na łatwość izolacji i względną prostotę..
Membrana zawiera szereg integralnych i obwodowych białek połączonych z dwuwarstwą lipidową i spektryną. Połączenia, które obejmują wiązanie białek, są znane jako interakcje pionowe, a te, które obejmują dwuwymiarowy układ spektryny za pomocą cząsteczek aktyny, są interakcjami poziomymi..
Gdy którekolwiek z tych oddziaływań pionowych lub poziomych zawodzi, powoduje to możliwe zmiany gęstości spektryny, co z kolei powoduje zmiany w morfologii erytrocytów..
Starzenie się czerwonych krwinek przekłada się na stabilność błony, zmniejszając jej zdolność do akomodacji w układzie krążenia. Gdy to nastąpi, układ monocytów-makrofagów rozpoznaje słabo funkcjonalny element, eliminując go z obiegu i zawracając jego zawartość..
Białka znajdujące się w błonie komórkowej erytrocytów można łatwo rozdzielić na żelu do elektroforezy. W układzie tym wyróżniają się następujące pasma: spektryna, ankiryna, pasmo 3, białka 4.1 i 4.2, kanał jonowy, glukoforyny oraz enzym dehydrogenaza gliceroaldehydo-3-fosforanu..
Białka te można podzielić na cztery grupy w zależności od ich funkcji: transportery błonowe, cząsteczki adhezyjne i receptory, enzymy i białka, które wiążą błonę ze składnikami cytoszkieletu..
Białka transporterowe kilkakrotnie przechodzą przez błonę, a najważniejszym z tej grupy jest pasmo 3, anionitowy wymieniacz chlorków i wodorowęglanów..
Ponieważ erytrocyty są pozbawione mitochondriów, większość enzymów zakotwicza się w błonie komórkowej, w tym enzymy glikolizy, aldolaza fruktozowo-bisfosforanowa A, α-enolaza, ALDOC, dehydrogenaza gliceraldehydo-3-fosforanowa, kinaza fosglicerynianowa i kinaza pirogronianowa..
Jeśli chodzi o białka strukturalne, najliczniejsze są prążek 3, spektyny, ankiryna, aktyna i białko pasma 4.1, podczas gdy białko pasma 4.2, dematyna, addukcyny, tropomodulina i tropomiozyna są uważane za drugorzędne składniki błony.
Spectrin to nitkowate białko zbudowane z łańcucha alfa i beta, którego struktury są helisami alfa.
Włókna spektyny przypominają sprężyny materaca, a fragmenty tkaniny, które otaczają materac, w tym hipotetycznym przykładzie reprezentowałyby błonę plazmatyczną..
Hemoglobina jest złożonym białkiem o strukturze czwartorzędowej, syntetyzowanym w erytrocytach i stanowi podstawowy element tych komórek. Składa się z dwóch par łańcuchów, dwóch alfa i dwóch nie-alfa (mogą to być beta, gamma lub delta) połączonych ze sobą wiązaniami kowalencyjnymi. Każda jednostka posiada grupę hemu.
Zawiera w swojej strukturze grupę hemu i odpowiada za charakterystyczny czerwony kolor krwi. Pod względem wielkości ma masę cząsteczkową 64 000 g / mol.
U osób dorosłych hemoglobina składa się z dwóch łańcuchów alfa i dwóch łańcuchów beta, podczas gdy niewielka część zastępuje beta delta. W przeciwieństwie do tego hemoglobina płodowa składa się z dwóch łańcuchów alfa i dwóch łańcuchów gamma..
Tlen, który jest rozcieńczony w osoczu krwi, nie wystarcza, aby sprostać wymagającym wymaganiom komórki, dlatego musi istnieć podmiot odpowiedzialny za jej transport. Hemoglobina jest cząsteczką białka i jest par excellence transporterem tlenu.
Najważniejszą funkcją erytrocytów jest przechowywanie w nich hemoglobiny, aby zapewnić dopływ tlenu do wszystkich tkanek i narządów organizmu, dzięki transportowi i wymianie tlenu i dwutlenku węgla. Wspomniany proces nie wymaga nakładów energetycznych.
Anemia sierpowata lub anemia sierpowata składa się z szeregu patologii, które wpływają na hemoglobinę, powodując zmianę kształtu czerwonych krwinek. Komórki skracają swój okres półtrwania ze 120 dni do 20 lub 10 dni.
Patologia występuje z powodu wyjątkowej zmiany reszty aminokwasowej, glutaminianu na walinę, w łańcuchu beta tego białka. Stan ten można wyrazić w stanie homozygotycznym lub heterozygotycznym.
Dotknięte krwinki czerwone mają kształt sierpa lub śpiączki. Na zdjęciu normalne komórki krwi porównuje się z patologicznymi. Ponadto tracą swoją charakterystyczną elastyczność, przez co mogą pęknąć przy próbie przecięcia naczyń krwionośnych..
Stan ten zwiększa lepkość wewnątrzkomórkową, wpływając na przechodzenie dotkniętych krwinek czerwonych przez mniejsze naczynia krwionośne. Zjawisko to powoduje zmniejszenie prędkości przepływu krwi..
Sferocytoza rany to wrodzona choroba, która obejmuje błonę czerwonych krwinek. Pacjenci cierpiący na tę chorobę charakteryzują się mniejszą średnicą erytrocytów i większym niż normalnie stężeniem hemoglobiny. Ze wszystkich chorób, które wpływają na błonę czerwonych krwinek, jest to najczęstsze.
Jest to spowodowane defektem białek, które pionowo łączą białka cytoszkieletu z błoną. Mutacje związane z tym zaburzeniem znajdują się w genach kodujących alfa i beta spektynę, ankirynę, pasmo 3 i białka 4.2..
Osoby dotknięte chorobą często należą do populacji kaukaskiej lub japońskiej. Nasilenie tego stanu zależy od stopnia utraty połączenia w sieci widmowej..
Dziedziczna eliptocytoza to patologia, która obejmuje różne zmiany kształtu erytrocytów, w tym komórki eliptyczne, owalne lub wydłużone. Prowadzi to do zmniejszenia elastyczności i trwałości czerwonych krwinek..
Częstość występowania choroby wynosi od 0,03% do 0,05% w Stanach Zjednoczonych i wzrosła w krajach afrykańskich, ponieważ zapewnia pewną ochronę przed pasożytami wywołującymi malarię., Plasmodium falciparum Y Plasmodium vivax. Ta sama oporność występuje u osób z niedokrwistością sierpowatokrwinkową..
Mutacje powodujące tę chorobę obejmują geny kodujące alfa i beta spektynę oraz białko 4.2. Zatem mutacje w spektrynie alfa wpływają na tworzenie heterodimeru alfa i beta..
Hematokryt jest miarą ilościową wyrażającą objętość erytrocytów w stosunku do całkowitej objętości krwi. Normalna wartość tego parametru różni się w zależności od płci: u dorosłych mężczyzn wynosi od 40,7% do 50,3%, natomiast u kobiet normalny zakres waha się od 36,1% do 44,3%.
Pod względem liczby komórek u mężczyzn normalny zakres wynosi od 4,7 do 6,1 miliona komórek na ul, a u kobiet od 4,2 do 5,4 miliona komórek na ul..
Jeśli chodzi o prawidłowe wartości hemoglobiny, u mężczyzn wynosi od 13,8 do 17,2 g / dl, a u kobiet od 12,1 do 15,1 g / dl..
Podobnie, prawidłowe wartości różnią się w zależności od wieku osobnika, noworodki wykazują wartości hemoglobiny 19 g / dl i stopniowo zmniejszają się, aż osiągną 12,5 g / dl. Kiedy dziecko jest małe i nadal karmi piersią, oczekiwany poziom to od 11 do 14 g / dl.
U dorastających chłopców dojrzewanie prowadzi do wzrostu z 14 g / dl do 18 g / dl. W przypadku rozwijających się dziewcząt miesiączka może prowadzić do spadku żelaza.
Gdy liczba czerwonych krwinek jest mniejsza niż normalne wartości wymienione powyżej, może to być spowodowane szeregiem niejednorodnych warunków. Spadek liczby czerwonych krwinek jest związany ze zmęczeniem, tachykardią i dusznością. Objawy obejmują również bladość, bóle głowy i w klatce piersiowej.
Patologie medyczne związane ze spadkiem to choroby serca i ogólnie układu krążenia. Również patologie, takie jak rak, przekładają się na niskie wartości erytrocytów. Zahamowanie czynności szpiku kostnego i pancytopenia zmniejszają produkcję krwinek
Podobnie anemie i talasemie powodują zmniejszenie liczby tych krwinek. Niedokrwistości mogą być spowodowane czynnikami genetycznymi (takimi jak anemia sierpowata) lub niedoborem witaminy B12, kwasu foliowego lub żelaza. Niektóre kobiety w ciąży mogą odczuwać objawy niedokrwistości.
Wreszcie, nadmierne krwawienie, czy to z rany, hemoroidów, obfitych krwawień miesiączkowych czy wrzodów żołądka, prowadzi do utraty czerwonych krwinek..
Przyczyny wysokiego poziomu erytrocytów są tak samo zróżnicowane, jak te związane z niskim poziomem. Stan, w którym występuje duża liczba czerwonych krwinek, nazywany jest czerwienicą.
Najbardziej nieszkodliwy występuje u osobników zamieszkujących tereny wysokogórskie, gdzie stężenie tlenu jest znacznie niższe. Generalnie również odwodnienie powoduje stężenie czerwonych krwinek.
Przyczyną tego wzrostu mogą być choroby nerek, układu oddechowego oraz choroby układu krążenia.
Niektóre czynniki zewnętrzne i szkodliwe nawyki, takie jak palenie, mogą zwiększać liczbę czerwonych krwinek. Długotrwałe palenie papierosów obniża poziom tlenu we krwi, zwiększając zapotrzebowanie i zmuszając organizm do wytwarzania większej ilości erytrocytów.
Spożycie sterydów anabolicznych może stymulować produkcję czerwonych krwinek w szpiku kostnym, podobnie jak doping erytropoetyną, który służy do optymalizacji wydolności fizycznej..
W niektórych przypadkach niedokrwistości, gdy pacjent jest odwodniony, działanie obniżające stężenie osocza przeciwdziała spadkowi liczby czerwonych krwinek, dając pozornie prawidłową wartość. Patologia wychodzi na jaw, gdy pacjent jest nawodniony i można stwierdzić nieprawidłowo niskie wartości erytrocytów.
Jeszcze bez komentarzy