Hope Iris była piosenkarką, vedette i aktorką meksykańskiego teatru. Jest uznawana za „królową opery” i „cesarzową łaski”. Urodził się w Villahermosa w Tabasco w 1884 roku. Brał udział w ważnych pracach tamtych czasów, docierając do dużej części kraju i kilku zagranicznych tournee..
Brał również udział w pracach m.in. Dzwony Carrión, Czwarte mieszkanie Y Wesoła wdowa. W biografii napisanej przez Silvię Cherem opisano tragiczne życie rodzinne, które przeżyła Esperanza Iris. Podczas gdy opinia publiczna doceniła ją w pismach prasowych, Esperanza poniosła ogromne straty: troje jej dzieci zmarło, gdy żyła.
Esperanza poślubiła piosenkarza Paco Sierrę. Podczas ich małżeństwa doszło do eksplozji samolotu, który przypisują Sierrze jako ubezpieczenie. W każdym razie Iris była wyjątkową artystką, która przed swoim czasem wiedziała, jak zdobyć meksykańską publiczność.
Taka była sława, że na jej cześć Państwowy Teatr Tabasco został przemianowany na „Esperanza Iris Theatre”. Ponadto założył własny teatr „Gran Teatro Esperanza Iris”. Zmarł w listopadzie 1962 roku w Mexico City..
Indeks artykułów
30 marca 1884 roku w mieście Villahermosa w Tabasco w Meksyku urodziła się María Esperanza Bofill Ferrer. W młodym wieku wyemigrował do Mexico City, aw wieku 9 lat zadebiutował w teatrze dziecięcym Austri y Palacios..
Tam brał udział w pracy Zakupy Correón, gdzie występował i śpiewał przez 5 lat. Od jej pierwszego udziału zarówno publiczność, jak i przedsiębiorcy teatralni odkryli niezwykłego artystę. W wieku 12 lat przyjęła pseudonim Esperanza Iris, z którym byłaby rozpoznawana do dziś..
W 1902 roku została zatrudniona przez dyrektora Teatro do udziału w przedstawieniu Czwarte mieszkanie. Ta praca odniosłaby taki sukces, że udało mu się odbyć niesamowitą międzynarodową trasę koncertową. Odbył wiele tournée po Europie i Ameryce, gdzie podczas pobytu w Brazylii uzyskał przydomek „królowej operetki”.
Na tej samej trasie, podczas wizyty w Hiszpanii, król Alfonso XIII udekorował ją po wizycie. Już w 1910 roku kontynuując swoje sukcesy podjął pracę Wesoła wdowa na Kubę, gdzie przyjął nowy pseudonim: „cesarzowa łaski”. Oprócz prac teatralnych nakręcił dwa filmy: Mater nostra Y Noce chwały.
W 1922 roku została uznana za ulubioną córkę Meksyku..
W 1918 roku udało mu się zbudować własny teatr w Mexico City z rąk meksykańskiego architekta Federico E. Mariscala. Nazwał go Gran Teatro Esperanza Iris, znany jako El Iris. W inauguracji uczestniczył prezydent Venustiano Carranza.
Przez kilka lat ten teatr był znany jako Teatr Miejski. Jednak za rządów Marcelo Ebrarda został przemianowany na miejski teatr Esperanza Iris. Później został nazwany miejscem światowego dziedzictwa przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO).
Ten teatr jest uważany za jedną z najpiękniejszych atrakcji historycznego centrum Meksyku. Znajduje się obok Zgromadzenia Ustawodawczego miasta Meksyk.
Ma neoklasycystyczny styl i może pomieścić 1344 osób. To była przestrzeń, w której występowały największe postacie teatru krajowego i międzynarodowego.
W 1984 roku teatr uległ pożarowi i w 1999 roku musiał zostać odrestaurowany przez rząd Mexico City. Później państwowy teatr Tabasco został przemianowany na Esperanza Iris Theatre, w hołdzie artystycznej karierze tego artysty.
Po owdowieniu przez swojego pierwszego męża Juana Palmera, śpiewaka operowego, Esperanza poślubia Paco Sierrę.
Francisco Sierra Cordero był śpiewakiem barytonowym o 20 lat młodszym od Esperanzy Iris. Poznali się przez teatr, ponieważ Sierra pracuje dla zespołu Esperanzy w ich teatrze.
W 1952 roku Paco Sierra i Emilio Arellano, inżynier z Mexican Aviation Company, zostali oskarżeni o wysadzenie samolotu w powietrze. Uważa się, że to oni byli przyczyną incydentu lotu meksykańskiej linii lotniczej.
Sierra i Arellano wykonały skomplikowany plan. Opublikowali ogłoszenie z ofertą pracy ze świetną pensją, wieloma dodatkami i prostymi posadami. Szybko zatrudnili pięciu pracowników, a Arellano włączył jego wujka.
Obaj ubezpieczali pracowników ubezpieczeniem na życie w wysokości 2 mln meksykańskich peso na nazwisko Sierra i krewnych. Arellano zbudował domową bombę, którą włożył do skórzanej walizki i dał ją swojemu wujowi przed wejściem na pokład samolotu.
W dniu 24 września 1952 roku samolot wystartował z opóźnieniem, co spowodowało eksplozję bomby na małej wysokości. Pilot był w stanie manewrować do awaryjnego lądowania na lotnisku wojskowym Santa Lucia.
Jeden pasażer zginął w eksplozji, wyrzucony przez otwór utworzony przez bombę. Następnego dnia po incydencie Sierra i Arellano zostali aresztowani.
Esperanza zawsze ufała niewinności Paco Sierra. Twierdzili, że padli ofiarą oszustwa dokonanego przez Arellano. Jednak można było zeznać, że Sierra towarzyszyła Arellano w zakupie materiałów wybuchowych do bomby.
Wyrok dla Paco Sierry to 9 lat więzienia. Arellano natomiast otrzymał wyrok 30 lat więzienia.
Aby nie uciec od firmy Paco Sierry, Esperanza Iris zorganizowała więzienny chór w więzieniu Lecumberri, znanym jako Czarny Pałac.
Po ataku kariera artystyczna Esperanzy Iris została przyćmiona kontrowersjami, jakie wywołało wydarzenie.
Przez kilka lat meksykańskie społeczeństwo zastępowało obraz chwały teatru wizerunkiem wspólnika jej męża. Esperanza doznała upokorzenia, że została zdradzona przez Sierrę i straciła szacunek dużej części swojej publiczności.
Esperanza Iris zmarła 7 listopada 1962 roku w Mexico City. Szczątki aktorki są pochowane na cmentarzu Panteón Jardín.
Mimo przeciwności losu, przez które musiała przejść w swoim życiu, artystyczna wartość pozostawiona przez Esperanza Iris jest nadal doceniana. Pierwsza meksykańska aktorka rozpoznawalna na całym świecie ze swojego dorobku teatralnego.
Jeszcze bez komentarzy