Objawy, przyczyny i leczenie schizofrenii paranoidalnej

Plik schizofrenia paranoidalna służy do nadania nazwy chorobie, na którą cierpi wielu pacjentów ze schizofrenią, której głównym objawem są objawy pozytywne.

Ta podgrupa charakteryzuje się przedstawieniem obrazu klinicznego, w którym dominują stosunkowo stabilne i często paranoiczne urojenia, którym towarzyszą halucynacje (zwłaszcza słuchowe) i zaburzenia percepcji..

Należy zauważyć, że podział tego zaburzenia psychicznego na różne kategorie (schizofrenia paranoidalna, hebefreniczna, katatoniczna itp.) Został zakwestionowany. W rzeczywistości te podgrupy zostały wyeliminowane z najnowszych podręczników diagnostyki zdrowia psychicznego, ponieważ nie znaleziono wystarczających dowodów naukowych na temat ich częstości występowania..

Oznacza to, że osoby ze schizofrenią nie mogą być systematycznie włączane do różnych proponowanych podgrup, ponieważ u różnych pacjentów pojawia się duża różnorodność objawów..

W ten sposób osoba schizofreniczna może prezentować pozytywne, negatywne lub zdezorganizowane objawy ze względną dowolnością, przez co konstruowanie określonych kategorii diagnostycznych staje się skomplikowane.

Nie oznacza to jednak, że te podgrupy są nieprzydatne, ponieważ na przykład jest wielu chorych na schizofrenię, u których występują mniej lub bardziej podobne objawy, które można zaklasyfikować do podgrupy schizofrenii paranoidalnej..

Indeks artykułów

• 1 Diagnoza
• 2 Przyczyny
• 3 Leczenie i rokowanie
• 4 Objawy schizofrenii
  • 4.1 Pozytywne objawy
  • 4.2 Objawy negatywne
  • 4.3 Zdezorganizowane objawy
• 5 Referencje

Diagnostyczny

W celu postawienia diagnozy schizofrenii paranoidalnej należy spełnić ogólne wytyczne dotyczące diagnozy schizofrenii, a ponadto przeważać muszą halucynacje i urojenia..

Jeśli chodzi o urojenia, najczęściej są to:

1. Urojenia związane z prześladowaniem: pacjent może czuć się prześladowany, oszukany, maltretowany, szpiegowany, zniesławiony, otruty lub odurzony, że został okradziony, że istnieje przeciwko niemu spisek lub fałszywie wierzy, że został skrzywdzony.
2. Złudzenie referencyjne: opiera się na fałszywym przekonaniu, że zdarzenia, przedmioty, zachowanie innych ludzi i inne spostrzeżenia, które przechwytuje pacjent, są związane z jego osobą.
3. Idee celotypowe: jest również znany jako zespół otelo i pacjent i charakteryzuje się irracjonalnym przekonaniem, że jego partner jest niewierny, więc jest to złudzenie niewierności.
4. Urojenia związane ze specjalną misją lub przemianą ciała.

W przypadku halucynacji najczęściej są to halucynacje słuchowe, w których pacjent słyszy głosy, które go karcą, wydają rozkazy lub osądzają. Podobnie często obserwuje się wrażenia węchowe, seksualne lub inne rodzaje doznań cielesnych..

Przyczyny

Wykazano dość znaczny ładunek genetyczny w rozwoju schizofrenii. Różne badania, takie jak te przeprowadzone przez Faraone i Santangelo, pokazują, że jego odziedziczalność można oszacować na 60-85%.

Podobnie istnieją inne ważne czynniki ryzyka rozwoju tej choroby. Obejmują one powikłania położnicze, niedożywienie w czasie ciąży, narodziny zimą i zaburzenia rozwoju psychomotorycznego.

W tym sensie schizofrenia jest rozumiana jako choroba neurorozwojowa, w której cierpienie z powodu wyżej wymienionych czynników i posiadanie dużego obciążenia genetycznego może predysponować osobę do wystąpienia choroby psychicznej..

Podobnie czynniki, takie jak spożycie niektórych narkotyków, zwłaszcza marihuany, lub doświadczanie stresujących wydarzeń, mogą wywołać rozwój choroby w strukturze mózgu już predysponowanej do schizofrenii.

Leczenie i rokowanie

Schizofrenia paranoidalna jest schizofrenią najbardziej dostępną terapeutycznie z najlepszym rokowaniem. Fakt ten można wyjaśnić dwoma głównymi powodami.

Pierwsza opiera się na istniejącym obecnie typie leczenia farmakologicznego schizofrenii, które jest dość skuteczne w przypadku objawów pozytywnych (obecnych w schizofrenii paranoidalnej) i dość nieskuteczne lub wręcz szkodliwe dla objawów negatywnych (nieobecne w schizofrenii paranoidalnej)..

Drugi powód tłumaczy się brakiem objawów negatywnych i upośledzeniem funkcji poznawczych, które dominują w schizofrenii paranoidalnej.

W ten sposób długoterminowe konsekwencje schizofrenii, takie jak rozwój całkowicie apatycznego i tępego stanu afektywnego oraz stopniowe pogarszanie się zdolności poznawczych, są zwykle przedstawiane z mniejszą intensywnością w tego typu schizofrenii..

Tak więc schizofrenia paranoidalna jest leczona głównie lekami psychotropowymi..

Obecnie najpowszechniej stosowane są atypowe leki przeciwpsychotyczne, takie jak kwetiapina, klozapina lub risperidon, które zmniejszają urojenia i halucynacje oraz powodują mniej skutków ubocznych niż konwencjonalne leki przeciwpsychotyczne.

Podobnie osoby ze schizofrenią paranoidalną mogą odnieść korzyści z leczenia psychologicznego..

Po pierwsze, terapia motywacyjna jest zwykle bardzo przydatnym narzędziem dla psychoterapeuty, zapewniającym pacjentom, którzy nie są świadomi schizofrenii, odpowiednie przestrzeganie leczenia farmakologicznego i przyjmowanie leków przeciwpsychotycznych zmniejszających pozytywne objawy..

Z drugiej strony, terapie poznawczo-behawioralne mające na celu zwalczanie intensywności urojeń i halucynacji oraz trening umiejętności społecznych w celu zwiększenia poziomu wydajności pacjenta są bardzo korzystnymi metodami leczenia..

Wreszcie, psychoedukacyjne interwencje rodzinne są bardzo przydatne, aby pomóc zarówno pacjentowi, jak i rodzinie w zrozumieniu choroby i prawidłowym zarządzaniu nią.

Objawy schizofrenii

Aby uprościć zrozumienie objawów schizofrenii, można je podzielić na trzy duże grupy: pozytywne, negatywne i zdezorganizowane.

Pozytywne objawy

Pozytywne objawy schizofrenii są prawdopodobnie najbardziej znane i cieszą się największą uwagą społeczną i zawodową..

Tak więc większość terapii schizofrenii ma na celu złagodzenie lub złagodzenie tego typu objawów, w dużej mierze ze względu na wielką ekscentryczność, która je charakteryzuje..

Wśród pozytywnych symptomów znajdujemy formalne zaburzenia myślenia, czyli urojenia czy paranoiczne wyobrażenia.

Urojenia, na które może cierpieć osoba ze schizofrenią, mogą być wielu różnych typów, mogą również uzyskać większą organizację, a tym samym odgrywać ważniejszą rolę w myśleniu osoby lub być łagodniejsze i fragmentaryczne.

Do najbardziej typowych urojeń należą urojenia prześladowania, w których pacjent wierzy, że jest prześladowany przez inne osoby, autoreferencyjne, w których pacjent uważa, że ​​inni o nim mówią, lub celotypowe oparte na urojeniach. przekonanie, że partner jest niewierny.

Podobnie, inne rodzaje urojeń, które można znaleźć, to erotomaniacy, megalomanie, mistyczne urojenia, winy, nihilistów lub hipochondryków..

Wreszcie najpoważniejszymi urojeniami są urojenia dotyczące dostosowania myśli, które charakteryzują się przekonaniem pacjenta, że ​​inni ludzie kontrolują, czytają, kradną lub rozpowszechniają własne myśli..

Innym ważnym pozytywnym objawem są halucynacje, które mogą być zarówno wzrokowe, słuchowe, jak i czuciowe..

Wreszcie jako objawy pozytywne odnajdujemy formalne zaburzenia myślenia, takie jak wykolejenie, w których osoba gubi wątek rozmowy podczas mówienia lub tachypsychia charakteryzująca się nadmiernie przyspieszonym myśleniem.

Objawy negatywne

Drugą stroną medalu są objawy negatywne, czyli wszystkie te objawy, które może prezentować osoba ze schizofrenią, a które odnoszą się zarówno do obniżenia poziomu poznawczego, jak i nastroju..

Objawy te są zwykle mniej ekscentryczne niż pozytywne, przyciągają mniej uwagi, mogą przybierać postać podobną do objawów depresyjnych i generalnie zwracają mniejszą uwagę w leczeniu.

W rzeczywistości większość leków stosowanych w celu zmniejszenia objawów pozytywnych (takich jak urojenia i halucynacje) może nasilać objawy negatywne..

Podobnie niewiele osób zdaje sobie sprawę, że osoba ze schizofrenią może cierpieć na tego typu objawy, które z kolei powodują u niej największy dyskomfort i pogorszenie..

Wśród negatywnych objawów znajdujemy zaburzenia językowe, które zwykle stają się uboższe, wolniejsze i pogarszające się, a także mniej treściwe.

Podobnie następuje pogorszenie myślenia, które również ma tendencję do zwalniania, blokowania i zubożenia..

Wreszcie na poziomie emocjonalnym pojawiają się objawy, takie jak apatia lub anhedonia, utrata energii, obojętność afektywna i otępienie..

Zdezorganizowane objawy

Wreszcie zdezorganizowane objawy odnoszą się do dużej liczby objawów, które wpływają zarówno na zachowanie, jak i na język osób ze schizofrenią.

W ten sposób pojawiają się zaburzenia językowe, takie jak jąkanie, echolalia (natychmiastowe powtarzanie tego, co mówi inna osoba) lub całkowicie zdezorganizowane wypowiedzi, w których wypowiadane są słowa bez jakiejkolwiek struktury semantycznej..

Podobnie mogą pojawić się objawy katatoniczne, takie jak manieryzm (automatyczne, powtarzające się i nieświadome ruchy palców), dziwne postawy (dziwne i nieświadome pozycje ciała, które mogą nawet spowodować obrażenia fizyczne) lub katatoniczne odrętwienie..

Inne objawy, które mogą wystąpić, to wywołane nieprawidłowe ruchy, takie jak naśladowanie ruchów innych osób w sposób automatyczny i nieświadomy, skrajny negatywizm, cisza lub ekstrawaganckie zachowania.

W tym artykule wyjaśnię jej objawy, przyczyny, leczenie, diagnozę, czynniki ryzyka, porady dla osób dotkniętych chorobą i ich rodzin oraz wiele więcej..

Bibliografia

1. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne: Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych IV (DSM IV). Ed. Masson, Barcelona 1995.
2. Cuesta MJ, Peralta V, Serrano JF. „Nowe perspektywy w psychopatologii zaburzeń schizofrenicznych” Roczniki systemu opieki zdrowotnej Navarra? 2001 Vol. 23; Suppl.
3. Cuesta MJ, Peralta V, Zarzuela A. Neuropsychology and schizophrenia ?? Roczniki systemu opieki zdrowotnej Navarra? 2001 Vol 23; Suppl.
4. Lieberman RP i in. „Schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne. PSA-R Samoocena i aktualizacja w psychiatrii”. 2000. str. 12-69.
5. Marenco S, Weinberger DR. położnicze czynniki ryzyka schizofrenii i ich związek z predyspozycjami genetycznymi. W wydaniach Stone W, Farone S i Tsuang M. „Wczesna interwencja i zapobieganie schizofrenii”. J i C Problemy medyczne. Barcelona 2004. str: 43-71.
6. San Emeterio M, Aymerich M, Faus G i wsp. Poradnik kliniczny dotyczący opieki nad pacjentem schizofrenicznym GPC 01/2003. Październik 2003.
7. Sadock BJ, Sadock VA. ??Schizofrenia??. W wydaniu Kaplan Sadock Synopsis of Psychiatry. Dziewiąta edycja? Ed. Waverly Hispanica SA. 2004. str. 471-505.