Schizofrenia to poważne zaburzenie psychiczne należące do grupy zaburzenia psychotyczne, które charakteryzują się a zniekształcenie postrzegania rzeczywistości. Choroba ta wpływa na myślenie, percepcję, emocje, motywację i zachowanie pacjentów, którzy na nią cierpią.
Jest to choroba przewlekła, która powoduje postępujące pogarszanie się, pomimo faktu, że obecnie istnieją różne terapie poprawiające jakość życia.
Zwykle objawia się między 16 a 30 rokiem życia, chociaż przyczyny nie są dokładnie znane i może być czynniki genetyczne i środowiskowe które predysponują do rozwoju zaburzenia, jeśli istnieją sprzyjające okoliczności. Szacuje się, że choroba ta dotyka 0,7-1,5% populacji.
Nie ma jednogłośnie przyjętej koncepcji schizofrenii, ponieważ nie jest ustalone, co jest naprawdę istotne w tym zaburzeniu, co je definiuje i co odróżnia od innych patologii. Stara dyskusja o istnieniu zaburzenie z różnymi podtypami (Wizja Kraepelina) lub z różne zaburzenia, które mają wspólne cechy (Wizja Bleulera).
Kraepelin jako pierwszy zdefiniował pojęcie schizofrenii jako „Dementia praecox”, na które składają się trzy podtypy: paranoidalny, katatoniczny i hebefreniczny.
Nazwa schizofrenia została wymyślona przez Bleulera, biorąc pod uwagę, że zdawał sobie sprawę, że nie jest to rodzaj demencji, ale choroba charakteryzująca się przewagą życia wewnętrznego nad życiem społecznym, skłonnością do wycofania się i spłaszczenia emocjonalnego.
Pacjenci ci mieli wzorzec myślenia charakteryzujący się nielogicznymi i niespójnymi pomysłami i koncepcjami. Uwzględniono te objawy fundamentalny, możliwość prezentacji halucynacje, urojenia, zaburzenia pamięci i zaburzenia językowe.
Bleuler, dodał dwie nowe formy schizofrenii dotyczące trzech podtypów Kraepelin: ukryty i prosty; definiując po raz pierwszy pojęcie prosta schizofrenia, charakteryzuje się jedynie manifestacją „podstawowych symptomów”.
Istnienie takich objawów mogłoby w rzeczywistości wskazywać na ciągłość schizofrenii prostej z innymi podtypami schizofrenii, które również stanowiłyby między nimi kontinuum i nie zawsze pozostawałyby stabilne w czasie..
Schizofrenia może przedstawiać różne typy objawów, które można podzielić na trzy kategorie: pozytywne, negatywne i poznawcze.
Tak zwany pozytywne objawy to takie, które sprawiają, że tracą kontakt z rzeczywistością, symptomy to zniekształcać myślenie osoby.
Wśród pozytywnych symptomów byłby halucynacje, składający się z doznań zmysłowych, które pochodzą raczej z mózgu niż z zewnątrz.
Halucynacje mogą wystąpić przez każdy kanał czuciowy: słuchowy, wzrokowy, dotykowy, węchowy lub smakowy. Mogą na przykład słyszeć głosy (omamy słuchowe), których zdrowa osoba w tej samej sytuacji nie słyszy, lub widzieć rzeczy (omamy wzrokowe), których inni ludzie nie dostrzegają.
Są też częste urojeniowe pomysły, że są to fałszywe, trwałe i stałe przekonania, których nie dzieli się z innymi, że dla pacjenta są one prawdziwe, nawet jeśli istnieją dowody na to, że jest inaczej. Mogą wierzyć, że są prześladowani, że ktoś chce ich skrzywdzić lub że wszystko, co robią inni, jest z nimi związane.
Czasami mogą pomyśleć, że ktoś jest kradnąc twoje myśli lub kto ich słucha; mogą uwierzyć, że ich własne myśli są narzucane lub kontrolowane przez jakiegoś zewnętrznego agenta.
Plik negatywne objawy składają się z wypaczenia lub braku normalnych zachowań. Często brakuje im energii i motywacji, stają się bardzo bierni, a nawet nie potrafią się przygotować.
Tracą swój normalny entuzjazm i zainteresowanie otoczeniem, często ograniczają do minimum kontakty z innymi ludźmi, nawet z najbliższymi przyjaciółmi i rodziną. Wszystko to powoduje, że nie są w stanie wypełniać swoich obowiązków ani prowadzić normalnego życia społecznego..
Osoby z chorobą stracić zdolność odczuwania przyjemności i emocji, wyrażając je w bardzo ograniczony sposób. Na poziomie uczuciowym są obojętni, choć w ich życiu zdarzają się okoliczności o dużym znaczeniu. Często są nadąsane, nastrojowe i agresywne.
Depresja, niepokój, ciągłe zmartwienia, Brak pewności siebie lub zły nastrój to jedne z najczęstszych objawów. Czasami przedstawia myśli samobójcze.
Plik objawy poznawcze wpływają na proces myślenia, sprawiając im problemy z wykorzystaniem informacji, podejmowaniem decyzji i zwracaniem uwagi. Jego schemat myślowy jest nielogiczny, dziwny i trudny do naśladowania; stracić zdolność kojarzenia pomysłów i przeskakiwania z jednego tematu na inny bez żadnego połączenia.
Ta zmiana wpływa na język, ponieważ jest on zubożony pod względem jakości i treści. Nie są rozumiani, kiedy mówią, a często, kiedy to robią, dotyczy to irracjonalnych i dziwnych tematów, które mogą stać się niezrozumiałe dla innych.
Pamięć i zdolność koncentracji w centrum uwagi, zadania lub czynności mogą również na nie wpływać.
Prosta schizofrenia jest podtypem schizofrenii, który objęty jest jedynie WHO i charakteryzuje się postępującym rozwojem tzw. objawów „negatywnych”, bez historii halucynacji, urojeń lub innych przejawów przebytego epizodu psychotycznego.
Charakteryzuje się pogorszeniem funkcji umysłowych i afektu emocjonalnego, przy znacznych zmianach w zachowaniu osobistym objawiającym się wyraźną utratą zainteresowania, lenistwem i izolacją społeczną.
To ludzie, którzy zachowują się ekstrawagancko, są zazwyczaj leworęczni, kapryśni, rozdrażnieni ... wycofują się w siebie, stają się nieaktywni i tracą swoje cele. Załóżmy, że ten zestaw objawów znaczne pogorszenie pracy i / lub działalności naukowej i wyników w ogóle.
Pacjenci ze schizofrenią prostą, rozpoznani na podstawie kryteriów opisanych przez Bleulera, prezentują obrazy kliniczne podobne do innych bardziej typowych postaci schizofrenii pod względem wieku zachorowania, wcześniejszego przystosowania społecznego i negatywnych objawów psychotycznych. jednak, przebieg prostej schizofrenii bywa bardziej przewlekły, a nawet gorszy niż w przypadku innych klasycznych podtypów schizofrenii.
Częstość występowania tego zaburzenia jest bardzo niska, być może ze względu na fakt, że pacjenci ci zwykle nie szukają pomocy medycznej lub z powodu (nieprawidłowo) zdiagnozowanej u nich innej choroby.
Zwiększ rozpoznawalność prosta schizofrenia pomogłoby to w zapewnieniu pacjentom odpowiedniego leczenia, które mogłoby mieć bardzo pozytywny wpływ na ich rokowanie.
Jarne, A. i Talarn, A. (2012). Podręcznik psychopatologii klinicznej (1st ed.). Barcelona, Hiszpania: Herder.
Novella, E. J. i Huertas, R. (2010). Syndrom Kraepelina-Bleulera-Schneidera i współczesna świadomość: podejście do historii schizofrenii. Klinika i zdrowie, dwadzieścia jeden(3), 205-219.
Río Diéguez, M. D. (2004). Twórczość artystyczna i choroba psychiczna. Uniwersytet Complutense w Madrycie, Publications Service.
Serrano, J. M., Garrido, M. L. M., Sánchez, R. C., Onate, M. D. C., López-Mesa, J. L., & Matás, J. G. (2012). W obronie diagnozy prostej schizofrenii: refleksje na temat przypadku. Journal of Psychiatry and Mental Health, 5(1), 53-62.
Jeszcze bez komentarzy