Estetyzm wyróżniał się jako bardzo ważny wyraz artystyczny w Anglii, zwłaszcza w ostatnim okresie XIX wieku. To styl oparty na przekonaniu, że sztuka kręci się wyłącznie wokół atrakcyjności rzeczy.
W ten sposób straciły na znaczeniu idee dotyczące motywacji społecznej, politycznej lub innego rodzaju. Dotyczyło to wszystkich możliwych gałęzi artystycznych, od literatury po architekturę wnętrz, architekturę czy malarstwo.
Estetyzm reprezentował w Anglii to samo, co u francuskich i włoskich artystów symbolizm czy dekadencyzm. W tym sensie dekadentyści bardzo często posługiwali się sformułowaniem „sztuka dla sztuki”, pomysłem wysuniętym przez poetę Pierre'a Julesa Théophile'a Gautiera, który stał się mottem ówczesnych kosmetyczek..
Podobnie jak prawie wszystkie ruchy artystyczne, estetyzm zrodził się z zaprzeczenia poprzednich okresów lub idei. Wykazał sprzeciw wobec materializmu i boomu, jaki istniał w dziedzinie nauki, rozumiejąc, że sposobem walki z tymi ideami jest czczenie piękna rzeczy..
Jedną z najważniejszych postaci estetyzmu był Oscar Wilde, zarówno na dobre, jak i na złe. Angielski pisarz przyjął estetyzm jako sposób na życie, ale po latach był jednym z największych winowajców jego upadku.
Estetyzm był okresem przed modernizmem. Jego punktem wyjścia była Anglia w połowie XIX wieku, jako sposób na odwrócenie się od industrializacji rzeczy.
Podobnie jak wszystkie okresy artystyczne, które miały miejsce w historii, estetyzm przejął pewne cechy dawnych ruchów i odrzucił idee innych. Chociaż głównym celem zawsze było wywyższenie piękna rzeczy.
W latach 80., aspekty naturalne i obecność motywów kwiatowych przeżyły ogromny rozkwit.
Sprzeciw kosmetyczek z Immanuelem Kantem był bardzo wyraźny. Powodem było to, że filozof sugerował, że tworząc dzieła artystyczne, należy kierować się zasadami moralnymi, końcem rzeczy i generowaną przez nie rozrywką..
Architekt i projektant William Morris, malarz James McNeill Whistler, Dante Rossetti i Aubrey Beardsley byli bardzo ważnymi postaciami dla narodzin estetyki jako ruchu.
Obraz był być może gałęzią, która zapoczątkowała ten okres. Historycy uważają, że wynikało to z faktu, że była to dyscyplina, w której można było łatwiej uchwycić nową ideę myślenia o sztuce tylko dla jej piękna..
Poszukiwanie piękna jako maksymalnej ekspresji sprawiło, że posługiwanie się prostymi liniami i kolorami stało się powszechne. Projektanci stali się poszukiwanymi i odpowiednimi postaciami.
Nawet moda przeżyła swoją szczególną rewolucję. Sukienki zaczęto tworzyć z lżejszych tkanin i wzorów, które nie były tak sztywne.
Jak podkreślono powyżej, głównym elementem estetyzmu jest to, że wszystko opierało się na pięknie rzeczy. Sztuka nie miała innej funkcji niż po prostu być sztuką. Pomysł, że prace powinny być realizowane w celach edukacyjnych, moralnych lub społecznych, został pominięty.
To była odpowiedź na poprzednie posunięcia. Symbolem tego okresu artystycznego był paw, ptak o wielkiej urodzie ze względu na wiele kolorów.
Ten ruch jest bardzo podobny do tego, co było postrzegane w innych częściach Europy jako symbolika i dekadencja..
Jak każdy nowy pomysł, estetyzm był przedmiotem wielu krytyki. Ci, którzy byli przeciwni temu ruchowi, narzekali, że idea, że liczy się tylko piękno, jest bardzo banalna i że intelektualistę należy odłożyć na bok. Podczas gdy inni uważali to za ruch ludzi o dużej sile ekonomicznej.
Niemiecki pisarz Thomas Mann wyraził w książce swój sprzeciw wobec tych idei Tristan.
Mimo wszystko był to okres pełen sprzeczności. Artyści w okresie estetyki zapewniali, że piękno nie jest tylko powierzchowne. Przeprowadzali procesy filozoficzne, aby stworzyć swoje dzieła lub treści w przypadkach takich jak malarstwo czy literatura.
Ostatecznie estetyzm stał się nawet sposobem na życie poza okresem artystycznym. Oscar Wilde stał się jednym z największych przedstawicieli tego zaangażowania w myślenie estetyczne na poziomie zawodowym i osobistym.
Okres estetyzmu miał wielu przedstawicieli o dużym znaczeniu w różnych gałęziach sztuki. Anglik Walter Horatio Pater był bardzo wpływowy wśród pisarzy; William Morris służył w różnych obszarach; Dante Gabriel Rossetti był dobrze znany ze swoich obrazów, a Stéphane Mallarmé ze swoich wierszy.
Irlandczyk był bardzo ważną postacią w pisaniu ruchu estetycznego. Napisał bardzo popularne prace, takie jak Obraz Doriana Graya lub Słowik i róża. Nawet jeśli Intencje jest dziełem, które najbardziej reprezentuje jego związek z estetyzmem.
Był bardzo krytykowany przez innych artystów tamtych czasów.
Celował także w dziedzinie literatury. Był autorem Współcześni malarze, Siedem lamp architektury lub Kamienie Wenecji.
Był jednym z najbardziej wpływowych pisarzy tamtych czasów. Sztuka teatralna Mario epikurejczyk jest jednym z najważniejszych w okresie estetycznym. Pomysły francuskie pomogły w jego powstaniu i rozwoju w sztuce.
Wyróżniał się w części projektowej. Podążał bardziej przemysłową linią. Jednym z jego najważniejszych dzieł było stworzenie czajnika dalekiego od konstrukcji tradycyjnych.
Był architektem, który pracował dla Frederica Leightona przy tworzeniu jego domu. Praca została uznana za najważniejszą z estetyzmu i stała się prywatnym pałacem sztuki. Wszystkie szczegóły dotyczące mebli, tkanin, obrazów i dzieł sztuki obecnych w budynku zostały dobrane ze szczególną uwagą..
Koniec estetyki nastąpił w ostatnich latach XIX wieku. Jednym z powodów były problemy sądowe, które miał pisarz Oscar Wilde. Został oskarżony o kontakty homoseksualne z młodymi ludźmi. Tego typu spotkania były wtedy uważane za nieprzyzwoite i niemoralne.
Odrzucenie homoseksualizmu wzrosło po procesach Wilde'a, a jego związek z estetyzmem był bardzo szkodliwy dla sztuki. Dlatego przedstawiciele tego ruchu artystycznego zaczęli ignorować idee poszukiwania piękna.
Książka Zwyrodnienie, opublikowany w 1895 roku przez Maxa Nordaua, odegrał też bardzo ważną rolę w odwróceniu się od estetyzmu.
Wilde został skazany na kilkuletnią pracę przymusową, będącą symbolem końca estetyki i narodzin podstaw modernizmu..
Jeszcze bez komentarzy