Ferdynand z Magellana (1480-1521), zwany także czasami Hernando de Magallanes, był portugalskim żeglarzem i odkrywcą, który poprowadził pierwszą wyprawę mającą na celu opłynięcie planety. Jego zamiarem było dotarcie do Moluków od zachodu i wykorzystanie bogactwa w postaci przypraw, które zawierały.
Pomimo swojego portugalskiego pochodzenia Magellan zorganizował wyprawę do hiszpańskiej korony. Najpierw opuścił Sewillę 10 sierpnia 1519 r. I 20 września tego samego roku opuścił półwysep, kierując się do Sanlúcar de Barrameda (Kadyks)..
Podczas swojej trasy Magellan jako pierwszy przekroczył cieśninę, która dziś nosi jego imię i która oddziela Atlantyk od Pacyfiku. Stamtąd udało mu się dotrzeć na Wyspy Filipińskie, gdzie zginął w bitwie z tubylcami.
Po jego śmierci wyprawa ruszyła dalej, docierając do Moluków, a następnie wracając do Hiszpanii pod dowództwem Juana Sebastiána Elcano..
Oprócz wspomnianej cieśniny Magellana portugalski odkrywca nadał swoje imię Ziemi Ognistej, czyli Pacyfikowi i był odkrywcą kilku wysp znajdujących się na tych wodach..
Indeks artykułów
Ferdynand Magellan urodził się w 1480 roku niedaleko Porto. Nie ma pewności co do dokładnej daty jego urodzenia ani miejsca, w którym przyszedł świat.
W tej ostatniej sprawie jest kilka miast, które kwestionują ten fakt: vila de Sabrosa, parafia Sé w Porto, Vila Nova de Gaia i Ponte da Barca.
Przyszły odkrywca, w niektórych źródłach pisanych również nazywany Hernando, pochodził z portugalskiej rodziny z wyższej klasy. Jego ojciec, Rui de Magalhães, był hrabią Faro i lordem Aveiro. Podobnie pełnił funkcję burmistrza Estremoz i Aveiro w różnych okresach, oprócz tego, że był radnym Porto.
Dobre relacje rodzinne pozwoliły Fernando jako dziecko przenieść się na dwór w Lizbonie, gdzie przeszedł wykształcenie humanistyczne i naukowe, ze szczególnym uwzględnieniem geografii i żeglarstwa..
Gdy miał 10 lat, wstąpił, aby służyć jako pazer królowej Eleonory, żony króla Portugalii Juana II..
Pierwsze podróże Ferdynanda Magellana rozpoczęły się w marcu 1505 roku, gdy miał dwadzieścia pięć lat. Młody człowiek zaciągnął się do indyjskiej marynarki wojennej, której misją było zainstalowanie Almeydy jako pierwszego wicekróla Indii..
Historycy podkreślają, że Magellan spędził w tej części świata osiem lat. W tym okresie odwiedził różne części Indii, takie jak Goa, Cochin i Queloa. Podobnie czasami brał udział w walce, będąc rannym w bitwie morskiej w Kerali..
Podczas pobytu tam brał również udział w pierwszej wyprawie do Malakki. Dowodzili nim Lopes de Sequeira i Francisco Serrão.
Po dotarciu na miejsce obaj padli ofiarą spisku. Magellan odegrał fundamentalną rolę w ostrzeżeniu pierwszego i uratowaniu drugiego przed pewną śmiercią.
Po podbiciu Malakki w 1511 r. Drogi Serrão i Magallanes rozeszły się. Drugi, wzbogacony łupem i swoim niewolnikiem Enrique de Malaca, wrócił do Europy.
W międzyczasie Serrão wyruszył na nową wyprawę, tym razem na tak zwane wyspy przypraw, Moluki. Listy, które wysłał do Magellana, zadecydowały o przyszłości odkrywcy.
Następnym celem Magellana było Maroko. Tam brał udział w bitwie pod Azamor w służbie tego miasta. Następnie został oskarżony o nielegalny handel z miejscowymi, co było wówczas zabronione.
Oskarżenie spowodowało, że przestał otrzymywać oferty pracy w 1514 roku. Ostatecznie w następnym roku portugalski statek zaproponował mu udział w ich ucisku, ale marynarz odrzucił tę okazję..
Magellan wrócił do Lizbony, gdzie zaczął studiować najnowsze mapy morskie. Wraz z Rui Faleiro, portugalskim kosmografem, szukał drogi na Pacyfik przez południowy Atlantyk. W dodatku myśl, że Moluki znajdują się na obszarze przekazanym Hiszpanii w traktacie z Tordesillas, zaczął kiełkować w jego umyśle..
Odkrywca przedstawił swój projekt królowi swojego kraju, Don Manuelowi Portugalii. Jednak monarcha nie dał mu zgody i Magellan postanowił udać się do Hiszpanii, aby spróbować zdobyć poparcie..
Fernando de Magallanes osiadł w Sewilli w 1517 roku w towarzystwie Rui Faleiro. W andaluzyjskim mieście spotkali Juana de Arandę, jednego z przywódców Sevillian House of Trade.
Hiszpanie stali się sojusznikiem projektu Magellana: dotarcia do Moluków z zachodu bez przekraczania mórz, które Traktat z Tordesillas przyznał Portugalii. Z pomocą Arandy i biskupa Burgos Juana Rodrígueza de Fonseca udało im się przekonać króla Karola I do zatwierdzenia projektu.
Z drugiej strony Magellan ożenił się w tym samym roku w Sewilli. Jego żoną była Beatriz de Barbosa, jego krewna.
W marcu 1518 roku król Hiszpanii mianował kapitanów generalnych Magellana i Rui Faleito, a następnie nadał im tytuł dowódcy zakonu Santiago..
W ramach porozumienia, które osiągnęli z koroną, Magellan i jego partner uzyskali obietnicę utrzymania monopolu na odkrytej trasie przez dziesięć lat.
W ten sam sposób zostaliby mianowani gubernatorami nowych terytoriów, które znaleźli, otrzymaliby 5% znalezionego bogactwa i otrzymaliby jedną wyspę dla każdego z nich..
Odkrywcy zaczęli przygotowywać wyprawę. Początki wcale nie były zachęcające, ponieważ nie mieli wystarczających środków i wielu ludzi nie ufało Magellanowi. Ponadto król Portugalii Manuel I wydał nakaz aresztowania swoich rodaków.
Interwencja biskupa Burgos uratowała część problemów. Namówił kupca, aby sprowadził nowe fundusze, co złagodziło sytuację.
Z powodu różnych problemów Magellan i Faleiro zerwali partnerstwo, jako dowódca statków.
Po miesiącach przygotowań, 10 sierpnia 1519 roku, pięć statków ekspedycyjnych opuściło Sewillę. Pierwszy etap był bardzo krótki: wystarczy popłynąć rzeką Gwadalkiwir, aż dotarła do ujścia w Sanlúcar de Barrameda (Kadyks).
W tym mieście statki zakończyły wysyłkę żywności i wody, a także innych zapasów. Magellan podpisał testament 24 sierpnia, pozostawiając swój majątek żonie i dzieciom.
Ostatecznie 20 września 1519 r. Wyprawa opuściła wybrzeża Hiszpanii. Ostatecznym celem były wyspy przypraw, do których chcieli dotrzeć, podążając trasą na zachód i bez przechodzenia
Wyprawa zatrzymała się na krótko na Wyspach Kanaryjskich przed udaniem się do Ameryki. Pierwszym miejscem na kontynencie, na którym wylądowali, było dzisiejsze Rio de Janeiro, 13 grudnia 1519 r.
Magellan i jego zwolennicy ruszyli dalej na południe, aż minęli Río de la Plata już w marcu 1520 r. W zatoce San Julián bezskutecznie szukali możliwego przejścia. Zbliżające się nadejście zimy spowodowało, że postanowili zatrzymać się tam do wiosny.
Po sześciu miesiącach żeglugi i bez znalezienia poszukiwanego przejścia atmosfera zaczęła się rozrzedzać. Wielu mężczyzn chciało wrócić do Hiszpanii, a napięcie zaczęło stawać się niebezpieczne.
W końcu kilku kapitanów dowodzących statkami spiskowało przeciwko Magellanowi. Spisek zakończył się niepowodzeniem i jeden z przywódców został skazany na śmierć. Inny zginął w walkach, które nastąpiły po buncie, a dwóch innych zostało porzuconych w zatoce przez ekspedycję..
Po kilku dniach żeglugi statki dotarły do miejsca, które wydawało się obiecujące do poszukiwania przełęczy. Magellan wysłał statki Concepción i San Antonio w celu zbadania, chociaż pilot tego ostatniego skorzystał z okazji i odpłynął z powrotem do Hiszpanii..
La Concepción wykonał otrzymane rozkazy i odkrył, że rzeczywiście przejście w kierunku nazywanego wówczas Morza Południowego znajdowało się w takim położeniu. Według kronik przekroczenie cieśniny było dość skomplikowane, ale statki odniosły sukces.
Magellan ochrzcił tę trasę jako Cieśninę Wszystkich Świętych, święto obchodzone tego dnia. Dziś otrzymuje nazwę Cieśnina Magellana.
Cieśnina nie byłaby jedyną nazwą stworzoną przez odkrywców. Magellan i jego towarzysze byli odpowiedzialni za nazwanie oceanu, którym płynęli Pacyfikiem, ponieważ nie napotkali żadnej burzy.
Jednak jego podróż nie była łatwa. Dni żeglugi następowały po sobie bez lądowania, zaczął pojawiać się głód, a wielu chorowało na szkorbut. Sytuacja była na tyle poważna, że musieli jeść skórę z masztu i polowali na szczury, które były na statku.
6 marca 1521 r. W końcu udało im się wylądować, po znalezieniu na swojej drodze wyspy, a na niej bardzo gościnnych tubylców, którzy ofiarowali im jedzenie i wodę..
Wyspa, o której mowa, znajdowała się na archipelagu Mariana. W tym czasie była znana jako Wyspa Złodziei. Obecnie nazywa się Guam i należy do Stanów Zjednoczonych.
W lepszym nastroju wyprawa ruszyła dalej. Zaledwie dziesięć dni później, 16 marca, dotarli do Samar na Filipinach. Tam, podobnie jak na okolicznych wyspach, była też znaczna obecność rdzennych mieszkańców. Magellan rozumiał, że konieczne jest stworzenie pokojowego środowiska między tubylcami a ich załogą..
Magellan dążył do zawarcia sojuszu z lokalnym przywódcą. Aby to zrobić, obiecał pomoc w pokonaniu swoich wrogów, pobliskiego plemienia, którego wodzem był Lapulapu.
Przed przystąpieniem do ataku Portugalczycy próbowali pertraktować z Lapulapu, próbując zmusić go do poddania się i uniknięcia bitwy. Ponadto zaproponował przejście na chrześcijaństwo i przysięgę wierności hiszpańskiej koronie..
Wódz autochtonów nie wykazywał zainteresowania ofertą Magellana i 27 kwietnia 1521 r. Rozpoczęła się walka między dwoma plemionami, w której jedno z nich wsparło 50 członków ekspedycji. Wśród Europejczyków, którzy brali udział, był sam Magellan.
Według kronik Magellan był zbyt pewny siebie podczas bitwy. W rzeczywistości wydaje się, że uniemożliwił udział w walce pozostałym kapitanom wyprawy..
Zmęczenie wkrótce zaczęło zbierać żniwo na ludziach Magellana. Amunicja zaczęła się kończyć, a zwolennicy Lapulapu zaczęli zajmować pozycje..
W środku konfrontacji tubylczy mężczyzna uderzył odkrywcę włócznią, raniąc go w nogę i powodując upadek. Tam, na terenie plaży Mactan, zaatakowany przez kolejnych wrogów, Ferdynand Magellan zginął 27 kwietnia 1521 roku..
Po śmierci kapitana reszta wyprawy musiała zdecydować, co robić. Pierwszą rzeczą, jaką zrobili, było spalenie Concepción i rozprowadzenie ludzi na dwóch pozostałych statkach. Zastępcą Magallanesa został Gonzalo Gómez de Espinosa, który pozostał na statku Trinidad. Nao Victoria odpowiadał Juan Sebastián Elcano.
Oba statki zdołały dotrzeć do Moluków, ostatecznego celu wyprawy. Tam załadowali statki przyprawami i udali się z powrotem do Hiszpanii..
Podczas powrotu Trinidad miał problemy i pozostał w porcie Tirode w celu naprawy. Elcano został kapitanem tego, co pozostało z wyprawy i wybrał powrót przez morza portugalskie. Płynął więc dobrze znanymi już szlakami wzdłuż wybrzeży Afryki.
We wrześniu 1522 roku statek Victoria przybył do Sewilli. Tylko 18 mężczyzn przetrwało trzy lata podróży, 216 zginęło w jej trakcie. Pierwsza runda świata została zakończona.
Chociaż nie był w stanie dotrzeć do Moluków ani ukończyć światowej trasy koncertowej, Magellan nie był jedynym inspiratorem tego wyczynu. Pozostawił też po sobie ważny wkład w geografię, odkrywając nowe morza i lądy..
1 listopada 1520 r., W Dzień Wszystkich Świętych, statki dowodzone przez Magellana wpłynęły do cieśniny oddzielającej Atlantyk od Pacyfiku. Portugalczycy ochrzcili go nazwą święta religijnego, które odbyło się tego dnia.
Było to niewątpliwie najważniejsze odkrycie dokonane przez portugalskiego żeglarza. Dziś cieśnina nosi jego imię w hołdzie.
Odkrycie Cieśniny Magellana przyniosło ze sobą otwarcie nowej drogi na Pacyfik z Europy. Po wejściu na przełęcz odkrywca doszedł do wniosku, że muszą znajdować się na skrajnym południu Ameryki.
Ogniska, które zobaczył na brzegu, rozpalone przez tubylców, były powodem, dla którego ochrzcił ten obszar jako Ziemię Ognistą. Po siedmiu dniach żeglugi statki dotarły na Pacyfik.
Nazwa, którą Núñez de Balboa nadał oceanowi, brzmiała Mar del Sur. W rzeczywistości odkrywca mógł zobaczyć tylko wody otaczające Przesmyk Panamski.
Magellan, który wpłynął do oceanu od południa, jest odpowiedzialny za nazwanie go Pacyfikiem, ponieważ łagodne pasaty i brak burz sprawiły, że jego nawigacja była bardzo spokojna..
Dwie z wysp odkrytych przez ekspedycję Magellana to Marianas i Guam. Później był pierwszym Europejczykiem, który postawił stopę na kilku wyspach Filipin..
Jeszcze bez komentarzy