Plik filofobia lub lęk przed zaangażowaniem to stan psychiczny charakteryzujący się intensywnym i irracjonalnym lękiem przed zakochaniem się, posiadaniem partnera lub nawiązaniem stabilnego związku. Pewien szacunek dla relacji jest czymś powszechnym i nawykowym, ale ta patologia doprowadza to do skrajności i powoduje głębokie cierpienie tych, którzy cierpią z tego powodu..
Wiele osób obawia się zaangażowania lub unika związków z różnych powodów. Jednak, aby ktoś mógł zostać uznany za osobę cierpiącą na filofobię, muszą być spełnione określone warunki. Najbardziej widoczna jest obecność głębokiego i irracjonalnego strachu, który uniemożliwia cierpiącemu zachowanie się w sposób, w jaki naprawdę tego chce..
Filfobia ma wiele wspólnych cech z innymi zaburzeniami psychicznymi, szczególnie z tymi, które należą do obszaru fobii specyficznych związanych z polem społecznym. Choć nie zalicza się jeszcze do najczęstszych klasyfikacji problemów psychologicznych, to coraz więcej ekspertów uważa to za stan realny.
Fobia związana z zaangażowaniem może pojawiać się z wielu powodów i dotyka ludzi cierpiących na nią na różne sposoby. Na szczęście, chociaż jego skutki mogą być bardzo szkodliwe, można nad nimi popracować i zminimalizować je do momentu, gdy osoba cierpiąca na to może prowadzić satysfakcjonujące życie miłosne.
Indeks artykułów
Dla osób z filofobią sama idea zakochania się lub nawiązania związku może prowadzić do objawów lęku, takich jak ból w klatce piersiowej, duszność, intensywny strach i poczucie bycia w pułapce. Z tego powodu osoby z tą patologią starają się unikać wszelkiego rodzaju romantycznych relacji, a nawet możliwości spotkania się z kimś, z kim mają związek..
Jednak zrozumienie filofobii wymaga bliższego przyjrzenia się jej bardziej powszechnym skutkom. Następnie zobaczymy, jakie są najczęstsze objawy lęku przed zaangażowaniem.
Większość ludzi cierpiących na filofobię doświadczyła nieprzyjemnych doświadczeń związanych z związkami miłosnymi. Ponadto z różnych powodów nie mogą zapomnieć o swoim przeszłym cierpieniu, więc mają szereg niezamkniętych jeszcze ran, które utrudniają im otwarcie się na nowe osoby..
Jednym z najczęstszych objawów filofobii jest trudność w pozostawieniu nieprzyjemnych sytuacji z przeszłości i wiara, że będą się one powtarzać w każdym związku miłosnym, który pojawi się w przyszłości. Powoduje to głęboki niepokój emocjonalny, który może przełożyć się na strach, niepokój lub depresję..
Osoby z filofobią na ogół bardzo negatywnie oceniają relacje. Ze względu na złe doświadczenia z przeszłości spodziewają się, że nawiązanie romantycznego romansu z kimś nowym może sprawić im wiele bólu w przyszłości. W konsekwencji starają się unikać wszelkiego rodzaju sytuacji miłosnych.
Zatem osoby cierpiące na filofobię uważają, że nie byliby w stanie znieść nowego rozstania lub podobnej sytuacji związanej z parą, dlatego świadomie lub nieświadomie decydują, że najlepiej unikać związków w jak największym stopniu..
Jednym z najważniejszych wymagań podczas rozwijania udanego związku jest umiejętność otwierania się na innych i okazywania własnych uczuć i myśli. Jednak u osób z filofobią jest to coś, co wywołuje głęboki i irracjonalny strach.
Relacje osobiste wymagają pewnego stopnia wrażliwości; I chociaż jest to coś, co staje się szczególnie ważne w przypadku małżeństw, odgrywa również ważną rolę w przyjaźni. Z tego powodu osoby cierpiące na filofobię mają tendencję do zachowywania pewnego dystansu nawet od najważniejszych osób w ich życiu..
Osoby z fobią związaną z zaangażowaniem mają zwykle negatywny stosunek do innych ludzi. W przeszłości generalnie wiele wycierpieli z rąk innych, więc wierzą, że inni skrzywdzą ich, jeśli im na to pozwolą. W konsekwencji stają się niezwykle ostrożni w swoich związkach..
Z biegiem czasu ludzie z filofobią uczą się nie polegać na nikim innym. Pozytywną stroną tego jest to, że stają się bardzo niezależni i zdolni do samodzielnego dbania o siebie; ale jednocześnie na ogół czują się samotni i wierzą, że nie ma możliwości nawiązania satysfakcjonującej relacji.
Innym z najczęstszych objawów filofobii jest unikanie jakiegokolwiek związku romantycznego lub romantycznego. Osoby z tym zaburzeniem wolą być samotne i generalnie opracowują wszelkiego rodzaju strategie, aby zaspokoić swoje potrzeby bez konieczności angażowania się w kogokolwiek.
To unikanie związków jest jednak często rozumiane do tego stopnia, że ludzie z filofobią nie są w stanie wyobrazić sobie siebie jako pary lub dzielenia z kimś życia w przyszłości. W rzeczywistości samo myślenie o romantycznym związku sprawia, że czują się uwięzieni i niespokojni..
W konsekwencji osoby te starają się za wszelką cenę uniknąć zakochania się w kimkolwiek. Jeśli z jakiegoś powodu wejdą w związek, nieświadomie spróbują go sabotować; i na ogół będą odczuwać wielką urazę do swojego partnera, czując się przez nią kontrolowaną i wierząc, że tracą swoją indywidualność.
Seks jest jedną z najbardziej podstawowych potrzeb człowieka, a ludzie z filofobią nie są wyjątkiem. Dlatego strach przed zaangażowaniem nie oznacza unikania kontaktów seksualnych ani nawet okazywania uczuć w sypialni..
Ponieważ jednak wszystkie inne aspekty związku są dla tych osób problematyczne, seks jest dla nich niezwykle ważny..
Dlatego ludzie z filofobią często próbują utrzymać wiele przypadkowych relacji, w których nie ma żadnego rodzaju zaangażowania ani uczucia. Ponadto ich samoocena jest często powiązana z liczbą partnerów seksualnych, których zdobywają, i ich atrakcyjnością..
W związku z tym, że filofobia jest patologią, która nie została jeszcze zbytnio zbadana, nie wiadomo dokładnie, dlaczego może powstać irracjonalny lęk przed zaangażowaniem lub dlaczego niektórzy ludzie odczuwają go intensywniej w obliczu bardzo podobnych doświadczeń. Uważa się jednak, że jego pojawienie się ma związek zarówno z traumatycznymi doświadczeniami, jak i obecnością pewnych czynników osobowości.
Tak więc większość osób z filofobią przeżyła bardzo nieprzyjemne sytuacje związane z ich osobistymi relacjami, czy to jako para, czy przyjaźń. Wielu z nich padło ofiarą przemocy fizycznej lub emocjonalnej, a większość przeżyła bardzo bolesne sytuacje, takie jak skomplikowane rozstania, toksyczne związki lub scenariusze porzucenia..
W przypadkach, w których dana osoba nie doświadczyła bezpośrednio żadnej z tych sytuacji, bardzo często w jej bliskim otoczeniu dochodziło do bardzo poważnych konfliktów związanych z parą lub miłością. Na przykład wiele z tych osób pochodzi z domów, w których rodzice się rozwiedli, w wyniku czego powstało wiele konfliktów..
Z drugiej strony nie u wszystkich osób, które doświadczają tego typu traumatycznych przeżyć, rozwija się irracjonalny lęk przed zaangażowaniem. Z tego powodu uważa się, że niektóre czynniki osobowości, takie jak neurotyczność, nadwrażliwość czy bardzo niski poziom inteligencji emocjonalnej, mogą sprzyjać pojawieniu się tej patologii..
W każdym razie połączony efekt traumatycznych przeżyć i wrodzonych cech osoby prowadzi do powstania szeregu negatywnych przekonań na temat związków, miłości, zaangażowania i wrażliwości, które ostatecznie prowadzą do pojawienia się filofobii..
Zakończenie filofobii może być niezwykle skomplikowane, zwłaszcza że osoby, które na nią cierpią, na ogół nie są świadome, że mają problem.
Ponieważ wierzą, że relacje są bardzo negatywne, nie zdają sobie sprawy, że to ich własne pomysły uniemożliwiają im cieszenie się satysfakcjonującym, romantycznym i sentymentalnym życiem.
Dlatego pierwszym krokiem do przezwyciężenia filofobii jest uświadomienie sobie, że istnieje problem. Zwykle dzieje się tak tylko wtedy, gdy dana osoba miała kilka podobnych doświadczeń lub pragnienie związku staje się silniejsze niż jej strach przed nimi..
Po wykryciu problemu można zastosować kilka podejść, aby go rozwiązać. Jedną z najbardziej skutecznych jest terapia ekspozycyjna, która polega po prostu na zmuszaniu osoby do stopniowego stawiania czoła strachowi w kontrolowanych sytuacjach.
Oprócz tego istnieją inne terapie, które mogą być bardzo przydatne w celu wyeliminowania problemu. Na przykład psychoanaliza stara się zrozumieć źródło traumy, aby ją rozwiązać; podczas gdy techniki takie jak terapia poznawczo-behawioralna oraz terapia akceptacji i zaangażowania koncentrują się bardziej na nauczaniu osoby, jak żyć z jej objawami i upewnić się, że wpływają one na nią w jak najmniejszym stopniu.
Jeszcze bez komentarzy