Plik Filozofia Sokratesa (469-399 pne) był tak ważny w historii filozofii, że myśliciele greccy przed nim byli znani jako przedsokratyści, a później główni sokratyści (Platon i Arystoteles) i pomniejsi sokratyści.
Od ojca kamieniarza (rzeźbił kamienie na budynki i rzeźby) i matki położnej, Sokrates był rzeźbiarzem, żołnierzem (celował w trzech bitwach podczas wojny peloponeskiej) i obywatelem, który uczestniczył w życiu publicznym, choć nie bezpośrednio w polityce..
Żył w niezwykłym momencie kultury greckiej, a zwłaszcza ateńskiej. Początkowo był uczniem Anaksagorasa i stał się dorosły w czasach, gdy dominowali sofiści (filozofowie, którzy uczyli się kłócić w zamian za pieniądze), ale ostatecznie zaczął szukać własnej drogi..
W przeciwieństwie do sofistów, z którymi był porównywany, nie żądał pieniędzy w zamian za swoje nauki i wolał dialog w małych grupach od przemówień lub konferencji z dużą publicznością. Ubrał się skromnie, jadł i pił trzeźwo.
W wieku 70 lat został oskarżony przez ateńskie władze o ignorowanie bogów i zepsucie młodzieży i został skazany na popełnienie samobójstwa przez zażycie trucizny. Było to niesprawiedliwe oskarżenie, a jego odwaga i uczciwość zostały potwierdzone po jego śmierci..
Poza tym, że jest ojcem etyki, jest uważany za apostoła wolności moralnej. Nie pozostawiwszy żadnego pisemnego świadectwa, jego myślenie może być czasami mylone z myśleniem jego głównego ucznia, Platona (427-347 pne)..
Indeks artykułów
Wszyscy uczeni i filozofowie są zgodni co do tego, że postać Sokratesa, a co za tym idzie, całe jego myślenie, mogło nie być całkowicie jego własną. Sokrates nigdy nie umieścił swojej filozofii w tekście, a jedyne, co o nim napisano, jest dziełem jego zwolenników, takich jak Platon i Ksenofont..
Wielu myślicieli ośmiela się powiedzieć, że Platon włożył nawet własne myśli w usta Sokratesa, zwłaszcza w ostatnich napisanych przez siebie książkach. Z tego powodu bardzo trudno jest odróżnić to, co myśleli jego uczniowie, od tego, czego Sokrates faktycznie bronił i w co wierzył..
Jednak to wszystko, co zostało z jego filozofii. Dlatego nie ma innego wyjścia, jak tylko uznać to za prawdę, zawsze pamiętając, że jeśli pojawi się jakakolwiek sprzeczność, prawdopodobnie pochodzi ona od tych, którzy o tym pisali, a nie od samego Sokratesa..
U Sokratesa filozofia przestaje się zastanawiać nad naturą i po raz pierwszy skupia się na człowieku. Jako pierwszy poruszył kwestię etyki, wiedząc, co jest sprawiedliwe, prawdziwe i dobre. Uważany jest za jednego z ojców etyki jako gałęzi filozofii wraz z Arystotelesem.
Sokrates potwierdził, że celem człowieka jest poszukiwanie dobra. Uważał duszę za zasadniczą rzeczywistość, o którą musimy się martwić, a nie tyle o potrzeby ciała.
Zgodził się z sofistą Protagorasem, że „miarą wszystkiego jest człowiek”; Potwierdził również istnienie uniwersalnej duszy, najwyższej boskości, która zorganizowałaby wszechświat w służbie istot ludzkich.
Zgodził się też z sofistami co do ich zainteresowania życiem publicznym i polityką. Uważał, że rząd powinien być kierowany przez mędrców, znawców dobra, sprawiedliwości i cnót. Ta postawa krytycznie skonfrontowała go z ateńską demokracją.
Jednym z najczęściej cytowanych i znanych zdań Sokratesa jest „Wiem tylko, że nic nie wiem”; Miał przez to na myśli, że nasza ignorancja dotycząca świata i nas samych jest większa niż to, co wiemy, i że ważne jest, aby rozpoznać naszą ignorancję, aby zacząć się uczyć..
Sokrates wierzył również, że wiedza, umiłowanie wiedzy, prowadzi do sprawiedliwego i dobrego życia, podczas gdy ignorancja sprzyja występkowi i złemu postępowaniu. Zło byłoby konsekwencją ignorancji.
Filozof popiera zdanie znalezione poza świątynią Apolla w Delfach: „Poznaj siebie”. Dla niego pierwszym krokiem w kierunku mądrości była wewnętrzna wiedza i samokontrola.
Aby dowiedzieć się, ile wiemy, a ile ignorujemy, Sokrates opracował metodę opartą na dialogu, badając każdą osobę, aż pojawią się pomysły i myśli, a tym samym wiedząc, czy są prawdziwe, czy fałszywe. Sokrates nazwał tę metodę „maieutyką”.
Matka Sokratesa była położną (mayeuta, po grecku) i postrzegał siebie jako położną, pomagającą swojemu rozmówcy w zrodzeniu idei lub prawdy, którą miał w sobie.
Metoda ta ujawniła również fałszywą wiedzę, która poprzez tak zwaną „ironię sokratejską” ujawniła przesadne lub błędne argumenty..
Mayeutics polega na przeprowadzeniu rozmówcy przez serię dobrze ukierunkowanych pytań i odpowiedzi, aby zagłębić się w temat (miłość, piękno, sprawiedliwość itp.), Aż dotrze do prawdy.
Uważał, że mądrość nie polega na gromadzeniu wiedzy, ale na poznaniu, kiedy coś jest prawdą lub fałszem, oraz na zdolności każdego do używania wiedzy wraz z samokontrolą, aby czynić dobro i być cnotliwym obywatelem..
Platoniczne dialogi, które zbierają poglądy Sokratesa na temat miłości, są Bankiet Y Phaedo. W pierwszej Sokrates spotyka się z grupą przyjaciół i tam opowiadany jest słynny mit o pochodzeniu miłości.
Wcześniej każda osoba była istotą z dwoma ciałami połączonymi pępkiem. Te istoty, z czterema rękami i czterema nogami, stały się zbyt potężne i dumne, więc Zeus postanowił je podzielić za karę.
Od tego czasu dusze tych podzielonych istot szukają siebie nawzajem, a miłość, jeśli to prawda, jest znakiem ponownego zjednoczenia..
Sokrates uważa, że miłość nie jest boskością (na przykład nie wierzył w boga miłości, Erosa), ale czymś pośrednim między śmiertelnikami a bogami, „daimonem”, demonem lub duchem, a także pragnieniem opętania dobra i reprodukcji piękna fizycznego i duchowego.
Sokrates nie postrzegał miłości jako celu samego w sobie, ale jako środek do sprawiedliwego i mądrego życia. Zrozum, że najpierw odczuwamy miłość do piękna fizycznego lub ziemskiego, dopóki nie zrozumiemy, że piękno jest w duchu.
Z drugiej strony umiłowanie piękna lub piękna i indywidualnej duszy jest krokiem w kierunku miłości najwyższego ducha, duszy wszystkich rzeczy. W ten sposób miłość prowadzi nas do tego, że chcemy być lepsi, chcieć wieść cnotliwe życie. Miłość, jak to widzi Sokrates, skłania nas do poszukiwania boskości.
Dla Sokratesa moralność jest podstawą życia człowieka. Jeśli człowiek wie, co jest dobre, piękne i sprawiedliwe, będzie postępował w ten sposób, a nie z niepożądanymi zachowaniami.
Sokrates broni idei, że istnieje uniwersalna natura ludzka, z równie uniwersalnymi wartościami, których każdy człowiek może używać jako przewodnika w codziennym postępowaniu moralnym.
Dla Sokratesa idee i prawdziwe istoty rzeczy należą do świata, do którego może dotrzeć tylko mędrzec, i dlatego utrzymuje, że filozof jest jedynym człowiekiem zdolnym do rządzenia.
Jeszcze bez komentarzy