Plik gastroclysis Jest to zabieg przeznaczony do żywienia dojelitowego (pokarmowego) osób, które z przyczyn medycznych nie mogą samodzielnie odżywiać się doustnie. Dotyczy osób z poważnymi schorzeniami neurologicznymi, takimi jak CVA (udar mózgowo-naczyniowy), zawał mózgu, stwardnienie zanikowe boczne czy pacjentów z zaawansowaną chorobą Alzheimera.
Konieczne może być również karmienie pacjentów metodą gastroclysis w przypadku raka głowy i szyi, operacji przełyku, złamań szczęki wymagających założenia szprosu, urazów szyi obejmujących przewód pokarmowy, a nawet w przypadku guzów przełyku i żołądka, które blokują przechodzenie pokarmu. przewód pokarmowy.
Indeks artykułów
Gastroclysis polega na wprowadzeniu rurki do karmienia przez nos i do żołądka. W tym celu stosuje się specjalne długie rurki znane jako rurki Levine, które są zaprojektowane tak, aby pozostawały w górnym odcinku przewodu pokarmowego przez długi czas..
Chociaż można je unieślepiać, w większości przypadków wykonuje się je pod fluoroskopią; czyli przy ciągłych zdjęciach rentgenowskich (jak klisza) w celu zagwarantowania, że końcówka sondy dotrze do żołądka lub nawet dalej do dwunastnicy, gdy wymaga tego stan kliniczny pacjenta.
Jeden raz in situ preparaty dojelitowe można rozpocząć przez zgłębnik do karmienia.
Biorąc pod uwagę, że pierwszy etap trawienia (żucie i odsalanie) jest pomijany na tej drodze karmienia i biorąc pod uwagę, że pokarmy stałe mogą zatykać rurkę, ogólnie wybiera się specjalne preparaty o konsystencji płynnej do gęstej..
Gdy końcówka sondy znajduje się w żołądku, można zdecydować się na pokarmy o płynnej konsystencji, takie jak zupy, soki, mleko, a nawet klarowne koktajle, ponieważ podawany pokarm dotrze do żołądka i tam rozpocznie się dalszy proces trawienia. lub mniej normalne.
Jednak gdy w jakimś stanie końcówka sondy musi przesunąć się do dwunastnicy (jak w przypadku raka żołądka i raka głowy trzustki), podawanie tego typu pokarmu nie jest już możliwe, ponieważ drugi etap trawienia (żołądek) jest również pomijany.
W takich przypadkach należy podać serię specjalnych preparatów zwanych dietą dojelitową, które składają się z preparatu pokarmowego składającego się z makrocząsteczek glukozy, lipidów i aminokwasów..
W zależności od przypadku bardzo ważne jest, aby dietetyk obliczył zarówno spożycie kalorii, jak i harmonogram podawania..
Karmienie przez gastroclysis można przeprowadzić na dwa sposoby: ciągłe kroplówki lub bolus.
Ciągłe kroplowanie polega na podawaniu pokarmu metodą gastroclizy w sposób ciągły, kropla po kropli przez 6 do 8 godzin, po czym preparat zmienia się na nowy.
Celem jest, aby pacjent otrzymywał ciągłą dostawę kalorii i składników odżywczych bez przeciążania przewodu pokarmowego i metabolizmu..
Ten typ schematu jest zwykle stosowany u pacjentów bardzo ciężko chorych, zwłaszcza hospitalizowanych na oddziałach intensywnej terapii..
Jest to najbardziej fizjologiczny schemat podawania, ponieważ przypomina sposób, w jaki zwykle jedzą ludzie.
W tym schemacie planuje się od 3 do 5 sesji karmienia dziennie, podczas których przez zgłębnik podaje się określoną przez dietetyka ilość, zarówno kalorie, jak i płyny..
Każda sesja karmienia trwa zwykle od pół godziny do 45 minut, podczas których pacjent otrzymuje tyle kalorii, ile potrzebuje, aby utrzymać się do następnej sesji karmienia..
Bardzo ważne jest, aby w schemacie bolusa podawanie pokarmu było wystarczająco szybkie, aby zakończyć sesję karmienia w oczekiwanym czasie, ale wystarczająco wolne, aby uniknąć rozszerzenia żołądka, ponieważ mogłoby to spowodować nudności, a nawet wymioty.
Jeśli chodzi o bieżące zarządzanie, nie ma większych wad. Po umieszczeniu rurki i zweryfikowaniu jej położenia radiologicznie przepuszczalność można zweryfikować przepuszczając wodę, a następnie podłączyć worek do karmienia do wolnego końca i wyregulować kroplówkę.
Od tego momentu pozostaje już tylko sprawdzić, czy pokarm przechodzi przez zgłębnik i regularnie wymieniać woreczki z preparatami do karmienia, zwracając uwagę na to, aby rurkę myć wodą za każdym razem, gdy jest zmieniana, aby uniknąć zatkania..
Jest to prosta procedura, która jest zwykle wykonywana przez pielęgniarki, ponieważ jak wspomniano wcześniej, ten schemat podawania jest zwykle zarezerwowany dla pacjentów w stanie krytycznym..
W przypadku podawania w bolusach - co jest zwykle techniką z wyboru, zwłaszcza przy wypisie pacjenta - sytuacja nieco się komplikuje. Jednak zgodnie z poniższym protokołem nie powinno być problemu z karmieniem pacjenta w domu przez gastroclizę..
- Mycie rąk.
- Przygotuj jedzenie używając do tego odpowiednich naczyń.
- Podawaj odpowiednią porcję.
- Umyj wolny koniec sondy wodą i czystą szmatką.
- Używając strzykawki o pojemności 30 cm3, przepuść przez sondę wodę o temperaturze pokojowej, aby sprawdzić przepuszczalność. Jeśli pojawia się opór, spróbuj go pokonać, wywierając delikatny nacisk; jeśli nie jest to możliwe, skonsultuj się z lekarzem.
- Jeśli rurka jest przepuszczalna, kontynuuj podawanie pokarmu za pomocą strzykawki o pojemności 30 cm3, biorąc ze sobą porcję pokarmu, a następnie wkraplając ją stopniowo przez rurkę.
- Powtarzaj czynność do zakończenia porcji jedzenia.
- Po zakończeniu ponownie umyj sondę wodą o temperaturze pokojowej i strzykawką o pojemności 30 cm3..
- Pacjent musi pozostać w pozycji siedzącej lub półsiedzącej przez co najmniej 30 minut po podaniu posiłku..
- Wyczyść wolny koniec zgłębnika, aby upewnić się, że jest wolny od resztek jedzenia.
Powikłania gastroclyzy mogą być trzech typów: związane z umieszczeniem zgłębnika, wynikające z trwałości zgłębnika i związane z procesem karmienia..
- Podczas umieszczania sondy istnieje ryzyko zranienia struktur nosa i małżowin.
- Pacjent może wymiotować i wdychać; dlatego lepiej jest wykonywać zabieg na czczo.
- Może być przypadek fałszywego sposobu; to znaczy, że sonda „przechodzi” przez tkankę stałą podczas jej umieszczania, otwierając nową pozanatomiczną ścieżkę zamiast podążać naturalną ścieżką.
- Chociaż rzadko, może wystąpić perforacja przełyku lub żołądka, zwłaszcza jeśli w przeszłości występowała choroba wrzodowa żołądka.
- Istnieje ryzyko, że zgłębnik dotrze raczej do dróg oddechowych niż do przewodu pokarmowego. W takim przypadku pacjent będzie miał kaszel i duszność; jednak w zależności od stopnia pogorszenia stanu fizycznego mogą nie występować żadne objawy kliniczne.
Z powyższego wynika, jak ważna jest rentgenowska weryfikacja położenia sondy. W tym miejscu należy podkreślić, że żaden rodzaj substancji nie będzie nigdy podawany przez zgłębnik, dopóki nie będzie 100% pewności, że wewnętrzny koniec znajduje się w żołądku lub dwunastnicy..
- Najczęstszą jest erozja błony śluzowej nosa, a nawet skóry skrzydeł nosa, zwłaszcza jeśli chodzi o cewniki stałe i długotrwałe..
- Niektórzy pacjenci skarżą się na dyskomfort w gardle, a nawet nudności.
- Ryzyko zatkania jest zawsze obecne, zwłaszcza jeśli rurka nie jest regularnie myta. Kiedy tak się dzieje, czasami jedynym możliwym rozwiązaniem jest wymiana cewnika..
- Zwykle pojawiają się, gdy występują wady w technice podawania, szczególnie w przypadku bardzo szybkiej infuzji.
- Pacjenci mogą odczuwać nudności, wymioty lub czkawkę z powodu ostrego poszerzenia żołądka. Szczególnie ważne jest, aby pamiętać, że wymioty w takich przypadkach są bardzo niebezpieczne, ponieważ istnieje ryzyko aspiracji.
- Karmienie z powodu gastroclyzy może wiązać się z powikłaniami metabolicznymi, takimi jak hipoglikemia (jeśli podanie jest opóźnione dłużej niż zalecono) i hiperglikemia (podanie, które jest zbyt szybkie lub z niewystarczającym stężeniem składników odżywczych, zwłaszcza węglowodanów).
- W niektórych przypadkach może wystąpić biegunka i wzdęcia brzucha, zwłaszcza gdy rurka musi być umieszczona w dwunastnicy. Dzieje się tak, ponieważ wysoki ładunek osmotyczny pożywienia wywołuje biegunkę typu osmotycznego..
Opieka gastroclysis jest podstawowa i jeśli jest obserwowana rutynowo każdego dnia, pacjent nie powinien mieć żadnych powikłań. Te troski obejmują:
- Czyszczenie wolnego końca zgłębnika przed i po każdej sesji karmienia lub zmianie woreczka z preparatem odżywczym.
- Mycie sondy nosowo-żołądkowej wodą o temperaturze pokojowej - powinno to być przed i po każdej sesji karmienia lub zmianie woreczka z preparatem odżywczym.
- Zamień miejsce mocowania wolnego końca rurki (z jednej strony, z drugiej na czole), aby uniknąć erozji w skrzydle nosa.
- Miejsce, w którym rurka wychodzi z nosa, powinno być czyste i suche. W razie potrzeby należy w tym celu zastosować specjalne opatrunki..
- Jeśli pojawia się opór podczas przepuszczania wody lub jedzenia, spróbuj go pokonać przy umiarkowanym ciśnieniu; jeśli nie jest to łatwe, skonsultuj się z lekarzem.
- Unikaj ciągnięcia lub popychania sondy w inne położenie niż to, w którym się znajduje. W razie potrzeby przymocuj medycznym klejem, aby pacjent go nie oderwał.
Jeszcze bez komentarzy