Plik pokolenie ścięte Tak nazywała się grupa poetów uważana za ojców ekwadorskiego ruchu modernistycznego. Powodem tego ponurego imienia jest to, że wszyscy ci pisarze w młodym wieku zakończyli swoje życie, popełniając samobójstwo.
To pokolenie nigdy nie było świadome bycia częścią grupy, bycia twierdzami lub wznoszenia jakiegokolwiek ruchu. Jeśli było coś, co ich łączyło, to były to teksty, melancholia, głęboki smutek i chęć wyjazdu wkrótce, tak by nikt ich nie wzywał..
Mężczyźni, którzy tworzyli pokolenie ze ściętymi głowami, to Humberto Fierro i Arturo Borja z Quito; oraz Ernesto Noboa y Caamaño i Medardo Ángel Silva z Guayaquil. W ramach ironii życia grupa chrzciła się lata po ich śmierci.
Do pisarza Raúla Andrade należało przypisanie nazwiska, które nadało ton i uwieczniło ich poza tekstami. Andrade zrobił to poprzez wypracowanie, które nazwał Ołtarz pokolenia ściętego.
Indeks artykułów
To, co działo się w Ekwadorze w czasie, gdy ścięte pokolenie wykonywało swoją poetycką pracę, było wydarzeniami o wielkim znaczeniu społecznym, kulturalnym i gospodarczym..
Tubylcy zaczęli odzyskiwać swoje prawa, zaczęto zdobywać świecką edukację, wprowadzono wolność wyznania. Dozwolony był również rozwód, kobiety otrzymały prawo głosu, a kara śmierci została zniesiona. Wszystkie te wydarzenia miały bardzo krótki czas między nimi..
Więc nie były to proste czasy. Koniec XIX i początek XX wieku to lata doniosłych zmian dla Ekwadoru.
Bezpośrednio lub pośrednio wpłynęło to na wszystkie warstwy społeczne w różnych dziedzinach ich życia. Ściętym poetom i ich tekstom nie udało się uniknąć tej sztuczności.
Jako główny wpływ, bastion tych pisarzy, znajdujemy wielkiego poetę Rubéna Darío. Nikaraguańczyk, uważany za ojca latynoamerykańskiego modernizmu literackiego, był jedną z marek, które rozpaliły płomień liter w sercach tych czterech mężczyzn..
Oprócz ważnych wpływów hiszpańsko-amerykańskich nie brakowało wpływów europejskich. Na zebraniach ci ludzie często recytowali słynnych „przeklętych poetów: Victora Hugo, Arthura Rimbauda, Charlesa Baudelaire'a i Paula Verlaine'a. Szczególne znaczenie miał dla nich francuski dwór poezji.
Dwa ważne szczegóły, które miały ogromny wpływ na życie tych mężczyzn, to brak miłości i nadużywanie opium.
To intensywne mieszanie spowodowało głębokie piśmienne doły, w których kolejne litery wyłaniały się, dając początek jego poezji. Czytając im, można poczuć ciężką aurę niechęci, odwiecznego smutku.
Pochodził z Guayaquil. Urodził się 8 czerwca 1898 roku. Jego życie było naznaczone ubóstwem; Wywołało to poczucie odrzucenia i wstydu, pomimo ogromnego talentu do listów.
Z powodu trudności finansowych musiał porzucić naukę w szkole Vicente Rocafuerte. Nie przeszkodziło mu to w dalszym pisaniu, a jego poezja w tak młodym wieku zyskała uznanie w kraju i za granicą..
Aby sobie pomóc i współpracować z rodziną, podjął pracę w drukarni. Praca tam ułatwiła wydanie jego pierwszego i jedynego tomiku wierszy w 1918 roku: Drzewo dobra i zła.
Rok po opublikowaniu swojej książki poeta podjął krwawą decyzję o zakończeniu życia na oczach ukochanej. Jak mówią, była to nieodwzajemniona miłość. Jego poezja odznacza się melancholijną atmosferą i mądrością nie odpowiadającą jego wiekowi.
Pochodził z Guayaquil. Urodził się w 1891 roku i miał wygodną pozycję od kołyski. Czytał przeklętych poetów jako dziecko i opracował delikatną poezję, której nigdy wcześniej nie widziano w Ekwadorze.
Często widywano go w artystyczne wieczory, spożywającego opium, recytującego własne wiersze oraz wiersze wielkich Europy i Ameryki..
Miał przepełnioną wrażliwość, która została podniesiona po podróży na Stary Kontynent, aby poznać kluczową część korzeni jego tekstów..
Jego życie nie było łatwe ze względu na to, że był bogaty, jak wielu uważa. Cierpiał na epizody nerwicy, które zmusiły go do brania morfiny, aby się uspokoić.
Opublikował swoją książkę Romans z godzin w 1922 roku. Za tę pracę otrzymał wielkie uznanie, ale uznanie nie wystarczyło, a los ściętego nastąpił pięć lat później.
W 1927 roku popełnił samobójstwo, pozostawiając niezmierzone dziedzictwo literackie po latynoamerykańskim modernizmie i poezji ekwadorskiej..
Pochodził z Quito, urodził się w 1892 roku. Miał również zamożną pozycję, pochodzenia królewskiego. Był jednym z najmłodszych, którzy żegnali się ze śmiercią.
Jego praca nie jest zbyt obszerna, ale ma znaczną wagę literacką; w rzeczywistości był pierwszym ze ściętych, który pokazał wyraźne modernistyczne cechy w swoich tekstach.
Z wyraźnymi tendencjami depresyjnymi w swoich wierszach i samym życiu inspirował się także poetów przeklętych, których czytał i naśladował. Podróżował do Europy z ojcem z powodu problemów zdrowotnych w jednym oku; tam miał kontakt z francuskimi literami.
W wieku 20 lat ożenił się, a później popełnił samobójstwo z powodu przedawkowania morfiny. Po jego śmierci jego zbiór wierszy zostaje oficjalnie opublikowany Flet z onyksu i jeszcze sześć wierszy.
Pochodzi z Quito. Urodził się w 1890 roku w ekwadorskiej rodzinie arystokratycznej. Z poezją miał styczność dzięki książkom w rodzinnej bibliotece; tam był urzeczony listami do końca życia.
Chociaż był pod silnym wpływem francuskich poetów symbolistycznych i parnasowskich, których czytał bez zahamowań, jego poezja była czysta i prosta w języku..
Bardzo zaprzyjaźnił się z Arturo Borją i to on przekonał go do wydania swojej pierwszej książki. W 1929 roku, po naleganiach Borji, opublikował Lutnia w dolinie.
Ta praca była jego najważniejszym osiągnięciem. Śmierć otrzymała go 10 lat po opublikowaniu jego książki; po jego śmierci ukazała się jego druga książka: Wieczór podniebny.
Nadal istnieją wątpliwości, czy był to wypadek, czy samobójstwo; Prawda jest taka, że ostatni z ściętych pożegnał się w 1939 roku. Wraz z nim poszedł ostatni oddech tych, którzy nie starając się zbytnio zmienić literackiej historii kraju..
Istnieją subtelne wątki, które nas łączą, wątki, których nie czujemy, ale które trzymają nas na wydarzeniach i rzeczach. Poeci ze ściętymi głowami przeplatali swoje życie dwoma wspólnymi kartami: tragedią i transcendencją.
Pokolenie ze ściętymi głowami przyszło, aby wprowadzić swoje poetyckie życie do Ekwadoru w wierszach prawdziwego uczucia. Kiedy nikt nic nie stawiał na poezję latynoamerykańską, ci ludzie poświęcali się w pełni obecnym tekstom.
Jeszcze bez komentarzy