Plik geomorfologia Jest to nauka zajmująca się badaniem rzeźby terenu, traktując ją jako dystrybucję będącą w ciągłym procesie rozwoju i zmian. W przypadku tej dyscypliny ziemska rzeźba terenu składa się z powierzchni kontaktowej, która jest wynikiem interakcji w czasie sił działających pod i na tę przestrzeń..
Geomorfologia pokazuje, że powierzchnia Ziemi składa się z bardzo różnorodnych kształtów, które mogą zostać opisane i zidentyfikowane przez naukowców. Związek i relacje tych struktur w danej przestrzeni są tym, co nadaje ostateczną charakterystykę krajobrazom tworzącym planetę Ziemię..
Ogólnie rzecz biorąc, można stwierdzić, że geomorfologia jest badaniem naukowym, które wymaga innych dyscyplin. W rzeczywistości ta nauka wywodzi się z geologii i geografii; Ponadto wykorzystuje wiedzę m.in. z zakresu hydrografii, klimatologii i innych dziedzin nauki.
Indeks artykułów
W starożytności Grecy starali się opisać Ziemię i procesy jej formowania się. W rzeczywistości wiele ważnych podejść geograficznych było wytworem myśli greckiej..
Na przykład ta kultura jako pierwsza doszła do wniosku, że Ziemia jest okrągła. Ponadto pierwsze obliczenia obwodu Ziemi, przeprowadzone przez Eratostenesa (276-194 pne), również pochodzą z tego okresu..
Podobnie Grecy zdefiniowali geografię jako wiedzę odpowiedzialną za opis Ziemi. Bardzo ważnym wkładem w tym czasie była praca Strabona (64 pne - 2 po Chr.), Który napisał pracę pt Geografia; badanie encyklopedyczne, w którym odnotowano znane wówczas terytoria świata.
Mimo tych postępów niektórzy historycy twierdzą, że w średniowieczu europejski dogmat kulturowy ocenzurował postulaty Greków o Ziemi i zapoczątkował okres stagnacji w dyscyplinie..
Badanie rzeźby terenu i wyjaśnienie jego pochodzenia lub modelowania rozpoczęło się prawidłowo w renesansie. W tym czasie zainteresowanie geomorfologią znalazło odzwierciedlenie w pracach inżynierów, kronikarzy, geografów i tzw. Naturystów, którzy w izolowany sposób rejestrowali pierwsze obserwacje na ten temat..
Inżynierowie renesansu przeprowadzili pierwsze badania procesów erozji i modelowania, podczas gdy przyrodnicy przeprowadzili analizy fizyczne w bardzo różnorodnych przestrzeniach; To pozwoliło im sformułować hipotezy dotyczące procesów powstawania i ewolucji reliefów.
Z drugiej strony geografowie podali informacje o położeniu, wymiarach i typologii rzeźby kontynentów.
Wszystkie te wyniki i obserwacje zostały usystematyzowane, uzupełnione i wyartykułowane naukowo w połowie XIX wieku dzięki pracy niemieckiego geologa Aleksandra von Humboldta (1769-1859)..
Jednak systematyzacja Humboldta nie oznaczała pojawienia się niezależnej i specyficznej dyscypliny, więc temat geomorfologiczny pozostał zintegrowany z geografią fizyczną..
Z tego powodu stwierdza się, że tematyka rzeźby ziemskiej nie była zdominowana wyłącznie przez geografów, gdyż geolodzy kontynuowali badania na ten temat..
Tak jest w przypadku dzieł Charlesa Lyella (1797–1875), którego wkład znalazł odzwierciedlenie w jego twórczości Zasady geologii, opublikowane w różnych tomach w latach 1830 i 1833.
W ten sposób w drugiej połowie XIX wieku zaczęło obowiązywać podwójne ogniwo niezbędne do badania rzeźby terenu: geografia i geologia..
Każda z tych specjalności koncentruje się na zagadnieniach geomorfologicznych z innego punktu widzenia; geografowie mierzą, opisują i klasyfikują rzeźbę terenu, odnosząc ją do klimatu, hydrologii i roślinności.
Ze swojej strony geolodzy badają związki rzeźby z przyrodą, powstawanie skał na powierzchni oraz modele funkcjonowania tych struktur..
Jak widać, te dwie dyscypliny rozwinęły się na bardzo zróżnicowanych obszarach z własnymi propozycjami teoretycznymi i naukowymi. Jednak oba zbiegają się, wnosząc do nowej dyscypliny geomorfologicznej wybitnie geograficzny charakter..
Przedmiotem badań geomorfologii jest ukształtowanie terenu oraz charakter i działanie sił wewnętrznych i zewnętrznych, które ją kształtują. Te siły kształtujące mogą mieć różną naturę, więc geomorfologia - oprócz badań geologicznych - zajmuje się hydrologią, klimatem, biogeografią i geografią człowieka jako dziedziną badań..
Z tego powodu geomorfologia nie tylko ogranicza swoje badania do powierzchniowej formy rzeźby terenu, ale interesuje się również rodzajem i organizacją materiałów, które ją tworzą i z niej wynikają..
Z tego powodu natura, układ skał i formacji powierzchniowych, które powstają w wyniku kontaktu ze środowiskiem zewnętrznym, wchodzą w zakres jego badań..
Wreszcie geomorfologia, uznając swój przedmiot badań za obszar nieustannie poddawany siłom kształtującym, wprowadza do swojej analizy czynnik temporalny. W ten sposób traktuje przeprowadzone analizy jako chwilowy stan procesu.
Ogromna różnorodność czynników i sił kształtujących rzeźbę terenu doprowadziła do powstania różnych podziałów w badaniach geomorfologicznych. Najważniejsze z nich to:
Zbadaj skorupę ziemską i jej różne rozkłady. Skupia się na charakterystyce skał i analizuje odkształcenia materiałów (fałdy i uskoki).
To dyscyplina bada procesy erozji i czynniki ją wywołujące.
Zbadaj wpływ pogody na postęp reliefu. Koncentruje się na badaniu ciśnienia atmosferycznego, temperatury i pochodzenia wiatrów.
To nauka bada wpływ rzek i delt na formy i rzeźby geograficzne.
U źródła reliefu wykonaj szereg procesów, które zostały sklasyfikowane jako egzogeniczny i endogenny. Należy wskazać, że w wielu przypadkach odnotowuje się przewagę jednego nad drugim i że one też działają w odwrotnym kierunku, ale jako całość odpowiadają za wynikającą z tego ulgę.
Procesy egzogeniczne mają skutki degradujące lub mają tendencję do zmniejszania uniesionych form reliefu i kumulują się, gdy ich działanie ma wypełnić zagłębienia. Zgodnie z tymi cechami egzogenne procesy prowadzą do wyrównania powierzchni.
Z drugiej strony procesy endogenne są odpowiedzialne za deformacje tektoniczne, powstawanie wulkanów i wielkie zmiany powierzchni ziemi spowodowane ruchami tellurycznymi..
Są to czynniki niebiologiczne pochodzenia egzogennego, takie jak gleba, rzeźba terenu i klimat (temperatura, zmiany ciśnienia i wiatr). Obejmuje również zbiorniki wodne (rzeki, morza, wody powierzchniowe i modelowanie lodowcowe).
Procesy biologiczne mają podłoże egzogenne, takie jak wpływ roślinności i fauny.
Wśród nich są ruchy skorupy ziemskiej, formowanie się gór i wulkanizm. Wszystkie są konstruktywnymi procedurami i pochodzenia endogennego, dlatego sprzeciwiają się modelowaniu i zmieniają cykl geograficzny.
Mogą one, ale nie muszą, sprzyjać częstości naturalnych zmian, takich jak działania wpływające na koryto rzek lub chroniące brzegi rzek..
Działalność człowieka może mieć pośredni wpływ na procesy naturalne, takie jak działanie wywierane przez wycinanie lasów w celu wykorzystania tych rozszerzeń ziemi w rolnictwie..
Geomorfologia dostarcza informacji, wiedzy i aspektów niezbędnych do rozwoju i studiowania innych dyscyplin. W wielu przypadkach oceny geomorfologiczne są niezbędne do przeprowadzenia wszechstronnych badań środowiskowych i określenia zrównoważonych wytycznych.
Na przykład geolodzy zajmujący się ropą naftową wykorzystują wiedzę na temat procesów formowania się różnych osadów. W ten sposób są w stanie usprawnić eksplorację powierzchni w poszukiwaniu złóż gazu występujących w skałach osadowych..
Ze swojej strony inżynierowie wykorzystują swoją wiedzę o procesach erozyjnych i tworzeniu się osadów, aby zoptymalizować oszacowania stabilności różnych terenów. Korzystają również z informacji dostarczonych przez geomorfologię do planowania konstrukcji..
W dziedzinie archeologii wiedza o procesach erozyjnych i osadzaniu się materiałów jest wykorzystywana do oceny zachowania skamieniałości i struktur należących do starożytnych społeczeństw ludzkich..
W ekologii wiedza na temat złożoności fizycznego krajobrazu i jego interakcji służy zachowaniu różnorodności gatunków.
- Zwietrzenie: Jest to rozpad skał i minerałów na powierzchni ziemi lub na płytkiej głębokości. Proces ten odbywa się w miejscu pochodzenia skały.
- Erozja: Jest to przemieszczenie materiału glebowego pod wpływem sił, takich jak wiatr, woda, lód i inne czynniki. Proces zachodzi, gdy siły te pokonują opór składników gleby, generując proces erozji.
- ja zwykle: jest to naturalny kompleks złożony ze zmienionych materiałów skalnych i elementów organicznych.
- Tektonika: ruch skorupy ziemskiej.
- Fałdowanie: to ekspansje spowodowane działaniem sił tektonicznych na materiały skalne ułożone w postaci warstw lub warstw, obdarzone elastycznością i plastycznością.
- Pęknięcie: to oddzielenie lub pęknięcie, które występuje, gdy natężenie sił tektonicznych przekracza opór bloków skalnych.
- Usterki: to pęknięcie i przemieszczenie bloków skalnych.
- Pogoda: jest zbiorem warunków atmosferycznych, które występują w określonym sektorze powierzchni ziemi.
- Infiltracja: jest opadaniem wód powierzchniowych w kierunku gruntu i podglebia.
Jeszcze bez komentarzy