Georg Bauer (1494-1555), znany pod zlatynizowanym imieniem Georgius Agricola, był humanistą, lekarzem, metalurgiem i chemikiem. Urodził się w Glauchau, w prowincji Saksonia, u zarania nordyckiego renesansu.
Uważany jest za twórcę współczesnej mineralogii i pioniera metalurgii. Jego prace medyczne, chemiczne i matematyczne były kluczowym wkładem w rozwój podstaw wydobycia i transformacji metali, a także górnictwa, geologii i paleontologii..
Jego zdolność do dostarczania argumentów naukowych i dokonywania logicznych wniosków w czasach, gdy nadal dominowały przesądy i dogmaty, jest powodem, dla którego uważany jest za jednego z najwybitniejszych uczonych w Europie Zachodniej..
Indeks artykułów
Niewiele wiadomo o wczesnych latach Agricoli. Urodził się w rodzinie oddanej katolicyzmowi, a jego ojciec był dobrze prosperującym handlarzem suknem. We wczesnych latach nauki w szkole parafialnej uczył się zasad arytmetyki i łaciny.
Z początkowym zamiarem zostania księdzem, mając 20 lat, studiował na Uniwersytecie w Lipsku. Być może wpływ jednego z jego profesorów, byłego studenta wielkiego humanisty Erazma z Rotterdamu, zmusił go do zmiany planów i zaprowadził w świat akademicki..
Agricola został profesorem po studiach z filozofii, filologii i języków starożytnych. To właśnie podczas studiowania klasyki, we wczesnych latach reformacji, przyjął łacińską wersję swojego nazwiska.
Studia kontynuował przez kilka lat w Lipsku, a później na Uniwersytecie w Bolonii we Włoszech. Podczas pobytu w kolebce humanizmu i renesansu pogłębił swoją znajomość języka greckiego, hebrajskiego i arabskiego oraz rozpoczął swoją przygodę z nauką i medycyną..
W tych latach utrzymywał stały kontakt z myślicielami humanistycznymi i środowiskiem akademickim uniwersytetów w Padwie i Wenecji. W tym czasie nawiązał wielką przyjaźń z Erasmusem, holenderskim teologiem i filozofem, o którym mówi się, że zmotywował go do napisania i opublikowania kilku książek..
Po powrocie do Saksonii w 1526 roku Agricola rozpoczął praktykę lekarską w ważnym ośrodku wydobywczym Joachimsthal, znanym w Europie Środkowej zwłaszcza z wydobycia srebra..
W ten sposób zaczął poznawać warunki fizyczne górników i ich dolegliwości. Wśród jego prac znajdują się opisy skutków środowiska kopalnianego i możliwych chorób, jakie mogą wywołać warunki tej działalności..
W następnym roku ożenił się z wdową, która odziedziczyła kopalnię srebra. Pozwoliło mu to na bezpośrednią obserwację świata minerałów i wzbudziło zainteresowanie klasycznymi tekstami mineralogii i górnictwa..
Ta bezpośrednia obserwacja i kompilacja jego doświadczeń zaowocowały jego pierwszą publikacją, Bermannus. Ta mała książka przedstawia nauki eksperta górnika dwóm przyjaciołom, którzy są nowi w okolicy..
W pracy opisano nie tylko skały i minerały, ale także aspekty praktyki tamtych czasów oraz pierwszą pisemną wzmiankę o technice zbierania i analizowania minerałów we współczesnym rozumieniu.
Dziesięć lat po rozpoczęciu praktyki lekarskiej Agricola przeniósł się do innego ważnego miasta górniczego, Chemnitz, gdzie kontynuował praktykę lekarską i studia geologiczne..
Uważa się, że przez całe życie Georigus miał ograniczone zainteresowanie polityką. Można zidentyfikować tylko krótką broszurę, zwaną „Mową Turecką”, w której wzywa on cesarza Ferdynanda I i wzywa go do politycznej i religijnej integracji Niemiec w obliczu tureckiego oblężenia Wiednia..
Jednak od 50 lat zaczyna się jego faza dyplomatyczna, w której zajmuje różne stanowiska publiczne. Najpierw został wybrany burmistrzem swojego miasta, a następnie był emisariuszem negocjacji między protestanckim księciem Maurycym Saskiem a katolickim cesarzem Karolem V.
Agricola zmarł w 1555 roku, rok przed pośmiertnym opublikowaniem De Re Metallica, dzieła, za które zostanie zapamiętany jako ojciec mineralogii. Mówi się, że doznał udaru w wyniku gorącej debaty religijnej.
Właśnie ze względów religijnych nie można go było pochować zgodnie z tradycją katolicką w swoim rodzinnym mieście, którego większość stanowili protestanci. Jego szczątki musiały zostać pochowane w katedrze w Zeitz w kraju związkowym Saksonia-Anhalt.
Wśród jego prac wyróżnia się w dziedzinie geologii stratygraficznej zrozumienie rozmieszczenia i pochodzenia skał, obserwacja ich ułożenia w warstwach oraz w określonej i wykrywalnej kolejności..
Jego opisy wiatru i wody jako sił geologicznych były jednym z jego wielkich wkładów w geologię fizyczną. Dodatkowo jego wyjaśnienie trzęsień ziemi i erupcji wulkanów z powodu podziemnego ogrzewania.
Również obszar paleontologii sprzyjał obserwacjom i argumentom naukowym dotyczącym wszelkiego rodzaju skamieniałości, minerałów i klejnotów. Agricola pozostawił prostą klasyfikację alfabetyczną lub według właściwości fizycznych.
Udało mu się rozróżnić je po kolorze, smaku, zapachu, miejscu pochodzenia, naturalnej sile, kształcie i wielkości. Pozwoliło to obalić niektóre typowe ówczesne przesądy i zidentyfikować potencjalne zastosowania medyczne.
Agricola napisał ponad 10 książek po łacinie, od opublikowanych do niepublikowanych, wśród których możemy wymienić: Bermannus, pochodzący z Re Metallica (1530), Przez lapide philoshi (1531), De ortu et causis subterraneorum (1544), De Ortu et Causis Subterraneorum (1546), Firma Natura Fossilium (1546) i Re Metallica (1556).
Re Metallica, W dosłownym tłumaczeniu „O naturze metali” była to jego najważniejsza książka, jedyny przewodnik dostępny dla górników i hutników przez następne 180 lat..
W książce zestawiono opisy kopalin i warstw, metody badań, wykopów, analiz, wytapiania, urządzeń i maszyn stosowanych we wszystkich procesach działalności górniczej. W swojej pracy pośmiertnej poruszono również aspekty poszukiwań, logistyki, zarządzania kopalnią i chorób zawodowych górników..
Niewątpliwie uznanie, jakie Georgius Agricola utrzymuje do dziś, jako pioniera metalurgii i twórcy nowoczesnej mineralogii, wynika z jego nowatorskiej wizji i poszukiwania naukowej precyzji, które go napędzały..
Jeszcze bez komentarzy