Gerolamo Cardano (1501-1576) był matematykiem, lekarzem, fizykiem, filozofem i astrologiem włoskiego pochodzenia, uznanym głównie za wkład w matematykę, mechanikę i fizykę.
Twoja książka Ars Magna Jest uważany za jeden z filarów historii algebry i pracę, która rozpowszechnia ogólny wzór rozwiązywania równań trzeciego stopnia. Przypisuje mu się również wynalezienie elementu mechanicznego przegubu Cardana, niezbędnego dla przemysłu motoryzacyjnego..
Wiódł życie pełne kontrowersji, w którym został nawet uznany za heretyka, a ze względu na swoją bezkompromisową naturę zgromadził wielu wrogów. Oczywiście nikt nie może zaprzeczyć, że jego umiejętność wykonywania obliczeń i wiedzy o procesach była rzadka..
Cardano opublikował ponad 200 prac z różnych dziedzin i dwie encyklopedie nauk przyrodniczych. Przedstawił także pierwsze systematyczne obliczenia prawdopodobieństwa sto lat przed Blaise'em Pascalem i Pierrem de Fermatem..
Indeks artykułów
We wrześniu 1501 roku w mieście Pavia w północnych Włoszech urodził się Gerolamo Cardano. Był nieślubnym synem Fazio Cardano i Chiary Micherii, trzydziestoletniej wdowy, która walczyła o wychowanie trójki swoich dzieci.
Jego ojciec był uczonym prawnikiem z Mediolanu, ale wielkim fanem matematyki. Mówi się, że prowadził wykłady z geometrii i że nawet Leonardo Da Vinci w pewnym momencie udzielił mu konsultacji w tej dziedzinie..
Niewiele wiadomo o wczesnych latach życia Cardano, ale mówi się, że był dzieckiem o słabym zdrowiu. W młodości został asystentem ojca, który swoją nauką otworzył drzwi do świata matematyki.
Chociaż początkowo ojciec odmówił mu podjęcia studiów, w końcu ustąpił z nadzieją, że będzie studiował prawo na Uniwersytecie w Pawii, ale zdecydował się na karierę w medycynie..
Kiedy w okolicy wybuchła wojna, a przed zamknięciem ośrodka badawczego, musiał przenieść się na Uniwersytet w Padwie, aby ukończyć studia. W tym czasie zmarł jego ojciec i pozostawił mu małą spuściznę, którą Cardano roztrwonił na swoją miłość do hazardu. Był błyskotliwym, ale trudnym uczniem, nadmiernie szczerym, bezkompromisowym i krytycznym..
W 1525 r. Uzyskał dyplom lekarza i złożył podanie o wstąpienie do mediolańskiej szkoły medycznej, ale został odrzucony trzykrotnie pod pretekstem nieślubnego urodzenia. To wtedy decyduje się przenieść do małego miasteczka Sacco i praktykować medycynę kilka kilometrów od Padwy.
W 1531 roku ożenił się z Lucíą Bandarini, a rok później muszą przenieść się do Gallarate z powodu niewystarczających dochodów w wyniku praktyki lekarskiej. W 1533 roku problemy gospodarcze trwały, a Cardano, przyciśnięty długami, postanowił wrócić do hazardu, co doprowadziło go do zastawienia klejnotów żony i niektórych mebli..
Wśród desperackich prób poprawienia swojej fortuny przeprowadzili się do Mediolanu i popadli w nędzę, zmuszeni do wstąpienia do domu charytatywnego..
Jednak zaskakujący zwrot pozwolił im wyjść z tej strasznej sytuacji, kiedy Fundacja Piatti w Mediolanie przyznała mu stanowisko profesora matematyki, które niegdyś piastował jego ojciec..
W tym okresie mógł leczyć część pacjentów i zyskiwał uznanie w praktyce lekarskiej, choć nadal niechętnie przyjmował placówkę medyczną. Wydał nawet książkę w 1537 roku, w której zjadliwie ją krytykował i oceniał charakter jej członków..
Praktyka lekarska Cardano i niektóre niemal cudowne przypadki były tak znane, że przyniosły mu doskonałą reputację i podziw wielu. Służyło to jako czynnik nacisku dla Kolegium Lekarzy w Mediolanie, które zmodyfikowało klauzulę jego urodzenia i ostatecznie przyjęło go w 1539 r., Po trzykrotnym odrzuceniu go..
W tym samym roku ukazała się jego pierwsza książka o matematyce Ćwicz arytmetykę et mensurandi singularis i miał podejście do Niccolò Fontany Tartaglia, włoskiego matematyka i inżyniera, który zdobył sławę rozwiązując równania sześcienne.
Był to okres około sześciu lat, w którym Cardano, znając metodę Tartaglii, poświęcił się pracy i badaniu rozwiązań równań trzeciego stopnia. W tych latach nie ujawnił procedury ze względu na obietnicę złożoną Niccolò.
W latach 1540-1542, po rezygnacji ze stanowiska profesora matematyki, również porzucił studia i ponownie popadł w uzależnienie od hazardu, tym razem spędzając cały dzień grając w szachy..
Jednak w 1543 roku udało mu się wyjść z tego błędnego koła i spędził prawie dziesięć lat, prowadząc wykłady medyczne na uniwersytetach w Mediolanie i Pawii..
W tym okresie, a konkretnie w roku 1545, Cardano opublikował swój główny wkład w matematykę Ars Magna, w którym wyjaśnił metody rozwiązywania równań sześciennych i kwartalnych.
Ta książka została opublikowana po tym, jak Cardano dowiedział się, że Tartaglia nie był ojcem tego odkrycia, ale Scipione dal Ferro, więc poczuł się uwolniony od obietnicy i postanowił szerzyć swoje studia.
Cardano przyjął ofertę podróży do Szkocji w 1552 r., Aby zająć się arcybiskupem St. Andrews, Johnem Hamiltonem, który cierpiał na astmę od dziesięciu lat, a jego częstotliwość i nasilenie ataków pogarszała się bez znalezienia lekarstwa..
Lekarze dworów króla francuskiego i cesarza niemieckiego nie zdołali poprawić jego stanu zdrowia, co doprowadziło go na skraj śmierci..
Podróż pośród sławy, której doświadczał Cardano, była niezwykle udana, osiągając pierwsze oznaki poprawy w ciągu dwóch miesięcy od jego przybycia. Był również przyjmowany przez towarzystwa medyczne i uznawany za lidera naukowego wszędzie tam, gdzie uczęszczał.
Po powrocie, z ponad dwoma tysiącami złotych koron, które otrzymał od arcybiskupa, został mianowany profesorem medycyny na Uniwersytecie w Pawii, z którego nadal zbierał sławę i fortunę..
Jednak w 1557 roku jego najstarszy syn Giambatista poślubił potajemnie Brandonię di Seroni, która według niektórych wersji interesowała się jedynie fortuną rodzinną i publicznie zdradzała męża.
Giambatista otruł swoją żonę, a później przyznał się do przestępstwa. Późniejsze tortury i egzekucja jego syna w 156, wywołały straszny żal dla Cardano, z którego nigdy nie mógł dojść do siebie.
Oprócz obwiniania siebie za to, że nie uniknął cierpienia swojego pierworodnego syna, jego prestiż został poważnie naruszony, za co musiał przenieść się do Bolonii, gdzie w 1562 r. Ubiegał się o katedrę lekarską..
Ten okres był pełen kontrowersji i wrogości z powodu jego aroganckiej i krytycznej postawy. Oprócz tego miał problemy ze swoim drugim synem, Aldo, który był zatwardziałym hazardzistą. Aldo stracił cały swój majątek, a nawet włamał się do domu swojego ojca, aby zająć się hazardem, więc jego ojciec go potępił.
W 1570 roku Cardano został oskarżony o herezję i uwięziony za opublikowanie horoskopu Jezusa Chrystusa i przypisanie gwiazdom wydarzeń ze swojego życia. Mówi się, że była to próba odzyskania rozgłosu i utrwalenia jego imienia, ponieważ wcześniej kościół otrzymał jego pełne poparcie.
Po kilku miesiącach został zwolniony, ale ponieważ zabroniono mu publikowania swojej pracy i zajmowania stanowiska uniwersyteckiego, w następnym roku przeniósł się do Rzymu. Tam otrzymał członkostwo w Kolegium Lekarzy i dożywotnią emeryturę od Papieża. W tym okresie napisał swoją autobiografię, która miała zostać opublikowana pośmiertnie w 1643 roku..
We wrześniu 1576 roku, na kilka dni przed swoimi 75. urodzinami, zmarł jeden z najwybitniejszych matematyków tamtych czasów. Historycy wskazują, że dawał sobie możliwość wyrzucania ducha z ciała, miał przeczucie, a nawet przewidywał datę swojej śmierci; niektórzy nawet uważają, że przestał jeść w wyniku samobójstwa, ponieważ nie pomylił się w swojej ostatniej przepowiedni.
Cardano napisał ponad 200 prac z zakresu medycyny, matematyki, fizyki, filozofii i religii. Wniósł także wkład w dziedzinie mechaniki, geologii, hydrodynamiki, prawdopodobieństwa i oczywiście algebry..
W jego pracy Ars magna rozpowszechnia to, co później będzie znane jako Metoda Cardano lub Reguła Cardano. Jest to ogólny wzór do rozwiązywania równań sześciennych dowolnego typu.
Jego wybitne zdolności rachunkowe, obserwacje dotyczące pierwiastków i współczynników równania, a także posługiwanie się liczbami urojonymi, dały mu później autorstwo teorii równań algebraicznych.
Był także pierwszym, który zapuścił się w teorię prawdopodobieństwa, badając rzucanie kostką z zamiarem wykazania, że wyniki rządzą się zasadami naukowymi, a nie przypadkiem..
Nie tylko przedstawił pojęcie prawdopodobieństwa, ale także sformułował jedno ze swoich podstawowych twierdzeń, prawo wielkich liczb. Przedstawił także tzw. Prawo władzy, które zakładało prawdopodobieństwo powtórzenia się określonego zdarzenia.
Cardano przypisuje się wynalezienie przegubu Cardana, elementu mechanicznego, który umożliwia połączenie dwóch niewspółosiowych wałów i przekazanie ruchu obrotowego. Tak zwany przegub uniwersalny to podstawowa część motoryzacyjna, którą po raz pierwszy wdrożył w 1908 roku dom samochodowy Mercedes-Benz.
Wreszcie jego refleksje z zakresu geologii, hydrodynamiki i fizyki nie pozostały niezauważone. Wśród nich godne uwagi jest jego stwierdzenie o niemożliwości wiecznego ruchu, z wyjątkiem ciał niebieskich..
Wyróżnia się również jego obserwacja trajektorii pocisków, która, jak zapewnił, nie była prostoliniowa, ale miała postać paraboli..
Jeszcze bez komentarzy