Plik prawa półkula mózgowa jest to jedna z dwóch struktur, które stanowią największy obszar mózgu. W szczególności, jak sama nazwa wskazuje, obejmuje prawą część mózgu.
Prawa półkula mózgowa obejmuje dużą liczbę struktur mózgowych odnoszących się do kory mózgowej i jest prawidłowo oddzielona od lewej półkuli mózgowej przez szczelinę międzypółkulową.
Zatem prawa półkula obejmuje bardzo szeroką strukturę mózgu, którą można łatwo zidentyfikować za pomocą neuroobrazowania. Charakteryzuje się szeregiem właściwości w swoim działaniu, które odróżniają go od lewej półkuli mózgowej.
Wiele badań zbiegło się w czasie w definiowaniu prawej półkuli mózgowej jako półkuli integrującej, która jest neuronalnym centrum niewerbalnych zdolności wzrokowo-przestrzennych.
Podobnie wydaje się, że prawa półkula również odgrywa główną rolę w rozwijaniu wrażeń, uczuć oraz zdolności przestrzennych, wizualnych i dźwiękowych. Dlatego wielu autorów postrzega ją jako artystyczną i twórczą półkulę mózgu..
Indeks artykułów
Prawa półkula mózgowa stanowi prawy i górny obszar mózgu. Oznacza to, że obejmuje prawą część kory mózgowej.
Jest to struktura odwrotna do lewej półkuli mózgowej, chociaż podobnie jak w przypadku reszty ciała, prawa część mózgu nie jest odwrotnie symetryczna do lewej części, chociaż jest bardzo podobna.
Anatomicznie charakteryzuje się pokryciem połowy z pięciu dużych płatów kory mózgowej. To są:
Te płaty charakteryzują się całkowitym pokryciem całej kory mózgowej. Z tego powodu nie są unikalnymi strukturami prawej półkuli, ponieważ znajdują się również na lewej półkuli.
Każdy z płatów jest symetrycznie rozmieszczony między obiema półkulami mózgowymi, tak że połowa płatów czołowego, ciemieniowego, potylicznego, skroniowego i wyspowego znajduje się na prawej półkuli, a druga połowa na lewej półkuli.
Prawa półkula jest prawidłowo oddzielona od jej lewego analogu, to znaczy od lewej półkuli. Podziału dokonuje się przez głęboką szczelinę strzałkową w przyśrodkowej linii kory, zwaną międzypółkulową lub podłużną szczeliną mózgową. Na poniższym obrazku można zobaczyć ten podział, lewa półkula jest liliowa lub fioletowa:
Szczelina międzypółkulowa zawiera fałd opony twardej i tętnic mózgowych przednich. W najgłębszym rejonie szczeliny znajduje się ciało modzelowate, spoidło utworzone przez białe włókna nerwowe, które są odpowiedzialne za połączenie obu półkul.
Pomimo odmiennej budowy mózgu, prawa półkula mózgowa jest połączona anatomicznie i funkcjonalnie z lewą półkulą mózgową.
Wymiana informacji między półkulami jest stała i obie wspólnie uczestniczą w wykonywaniu większości czynności mózgu.
Jak we wszystkich obszarach mózgu, prawa półkula jest otoczona trzema powłokami: oponą twardą, oponą miękką i błoną pajęczynówkową:
-Dura mater: jest to najbardziej zewnętrzna błona prawej półkuli, to znaczy ta, która jest najbliżej czaszki. Ta warstwa jest przymocowana do struktur kostnych, które są częścią czaszki, aby prawidłowo podtrzymywać mózg..
-Membrana pajęczynówki: ta membrana jest wyśrodkowana po wewnętrznej stronie opony twardej i działa jako pomost między samą oponą twardą a obszarami korowymi półkuli.
-Pia mater: jest to najbardziej wewnętrzna błona prawej półkuli mózgowej. Ta błona przylega do materii mózgowej i jest połączona z innymi niższymi strukturami mózgu..
Chociaż obszary mózgu objęte prawą półkulą są takie same, jak te zawarte w lewej półkuli, obie półkule mają różne cechy funkcjonalne i właściwości.
To tak, jakby każda struktura kory pełni inną funkcję w zależności od półkuli, na której się znajduje..
Na poziomie funkcjonalnym prawa półkula mózgowa przeciwstawia się charakterystyce lewej półkuli mózgowej.
Podczas gdy lewą półkulę uważa się za półkulę werbalną, analityczną, arytmetyczną i szczegółową, prawą półkulę uważa się za półkulę niewerbalną, muzyczną, syntetyczną i holistyczną.
Główne cechy prawej półkuli mózgowej to:
Prawa półkula mózgowa (normalnie) nie uczestniczy w wykonywaniu czynności werbalnych, takich jak mówienie, język, czytanie lub pisanie.
Półkula ta jest uważana za strukturę wizualno-przestrzenną, w której główne wykonywane funkcje są związane z analizą i wnioskami dotyczącymi elementów wizualnych i przestrzennych..
Prawa półkula mózgowa odgrywa wiodącą rolę w rozwoju czynności związanych z muzyką. Na przykład nauka gry na instrumencie odbywa się głównie na tej półkuli mózgu.
Podobnie elementy takie jak melodia, rytm czy harmonia są przetwarzane przez prawą półkulę mózgową..
W przeciwieństwie do lewej półkuli mózgowej, prawa półkula nie pełni funkcji analitycznej, ale przyjmuje działanie syntetyczne.
Prawa półkula pozwala na postulowanie hipotez i idei w celu ich przeciwstawienia, a generowanie myśli nie zawsze musi podlegać szczegółowej analizie czy testom prawdziwości..
Funkcjonowanie prawej półkuli mózgowej przyjmuje stanowisko metodologiczne, które analizuje elementy metodami zintegrowanymi i globalnymi.
Myśli generowane na prawej półkuli nie ograniczają się do analizy części, które składają się na elementy, ale pozwalają nam przyjąć szerszą i bardziej uogólnioną wizję.
Z tego powodu prawa półkula mózgowa jest strukturą silnie zaangażowaną w artystyczne, twórcze i innowacyjne procesy myślowe..
Zdolność poznawcza, która najbardziej wyróżnia się na prawej półkuli, ma związek ze zdolnościami przestrzennymi i geometrycznymi. Organizacja przestrzeni, generowanie obrazów mentalnych czy konstrukcja geometryczna to czynności wykonywane przez tę półkulę mózgową.
Prawa półkula jest zdolna do wyobrażania sobie sytuacji i strategii myślenia w sposób zintegrowany. Obejmuje różne rodzaje informacji (obrazy, dźwięki, zapachy itp.) I przekazuje je jako całość.
W szczególności płat czołowy i płat skroniowy prawej półkuli są odpowiedzialne za wyspecjalizowane czynności niewerbalne. Natomiast pozostałe dwa płaty (ciemieniowy i potyliczny) wydają się pełnić mniej funkcji w prawej półkuli..
W pierwszej kolejności prawa półkula odpowiada za opracowywanie i przetwarzanie bodźców wychwyconych przez lewą półkulę organizmu. Na przykład informacje przechwycone przez lewe oko są przetwarzane przez prawą półkulę, podczas gdy bodźce przechwytywane przez prawe oko są przetwarzane przez lewą półkulę..
Jest centrum niewerbalnych zdolności wzrokowo-przestrzennych i odgrywa szczególnie istotną rolę w rozwijaniu uczuć, prozodii i specjalnych zdolności, takich jak wizualne lub dźwiękowe..
Pod względem swojego funkcjonowania prawa półkula nie wykorzystuje konwencjonalnych mechanizmów analizy myśli, ale działa jak półkula integrująca.
Za odbiornik i identyfikator orientacji przestrzennej uważa się prawą półkulę, która jest strukturą mózgu umożliwiającą rozwijanie percepcji świata pod względem koloru, kształtu i miejsca.
Dzięki funkcjom prawej półkuli, ludzie są w stanie wykonywać takie czynności, jak między innymi ustawianie się, orientowanie się, rozpoznawanie znajomych przedmiotów lub konstrukcji czy rozpoznawanie twarzy znajomych osób..
Zespół prawej półkuli to stan charakteryzujący się zmianami w istocie białej tej półkuli lub w ścieżkach, które umożliwiają połączenie z dominującą półkulą.
Ta zmiana nazywana jest zespołem prawej półkuli, ale może również wystąpić w lewej półkuli. Występuje zawsze na niedominującej (niewerbalnej) półkuli, która jest zwykle prawą półkulą.
W zespole prawej półkuli dochodzi do zmiany w półkulowych szlakach połączeń, które tworzą włókna spoidłowe. Może wpływać na różne obszary korowe, które stanowią włókna asocjacyjne i włókna projekcyjne.
Specyficzną funkcją niedominującej półkuli (zwykle prawej) jest komunikacja niewerbalna. W ten sposób zespół ten zwykle generuje problemy z komunikacją niewerbalną, w tym trudności w interpretacji języka gestów, wyrazu twarzy i zmian postawy..
Dzieci z zespołem prawej półkuli zwykle przedstawiają obraz charakteryzujący się niewerbalnymi zaburzeniami w uczeniu się: wizualno-przestrzennymi, grafowo-motorycznymi i organizacyjnymi trudnościami w sekwencjonowaniu czynności..
Jeszcze bez komentarzy