Hermila Galindo (1886-1954) był politykiem, feministką, dziennikarką i nauczycielką w okresie porewolucyjnym w Meksyku. Urodzona w miejscowości Villa Juárez, od najmłodszych lat okazywała wsparcie przeciwnikom Porfirio Díaz. Najpierw sympatyzował z Bernardo Reyesem, potem z Francisco I.Madero, a na końcu z Venustiano Carranzą..
W wieku 15 lat Hermila Galindo przeprowadziła się do Mexico City. W stolicy zetknął się z różnymi ugrupowaniami liberalnymi, wyróżniającymi się wielkim oratorium i błyskotliwością. W tym czasie wyróżniał się wsparciem dla Madero. Po tragicznej dziesiątce i wojnie o wydalenie Victoriano Huerta Galindo rozpoczął bezpośrednią pracę dla Venustiano Carranza.
Jako współpracownik Carranzy Hermila Galindo podróżowała do różnych stanów, aby promować politykę nowego rządu. Brał udział w Kongresie Ustawodawczym, chociaż jego propozycja uzyskania prawa wyborczego kobiet nie została zatwierdzona przez jego kolegów.
Oprócz pracy politycznej najważniejszym wkładem Hermili Galindo była walka o prawa kobiet. Z twojego magazynu, Nowoczesna kobieta, a na różnych forach utworzonych w kraju Galindo opowiadał się za równością i potępiał rolę Kościoła w dyskryminacji kobiet w przeszłości..
Indeks artykułów
Hermila Galindo Acosta, znana bardziej jako Hermila Galindo de Topete, urodziła się w Villa Juárez, w gminie Lerdo (Meksyk). Przyszła na świat 2 czerwca 1886 roku, zarejestrowana jako naturalna córka.
Hermila została wkrótce sierotą po matce, mając zaledwie trzy dni. To spowodowało, że została oddana swojemu ojcu Rosario Galindo i wychowana przez jego siostrę, Angelę Galindo..
Jego edukacja została rozwinięta w Villa Lerdo, a następnie studiował w Chihuahua, w szkole przemysłowej. W tym ośrodku uczył się rachunkowości, telegrafii, maszynopisania, stenografii i angielskiego.
W 1902 roku Hermila straciła ojca. To zmusiło ją, gdy miała 13 lat, do powrotu do domu. Młoda kobieta musiała podjąć pracę, ucząc okolicznych dzieci pisania na maszynie i stenogramów.
Jeszcze jako studentka Hermila dowiodła już swojego społecznego zainteresowania, pokazując swój sprzeciw wobec reżimu Porfirio Díaz. Podobnie jak inni młodzi ludzie swoich czasów, zaczął jako Reyista, by przez lata wspierać Madero i wreszcie Carranza.
Jego wejście do polityki było przypadkowe. Prawnik i dziennikarz Francisco Martínez Ortiz napisał przemówienie w 1909 r. Popierające Benito Juáreza i przeciwko Porfirio Día, a Hermila Galindo była odpowiedzialna za transkrypcję, dzięki jej umiejętnościom pisania..
Burmistrz Torreón, po zapoznaniu się z treścią przemówienia, nakazał konfiskatę wszystkich kopii przemówienia, ale Galindo ukrył swoje.
Stało się to ważne, gdy syn Juáreza, podczas lokalnej uroczystości ku czci swojego ojca, dowiedział się o istnieniu tej kopii. Skontaktował się z Hermilą i rozprowadzili tekst w celu zwiększenia ochrony środowiska przeciwko rządowi Porfirio Díaz.
W 1911 roku, gdy miał 15 lat, Galindo wyjechał do Meksyku. Tam nawiązał kontakt z Liberalnym Klubem Abrahama Gonzáleza. Wraz z wieloma innymi kolegami rozpoczęli działania i debaty na rzecz poprawy sytuacji politycznej w kraju pogrążonym w wielkiej niestabilności..
W stolicy Hermila została sekretarzem generała Eduardo Hay. To był jeden z założycieli Partii Przeciwko reelekcji Francisco I. Madero, sprawa, którą młoda kobieta w pełni poparła.
Pomimo upadku Porfirio Díaz sytuacja w Meksyku nie ustabilizowała się. Prezydentura Madero zakończyła się tragiczną dekadą i dojściem do władzy Huertasa. Galindo został bez stałej pracy i musiał uczyć stenogramów w szkole w Mexico City.
Wojna domowa wypowiedziana w Meksyku między zwolennikami prezydenta Victoriano Huerty a siłami rewolucyjnymi i konstytucyjnymi przyniosła chaos w tym kraju. Ostatecznie w 1914 roku Huerta został zmuszony do rezygnacji. Venustiano Carranza, przywódca konstytucjonalistów, wkroczył do Meksyku.
Chociaż niewiele jest informacji o działaniach Galindo w tym czasie, jego biografowie potwierdzają, że jest bardzo prawdopodobne, że w tamtych latach kontynuował kontakt z rewolucyjnymi klubami. W rzeczywistości została wybrana przez jednego z nich jako członek komitetu, który miał przyjąć Carranzę w stolicy..
Przemówienie młodej kobiety, porównujące Carranzę z Juárezem, zrobiło wrażenie na całej publiczności. Na koniec sam Carranza poprosił ją o współpracę z nim jako jego prywatna sekretarka, akceptując ofertę. Od tego momentu Galindo działał na korzyść nowego władcy.
Częścią jego pracy było podróżowanie po całym kraju, organizowanie klubów rewolucyjnych na całym terytorium. Hermila poświęciła się promowaniu ideałów Carranzy, opartych na obronie suwerenności narodowej i potrzebie reformy społeczeństwa..
Oprócz poświęcenia się tym zadaniom propagandowym Hermila Galindo poświęciła również dużą część swoich wysiłków promowaniu równości kobiet w kraju. Dla niej feminizm powinien być częścią dorobku rewolucji.
Galindo należała do grupy feministek, która we wrześniu 1915 r. Założyła magazyn La Mujer Moderna. Celem tej publikacji było promowanie równości płci, edukacji świeckiej i edukacji seksualnej. Te kwestie zaczęły powodować, że Kościół reagował przeciwko niemu..
W niektórych swoich pismach autorka zwróciła uwagę na dyskryminujące prawa, które pojawiły się w ustawodawstwie meksykańskim. Na przykład kodeks cywilny z 1884 r. Uznawał te same prawa kobiet samotnych, co mężczyzn, ale po ślubie tracili te prawa i stali się zależni od mężów..
Prezentacja, którą Galindo wysłał w 1916 roku na Pierwszy Kongres Feministyczny w Jukatanie, wywołała duże poruszenie w najbardziej konserwatywnych sektorach kraju, a nawet wśród wielu feministek. Tytuł jego pracy brzmiał Kobiety w przyszłości a autor wyjaśnił, dlaczego równość kobiet i mężczyzn jest konieczna.
W prezentacji Galindo potwierdził, że konieczne jest stworzenie planu edukacji seksualnej i zarzucono religii, a Kościołowi odpowiedzialność za ignorancję ludności na ten temat..
Te opinie dotyczące seksualności kobiet zostały uznane za bardzo radykalne. Najbardziej konserwatywne sektory kraju zareagowały na jej pisma i odpowiedziały oświadczeniem wspierającym tradycyjną rolę kobiet, sprzeciwiając się ich kształceniu..
Hermila Galindo była także pionierem w innym aspekcie związanym ze stosunkami zagranicznymi. Carranza chciał, aby jego praca była znana za granicą i wysłał Galindo jako swojego przedstawiciela na Kubę i Kolumbię, aby propagował jego idee. W ten sposób została pierwszą kobietą, która wykonała pracę dyplomatyczną w kraju..
Podobnie podczas pobytu w tych dwóch krajach Galindo pokazał, że odrzuca interwencjonistyczną politykę Stanów Zjednoczonych w Meksyku..
Na znak poparcia dla tezy Carranzy Hermila Galindo napisała książkę pt Doktryna Carranzy i podejście indo-łacińskie.
Prace nad nową konstytucją rozpoczęły się pod koniec 1916 roku. Galindo próbował zebrać prawa kobiety. Mając zaledwie 20 lat, była najbardziej widoczną kobietą podczas Kongresu Ustawodawczego, który odbył się w Querétaro.
Jego przemówienia utrzymywały wysoki poziom, który zawsze charakteryzował Hermilę. Jej argument, który zostałby ponownie użyty przez inne feministki, brzmiał następująco:
„To ściśle sprawiedliwe, że kobiety mają prawo głosu w wyborach do władz, bo jeśli ma zobowiązania wobec grupy społecznej, to rozsądne jest, że nie brakuje jej praw.
Prawo dotyczy w równym stopniu mężczyzn i kobiet: kobiety płacą składki, kobiety, zwłaszcza kobiety niezależne, pomagają w wydatkach społecznych, przestrzegają przepisów rządowych i na wypadek, gdyby popełnili przestępstwo, ponoszą takie same kary jak winny mężczyzna.
Tak więc, jeśli chodzi o zobowiązania, prawo uważa je za takie same jak człowieka, tylko gdy ma do czynienia z prerogatywami, ignoruje je i nie przyznaje mu żadnego z tych, które cieszą się człowiekiem ”.
Dzięki tej obronie równości Hermila chciała, aby prawo kobiet do głosowania zostało uznane i odzwierciedlone w nowym tekście konstytucji.
Próba Hermili Galindo nie uzyskała poparcia Kongresu Ustawodawczego. W rzeczywistości jego słowa zostały powitane śmiechem lub wręcz zignorowane, otrzymując poparcie bardzo niewielu uczestników..
Argument kongresmenów za odrzuceniem propozycji był następujący:
„Fakt, że niektóre kobiety wyjątkowo mają warunki konieczne do zadowalającego korzystania z praw politycznych, nie przemawia za wnioskiem, że powinny one być przyznane kobietom jako grupie […]
[…] Działalność kobiet nie opuściła kręgu domowego gospodarstwa domowego, ani ich interesów nie oddzieliły się od interesów męskich członków rodziny; Jedność rodziny nie została zerwana między nami, jak to się dzieje wraz z postępem cywilizacji; dlatego kobiety nie odczuwają potrzeby uczestniczenia w sprawach publicznych, o czym świadczy brak jakichkolwiek zbiorowych ruchów w tym zakresie ”.
Pomimo tej porażki Hermila Galindo nie chciała się poddać. Tym samym wykorzystała fakt, że prawo nie zabraniało wprost udziału kobiet w polityce, udało jej się wystartować w wyborach..
W ten sposób Galindo startowała jako kandydatka na deputowaną do jednej z dzielnic miasta Meksyk w wyborach w 1917 r. W swojej kampanii oświadczyła, że nie ma nadziei na to, że zostanie wybrana i że chce jedynie przedstawić sprawę praw wyborczych kobiet. przed całym krajem.
Jednak, co zaskakujące, Hermila Galindo uzyskała niezbędne głosy, aby zostać wybranym. Jednak Izba Deputowanych Meksyku nie pozwoliła jej na składanie przysięgi, ponieważ była kobietą.
W następnych latach Galindo kontynuowała swoją pracę jako pisarka i redaktorka, zawsze skupiona na walce o równość kobiet i wspieraniu rządu Carranzy..
Oprócz pracy w magazynie Nowoczesna kobieta, Hermila Galindo była autorką pięciu książek poruszających kwestie związane z rewolucją meksykańską. Była także autorką biografii Venustiano Carranzy.
Jednak prezydentura Carranzy zaczynała się kończyć. Część miasta była rozczarowana, bo obiecane reformy nie nadeszły, zwłaszcza rolna. Wkrótce przeciwko niemu zaczęły wybuchać powstania zbrojne..
Gwałtowny koniec reżimu Carrancistów oznaczał koniec pierwszej fazy feminizmu w Meksyku. Hermila Galindo również zdecydowała się wycofać z życia publicznego, chociaż nadal publikowała teksty wzywające do równości płci i zwiększenia praw kobiet.
Galindo wolał w wieku 24 lat żyć spokojniej, poza sceną polityczną. Poślubiła Manuela de Topete w 1923 roku i miała dwie córki. Para mieszkała przez kilka lat w Stanach Zjednoczonych, a później wróciła do Meksyku..
Pomimo tego wycofania Meksyk nie zapomniał o Hermili Galindo. W 1952 roku została pierwszą kobietą, która zasiadła w Kongresie Federalnym w kraju. W następnym roku Kongres zatwierdził reformę artykułu 34 Konstytucji, aby objąć nim kobiety..
W ten sposób propozycja, którą Galindo przedstawił na Zgromadzeniu Ustawodawczym w 1917 r., Została w dużej mierze przywrócona. Po poprawkach artykuł brzmiał następująco:
„Obywatele Republiki to mężczyźni i kobiety, którzy jako Meksykanie spełniają również następujące wymagania: mieć ukończone 18 lat, być w związku małżeńskim lub 21, jeśli nie są i mają uczciwy styl życia”.
Hermila Galindo de Topete przeszła ostry zawał mięśnia sercowego 19 sierpnia 1954 roku w Mexico City. Atak spowodował jego śmierć i nie mógł zrozumieć, jak w 1958 roku meksykańskie kobiety uzyskały pełną równość polityczną.
Jeszcze bez komentarzy