Plik wodorotlenek amonu jest związkiem o wzorze cząsteczkowym NH4Och, och5NO wytwarzane przez rozpuszczenie gazowego amoniaku (NH3) w wodzie. Z tego powodu nazywana jest wodą amoniakalną lub ciekłym amoniakiem..
Jest to bezbarwna ciecz o bardzo intensywnym i ostrym zapachu, którego nie da się wyodrębnić. Te cechy mają bezpośredni związek ze stężeniem NH3 rozpuszczony w wodzie; stężenie, które w rzeczywistości będąc gazem, może obejmować ogromne jego ilości rozpuszczone w małej objętości wody.
Znacznie mała część tych wodnych roztworów składa się z kationów NH.4+ i aniony OH-. Z kolei w bardzo rozcieńczonych roztworach lub w zamrożonych substancjach stałych w bardzo niskich temperaturach amoniak występuje w postaci hydratów, takich jak: NH3∙ H.dwaLub 2NH3∙ H.dwaO i NH3∙ 2HdwaLUB.
Co ciekawe, chmury Jowisza składają się z rozcieńczonych roztworów wodorotlenku amonu. Jednak sonda kosmiczna Galileo nie znalazła wody w chmurach planety, czego można by się spodziewać ze względu na naszą wiedzę o tworzeniu się wodorotlenku amonu; to znaczy są kryształami NH4OH całkowicie bezwodny.
Jon amonowy (NH4+) jest wytwarzany w świetle kanalików nerkowych w wyniku połączenia amoniaku i wodoru wydzielanego przez komórki kanalików nerkowych. Podobnie amoniak jest wytwarzany w komórkach kanalików nerkowych w procesie przemiany glutaminy w glutaminian, a co za tym idzie, w procesie przemiany glutaminianu w α-ketoglutaran.
Amoniak jest produkowany na skalę przemysłową metodą Habera-Boscha, w której dochodzi do reakcji azotu i wodoru w postaci gazów; przy użyciu jonu żelazowego, tlenku glinu i tlenku potasu jako katalizatorów. Reakcja prowadzona jest pod wysokim ciśnieniem (150-300 atmosfer) i w wysokiej temperaturze (400-500 ºC), z wydajnością 10-20%.
W reakcji powstaje amoniak, który po utlenieniu wytwarza azotyny i azotany. Są one niezbędne przy pozyskiwaniu kwasu azotowego oraz nawozów takich jak saletra amonowa..
Indeks artykułów
Jak wskazuje jego definicja, wodorotlenek amonu składa się z wodnego roztworu gazowego amoniaku. Dlatego w cieczy nie ma określonej struktury innej niż losowy układ jonów NH.4+ i OH- solwatowany przez cząsteczki wody.
Jony amonowe i hydroksylowe są produktami równowagi hydrolizy amoniaku, dlatego często te roztwory mają ostry zapach:
NH3(g) + HdwaO (l) <=> NH4+(ac) + OH-(ac)
Zgodnie z równaniem chemicznym, duży spadek stężenia wody spowodowałby przesunięcie równowagi w kierunku tworzenia większej ilości amoniaku; to znaczy, że podczas podgrzewania wodorotlenku amonu uwalniane są opary amoniaku.
Z tego powodu jony NH4+ i OH- nie tworzą kryształu w warunkach ziemskich, co powoduje powstanie stałego NH NH4Och, nie istnieje.
Wspomniane ciało stałe powinno składać się wyłącznie z jonów oddziałujących elektrostatycznie (jak pokazano na rysunku).
Jednak w temperaturach znacznie poniżej 0ºC, w otoczeniu ogromnych ciśnień, jakie panują w rdzeniach lodowych księżyców, amoniak i woda zamarzają. W ten sposób krystalizują do postaci stałej mieszaniny o różnych stosunkach stechiometrycznych, z których najprostszym jest NH3∙ H.dwaO: monohydrat amoniaku.
NH3∙ H.dwaO i NH3∙ 2HdwaLub są to lód amoniakalny, ponieważ ciało stałe składa się z krystalicznego układu cząsteczek wody i amoniaku połączonych wiązaniami wodorowymi..
Biorąc pod uwagę zmianę T i P, zgodnie z badaniami obliczeniowymi, które symulują wszystkie zmienne fizyczne i ich wpływ na te lody, następuje przejście fazy NH.3∙ nHdwaLub do fazy NH4O.
Dlatego tylko w tych ekstremalnych warunkach występuje NH4OH może istnieć jako produkt protonowania w lodzie między NH3 i H.dwaLUB:
NH3(s) + H.dwaTy) <=> NH4Oh s)
Należy zauważyć, że tym razem, w przeciwieństwie do hydrolizy amoniaku, zaangażowane związki znajdują się w fazie stałej. Lód amoniakalny, który staje się słony bez wydzielania amoniaku.
NH4Och, och5NIE
35,046 g / mol
Jest to bezbarwna ciecz.
Do około 30% (dla jonów NH4+ i OH-).
Bardzo mocne i ostre.
Akr.
34 ppm dla niespecyficznej detekcji.
38 ºC (25%).
Występuje tylko w roztworze wodnym.
Mieszalny w nieograniczonych proporcjach.
0,90 g / cm3 przy 25 ºC.
W stosunku do powietrza przyjętego jako jedność: 0,6. Oznacza to, że jest mniej gęsty niż powietrze. Jednak logicznie rzecz biorąc, podana wartość odnosi się do amoniaku jako gazu, a nie do jego wodnych roztworów lub NH4O.
2160 mmHg w 25 ° C.
Jest zdolny do rozpuszczania cynku i miedzi.
11,6 (roztwór 1N); 11,1 (roztwór 0,1 N) i 10,6 (roztwór 0,01 N).
pKb = 4,767; Kb = 1,71 x 10-5 przy 20 ºC
pKb = 4,751; Kb = 1774 x 10-5 w 25ºC.
Podwyższenie temperatury prawie niezauważalnie zwiększa zasadowość wodorotlenku amonu.
Jakie są wszystkie popularne i oficjalne nazwy, które otrzymuje NH?4O? Zgodnie z ustaleniami IUPAC jego nazwa to wodorotlenek amonu, ponieważ zawiera anion hydroksylowy.
Amon, ze względu na swój ładunek +1, jest jednowartościowy, więc zgodnie z nomenklaturą podstawową nazywa się go: wodorotlenek amonu (I).
Chociaż użycie terminu wodorotlenek amonu jest technicznie niepoprawne, ponieważ związku nie można wyodrębnić (przynajmniej nie na Ziemi, jak szczegółowo wyjaśniono w pierwszej sekcji).
Wodorotlenek amonu nazywany jest również wodą amoniakalną i ciekłym amoniakiem..
NH4OH nie występuje jako sól w warunkach lądowych, nie można oszacować, jak jest rozpuszczalny w różnych rozpuszczalnikach.
Oczekiwano by jednak, że byłby wyjątkowo rozpuszczalny w wodzie, ponieważ jego rozpuszczenie uwolniłoby ogromne ilości NH3. Teoretycznie byłby to niesamowity sposób przechowywania i transportu amoniaku.
W innych rozpuszczalnikach zdolnych do przyjmowania wiązań wodorowych, takich jak alkohole i aminy, można by oczekiwać, że byłby on również w nich bardzo dobrze rozpuszczalny. Tutaj kation NH4+ jest donorem wiązań wodorowych, a OH- działa jako jedno i drugie.
Przykłady takich interakcji z metanolem to: H.3N+-H - OHCH3 i HO- - HOCH3 (OHCH3 wskazuje, że tlen otrzymuje wiązanie wodorowe, a nie, że grupa metylowa jest połączona z H).
-W kontakcie z oczami powoduje podrażnienia, które mogą prowadzić do uszkodzenia oczu..
-Działa korodująco. Dlatego w kontakcie ze skórą może powodować podrażnienia, a przy wysokich stężeniach odczynnika powoduje oparzenia skóry. Wielokrotny kontakt wodorotlenku amonu ze skórą może powodować jej suchość, swędzenie i zaczerwienienie (zapalenie skóry)..
-Wdychanie mgły wodorotlenku amonu może spowodować ostre podrażnienie dróg oddechowych, objawiające się uduszeniem, kaszlem lub dusznością. Długotrwała lub powtarzająca się ekspozycja na substancję może powodować nawracające infekcje oskrzeli. Również wdychanie wodorotlenku amonu może powodować podrażnienie płuc..
-Narażenie na wysokie stężenia wodorotlenku amonu może stanowić nagły wypadek medyczny, ponieważ może wystąpić gromadzenie się płynu w płucach (obrzęk płuc)..
-Jako wartość graniczną narażenia przyjęto stężenie 25 ppm podczas 8-godzinnej zmiany w środowisku, w którym pracownik jest narażony na szkodliwe działanie wodorotlenku amonu.
-Oprócz potencjalnego zagrożenia zdrowia związanego z narażeniem na wodorotlenek amonu, istnieją inne środki ostrożności, które należy wziąć pod uwagę podczas pracy z substancją..
-Wodorotlenek amonu może reagować z wieloma metalami, takimi jak: srebro, miedź, ołów i cynk. Reaguje również z solami tych metali, tworząc wybuchowe związki i uwalniając wodór; który z kolei jest łatwopalny i wybuchowy.
-Może gwałtownie reagować z mocnymi kwasami, na przykład z kwasem solnym, siarkowym i azotowym. W ten sam sposób reaguje również z siarczanem dimetylu i halogenami..
-Reaguje z mocnymi zasadami, takimi jak wodorotlenek sodu i wodorotlenek potasu, wytwarzając gazowy amoniak. Można to zweryfikować obserwując równowagę w roztworze, w którym dodano jony OH- przesuwa równowagę do tworzenia NH3.
-Podczas pracy z wodorotlenkiem amonu nie należy używać miedzi i metali aluminiowych, a także innych metali ocynkowanych, ze względu na jego korozyjne działanie..
-Jest stosowany jako dodatek w wielu produktach spożywczych, w których działa jako środek spulchniający, kontrolujący pH oraz środek wykończeniowy powierzchni potraw..
-Lista produktów spożywczych, w których stosuje się wodorotlenek amonu, jest obszerna i obejmuje wypieki, sery, czekoladki, cukierki i puddingi..
-Wodorotlenek amonu jest wymieniony przez FDA jako substancja bezpieczna do przetwarzania żywności, o ile przestrzegane są ustalone standardy..
-W produktach mięsnych jest stosowany jako środek przeciwdrobnoustrojowy, zdolny do eliminacji bakterii, takich jak E. coli, zmniejszając je do niewykrywalnych poziomów. Bakterie znajdują się w jelitach bydła, przystosowując się do kwaśnego środowiska. Wodorotlenek amonu, regulując pH, hamuje rozwój bakterii.
-Wodorotlenek amonu ma kilka zastosowań terapeutycznych, w tym:
-10% roztwór działa stymulująco na odruch oddechowy
-Zewnętrznie stosowany jest na skórę w leczeniu ukąszeń i ukąszeń owadów - Działa w układzie pokarmowym jako środek zobojętniający i wiatropędny, czyli pomaga w eliminacji gazów.
Ponadto jest stosowany jako miejscowy środek przeciwbólowy w ostrym i przewlekłym bólu mięśniowo-szkieletowym. W wyniku rumieniowego działania wodorotlenku amonu następuje miejscowy wzrost ukrwienia, zaczerwienienie i podrażnienie..
-Działa w celu redukcji NOx (wysoce reaktywnych gazów, takich jak tlenek azotu (NO) i dwutlenek azotu (NOdwa)) pod kątem emisji z akumulatorów i redukcji NOx w emisjach kominowych.
-Jest używany jako plastyfikator; dodatek do farb i do obróbki powierzchni.
-Zwiększa porowatość włosów, umożliwiając większą penetrację pigmentów barwnika, co zapewnia lepsze wykończenie.
-Wodorotlenek amonu jest stosowany jako środek przeciwbakteryjny w oczyszczaniu ścieków. Ponadto bierze udział w syntezie chloraminy. Substancja ta spełnia podobną funkcję jak chlor w oczyszczaniu wody basenowej, mając tę zaletę, że jest mniej toksyczna.
-Jest stosowany jako inhibitor korozji w procesie rafinacji ropy naftowej.
-Jest stosowany jako środek czyszczący w różnych produktach przemysłowych i handlowych, stosowany na różnych powierzchniach, w tym: stal nierdzewna, porcelana, szkło i piekarnik.
-Dodatkowo znajduje zastosowanie w produkcji detergentów, mydeł, farmaceutyków i tuszy..
Chociaż nie jest podawany bezpośrednio jako nawóz, funkcję tę spełnia wodorotlenek amonu. Amoniak jest wytwarzany z azotu atmosferycznego metodą Habera-Boscha i transportowany w stanie schłodzonym poniżej temperatury wrzenia (-33 ºC) do miejsc jego stosowania.
Amoniak pod ciśnieniem jest wtryskiwany w postaci pary do gleby, gdzie natychmiast reaguje z wodą edaficzną i przechodzi do postaci amonu (NH4+), który jest zatrzymywany w miejscach wymiany kationów gleby. Ponadto wytwarzany jest wodorotlenek amonu. Związki te są źródłem azotu.
Azot, obok fosforu i potasu, stanowi triadę głównych składników pokarmowych roślin niezbędnych do ich wzrostu..
Jeszcze bez komentarzy