Plik wodorotlenek baru jest związkiem chemicznym o wzorze Ba (OH)dwa(H.dwaLUB)x. Jest mocną zasadą i może występować w postaci bezwodnej, monohydratu lub oktowodzianu. Postać monohydratu, zwana również wodą barytową, jest najczęściej stosowana i komercyjnie stosowana. Strukturę związków bezwodnych i monohydratów przedstawiono na rysunku 1.
Wodorotlenek baru można otrzymać rozpuszczając tlenek baru (BaO) w wodzie: BaO + 9HdwaO → Ba (OH)dwa8HdwaO. Krystalizuje jako oktahydrat, który po ogrzaniu na powietrzu staje się monohydratem. W temperaturze 100 ° C pod próżnią monohydrat będzie wytwarzał BaO i wodę.
Monohydrat przyjmuje strukturę warstwową (rysunek 2). Ośrodki Badwa+ przyjmują geometrię ośmiościenną. Każde centrum Badwa+ jest związany przez dwa ligandy wodne i sześć ligandów wodorotlenkowych, które są odpowiednio podwójnie i potrójnie zmostkowane z centrami Badwa+ sąsiadów.
W oktahydracie centra Badwa+ Osoby mają ponownie osiem współrzędnych, ale nie mają wspólnych ligandów (wodorotlenek baru, S.F.).
Indeks artykułów
Wodorotlenek baru to białe lub przezroczyste kryształy oktaedryczne. Bezwonny io żrącym smaku (National Center for Biotechnology Information., 2017). Jego wygląd pokazano na rysunku 3 (IndiaMART InterMESH Ltd., S.F.).
Forma bezwodna ma masę cząsteczkową 171,34 g / mol, gęstość 2,18 g / ml, temperaturę topnienia 407 ° C i temperaturę wrzenia 780 ° C (Royal Society of Chemistry, 2015).
Monohydrat ma masę cząsteczkową 189,355 g / mol, gęstość 3,743 g / ml i temperaturę topnienia 300 ° C (Royal Society of Chemistry, 2015).
Forma oktawodzianu ma masę cząsteczkową 315,46 g / mol, gęstość 2,18 g / ml i temperaturę topnienia 78 ° C (Royal Society of Chemistry, 2015).
Związek jest słabo rozpuszczalny w wodzie i nierozpuszczalny w acetonie. Jest to mocna zasada z pKa 0,15 i 0,64 dla pierwszego i drugiego OH- odpowiednio.
Wodorotlenek baru reaguje podobnie do wodorotlenku sodu (NaOH), ale jest gorzej rozpuszczalny w wodzie. Neutralizuje kwasy egzotermicznie, tworząc sole i wodę. Może reagować z glinem i cynkiem, tworząc tlenki lub wodorotlenki metali i wytwarzając wodór.
Potrafi inicjować reakcje polimeryzacji w polimeryzowalnych związkach organicznych, zwłaszcza epoksydach.
Może wytwarzać palne i / lub toksyczne gazy z solami amonowymi, azotkami, chlorowcowanymi związkami organicznymi, różnymi metalami, nadtlenkami i wodoronadtlenkami. Mieszanki z chlorowanymi gumami wybuchają po podgrzaniu lub pokruszeniu (WODOROTLENEK BARU MONOHYDRATE, 2016).
Wodorotlenek baru rozkłada się do tlenku baru po podgrzaniu do 800 ° C. W reakcji z dwutlenkiem węgla powstaje węglan baru. Jego silnie zasadowy roztwór wodny ulega reakcjom neutralizacji kwasami. W ten sposób tworzy siarczan baru i fosforan baru odpowiednio z kwasem siarkowym i fosforowym..
H.dwapołudniowy zachód4 + Ba (OH)dwa Baso4 + 2HdwaLUB
W wyniku reakcji z siarkowodorem powstaje siarczek baru. Wytrącanie wielu nierozpuszczalnych lub słabiej rozpuszczalnych soli baru może wynikać z reakcji podwójnego zastąpienia, gdy wodny roztwór wodorotlenku baru miesza się z wieloma roztworami innych soli metali..
Mieszanie stałego uwodnionego wodorotlenku baru ze stałym chlorkiem amonu w zlewce powoduje endotermiczną reakcję, w wyniku której powstaje ciecz, z wydzielaniem się amoniaku. Temperatura spada drastycznie do około -20ºC (Royal Society of Chemistry, 2017).
Ba (OH)dwa (s) + 2 NH4Cl (s) → BaCldwa (aq) + 2 NH3 (g) + HdwaLUB
Ba (OH) 2 reaguje z dwutlenkiem węgla, tworząc węglan baru. Wyraża się to następującą reakcją chemiczną:
Ba (OH) 2 + CO2 → BaCO3 + H2O.
Wodorotlenek baru jest klasyfikowany jako trwały, niepalny związek, który reaguje szybko i egzotermicznie z kwasami i jest niekompatybilny z dwutlenkiem węgla i wilgocią. Związek jest toksyczny i jako mocna zasada działa korodująco.
Wdychanie, połknięcie lub kontakt skóry z materiałem może spowodować poważne obrażenia lub śmierć. Kontakt ze stopioną substancją może spowodować poważne oparzenia skóry i oczu..
Należy unikać kontaktu ze skórą. Skutki kontaktu lub wdychania mogą być opóźnione. Ogień może wytwarzać drażniące, żrące i / lub toksyczne gazy. Ścieki przeciwpożarowe mogą być korozyjne i / lub toksyczne oraz powodować zanieczyszczenie.
Jeśli związek wejdzie w kontakt z oczami, soczewki kontaktowe należy sprawdzić i usunąć. Oczy należy natychmiast przemywać dużą ilością wody, przez co najmniej 15 minut, zimną wodą.
W przypadku kontaktu ze skórą, miejsce to należy natychmiast spłukać przez co najmniej 15 minut dużą ilością wody lub słabego kwasu, np. Octu, zdejmując jednocześnie zanieczyszczoną odzież i buty. Pokryj podrażnioną skórę emolientem.
Wyprać ubranie i buty przed ponownym użyciem. W przypadku silnego kontaktu przemyć mydłem dezynfekującym, a skażoną skórę pokryć kremem antybakteryjnym..
W przypadku inhalacji ofiarę należy przenieść w chłodne miejsce. Jeśli nie oddycha, stosuje się sztuczne oddychanie. Jeśli oddychanie jest utrudnione, podaj tlen.
W przypadku połknięcia związku nie należy wywoływać wymiotów. Poluzuj ciasną odzież, taką jak kołnierzyk koszuli, pasek lub krawat.
We wszystkich przypadkach należy natychmiast uzyskać pomoc lekarską (karta charakterystyki substancji niebezpiecznej wodorotlenek baru, monohydrat wodorotlenku baru, 2013).
W przemyśle wodorotlenek baru jest używany jako prekursor innych związków baru. Monohydrat służy do odwadniania i usuwania siarczanów z różnych produktów. Ta aplikacja wykorzystuje bardzo niską rozpuszczalność siarczanu baru. To zastosowanie przemysłowe ma również zastosowanie do zastosowań laboratoryjnych.
Wodorotlenek baru jest stosowany jako dodatek do tworzyw termoplastycznych (takich jak żywice fenolowe), zadrapań i stabilizatorów PVC w celu poprawy właściwości plastycznych. Materiał ten jest stosowany jako dodatek ogólnego przeznaczenia do smarów i smarów..
Inne zastosowania przemysłowe wodorotlenku baru obejmują produkcję cukru, produkcję mydeł, zmydlanie tłuszczu, topienie krzemianów i syntezę chemiczną innych związków baru i związków organicznych (WODOROTLENEK BARU, S.F.).
Wodorotlenek baru jest stosowany w chemii analitycznej do miareczkowania słabych kwasów, zwłaszcza kwasów organicznych. Jego przezroczysty wodny roztwór nie zawiera węglanów, w przeciwieństwie do wodorotlenku sodu i potasu, ponieważ węglan baru jest nierozpuszczalny w wodzie.
Pozwala to na stosowanie wskaźników takich jak fenoloftaleina czy tymoloftaleina (z zasadowymi zmianami koloru) bez ryzyka błędów miareczkowania spowodowanych obecnością jonów węglanowych, które są znacznie mniej zasadowe (Mendham, Denney, Barnes i Thomas, 2000).
Wodorotlenek baru jest czasami używany w syntezie organicznej jako mocna zasada, na przykład do hydrolizy estrów i nitryli:
Wodorotlenek baru jest również używany do dekarboksylacji aminokwasów, które w procesie uwalniają węglan baru..
Służy również do przygotowania cyklopentanonu, alkoholu diacetonowego i gamma - laktonu D - Gulonic.
Reakcja Wittiga-Hornera, znana również jako reakcja Hornera-Wadswortha-Emmonsa (lub reakcja HWE) jest reakcją chemiczną stosowaną w chemii organicznej do stabilizacji karbanionów fosfonianowych za pomocą aldehydów (lub ketonów) w celu wytworzenia głównie E-alkenów (trans).
Sonokochemiczna reakcja Wittiga-Hornera jest katalizowana przez aktywowany wodorotlenek baru i jest prowadzona w warunkach granicy faz ciało stałe-ciecz..
Proces sonkochemiczny zachodzi w temperaturze pokojowej i przy mniejszym ciężarze katalizatora i czasie reakcji niż proces termiczny. W tych warunkach uzyskuje się wydajności podobne do uzyskiwanych w procesie termicznym..
W pracy (J. V. Sinisterra, 1987) przeanalizowano wpływ na przebieg czasu sonikacji, masę katalizatora i rozpuszczalnika. Do zajścia reakcji konieczne jest dodanie niewielkich ilości wody.
Przeanalizowano charakter miejsca aktywnego katalizatora działającego w procesie. Zaproponowano mechanizm ETC dla procesu sonochemicznego.
Wodorotlenek baru ma inne zastosowania. Jest używany do wielu celów, takich jak:
Jeszcze bez komentarzy