Ogólna charakterystyka kości wyrostka zębodołowego, histologia, funkcje

4615
Charles McCarthy

Plik kość pęcherzykowy Jest to jeden z trzech rodzajów tkanek podtrzymujących zęby w kości szczęki lub żuchwy. Pozostałe dwa typy tkanek, które wraz z kością wyrostka zębodołowego mają tę samą funkcję, to cement i więzadło przyzębia. Ta kość tworzy się wraz z zębem, podtrzymuje go i znika, gdy zostanie utracony. Z tego powodu mówi się o tej strukturze, że jest „zależnym odonto”.

Kość wyrostka zębodołowego znajduje się w strukturze kości szczęki (górnej i dolnej) zwanej „wyrostkiem zębodołowym” lub „zębodołem”. Gniazdo to kostna komora, w której znajduje się korzeń zęba, kostna kontynuacja żuchwy lub szczęki, która tworzy stożkowatą jamę.

Wyrostki zębodołowe, przygotowanie anatomiczne (źródło: Anatomist90 [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)] przez Wikimedia Commons)

Gniazdo jest zatem stożkową jamą, w której korzeń zęba znajduje się w szczęce. Wyrostek zębodołowy składa się z trzech obszarów kostnych, którymi od wewnątrz na zewnątrz są: płytki korowe, kość gąbczasta oraz sama kość wyrostka zębodołowego, której kształt przypomina zawieszony w nim korzeń..

Kość wyrostka zębodołowego jest perforowana i przez te perforacje odgałęzienia tętnic odżywiających przechodzą od więzadła gąbczastego do więzadła ozębnego; żyły, naczynia limfatyczne i włókna nerwowe również przechodzą. Te perforacje nazywane są kanałami Volkmanna..

Kość wyrostka zębodołowego, która bezpośrednio ogranicza zębodół, wraz z więzadłem ozębnej i cementem, jest tak zwanym „stawem zębodołowym” lub „aparatem do mocowania zęba”.

Kość korowa, w pobliżu więzadła ozębnego lub samej kości wyrostka zębodołowego, jest widoczna radiologicznie jako gęsta biała linia wyrównana z ciemną linią, odpowiadającą więzadłu przyzębia.

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
  • 2 Histology
    • 2.1 Folia kompaktowa lub twarda
  • 3 Funkcje
  • 4 Odnośniki

Ogólna charakterystyka

Jak już wspomniano, kość wyrostka zębodołowego jest częścią kości szczęki, zarówno górnej, jak i dolnej. Wraz z cementem i więzadłem okołozębowym wchodzi w skład przyzębia wstawkowego.

Kości szczęki składają się z dwóch części: a) części podstawowej lub trzonu szczęki lub kości żuchwy b) oraz tzw. Wyrostków zębodołowych. Po utracie zęba lub po ekstrakcji ta kość, która tworzy wyrostki zębodołowe, zostaje ponownie wchłonięta i znika.

W wyrostkach zębodołowych krawędzie zębodołów tworzą ściany pęcherzyków i podążają za krzywizną jamy stożkowej, która dopasowuje się do krzywizny łuków zębowych. Pęcherzyki płucne mogą być proste lub złożone, w zależności od obecności lub braku przegrody wewnętrznej lub międzykorzeniowej.

Jeśli ząb ma pojedynczy korzeń, zębodół, w którym się znajduje, jest prosty i nie ma przegrody międzykorzeniowej. Jeśli ząb ma dwa lub więcej korzeni, gniazdo będzie miało kilka przegród, w zależności od liczby korzeni. Pomiędzy jednym zębodołem a drugim znajduje się przegroda zwana „przegrodą międzyzębową”; te przegrody są zbudowane z kości wyrostka zębodołowego.

W odpowiedzi na wymagania funkcjonalne kość wyrostka zębodołowego podlega ciągłej odnowie, proces ten nazywany jest przebudową kości. Ta kość wyrostka zębodołowego ma 45-dniowy okres obrotu. Podczas tego procesu beleczki kostne są stale resorbowane i przekształcane, a korowa masa kostna rozpuszcza się i jest zastępowana nową kością..

Podczas degradacji kości korowej przez proliferację naczyń krwionośnych powstają kanały resorpcyjne. Te kanały, które w środku zawierają naczynie krwionośne, są później wypełniane nową kością poprzez tworzenie blaszek ułożonych w koncentryczne warstwy wokół naczynia krwionośnego..

Histologia

Kość wyrostka zębodołowego jest częścią górnej i dolnej szczęki, która podtrzymuje zęby. Składa się z dwóch płytek zwartej kości korowej oddzielonych warstwą kości gąbczastej. W niektórych obszarach kość wyrostka zębodołowego jest bardzo cienka i nie zawiera kości gąbczastej.

Przestrzenie między beleczkami kości gąbczastej są wypełnione szpikiem kostnym, który we wczesnym okresie życia jest tkanką krwiotwórczą, ale później jest zastępowany tkanką tłuszczową. Kształt i struktura beleczek jest odzwierciedleniem wymagań obszaru pod naprężenia..

Powierzchnia nieorganicznej części kości jest wyłożona osteoblastami, które są odpowiedzialne za tworzenie kości. Te, które pozostają wbudowane w minerał kostny, nazywane są osteocytami, utrzymującymi ze sobą kontakt poprzez kanały. Za resorpcję kości odpowiadają osteoklasty.

Folia kompaktowa lub twarda

Blaszka zbita lub blaszka twarda kości wyrostka zębodołowego jest utworzona z dwóch źródeł:

-tkanka przyzębia 

-tkanka rdzeniowa

Ten powstały z więzadła przyzębia rośnie przez przyleganie z osteogennych obszarów więzadła ozębnej. Ten, który pochodzi z rdzenia, powstaje kosztem osteoblastów sąsiedniej tkanki rdzeniowej.

Blaszka twarda składa się z blaszek, które biegną równolegle do powierzchni wyrostka zębodołowego i poprzecinane są licznymi włóknami więzadła ozębnego. Włókna te nazywane są włóknami Sharpey. Każdemu włóknu towarzyszy tętniczka i jedno lub więcej włókien nerwowych.

Kość to dynamiczna tkanka, która nieustannie się formuje i ulega resorpcji zgodnie z wymaganiami funkcjonalnymi. Oprócz zaspokajania lokalnych potrzeb metabolizm kostny podlega kontroli hormonalnej.

funkcje

Kość wyrostka zębodołowego spełnia kilka funkcji, wśród nich można wymienić:

- Pomieścić i podeprzeć zęby osadzone w każdym zębodole i przymocować je za pomocą cementu i więzadła ozębnego do kości zbitej lub właściwej kości wyrostka zębodołowego.

- Naprawić tkaniny podszewkowe.

- Trzymaj zęby podczas czynności żucia, mówienia i połykania pokarmu. Rozprosz siły generowane przez te działania.

- Chroni nerwy i naczynia.

- Ponieważ zawiera wapń i inne sole mineralne, działa dla nich jako rezerwuar, zwłaszcza wapnia..

- W dzieciństwie szpik kostny kości gąbczastej wyrostka zębodołowego uczestniczy w czynnościach hematopoetycznych poprzez udział w tworzeniu krwinek dostarczanych do krwiobiegu i obsługujących cały organizm.

Bibliografia

  1. Chu, T. M. G., Liu, S. S. Y. & Babler, W. J. (2014). Biologia twarzoczaszki, ortodoncja i implanty. W Podstawowa i stosowana biologia kości (s. 225–242). Academic Press.
  2. Gartner, L. P. i Hiatt, J. L. (2012). Atlas kolorów i tekst histologiczny. Lippincott Williams & Wilkins.
  3. Gulabivala, K. i Ng, Y. L. (2014). Organogeneza, morfologia i fizjologia zębów. W Endodoncja (s. 2–32). Mosby.
  4. Lindhe, J., Karring, T. i Araujo, M. (2009). Anatomia tkanek przyzębia. Periodontologia kliniczna i implantologia stomatologiczna. Wydanie 5. Buenos Aires: Pan-American Medical, 3-17.
  5. Zerbo, I. R., Bronckers, A. L., De Lange, G. L., Burger, E. H., & Van Beek, G. J. (2001). Histologia regeneracji kości wyrostka zębodołowego człowieka z porowatym fosforanem trójwapniowym: opis dwóch przypadków. Badania kliniczne implantów jamy ustnej, 12(4), 379-384.

Jeszcze bez komentarzy