Plik Kości twarzy Są zbiorem złożonych, zazębiających się struktur, które razem tworzą anatomiczny kompleks znany jako masyw czołowo-twarzowy. Są to kości o wszelkich możliwych kształtach i rozmiarach, które mimo że są ze sobą ściśle powiązane, mają szczególne cechy.
Te bardzo specyficzne cechy pozwalają im pełnić bardzo wyspecjalizowane funkcje, tak że chociaż wszystkie są zamknięte na bardzo małej przestrzeni i stanowią część całości, każda z nich ma specjalną funkcję. W sumie twarz ma 6 parzystych kości (w sumie 12) i 2 nieparzyste.
Daje to w sumie 14 struktur kostnych, które z kolei są bezpośrednio związane z dwiema kośćmi czaszki: czołową i sitową. Stąd wzięła się nazwa masywu fronto-łatwego, nazwa nadana temu zespołowi konstrukcji..
Indeks artykułów
W większości kości twarzy pełnią funkcję strukturalną; to znaczy nadają twarzy jej kształt, w tym kanały, które przez nią przebiegają (nozdrza) i które komunikują ze sobą różne wnęki (np. kanalik łzowy, który łączy oczodoły z nosem).
Ponadto kości te wspierają wiele mięśni, a także naczynia krwionośne i nerwy okolicy..
Każda kość sama w sobie nie jest w stanie pomieścić w sobie narządów, ponieważ są to kości płaskie; Jednak ich połączenie przez nieruchome stawy (szwy) pozwala na tworzenie trójwymiarowych ubytków, w których znajdują się wysoko wyspecjalizowane narządy, jak w przypadku orbit, w których znajdują się oczy..
To samo dzieje się z nozdrzami. Pierwsza część dróg oddechowych jest utworzona przez trójwymiarową strukturę z kilku kości, które tworzą rodzaj tunelu łączącego zewnętrzną część z wnętrzem, umożliwiając przepływ powietrza.
Kości twarzy również zapewniają ochronę tym strukturom, a zwłaszcza oko, które jest niejako bezpieczne, otoczone kośćmi, których zadaniem jest łamanie się w celu pochłonięcia energii urazu, zapobiegając w ten sposób przeniesieniu jej na delikatne. struktury gałki ocznej.
Z drugiej strony kości wchodzące w skład jamy ustnej również pełnią ważną funkcję funkcjonalną: tam osadzają się zęby. Poprzez ruch jedynego dynamicznego stawu twarzy (skroniowo-żuchwowego) dozwolone jest żucie.
Aby lepiej zrozumieć złożoność kości tworzących masyw czołowo-twarzowy, warto przyjrzeć się ich lokalizacji, głównej funkcji i relacjom przestrzennym; dopiero wtedy można zdać sobie sprawę, jak złożony jest ten skomplikowany system kości i małych kości.
Są po dwa: prawy i lewy.
- Maxilla. [ŻÓŁTY]
- Malar lub jarzmowo. [CIEMNOZIELONY]
- Palatyn. [CZERWONY]
- Kość nosowa. [RÓŻA]
- Kość łzowa. [JASNONIEBIESKI]
- Dolna małżowina. [ZIELONY]
Na osi twarzy jest tylko jedna, centralnie umieszczona.
- Vomer. [NIEBIESKI]
- Żuchwa. [PURPUROWY]
Charakterystyka każdej z wyżej wymienionych kości zostanie wyjaśniona poniżej:
Jest to chyba najbardziej złożona kość twarzy, ze względu na swój kształt i fakt, że jest spokrewniona z praktycznie wszystkimi innymi kośćmi w okolicy.
Jego centralne położenie oraz występy nadrzędne, dolne i boczne sprawiają, że jest to kamień węgielny całego masywu czołowo-twarzowego, przez co pełni bardzo ważne funkcje strukturalne i funkcjonalne..
W tej kości znajdują się górne zęby; ponadto jego boczne i górne występy sprawiają, że jest częścią nozdrza, dna oczodołu i podniebienia.
Kość tę można porównać do skrzyżowania lub węzła kolejowego, ponieważ znajduje się pośrodku i jest połączony ze wszystkimi strukturami twarzy.
Jest to kolejna z dużych kości twarzy, ściśle związana z górną szczęką (policzkowa na zewnątrz i górna szczęka od wewnątrz).
Ze względu na duże rozmiary i trójwymiarową budowę, jarzmowa część stanowi część kilku ważnych struktur twarzy: oczodołu (tworzącego twarz dolno-boczną) oraz policzka, któremu zapewnia podparcie kości..
Ze względu na swoje położenie i cechy (długie i cienkie wyrostki) jest jedną z kości najbardziej podatnych na złamania przy urazach twarzy.
Jest to mała kość, która znajduje się za i wewnątrz górnej szczęki, tworząc podniebienie twarde lub podniebienie, a z kolei część dna nozdrzy..
Są to dwie małe, cienkie, płaskie kości, które tworzą przednią część kostnej części piramidy nosa. Łącząc się z górną szczęką i kością czołową, tworzą górną część nozdrza.
Dodatkowo pod spodem opierają się na lemieszu, dzięki czemu są również częścią wewnętrznej struktury nosa..
Jest to mała, cienka, ale wysoce wyspecjalizowana kość. Jest częścią wewnętrznej (środkowej) powierzchni orbity. W wyspecjalizowanym kanale mieści się w nim przewód nosowo-łzowy, odpowiedzialny za połączenie jamy oczodołowej z nozdrzem, który służy jako drenaż łez..
Ze względu na swoje położenie zewnętrzna powierzchnia kanalika łzowego skierowana jest w stronę oczodołu, a wewnętrzna w stronę dołu nosa, dlatego stanowi idealne miejsce dostępu do zabiegów rekonstrukcyjnych kanałów nosowo-łzowych..
Jest to struktura kości w kształcie spirali, która znajduje się praktycznie wewnątrz nozdrza. Jej funkcją jest zwiększenie powierzchni dostępnej dla błony śluzowej nosa, dzięki czemu powietrze, które przez nią przepływa, rozgrzewa się przed wejściem do dolnych dróg oddechowych..
Ponadto działa jak filtr, zatrzymując duże cząsteczki, które mogą dostać się do nozdrza. Stanowi również fizyczną barierę dla ciał obcych, które mogą przypadkowo lub celowo dostać się do nozdrzy..
To jedyna dziwna kość w nosie. Przeważnie płaska, tworząca środkową część przegrody nosowej.
W swojej strukturze ma tylko małe występy, które pozwalają mu na artykulację z górną szczęką i podniebieniami poniżej, z sitem i częścią klinową powyżej i z przodu z chrząstkami nosa, jego tylna krawędź jest wolna i jest związana z nosogardłem.
Chociaż jest uważana za sparowaną kość, jest wynikiem połączenia dwóch oddzielnych kości w stadium płodowym, chociaż ze względów praktycznych funkcjonuje jako jedna struktura.
Jest to jedyna ruchoma kość w twarzy i tworzy szczękę, w której osadzają się struktury tworzące podłogę ust i język; ponadto jest to miejsce, w którym mieszczą się dolne zęby.
Jest to kość z dwoma współpracującymi stawami, znana jako TMJ (staw skroniowo-żuchwowy) i, jak sama nazwa wskazuje, staw ten łączy żuchwę z kością skroniową..
Jeszcze bez komentarzy