Plik terapia insulinowa odnosi się do leczenia cukrzycy poprzez podawanie egzogennie wytwarzanej insuliny. W 1921 roku, wraz z odkryciem insuliny przez Bantinga i Besta, rozpoczęła się terapia insulinowa; radykalnie zmienił się los chorych na cukrzycę.
Insulina jest stosowana w medycynie do kontrolowania metabolizmu glukozy oraz w leczeniu cukrzycowej kwasicy ketonowej, jednego z najbardziej przerażających i częstych powikłań u źle kontrolowanych pacjentów. Wszyscy chorzy na cukrzycę typu 1 są uzależnieni od leczenia insuliną, ponieważ ich trzustka nie wytwarza tego hormonu..
Większość osób z cukrzycą typu 2 jest leczonych doustnymi lekami hipoglikemizującymi, chociaż około 30% z nich może odnieść korzyść ze stosowania insuliny, zwłaszcza ci, którzy nie reagują już na regularną terapię hipoglikemiczną lub mają na nią poważne działania niepożądane. leki.
Metabolizm węglowodanów w dużym stopniu zależy od insuliny. Ten hormon jest anaboliczny; czyli sprzyja tworzeniu się białek, trójglicerydów i glikogenu m.in. aktywując transport powierzchni komórek dla jonów i składników odżywczych oraz modulując działanie niektórych enzymów, które działają w głównych szlakach metabolicznych.
Indeks artykułów
Istnieją dwie główne klasyfikacje insuliny akceptowane przez świat medyczny: według czasu jej działania i według jej pochodzenia..
Są analogami ludzkiej insuliny, stworzonymi za pomocą technik rekombinacji DNA. Jego działanie rozpoczyna się od 5 do 15 minut po podaniu i utrzymuje się do 4 godzin.
Jej działanie jest najbardziej zbliżone do endogennej insuliny wytwarzanej przez trzustkę po spożyciu pokarmu.
Zaczynają działać od 1 do 2 godzin po podaniu, a niektórzy autorzy opisują, że ich działanie utrzymuje się do 16 godzin.
W tych wariantach insulina była łączona z podstawowym białkiem zwanym protaminą, co powoduje opóźnienie jej wchłaniania iw oczywisty sposób przedłuża jej działanie. Znana jest jako insulina NPH i może być podawana tylko podskórnie..
Produkcja tego typu insulin opierała się na odkryciu, że połączenie insuliny z niewielką ilością cynku powoduje przedłużenie jej działania..
Rozpoczyna swoje działanie 4 lub 6 godzin po podaniu, aw niektórych przypadkach czas działania został opisany na 32 godziny..
Pierwsze insuliny stosowane klinicznie u ludzi były pochodzenia bydlęcego, świńskiego, bydlęcego, a nawet ryb.
Produkcja insuliny pobieranej od zwierząt była powszechna przez kilka dziesięcioleci, ale niewiele firm nadal ją produkuje.
Są wytwarzane za pomocą inżynierii genetycznej. Proces polega na wstawieniu ludzkiego DNA do komórki gospodarza - na przykład bakterii -; Rozmnażając się i rozmnażając, wytwarza wersję, która charakteryzuje się tym, że jest syntetyczna, w stosunku do insuliny istoty ludzkiej.
Obecnie ta ostatnia jest najczęściej stosowana w praktyce medycznej, chociaż wysoce oczyszczone pochodzenie zwierzęce pozostaje całkowicie akceptowalną alternatywą..
Osobny rozdział zasługuje na mieszane insuliny. Insuliny o pośrednim czasie działania (NPH) są zwykle mieszane ze zwykłymi szybko działającymi analogami w różnych proporcjach, w zależności od potrzeb każdego pacjenta, dążąc w ten sposób do szybkiego początku działania i dłuższego efektu..
Na obecnym rynku farmaceutycznym dostępnych jest kilka komercyjnych prezentacji wstępnie zmieszanych insulin..
W następujących sytuacjach klinicznych za leczenie z wyboru uważa się insulinę:
- U wszystkich chorych na cukrzycę typu 1.
- U pacjentów w każdym wieku z cukrzycową kwasicą ketonową lub stanem hiperosmolarnym.
- U prawie wszystkich ciężarnych pacjentek z cukrzycą.
- U chorych na cukrzycę typu 2, u których nie powiodło się leczenie zachowawcze z modyfikacją diety lub doustnymi lekami hipoglikemizującymi.
- U większości chorych na cukrzycę w sytuacjach stresowych, takich jak infekcje, posocznica, zaplanowane lub nagłe operacje, przedłużone leczenie sterydami i rezygnacja ze zwykłego leczenia m.in..
Insulina musi zostać dostarczona do tkanki podskórnej, do tłuszczu tuż pod skórą. Tam jest osadzany i powoli wchłaniany.
1- Oczyścić miejsce wstrzyknięcia, które musi być wolne od otarć, siniaków lub ran. Używanie alkoholu i innego środka dezynfekującego nie jest obowiązkowe; wystarczy mydło i woda.
2- Unieś płat skóry między kciukiem a palcem wskazującym, nie ściskając mocno.
3- Mocno chwycić strzykawkę lub półautomatyczny wstrzykiwacz.
4- Wprowadzić odpowiednią igłę całkowicie pod kątem 90º w stosunku do płaszczyzny skóry.
5- Ścisnąć tłok i wstrzyknąć całą zawartość odpowiadającą odpowiedniej dawce.
6- Zwolnić fałd skórny i wyjąć igłę 10 sekund po podaniu insuliny.
7- Nie pocierać skóry po wyjęciu igły.
Polega na utracie podskórnej tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia, a czasami w odległych miejscach.
Ma to związek ze stosowaniem słabo oczyszczonych insulin pochodzenia zwierzęcego, dlatego sugeruje się stosowanie wysokooczyszczonych lub biosyntetycznych insulin ludzkich..
Wielokrotne wstrzyknięcie insuliny w to samo miejsce może spowodować miejscowy przerost tkanki tłuszczowej ze względu na jej działanie lipogenne. Jeśli wystąpi ten stan, zaleca się pozostawienie chorego miejsca na odpoczynek i zmianę miejsc wstrzyknięć..
Reakcje alergiczne są obecnie rzadkie ze względu na wysoką czystość dostępnych w handlu insulin. Reakcje te mogą być miejscowe lub ogólnoustrojowe i jeśli są łagodne, nie powinny prowadzić do przerwania leczenia, ponieważ zwykle ustępują w trakcie dalszego stosowania tej samej insuliny..
W ciężkich przypadkach ogólnoustrojowych należy co godzinę odczulać hospitalizowanego pacjenta poprzez śródskórne wstrzyknięcie bardzo rozcieńczonych dawek insuliny, tak aby organizm mógł ją tolerować..
Charakteryzuje się zmniejszoną odpowiedzią na insulinę, wymagającą częstego zwiększania dawki do osiągnięcia zamierzonego celu.
Istnieje bezpośredni związek między tym powikłaniem a otyłością, w przypadku której zaleca się redukcję masy ciała i stosowanie wysoce oczyszczonych lub biosyntetycznych insulin ludzkich. Jeśli nie ma poprawy, można zastosować dożylne steroidy.
Jest to stan przejściowy i rzadko wymaga leczenia, ale u pacjentów z wysokim poziomem glukozy we krwi przez długi czas i skutecznie rozpoczynającymi leczenie insuliną obserwowano przyrost masy ciała z obrzękiem..
Obniżenie poziomu glukozy we krwi jest jednym z najczęstszych powikłań stosowania insuliny i występuje zwykle u pacjentów z dobrą kontrolą metaboliczną po przypadkowym zastosowaniu wyższej dawki..
Spożycie pokarmów bogatych w cukier lub dożylne podanie roztworów z glukozą jest leczeniem z wyboru..
Jest to efekt hiperglikemii z odbicia, który występuje, gdy podaje się nadmiar insuliny, zwłaszcza w nocy, a hipoglikemia pojawia się wczesnym rankiem..
U tych pacjentów należy zweryfikować i niekiedy całkowicie pominąć dawki insuliny podawane w nocy..
Jeszcze bez komentarzy