Iodamoeba bütschlii jest to wolno żyjący pierwotniak należący do gromady Amoebozoa i uważany za niepatogenny dla ludzi. Opisał ją czeski naukowiec Stanisławs von Prowazek. Jego nazwa zawdzięcza swojemu powinowactwu do jodu jako barwnika i na cześć niemieckiego zoologa Otto Bütschili.
Pomimo Iodamoeba bütschlii Jest to organizm, który nie powoduje regularnie żadnego rodzaju chorób u ludzi, jest bardzo przydatny jako marker skażenia kałem jamy ustnej w niektórych społecznościach.
Indeks artykułów
Klasyfikacja taksonomiczna Iodamoeba bütschlii jest następny:
Iodamoeba bütschlii jest to organizm eukariotyczny jednokomórkowy. Oznacza to, że materiał genetyczny w Twojej komórce jest zamknięty w strukturze znanej jako jądro komórkowe..
W normalnych warunkach, Iodamoeba bütschlii Jest to pierwotniak, który nie wywołuje u ludzi żadnego rodzaju patologii, dlatego jest uważany za nieszkodliwy.
Jednak u osób z obniżoną odpornością często powodują infekcje jelitowe, którym towarzyszy biegunka..
Z geograficznego punktu widzenia, Iodamoeba bütschlii występuje częściej na obszarach wiejskich. U żywiciela (człowieka) znajduje się głównie na poziomie jelita ślepego, części jelita grubego, która nawiązuje komunikację z jelitem cienkim.
Iodamoeba bütschlii jest to organizm heterotroficzny, co oznacza, że nie jest w stanie syntetyzować swoich składników odżywczych. Wręcz przeciwnie, żywi się innymi żywymi istotami lub substancjami wytwarzanymi przez innych.
Główną formą żywienia tego pierwotniaka jest fagocytoza cząstek pokarmu. Są one przetwarzane i trawione przez enzymy i bakterie znajdujące się w wakuolach pokarmowych, które obfitują w jej cytoplazmie..
Rozmnaża się bezpłciowo, co nie wymaga wymiany materiału genetycznego ani fuzji gamet.
Specyficzny proces rozmnażania jest znany jako rozszczepienie binarne i polega na podzieleniu pojedynczej komórki na dwie dokładnie takie same.
W przypadku procesu rozszczepienia binarnego pierwszą rzeczą, która się dzieje, jest duplikacja genetycznej zawartości komórki do podziału. Następnie każda kopia trafia na przeciwległe bieguny komórki, która zaczyna się wydłużać, aż cytoplazma ulegnie pewnego rodzaju uduszeniu, aby móc się podzielić. Ostatecznie uzyskuje się dwie komórki, które są genetycznie dokładnie takie same jak komórka progenitorowa..
Podobnie jak w przypadku wielu pasożytniczych pierwotniaków, Iodamoeba büschlii przedstawia dwie formy życia: cystę i trofozoit.
Jest to zakaźna forma tego pierwotniaka, chociaż nie jest uważana za chorobotwórczą dla ludzi..
Nie ma określonego kształtu; Jego kształty obejmują szeroki zakres, od owalnych i okrągłych po eliptyczne. Mają średni rozmiar od 8 do 10 mikronów. Mają pojedyncze jądro, które zawiera kariosom, który jest duży i ekscentryczny, który jest otoczony lub otoczony achromatycznymi granulkami.
Podobnie, gdy obserwuje się próbkę w mikroskopie, w jej cytoplazmie obserwuje się szeroką strukturę, która zajmuje prawie całą jej przestrzeń, wakuolę.
Zawiera glikogen, który jest rezerwowym polisacharydem, powszechnym w organizmach jednokomórkowych. Ta wakuola jest związana z plamami jodowymi w taki sposób, że po zetknięciu z jodowanym pigmentem nabiera brązowego koloru.
Jest to wegetatywna forma pierwotniaka.
Jest znacznie większy niż cysty. Ma średnią wielkość między 11-16 mikronów. Ma pojedyncze jądro otoczone bardzo cienką błoną jądrową.
Podobnie ma duży kariosom, który jest otoczony kilkoma ziarnistościami achromatycznymi. Czasami te granulki tworzą pierścień, który oddziela kariosom od błony jądrowej..
Cytoplazma komórki zawiera kilka granulek. Udowodniono również obecność wakuoli typu pokarmowego, które zawierają bakterie i drożdże, które przyczyniają się do degradacji i przetwarzania składników odżywczych..
Cytoplazma emituje pewne krótkie i tępe wyrostki typu szklistego, które są znane jako pseudopods. Struktury te przyczyniają się do procesu lokomocji pierwotniaka, który jest dość powolny i nie postępujący..
Podobnie jak w przypadku wielu ameb, które nie są chorobotwórcze, cykl życia Iodamoeba bütshclii jest typu bezpośredniego (monoksenicznego). Oznacza to, że do swojego rozwoju pasożyt ten potrzebuje tylko jednego żywiciela: człowieka..
Cysty są zakaźną formą tego pierwotniaka, którą połyka osobnik. Poprzez pasaż jelitowy przemieszczają się przez przewód pokarmowy, aż docierają do idealnego miejsca do ich rozwoju: okrężnicy, zwłaszcza jelita ślepego..
Tam następuje pęknięcie torbieli, a co za tym idzie rozwój formy wegetatywnej - trofozoitu. Rozpoczynają one proces rozmnażania, powodując powstanie nowych cyst, które są uwalniane z żywiciela wraz z kałem..
Te cysty są połykane przez innego żywiciela, przechodzą do jelita grubego i tam rozwijają się, aby wytworzyć nowe cysty i tym samym kontynuować cykl bez przerwy..
Ważne jest, aby to zauważyć Iodamoeba bütschlii często występuje w jelitach człowieka. Żyje tam w relacji komensalizmu, to znaczy korzysta i pozyskuje tam swoje zasoby odżywcze, ale nie wyrządza człowiekowi żadnej szkody ani patologii.
Iodamoeba bütschlii Do niedawna uważany był za pasożyta komensalnego, który nie wyrządzał żadnej szkody żywicielowi (człowiekowi). Jednak od pewnego czasu i według uznania specjalistów w tej dziedzinie stał się częścią jelitowych pierwotniaków o kontrowersyjnej patogeniczności..
Dzieje się tak, ponieważ zostało to wykazane Iodamoeba bütschlii jest w stanie wywołać określoną patologię jelit w niektórych szczególnych przypadkach, na przykład u osób z osłabionym układem odpornościowym.
W tym przypadku powstają organiczne warunki niezbędne do namnażania się tego pasożyta w jelicie grubym, powodując zachwianie równowagi flory jelitowej i wywołując ostry zespół biegunkowy..
Droga, w której ten pierwotniak jest przenoszony, odbywa się poprzez ustny mechanizm kałowy. Jest to spowodowane głównie spożyciem wody lub pokarmu zanieczyszczonego mikroskopijnymi cząsteczkami kału, w których znajdują się cysty..
Dzieje się tak głównie dlatego, że zarażeni ludzie nie przestrzegają podstawowych zasad higieny, takich jak mycie rąk po wyjściu z łazienki lub przed przygotowywaniem posiłków..
Iodamoeba bütschlii jest to pasożyt, który w większości przypadków nie powoduje żadnej patologii. Jednak w szczególnych przypadkach może prowadzić do rozwoju procesu patologicznego typu biegunkowego..
W takim przypadku występują następujące objawy:
Diagnoza infekcji wg Iodamoeba bütschlii Odbywa się to za pomocą badania kału, w którym poprzez obserwację pod mikroskopem można wykryć zakaźne formy pierwotniaka, czyli cysty.
Istnieją również inne, nieco bardziej specyficzne procedury, w których próbki można uzyskać za pomocą technik sedymentacji i wirowania, zarówno cyst, jak i trofozoitów..
Co ważne, wykonanie pojedynczego ujemnego testu stolca nie wyklucza całkowicie obecności pasożyta. Niezwykle ważne jest wykonywanie badań seryjnych, aby ich specyficzność była większa, a tym samym trafna diagnoza..
Podobnie wiedza i doświadczenie osoby prowadzącej badanie jest decydującym czynnikiem dla postawienia prawidłowej diagnozy..
Iodamoeba bütschlii jest to pierwotniak, który na ogół nie powoduje żadnych objawów u ludzi. Gdy stwierdzenie w badaniu stolca jest przypadkowe i nie wiąże się z żadnymi objawami, można nie zalecać żadnego leczenia.
Wręcz przeciwnie, gdy jest to związane z objawami jelitowymi, takimi jak te wymienione powyżej, schemat leczenia, który należy zastosować, jest podobny do schematu innych patologii wywoływanych przez pasożyty jelitowe..
W tym przypadku lekami z wyboru są tak zwane pochodne imidazolu, a konkretnie metronidazol i tinidazol. Wykazano, że leki te są wysoce skuteczne w eliminowaniu szerokiego zakresu pasożytów jelitowych..
Zapobieganie infekcji Iodamoeba bütschlii określa się poprzez korygowanie pewnych ryzykownych zachowań. Środki zapobiegawcze obejmują:
Jeszcze bez komentarzy